Ik vul mijn dagen op dit moment met denken aan of ik hem zal bellen of niet. Ik heb hem ruim anderhalve week niet gesproken en wil dolgraag zijn stem weer horen. Terwijl ik best weet dat ik een behoorlijk risico loop dat ik niet zal horen wat ik wil horen. Anders had hij mij al gebeld. Punt is dat ik wil weten hoe ik reageer op zijn stem, en dat ik graag aan hem wil duidelijk maken dat ik gewoon met mijn leven verderga en daar niet zoveel moeite mee heb (onzin, maar ik wil niet dat hij weet dat ik iedere dag om hem huil). Vandaag ook weer een half uur met mijn mobiel in mijn hand gezeten, durfde niet, hart klopte in mijn keel, kon de rest van de dag niet meer eten door de stressreactie welke volkomen nutteloos was.

Ha, hier nog een persoon dat niets liever wil dan contact opnemen maar diep vanbinnen ook wel weet dat het niet opschiet dan. Als hij koud en kil reageert voel ik me nog kutter, als hij lief en zorgzaam reageert ga ik me afvragen waarom hij het in hemelsnaam heeft uitgemaakt. Hoe hij ook zal doen, ik kan het toch niet aan waarschijnlijk. Tot nu toe heb ik steeds dagen voor mezelf gesteld, bv: vrijdag mag ik hem bellen. Als het dan eenmaal vrijdag is, voel ik me sterk genoeg om toch maar niet te bellen (ook wellicht omdat ik het niet echt durf). Zo sleep ik me door de dagen heen, het gaat compleet nergens over maar wat zou het. Ik ben ineens ook verslingerd aan Animal Planet (tv zender), zolang ik maar geen mensen zie (en geen liefdesrelaties), vind ik het allemaal wel best. Ik kan het iedereen aanraden!