Goede morgen allen,

Weer even een blog van mij, gisteren overdag voelde ik me niet echt top, na mn werk ben ik gaan sporten en heb ik even wat gegeten in de sauna van de sportschool, toen voelde ik me ietsje minder slecht, maar thuis namen mn emoties weer een scherpe duik naar beneden.

Vandaag weer niet echt een beste dag (en dat is een understatement)... het sporten lijkt ook niet echt meer te helpen om me beter te voelen...
Ik voel me zeer verdrietig en somber en teneergeslagen.
Als ik het echt niet meer trek mag ik haar bellen, maar ik wil dat niet te vaak doen, ik belast haar er ook enorm mee, mijn pijn en verdriet doen haar ook enorm veel pijn en verdriet en ze voelt zich al enorm schuldig...
Ik ga maar proberen te slapen... ik kan toch niet helder nadenken nu... ben al een uur aan het janken en de tranen blijven komen...

Al zijn er momenten dat ik me afvraag waarvoor...
Afgelopen maandag avond hebben we elkaar 's avonds toch even gezien, moeilijk, zoals altijd, maar toch ook weer fijn en ik was weer wat rustiger. De rest van de week ging met ups en downs, soms gaat het redelijk (vooral op de momenten dat ik veel afleiding heb, zoals werk, of sport of skeeleren) maar zo af en toe zit ik ook in een zeer diep dal, maar goed, dat zullen de meesten hier wel herkennen.

Vandaag heb ik het weer erg zwaar, ik weet ook niet goed hoe nu verder... ik wil haar heel graag zien vanavond, maar dat wordt een jank partij... en mag ik haar daar wel weer mee opzadelen... en is dat wel goed voor mij...
Ik weet het op dit moment allemaal echt even niet meer... kan niet helder denken, heb vannacht ook weer niet al te best geslapen... het is zo moeilijk om haar niet meer om raad te kunnen vragen... als ik vroeger moeite had om ergens een beslissing in te nemen, dan overlegde ik met haar... maja dat gaat nu niet natuurlijk...
Ik voel me zo eenzaam... zo ontzettend alleen...

Ik dacht het allemaal redelijk onder controle te hebben... veel sporten, veel naar buiten, op mn werk concentreren, zo af en toe zag ik haar, we smsen en mailen een enkele keer en ik dacht... hey... dat contact houden en vrienden blijven... het lijkt te werken, het is super moeilijk, ik heb mn dipjes... maar ik kan het net aan managen...

Ik voel me dit weekend erg eenzaam en heb al heel vaak mn telefoon in mn hand gehad om mn ex een smsje te sturen en gisternacht scheelde het weinig of ik had haar gebeld... Toch mag ik het niet van mezelf en heb ik mezelf tegen kunnen houden, ik wil haar niet lastig blijven vallen, ik wil haar de ruimte geven die ze tijdens onze relatie te weinig had, bovendien... datgene wat ik echt van haar nodig heb (haar liefde voor mij als haar vriend) kan ze me niet meer geven...

Zoals de titel al zegt... Veel mensen binnen mn familie en kennisen vragen me of het al wat beter gaat, beter zou ik het niet willen noemen, maar minder slecht wel.
Vooral het vele sporten (sportschool, skeeleren, naar mn werk fietsen) helpt daar naar mijn gevoel bij, daarnaast lees ik hier op deze website veel en klets ik met verschillende mensen in de sauna van de sportschool, het helpt allemaal in meer of mindere mate om me wat afleiding te geven en niet alleen maar te piekeren (wat sowieso zinloos is)