Soms als ik alle verhalen lees en de antwoorden erop denk ik; zou dit geen perfecte datingsite zijn, want we weten allemaal heel goed wat en hoe we ons niet meer willen voelen.. Ik snap best dat je een relatie niet in stand moet houden als je er niet gelukkig in bent. Maar door eerder op tafel te gooien wat de problemen zijn, komt de klap niet zo hard aan en krijg je misschien ook een kans om er samen aan te werken. Dat is toch iets wat ik veel lees, dat het onverwacht komt, er niet gepraat werd en het niet meer goed komt.

Relatie is nu 7 weken uit. We hebben echter wel normaal contact met elkaar (1 x per week), voor onze dochter.
Nu is zij aanstaande maandag jarig. Moet ik haar nog bellen of een sms-je sturen? Wat zouden jullie doen?

Mijn ex.. Af en toe denk ik weleens.. Weet je wel waar je mee bezig bent.
- er is geen ander, dat weet ik zeker
- ze zegt dat ik het beste was wat haar ooit is overkomen en dat ze geen 100, maar 200% van me hield
- we hebben een prachtig dochtertje samen
- we waren bezig met het kijken om een huis te kopen
- ze zegt dat als we de gesprekken die we nu hebben hadden gehad voordat het uitging, we nooit uit elkaar waren gegaan
- ze verteld iedereen hoe goed ik voor haar en ons kind was/ben

Ik woon nu in Eerbeek, waar zij ook woont.. Maar ik kom uit Doetinchem en dat is 40 minuten rijden. Het is geen wereldafstand, maar net te ver om 's avonds ff ergens een bakkie te doen of gewoon ff heen te gaan.. En al mijn vrienden wonen daar.
Daar heb ik het moeilijk mee. De 5 jaar die ik hier heb samengewoond eigenlijk vooral haar vrienden leren kennen en daar ga ik nu niet gezellig heen..

Mijn probleem is dat ik met mijn ex een dochtertje heb en we nog geen 500 meter van elkaar wonen.. Mijn dochtertje komt 1 x doordeweeks bij mij eten. Afstand nemen of een paar weken geen contact is geen optie. Gisteren haalde ik haar op. Ex schoonmoeder was er ook. Begrijp me niet verkeerd, maar onze relatie had maar 1 echt probleem en dat was praten. We konden niet praten als er irritaties tussen ons waren en verder was het een leuke/goede relatie.

vandaag is weer zo'n dag dat het niet leuk gaat worden... Ik merk wel dat ik heel slecht tegen alleen zijn kan.. Vind het niets, voel me depri! Ik mis mijn familie (ex en kids), mijn vrienden wonen 30 km verderop en hebben ook een eigen leven.. Mijn ouders heb ik niet meer..
Soms denk ik wel dat ik mijn ex terug wil om die reden.. Het niet alleen zijn.
Nu kreeg ik toevallig net een sms van haar. Onze dochter is ziek (kroepaanval) en omdat het nu 6 weken uit is, wil ik heel graag naar mijn dochter toe. Het is ook mijn dochter, ze heeft ook mij nodig..
Wat is het leven oneerlijk.. bah!

Gisteren mijn dochtertje opgehaald omdat ze bij mij zou eten.
Is toch moeilijk om mijn ex te zien en geen knuffel of kus te kunnen geven.. De ene moment wil ik het wel, en dan denk ik; val ook maar kapot..
Toch zie ik ook in haar ogen dat ze het moeilijk heeft.. Mijn ex is zeer beinvloedbaar en dat is ook gebeurd! Vooral door haar moeder die mij niet mocht, omdat ik de enige binnen de familie was die haar een weerwoord gaf.