Tot heden was mijn ex de rust zelve.. Waar ik probeerde haar te laten inzien dat onze relatie goed was, maar in een dip zat door omstandigheden, ging zij lekker door en praatte met me alsof we "vrienden" zijn.. Heel irritant eigenlijk. Maar de laatste dagen heeft ze niets gehoord van me en ineens vraagt ze om geld voor een jas voor onze dochter. Hoewel ik niet de beroertste ben wat geld betreft, heb ik van mijn advocaat te horen gekregen om geen geld meer te geven (zij wilde het via een advocaat regelen, ik onderling).

Ik zet hier blogs en krijg daar reacties op.. Maar wat is het verdomt moeilijk om te handelen zoals geadviseerd word. Je moet sterk in je schoenen staan.. Ik merk dat ikzelf jammer genoeg toch vaker de fout inga.. Loslaten is erg moeilijk. Ik moet accepteren dat het uit is, dat mijn geluk ook wel weer komt, maar dat ik vooral moet proberen om niet mezelf met megaveel zelfmedelijden op te zadelen.
Dat heb ik wel gedaan.. Tegen mensen om me heen lopen praten waarmee ik eigenlijk zei; kijk nou eens hoe zielig ik ben.. Wat mij is overkomen, wat ik allemaal kwijt ben geraakt..

Gisteren met mijn dochtertje van 3 naar de Mac geweest.. Ik vroeg haar of ze nog iets leuks had gedaan en ze zei dat ze naar de kinderboerderij was geweest.. Met Milan en zijn vader.. Nu weet ik dat mijn ex contact met een man heeft en die heeft een zoontje Milan..
Toen ik haar terugbracht toch gevraagd hoe het zat. Ze vertelde dat ze behoefte heeft om met iemand te praten en af en toe iets leuks te doen zoals de kinderboerderij.. Dat het nog steeds niets is, maar dat ze haar familie en vriendinnen ook niet constant lastig kan vallen met de gesprekken over ons.

Ik heb een vraag aan jullie... 1.)Hebben jullie ook vaste momenten dat het gemis / verdriet / enz meer aanwezig is dan andere tijden.. In het weekend en de avonden vind ik best logisch, want dan zit je alleen waar je eerst iemand bij je had. Ik merk aan mezelf dat ik bv iedere ochtend het moeilijk heb..

Donderdagavond had ik mijn dochter en me voorgenomen om z.s.m. weer weg te zijn. Maar bij een meisje van 3 gaat dat niet en mijn ex vroeg of ik al een andere huis had en zo. Voordat je het in de gaten heb gaat het weer over of ik en zij al contact hadden met anderen. Zij heeft contact met een ander, maar dat is vriendschappelijk, praten over koetjes en kalfjes per mail en msn.

Zeg het maar.. Vandaag gewoon een pokkedag. Ging een paar dagen best lekker en vandaag krijg ik haar weer niet uit mijn hoofd. Voel me shit, wil haar weer vanalles vertellen en ach, jullie kennen het wel..
Misschien omdat ik haar gisteren gezien heb, omdat mijn dochter bij mij kwam eten.. Dan komt toch alles weer terug en rijst de grote vraag weer.. WAAROM? Ze doet ook gewoon lief en normaal, net als toen ik daar nog woonde..
Het zou makkelijker zijn om haar een paar weken niet te zien. Maar dat zou betekenen dat ik mijn dochter ook niet zie en dat is geen optie!

Vanavond zie ik mijn ex weer.. Dan haal ik mijn dochter op die bij mij komt eten. Hoewel ik me iedere keer voorneem om niet over ons te beginnen of over de situatie betrap ik mezelf er iedere keer weer op het toch te hebben gedaan... Dus help! Het enige waar ik eigenlijk nieuwsgierig naar ben is of ze al met een ander bezig is wat contact betreft.. Ze had nl vrij snel een praatpaal, iemand uit de buurt en verteld ook iedere keer dat het niets meer dan dat is.