Er zijn momenteel 0 gebruikers en 1 gast online.
Beste vriend
Hallo,
Ik ben nieuw hier. En net vandaag is de wereld ingestort.Ik zou willen dat het niet zo was, maar ik voel me compleet in shock. Teveel denk ik om gelijk mijn hele verhaal hier neer te zetten. Maar ik ben mijn beste vriend kwijt. Vandaag en ineens. Ik weet het, niet erg duidelijk, maar in mijn hoofd stamelt alleen een klein zwak stemmetje:help. Ik hoop dat ik hier wat houvast ga vinden, en hopelijk ook alles neer kan zetten dat in me omgaat. Omdat het mijn beste vriend, toen "meer" en nu NIKS meer is die ik kwijt ben is er geen persoon meer in mijn omgeving (ik ben nogal alleen na een verhuizing), die ik kan laten zien hoe ik me voel.
Bedankt voor het lezen. Meeuw met gebroken hart.
- Meeuw's blog
- login of registreer om te reageren
Gebruikerslogin
Navigatie
Recente blogs
Recente reacties
Syndicatie
Archief
- Februari 2003 (7)
- Maart 2003 (1)
- April 2003 (6)
- Mei 2003 (19)
- Juni 2003 (24)
- Juli 2003 (13)
- Augustus 2003 (24)
“There's a lovely Hasidic
“There's a lovely Hasidic story of a rabbi who always told his people that if they studied the Torah, it would put Scripture on their hearts.
One of them asked, "Why on our hearts, and not in them?"
The rabbi answered, "Only God can put Scripture inside. But reading sacred text can put it on your heart, and then when your hearts break, the holy words will fall inside.” (Anne Lamott)
Ik ben niet gelovig, maar dit citaat kwam erg binnen. Is dat het nut/zou het nog iets op kunnen leveren? Moeilijk voor te stellen, maar toch vond ik het 1 heel mooi beeld.
Het begint te komen, een
Het begint te komen, een horrorachtig gevoel van OMG! Ik kan me amper bewegen, voel me gewoon zo onwerkelijk.Ik denk ook: heb ik dit nu over mezelf afgeroepen, is dit nu echt zoals het is? Ik heb nog geen context gegeven. Ik heb/had een beste vriend, in mei is het meer geworden, in mijn ogen. We hebben seks gehad, niet all the way, maar wel de rest. En hij vertelde me maanden, zo niet JAREN hetzelfde: dat ik de liefste en de mooiste ben, hij zei nog begin juli, tijdens een enorm leuk weekend, ineens; ik wil met je samenwonen, en kinderen. Ik bedoel, alles, maar dan ook alles: niet alleen woorden maar vooral ook DADEN wees erop dat hij ook met mij verder wilde. Ik ben er nu in 3 gespreken achter dat hij het eigenlijk maar niks vond. Alleen die eerste keer voelde natuurlijk, de rest was dat niet. Ik hoor die zin maar in mijn hoofd dreunen. Hij heeft me zo voor de gek gehouden, door me niet GELIJK en UIT ZICHZELF te zeggen dat het niks was, slechts wat vrijblijvend geseks. Dat respect heeft ie me niet gegeven, en daar kan ik alleen van zeggen dat het voelt als een mes in de rug. We waren echt beste vrienden, wel 7 jaar, en nu heb ik me zo in hem vergist?
Als hij nou niet had gezegd aan de lopende band dat hij bij me wilde izjn, elke dag, als hij niets had gezegd over hoe ik de liefste en de leukste ben, ja, dan had ik eerder iets kunnen denken. Maar nee, pas NU zegt hij, laconieker kan niet: we waren gewoon vrienden, meer niet. En nu zijn we zelfs op het punt dat hij zegt: of we bevriend blijven moet je voor jezelf bepalen.
Maw hij gaat daar geen moeite voor doen?
Dit vroeg ik hem en hij zei: inderdaad, daar heb ik nu geen zin in.
Ik ben kapot, twijfel of ik ernaartoe moet, of dat iets uit gaat maken. Ik heb zo de neiging om hem te spreken.....en dat het dan weer zo wordt als 3 weken geleden.
( 
( 
( 
( 
( 
( 
( 
( 
( 
( 
( 
( 
( 
( 
( 
( WAT MOET IK NU DOEN?
Nu voel ik me onbelangrijk, en was ik dat dan niet al die tijd al? Waarom zou ik er dan nog heen vliegen, als hij dat blijkbaar niet eens meer wil: investeren.
Ook hoe dat nu via de telefoon ging doet me ZO veel pijn. Hij heeft dan niet zoiets van, joh, ik wil je geen pijn doen en we praten er een keer live over. Nee, ik stoorde hem zelfs
Ik heb het gevoel dat als ik vanavond naar hem toe ga, het nog allemaal "vers" genoeg is om er samen uit te komen, als vrienden, maar als ik ook maar iets langer wacht, het op een punt van no-return komt.
meeuw
Welkom hier Meeuw,
ik hoop het ook voor je dat het vanavond allemaal een storm in een glas water blijkt te zijn.
Sterkte in ieder geval
Liefs
Ha Hortensia,Dank je wel
Ha Hortensia,
Dank je wel voor je welkom!! Ik heb trouwens nu een enorm balkon vol HORTENSIA voor me, en kan er gek genoeg nog steeds van genieten (moest ik even aan denken bij je nick). Ik denk niet dat het een storm in een glas water is. Ik heb meer het gevoel, dat ik (voor mijzelf) beter kan stoppen met trekken aan een paard dat gewoon niet wil. Toch is het nu (zelfde dag) lastig los te laten, te meer dus omdat hij ook (en zoveel langer!!) mijn beste vriend was. Die belde ik met de grappigste dingen een paar keer per dag, en vice versa.
Dus het gemis is nu al voelbaar.
Maar wat ik bedoel is dat ik moet proberen van mezelf zijn laconieke houding NIET persoonlijk te nemen. Hij heeft me voorgelogen (contrast tussen zijn gedrag/woorden en wat hij NU ineens zegt), handelt dit alles doodleuk aan de telefoon af, en is verder ook te druk om er te zijn (dat ik belde stoorde hem)....dan denk ik: hoe kan dit, maar ook: nee, zo niet. Ergens, heel erg vaag, ben ik hem dankbaar dat ik nu zijn ware gezicht zie, dat hij zo is had ik nooit durven denken een maand geleden: koud, ongenaakbaar en wisselend als een blad aan de boom.
Maar toen ik zei: ik wil jou ook, haakt hij af.
Dus al die jaren dat ik het op vriendschap hield, was hij vrij om er vanalles in te leggen, vanalles over me te zeggen, want dichterbij zou ik toch niet komen. Nu ik wel aangeef dat te willen is alles dat hij zei onzin. Kortom, hij is degene die raar reageert, terwijl hij mij nu het gevoel geeft dat IK niet spoor. Maar als ik kijk naar hoe hij altijd dingen zei, dan is het NIEt gek dat ik nu het gevoel had dat hij ook voor mij ging. Ik voel/denk als het ware in 1 lijn, terwijl hij voortdurend wisselt. Dus wie is nu de rare in dit verhaal?
Dit vraag ik mezelf af omdat hij mij echt het gevoel geeft dat IK dom en bleu was al die tijd, en nu een klassieke pain-in-the-ass.
Brrrrr, wat is ie koud.
schaamte.
misschien schaamt hij zich wel dat jullie seks hebben gehad.
of hij baalt er van dat jullie de vriendschap omgooide naar meer
en dat hij niet goed weet wat hij er mee aan moet
en daarom maar zo raar doet.
hij durft jou misschien niet normaal meer onder ogen te komen.
en er over te praten.
ik denk dat je het even een plaatsje moet geven.
en wachten tot hij er beter mee om kan gaan.
dan komt jullie vriendschap er weer helemaal boven op hoop ik voor jou.
Hi shushila,Superbedankt
Hi shushila,
Superbedankt voor je post.
Dat zeggen wel meer mensen in mijn omgeving, inderdaad. Dat hij zich gewoon geen raad weet, en schrikt of whatever.
Wat ik daar lastig en onverteerbaar aan vindt is hoe hij mij dan van zich afduwt. Hij kan bijvoorbeeld niet naar mijn stad komen om het hier live over te hebben, en dan klinkt hij alles behalve bang, hoor. Hij zegt het enorm laconiek, en zo IS hij ook. Vandaag zei hij dus: je moet zelf maar bepalen of je onze vriendschap nog wilt. Hem maakt het maw niet uit, anders zeg je zoiets niet (dan neem je wel erg grote risicoś). Ik vrees dus dat hij gewoon altijd heel anders was dan ik dacht.
En het erge is dat IK niet weet of ik hem nog wel als vriend wil: mij weken in het ongewisse laten, mij telkens weer vertellen dat ik de liefste en mooiste ben (en echt, hij is geen player, al klinkt hij niet veel anders), en dan puntje bij paaltje zegt hij: zie maar of je de vriendschap nog wil, en letterlijk erachter aan: ik zal er wel overheen komen.
Terwijl we 3 weken geleden nog vr-ma bij elkaar waren, leuke wandeling gemaakt, super gelachen, geknuffel;d (hij pakt altijd mijn hand, neust en wil zoenen), en zucht.
Je snapt t wel. Iedereen hier.
It sucks.
Wat is jouw verhaal? Zal het als je het schreef ergens hier gaan nalezen!! Ben gewoon benieuwd hoe anderen met dit giga-wisselbad omgaan.
Voel me een zombie, want ik kan het wel van de daken schreeuwen: hij was de enige die me het gevoel gaf dat ik welkom ben, dat hij dichtbij me wilde zijn. Dat was dus ook allemaal niet zo, en hey,hoe konik zo dom zijn dat te denken, want "we waren toch gewoon vrienden"???
Pfff, deze zaterdag rolt voorbij, en ik doe gewoon NIKS, ben in soort starheid vervallen.
Wil gewoon de tijd terugdraaien en denk aan de tekst van John Denver.
Daarin zijn zoń beetje alle gevoelens, verwarring, pijn en vragen verwerkt (vind ik) die er in me omgaan.
John Denver - Perhaps Love
Perhaps love is like a resting place
A shelter from the storm
It exists to give you comfort
It is there to keep you warm
And in those times of trouble
When you are most alone
The memory of love will bring you home
Perhaps love is like a window
Perhaps an open door
It invites you to come closer
It wants to show you more
And even if you lose yourself
And don't know what to do
The memory of love will see you thru
Oh, love to some is like a cloud
To some as strong as steel
For some a way of living
For some a way to feel
And some say love is holding on
And some say letting go
And some say love is everything
Some say they don't know
Perhaps love is like the ocean
Full of conflict full of pain
Like a fire when it's cold outside
Thunder when it rains
If I should live forever
And all my dreams come true
My memories of love will be of you
zwakheid
sommige mannen willen hun zwakheid niet tonen.
en reageren dan heel laconiek op dingen.
en hebben dan niet door dat ze een ernorm risico er mee nemen.
ik denk persoonlijk ik kan het mis hebben dat het hem ook heel erg dwars zit.
misschien speelt het ook wel een hele dag bij hem in het hoofd.
van stel dat zei de vriendschap nu wel beeindigd.
en waarom hij zo laconiek er over doet kan gewoon zijn dat hij geen zwakte wil tonen dat hij zich stukken stoerder doet over komen dan wat het in werkelijkheid is.
sommige mannen kunnen hun gevoelens niet uiten die proppen het op.
misschien dat dat ook het geval bij hem is.
en daarom reageerd hij maar zo bot om te hopen dat jij er over op houd
ik hoop voor jullie dat dit niet kats jullie vriendschap kapot gaat maken dat zou heel erg zonde zijn van 7 jaar lange vriendschap.
Superbedankt!Als ik dit van
Superbedankt!
Als ik dit van een vriendin zou lezen, dan zou ik ook denken: this guy is chickenshit en hij MOET er wel mee zitten. Maar E is anders, hij is gewoon ECHT laconiek. Hij hield/houd (?) wel van me, maar dat van "ik overleef het wel", is vertaald: ik ga er niet meer instaan.
Ik hoop ook dat de vriendschap niet kapot gaat, maar hij heeft me minimaal 3 keer zo laten zitten als nu. Ik huilen, hij bezig, hij vindt dat ik m stoor, en dan is het niet: ik kom naar je toe, of we praten er deze week over. Nee, we hangen op. Hij doet zijn ding, en ik vrees zelfs dat hij opgelucht is.
Want dat cirkeltje zijn we nu ook aan het ingaan:
ik lekker zielig doen.
Huilen.
Vertwijfeld.
Dan doe ik als het ware al het "voel"werk voor hem.
Dan gaat de weegschaal bij hem automatisch de andere kant op en wordt hij juist laconiek. Ik vindt mijn reactie wel erg begrijpelijk, hoor, en ik zit m ook niet op de nek nu. Maar toch, hij voelt blijkbaar niet hetzelfde voor mij (meer), ook niet als gewone vriendin.
Want die kant kan het opgaan, dat ik maar mijn gevoelens blijf delen, en hij op een gegeven moment dat zat is, en er dus niks meer over is.
Maar goed, dat is koffiedik kijken.
Ik heb gewoon nu zijn ware gezicht gezien, en moet me serieus achter de oren krabben of ik een vriendschap met iemand die eigenliujk niets meer eraan/ervoor wil doen, zie zitten.
Hij heeft gelijk: of ik hem als vriend nog wil, dat kan ik alleen bepalen. Niet hij. Ergens helpt zijn houding me wel, maar hoe graag had ik n keer gehoord: nee, Meeuw,ik wil niet dat je weggaat, ik ga je missen, we deden zoveel leuke dingen en WE MOGEN DIT ONZE VRIENDSCHAP NIET LATEN VERWOESTEN!!
Niks van dat. Wat IS dat IS.
Hij doet zń ding.
Ik snap zo goed wat je schrijft. De meeste mannen willen cool doen, of in ieder geval niet in die emotietoestand rollen. Die houden daardoor afstand.
Maar hij IS ook echt zo
Stond altijd voor me klaar
Maar graag of niet.
Dat heeft ie altijd gehad.
TE strakke grenzen ofzo.
Iemand met wie ik erover sprak vond hem enorm star en zelfs autistisch klinken.
Dat heb ik ook wel, al vindik een diagnose te ver gaan. Maar echt empathie, nee, dat heeft hij niet. Er echt voor gaan, door bv die trein te pakken, dat doet hij niet. EN nu zegt hij het ook nog:dat hij er niet aan wil gaan staan.
Nu moet dit alleen nog doordringen tot mijn hersenpan.
En ik wil (langere termijn) ervoor zorgen dat dit mijn vertrouwen niet finaal om zeep helpt. Zoals ik al schreef, E was de enige met wie ik achteroverleunde. Mezelf was. Gekke dingen deed, zonder bang te zijn dat hij me niet meer moest.
Nu hij ook. Nu is hij ook niet erg rouwig als ik weg ga.
Dus voor mij wordt het een soort optelsom. Niemand geeft om me.
Dat zit hieronder, en die kant wil ik helemaal niet op. Maar het lijkt nu bevestigd te worden, wat ik de laatste jaren ook in veel vriendschappen merkte: als ik er ben, leuk, maar zo niet dan sois. Moeilijk om overeind te blijven en mezelf WEL demoeite waard te (gaan) vinden.
Maar dat wil ik wel, dat die sukkel me niet nog t laatste restje daarvan kost.
moeilijk
dan zou ik niet goed weten wat je moet doen.
maar als hij zo makkelijk er over is dan mag jij je weleens gaan af vragen of de vriendschap voor hem wel zo veel betekende.
want als hij jou zo gevoel geeft dat je niets waard bent
dan zou ik er goed over na denken om vriendschap te behouden.
jij moet je eigenwaarde niet kats de grond in laten boren.
je moet gewoon kijken van neemt hij niet de moeite voor jou
dan zal ik ook niet meer zo veel moeite voor hem gaan doen.
het moet niet van 1 kant komen.
dan is het jammer dat jullie 7 jaar weg gooien maar dat is dan misschien maar beter ook.
jij bent belangrijk zo moet je ook denken jij staat op nummer 1 bij jezelf daarna pas een ander.
je zit in een moeilijke pakket vind ik.
wat zou je spijt hebben dat jullie wat met elkaar hebben gedaan
en dat je nu denkt was dat maar nooit gebeurd.
maar dingen komen hoe het komt daar kun je helaas niets aan veranderen.
maar steek geen moeite in een persoon als die persoon het niet in jou doet dat heb ik ook heel vaak gedaan maar daar ben ik vanaf gestapt.
Ciao, dank je. Ik probeer wat
Ciao, dank je. Ik probeer wat je schrijft goed in mij te verankeren, maar voel me nu vooral DESPERATE. Gewoon zo aan de kant gezet door iemand van wie ik dit TOTAAL niet verwachtte. Maar al die tekens bij elkaar; me laten merken dat ik een soort pain in the ass ben, niet naar me toe willen komen (want ja, wie weet kunnen de treinen niet tegen het onweer (zoiets zegt hij dan!!!), en me gewoon een rotgevoel geeft over mezelf. Ik betwijfel of ik ooit nog iets van hem hoor. Ik schreef hierboven dati ik naar hem toe wil vanavond, want nu is het nog vers, en ik weet zeker dat de fronten zich zullen gaan verhaarden als we niet NU praten (ken je dat, ijzer moet soms gesmeed worden als het heet is/voor het te laat is), maar ik heb geen puf. Hij woont best een stuk bij me vandaan, en voel me een wrak vandaag, gewoon helemaal verdrietig en naar. Ik kan gewoon niet geloven hoe makkelijk hij alles op het spel zet. Hij heeft blijkbaar altijd tegen me gelogen, al die jaren lang, dat hij me terug wilde. En nu is het zo ver, geeft ie mij de schuld dat ik dat al die jaren verkeerd begrepen heb.
Hij heeft wel 10 keer nu gezegd dat we gewoon vrienden zijn, ja, had hij dat -als ie een echte vriend was- niet gewoon GELIJK moeten zeggen.
Ik had het hier laatst over met een andere vriend, en hij heeft ook wel eens scharrels met vrouwen. Maar met hen bespreekt hij UITVOERIG en van te voren hoe hij erin staat. Dus niet zoals mijn vriend nu NIET of achteraf, na veel getrek van mij.
Wat die andere vriend doet, is in mijn ogen respectvol. Dan kan die ander altijd zeggen: sorry, ik kan dat niet, vrijblijvend seksen.
Maar nu wist ik van niks. En dat kan ik hem denk ik NIEt vergeven.
Dat zou ik geen enkele vriend kunnen vergeven, maar hem eigenlijk het minst. Omdat we ZO ongelofelijk close waren *denk ik*
Pfff, krijg gewoon rug en nekpijn van de spanning.Krop alles op, maar zou nu wel keihard willen brullen: waarom jij? waarom zórespectloos?
En ik wil ook een keer NIET kalm blijven als ik met hem praat en gewoon in zijn gezicht brullen dat ik m een ongelofelijke LUL vind. Waarom blijf ik altijd zo beleeft?????
zelfde
jij zit bijna in het zelfde pakket als ik maar dan toch anders,
jij hebt de zelfde vraag als ik van
waarom, waarom nu zo terwijl je eerst zei dat je zo om mij gaf.
waarom nu zo bot en afstandelijk.
waarom nu alles kapot maken wat jou eerst zo lief was.
waarom kun je nu zo makkelijk afstand nemen terwijl jij een heel belangrijk persoon in zijn leven was.
kijk mijn blog antwoord dan zit ik met de zelfde vraag als jou,
vind rot voor je dat je dit nu zo moet mee maken.
hij had gewoon gelijk moeten zeggen van ik wil gewoon een keer seks maar verwacht er niet meer van.
dan waren jullie al een stuk verder gekomen dan nu.
en misschien moet je wel naar hem toe gaan en praten.
maar dan kun je twee kanten op gaan je lost het vanavond op om dat het zo vers nog is. maar het kan ook juist dat je het een stukken slimmer gaat maken, ik weet niet hoe veel kwaadheid jij nu momenteel in je hebt. als dat heel erg veel is denk ik niet dat het verstandig is om vanavond heen tegaan want dan gooi je alle woede er uit denk ik.
of je moet zo goed controle over jou zelf kunnen houden dat jij jezelf in kan houden op dat moment.
ik hoop dat je een wijs besluit neemt met wat je gaat doen.
superdank voor het
superdank
voor het meedenken shushila. Ja, we hebben dezelfde vragen. HEt voelt voor mij gewoon als een grote shock. Na 7 jaar!! En niet zomaar een vriend, nee, we waren echt heel close. Dan verwacht je zoiets niet! Die hardheid in zijn stem, walgelijk gewoon en ZO verdrietig.
( 
( 
( 
( 
( 
( 
( 
( 
( 
( 
( 
( 
( 
(
Ik probeer hier niet aan onderdoor te gaan. Maar er speelt meer in mijn leven, zoals gezegd; er waren zoveel meer mensen die afhaakten op een botte manier, en bij hem, nee, had ik het niet verwacht maar gebeurt het precies zo WEER.
Het is altijd hetzelfde liedje, denk ik dan: de ander kan gewoon afhaken, mist me niet, doet niks meer voor de vriendschap te herstellen. Gaat door met zijn/haar leven.
En ik blijf verdwaasd achter.
Ja, ik denk dat de enige kans is om er nog iets van te redden, dat ik vanavond naar hem toe ga. Maar ik KAN het niet. Ben gewoon zo kapot ;(
als
als jou gevoel zegt dat je vanavond heen moet gaan
dan moet je dat doen.
maar maak jezelf niet helemaal gek
dat is het gewoon echt niet waard,
ik zal je blijven volgen hier
want ik hoop dat het goed komt bij jullie.
heel veel sterkte vanavond met wat je ook gaat doen.
ik hoop dat het gaat lukken.
PANIEK
zie nu niet HOE ik de avond door moet komen. Ik voel me alsof ik in een horrorfilm zit, en me schieten nog steeds meer details te binnen. Zo was ik deze week ziek, en dacht je dat ie me had gevraagd hoe het ging? Nee. Hij belt eigenlijk al weken niet. Mailen idem. Man, hoe akelig om dit te moeten zien. Hoe ga ik me ooit nog beter voelen? Zware wanhoop komt nu in golven over me heen, want heb me nog nooit zo alleen gevoeld.
NU HEB IK GEEN VRIEND/IN MEER OVER!!!!!!!!!!!
AAAAAHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHH
fout
“It was a mistake," you said. But the cruel thing was, it felt like the mistake was mine, for trusting you.”
― David Levithan, The Lover's Dictionary
rot
ja nu je zo aan het na denken komt
dan zie je bepaalde dingen in 1 keer helderer dan eerst.
nu zie je een bepaalde gedrag die eigenlijk al veel langer dus speelde bij hem maar die je niet zag.
en het is verschrikkelijk waarom hij nu zo tegen jou doet.
snap niet waarom hij jou dat zo aan doet.
naar 7 jaar vriendschap.
ik snap dat je daar rot over voelt.
en probeer toch de avond met dingen te vullen die jij graag mag doen..
klinkt misschien simpel maar het helpt wel.
of ga lekker in stappen even gezellig een kroegje pakken
of een goede fim erop zetten.
of schrijven wat jij zei
misschien helpt dat nu wel
even lekker van je af te schrijven..
Hey, thanks shushila. Helaas
Hey, thanks shushila. Helaas de avond wezenloos voor me uit zitten staren.Geen mail of bericht van hem. Ik vrees dat het over is. Want hoe ik er telkens over nadenk, vanmorgen was zo een vreselijk naar gesprek, Ik weet niet eens meer wat hij allemaal zei,maar het kwam erop neer dat die keer seks toen we in zijn ogen nog "vrienden" waren, die 1e keer dus, het "natuurlijkst" aanvoelde.De rest van de keren was dus geforceerd en naar??? Nog tijdens en voor het knuffelen hield hij me juist heel lief vast en leek superblij om bij me te zijn, en dat ik hem ook wilde. Er viel echt iets van hem af die avond, en we besloten dat het officieel aan was. Nog een week later is dat weer anders.
Hij bedacht zich dus dat het allemaal niet natuurlijk had gevoeld.
En ik maar moeten vissen ernaar. Geen woord erover uit hemzelf.
Hoe lang had hij me nog in een waan gelaten??
Dat is toch niet vriendschap of ben ik nu gek??
HIJ was degene die met me wilde zijn "elke dag",en zelfs kinderen met me willen he Altijd voor me klaarstaan, bellen leuke dingen, 7 jaar lang. En nu dit, ijskoud!!! Ik blijf maar malen erover!! Het is nog maar n halve dag geleden, maar toch, ik wou gewoon dat ik m helemaal niet had gebeld.
Maar we hadden n halve afspraak staan voor vandaag en ik wilde checken of die nog doorging. Ik heb spijt, nu lijkt er geen weg terug meer. Nee nu IS er geen weg terug meer. Liefde en vriendschap hoort niet zoveel pijn te doen, en ALS het onverhoopt veel pijn doet dan hoort die ander er te zijn.E is dat niet, integendeel. Hij lijkt me zat.
Ik kan echt niet meer, heb ook geen vriendinnen die ik nu kan bellen. Hoe kom ik de nacht door????//
wanneer
wanneer heb jij hem gebeld dan vanavond?
ja ik vind het echt raar hoe hij nu tegen jou doet
misschien was hij al die tijd wel op seks uit
en nu heeft die da gehad en ben jij niet meer intresant
dat zou ook kunnen
ik hoop echt voor jou dat dat het niet is.
en hoezo kun je geen vriendin bereiken dan
heb je geen vriendinnen?
Hai S! Nee,vanmorgen sprak ik
Hai S! Nee,vanmorgen sprak ik hem. Vanavond geen bericht verder van hem en neem zelf ook maar geen contact op.
Nee, ik heb geen vriendinnen met wie ik zo open kan praten. Heel verhaal, maar ben onlangs verhuisd en nog weinig mensen leren kennen. Ook een flinke kaalslag in mijn oude vriendinnenkring, want de een na de ander bleek dus mij helemaal niet te missen als ik even geen contact op nam. Wat ik hierboven ergens schreef, ik heb bij zoveel mensen het gevoel dat het éenrichtingsverkeer was, iets dat ik me van velen niet had gerealiseerd. Nu twijfel ik enorm aan mezelf: hoe kon ik zo naief zijn om deze vriend wel alles toe te vertrouwen? Straks kan ik de beunhazen niet van echte vrienden onderscheiden? Straks vindt niemand me de moeite waard om WEL te blijven if the going gets tough
Zit er gewoon enorm doorheen door al die verliezen, samen. ;9(
Hoe gaat ie met jou nu?
Beetje rustige avond gehad?
Dank voor je steun vandaag, heeft me echt geholpen!!
graag gedaan
graag gedaan meid heb het met plezier gedaan.
en jammer dat jij zo veel vriendinnen bent kwijt geraakt om dat jij bent verhuist. raar dat vriendschappen zo kapot kan gaan.
maar dan waren het geen echte vriendschappen.
een echte vriend zoekt je weer op hoe ver je ook van elkaar af woont.
en met mij gaat het goed meid.
ik heb mij vanavond wel vermaakt
en zit nu tewachten op de buien die straks erover gaan komen
ben zo bang voor onweer he hihi.
maar vraagje was jij echt verliefd op deze jongen
of was het in jou ogen toch meer vriendschap?
Ha, was ik verliefd? Ja, ik
Ha, was ik verliefd? Ja, ik denk het wel. Bij mij komt het nooit vanuit een enorme passie. Ik ben het liefste bevriend met iemand en dat het geleidelijk uitgroeit tot meer. En ik zag het wel voor me ja, met hem mijn leven delen, kinderen en huis en haard en alles. Dus ja, ik was wel verliefd:), alleen ben ik dat nooit zo stormachtig. Hier inderdaad ook onweer. Heb alle ramen goed open gezet voor de frisse lucht. Succes met het doorstaan van de buien, als je bang bent is het echt kut dit weer!!
kiespijn
S heeft gelijk hoor. Je bent gewoon ordinair ge(mis)bruikt door die knul. Puur voor de sex.
Lozen die handel en niet meer contacten. Je vindt echt wel weer andere vrienden. Dit soort 'vrienden'
kun je missen als kiespijn. Knal voor z'n kop moet ie krijgen...
Ha Salina, dank je voor je
Ha Salina, dank je voor je reactie. Die objectieve en plaatsvervangende boosheid kan ik wel even gebruiken. Zit me hier suf te piekeren of IK niet nu overdreven wrakkig reageer. Kan gewoon mijn ogen uit mijn kop huilen. Niet alleen voor hem, ik wou dat ik me niet zo kut voelde over hem, maar omdat het de afgelopen jaren zo vaak is gebeurd. Niet alleen met mannen. Dus dan denk ik: is er iets mis met me, dat dit voortdurend zo is: dat een ander eigenlijk zo makkelijk afhaakt of me pijn doet en t doet hem/haar niks. Dan kan ik gewoon nooit meer wat van iemand horen. Je hebt gelijk, dat soort vrienden kan ik missen als kiespijn. Maar als er niemand overblijft wordt het wel zwaar moet ik zeggen. Ik denk dat ik blind was, of te afhankelijk? Ik weet het niet, maar blijf maar praktizeren over waar ik de fout in ging. Dus je bericht doet me goed. HIJ gedraagt zich als een ongevoelige zak, asshole...........
hoe
nou hoe gaat het nu met je
gaat jou tijd nog een beetje weg
of lijkt een minuut wel een uur?
ik hoop dat jij de avond toch nog een beetje door gekomen bent
en dat je vannacht een beetje kunt slapen.
Dank je,shashila. Slecht.In 1
Dank je,shashila. Slecht.In 1 woord slecht. Doe geen oog dicht, hele nek verkrampt, hart vol pijn. Ik akn niet meer. Ik denk dat ik m mis. Vreselijk mis, we deelden echt alles. Gek hoe je nu pas denkt: was dat wel zo? Was hij niet gewoon al die tijd een rare eikel? Hoe kan hij me totaal niet gaan missen? Al die zinnen van vanmorgen gonzen door mijn lijf, hij zei: ik kom er wel overheen. Jij moet maar bepalen of je vrienden kunt zijn.
Maw: hij legt het maar in mijn handen want hem is het eender.
Hij geeft zo weinig om me dat hij niet eens iets eraan wil doen, nu. Dat zei hij letterlijk. Daar had hij nu geen zin in.
Voel me een wrak. Ben nu helemaal alleen. :S
jammer
ja ik vind dat echt niet netjes van hem
want toen de seks in beeld kwam deed hij ook niet moeilijk
dan moet hij nu ook niet moeilijk gaan doen.
en nu zijn verantwoordelijkheid ook nemen vind ik.
toen een man nu ook een man.
maar nu laat hij het aan jou over en jij moet maar met oplossingen komen.
nee dat moeten jullie samen doen.
ik vind dat niet echt netjes van hem.
en jij zit er nu zo mee en je hoort niets van hem
dat is toch gemeen.
maar ik snap wel dat je hem mist,
je hebt zo veel gedeeld met hem
dan komt dit gewoon keihard aan
jammer
Dank je shushila, ik ben nog
Dank je shushila, ik ben nog steeds op. Wat een dag/nacht. Dank je voor je begrip. Ik ga maar door erover, maar dat is misschien niet gek, nu is het helemaal over, en inderdaad: we deelden zoveel. En vooral heeft hij me voorgelogen. Wat je schrijft: ik moet idd met oplossingen komen. Zo drijft hij me nu zelf ernaartoe dat ik geen contact meer wil, en dan kan hij achteraf zeggen: jij wilde het zo. NEE ik wilde het niet, maar als hij zegt: ik doe er niks aan, dan MOET ik wel. Dat vind ik zo gemeen van hem, dat hij alles zo verdraaid: zijn eigen woorden, en nu ook de verantwoordelijkheid voor de keuze of we wel of geen vriendschap meer hebben: ach, die hoeft hij toch niet te nemen?? Ïk mag het bepalen van ghem, zodat hij vervolgenszijn geweten kan sussen en denken: meeuw wilde de vriendschap beeindigen.
Hij heeft zo niks misdaan.
En dacht je dat ik ook maar 1x sorry van hem heb gehoord.Nee, Ik stoor hem onderhand in zijn vrije zaterdagbesteding........
terugkaatsen
misschien moet je de bal terugkaatsen.
gewoon zeggen dat jij wel terug wilt naar de vriendschap die je gehad hebt, maar dat dat dus wel van twee kanten moet komen.
dat jij de keuze gemaakt hebt, dat het aan hem is om het in te vullen.
hoe was jullie vriendschap, jij belde hem vaak, maar belde hij jou net zo vaak, of kwam het eigenlijk toch alleen maar van een kant?
steunde hij je echt wel, of had jij genoeg aan zijn stem en aandacht. was je verliefd, of was het echt alleen vriendschap.
ik denk dat ik niet terug zou kunnen naar vriendschap, dat heb ik een paar keer geprobeerd, maar als er liefde bij zit, is het verdomde moeilijk om dat uit te schakelen.
eerst bedenken, wat je van hem wilt en wat je hem nog wilt geven, dat duidelijk maken en zien wat hij dan nog wil bieden.
mijn ex zou ook graag vrienden blijven, maar ik kan dat niet. teveel pijn, als ik hem maar even zie, of een foto van zijn kids op fb, of iets waar ik maar een link mee kan leggen en dat is teveel..
ik lig net als jij nog wakker, net effe gechat met iemand, dat leidt ook wel af, en nu onweert het, dus kan ik ook niet slapen. ik heb mijn hond maar naar boven gehaald. omdat hij anders bang wordt
slaap lekker als het lukt.
morgen is de wereld weer heel anders gekleurd
Hey, superbedankt en
Hey, superbedankt en goedemorgen. Ja, na nauwel;ijks slaap ben ik nu wel op, ga zo naar een museum met iemand. Best wel HELEMAAL geen zin in. De kleur van vandaag is bij het opstaan donkergrijs. Ik snap je gevoel heel goed dat je niet terug kunt en wilt naar vriendschap, dat herinneringen te pijnlijk zijn, knap dat je zo sterk weet wat je wilt!! Ik heb het gevoel dat dit een soort van afwijkt in mijn verhaal: hij en ik waren vrienden, er is 2 maanden méér gebeurd, en hij wisselt daarin 3x van mening, snapt vervolgens niks van mijn pijn, en geeft aan dat hij nu niks wil doen om de vriendschap te redden.Dat was de bottomline van het gesprek gisteren, dus die bal heb ik al keihard teruggekaatst. Het laatste redmiddel heb ik benut, het voor mij GROOTSTE RISICO genomen: heb keihard gezegd dat ik niet weet of we nog vrienden kunnen zijn,zijn reactie: oké, dat moet je zelf bepalen, Meeuw. Niks geen: nee, ik wil je niet kwijt. Helemaal niks.Dus dat heeft me erg gekwetst, we deelden over en weer veel, En hij kwam zowel veel bij mij als ik bij hem. Daarin voelde ik wel een evenwicht. Hij liet me in zijn gedrag continue zien en voelen: jij bent t voor mij. En zoals ik al schreef, ik weet heus wel hoe PLAYERS zijn, die doen ook aardig tot ze hebben wat ze willen. "Probleem" en het verwarrende is voor mij dat hij GEEN player is. Daar heb ik na 7 jaar welk kijk op. Dus HOE zit het, what is going on inside him? Die vraag blijft maar door mijn hoofd malen.
Heb jij nog n beetje kunnen slapen? En hoe is het bij jou uit gegaan?Ik ben benieuwd, we kunnen elkaar wellicht deze dagen (en nachten) doorhelpen. Is het lang geleden gebeurd, of ben je ook net uit de relatie?
Liefs, en hopelijk tot schrijvens. Bah, de zon schijnt en ik zou het liefst in bed gaan liggen en niet er meer uitkomen. Maar ik zal toch maar gaan. Snif. Meestal belden we zondagochtend even en zeker s avonds wat we hadden gedaan :S - dat mis ik nu al. Hij lijkt ZO ver weg nu, ik voel me gebroken :S
een goeie
ik had gewoon de bal terug gekaatst. dat is wel een goeie .
gewoon de lot in zijn handen leggen en dan kan hij nooit zeggen dat het aan jou lag.
want dan moet hij de laatste beslissing maken.
en dan hoef jij je niet druk te maken dat hij zegt dat jij het niet wou.
ik hoop dat jij je vandaag vermaakt in de messeum waar je naar toe gaat. misschien is dat wel een goede afleiding voor jou.
wat voor soort masseum ga je naar toe dan?
en misschien beld hij jou vandaag nog wel en praten jullie het samen vandaag wel uit.
het kan toch niet zijn dat het he echt helemaal niets doet
naar zo lange vriendschap
dat vind ik echt zo raar he.
snap echt niets van die jongen waar jij mee omgaat haha.
maar ik hoop dat je vandaag toch nog iets van hem hoord.
Hi lieve Shushila, Dank je
Hi lieve Shushila,
( 
(
Dank je wel voor je bericht, ik heb niks van hem gehoord en ga dat ook niet doen, ik ken hem daarvoor goed genoeg. Ik heb zaterdag gezegd dat ik niet weet of ik een vriendschap nog wel zie zitten zo (dat waren we ook eigenlijk: vrienden, tot 3 maanden geleden), en toen antwoorde hij: nou, dat moet je zelf bepalen. Maw, hij kan zijn handen straks in onschuld wassen, hoeft eigenlijk geen contact meer op te nemen nu. Hij kan dan over een tijd zeggen: ik heb altijd contact willen houden, JIJ wilde dat niet. ZO flauw. Dus daarom laat hij nu niks horen, zodat hij er verder niks aan kon doen (in zijn ogen). Dat ik wel weg MOET gaan, als hij er niet meer aan gaat staan: dat komt niet in hem op. Dit is in ieder geval totaal niet wat ik wil. Ik mis hem vreselijk, kom de dagen en vooral avonden nauwelijks door. We hadden elke dag wel telefonisch contact, dus dan is het zo naar om te merken dat ik m niet meer kan bellen. Het voelt alsof hij helemaal niets om me geeft
INZINKING
Pffff, krijg hier een beetje een inzinking vanavond
, probeer mijn eigen verwacht-daadwerkelijk plezier toe te passen, maar kan gewoon niet meer :S. Ja, echt, het is heel erg de moeite waard om het te proberen, ben benieuwd hoe die methode je bevalt.
Soms werkt het niet, pff, zoals bij mij nu. Voel me met de minuut kutter, erg beroerd. Er valt gewoon een Heb vanavond ook niks te doen, de minuten slepen zich voort. Wil zo graag dat het weer goed is, dat ik E kan bellen, en we weer plezier hebben :Sc heeelllp, hoe kom ik dit door? We hadden gewoon elke avond contact en nu denk ik: niet bellen.....ZO onnatuurlijk en verdrietig. Te meer omdat we zolang bevriend zijn geweest. N paar maanden van "meer" en totale miscommunicatie en er is niks meer van over, hoe kan dat?
Zit hier echt doorheen: heb ook niet veel vrienden/innen. :S