On Heartache Avenue is het altijd al vroeg borreltijd, dat wist ik me nog wel te herinneren van de vorige keer dat ik er verbleef. Gelukkig doe ik dit nu tijdens een korte paasvakantie en kan ik me morgenochtend een red wine bug veroorloven. En elk glas is toch weer goed voor zo'n 110 calorieen, dat kan ook geen kwaad voor iemand die angstvallig de weegschaal vermijdt omdat haar voorheen skinny jeans haar genoeg vertellen, nu baggy zijn. Mijn voormalige lief was altijd vol lof over het fotomodellen-figuurtje dat ik volgens hem na 38 lentes nog steeds bezat.

Jammer alleen dat het de eerste dagen na een breuk nog niet meevalt. Een breuk die ik zelf heb geinitieerd, na een jaar kende ik hem goed genoeg om hem van voldoende munitie te voorzien om gericht te gaan schieten op onze relatie. Of juister, op dat wat met veel moeite nog voor een relatie had kunnen doorgaan. Een bewuste strategie om hem de pijn van het gedumpt worden te besparen en zijn mannelijk ego te ontzien. Wrok hoeft hij nu ook niet te koesteren, net zoals al die andere hard feelings die afbreuk zouden doen aan wat we ooit samen waren: shiny happy people.