zag hem net met net uit de stappen met haar. Zijn op visite bij ONZE buren. Echt misselijk. Stom dagboekbericht maar moest het ff kwijt...

Een week voordat we op vakantie zouden gaan ging hij bij me weg. En rond deze tijd zouden we weer naar Turkije gaan. Heb hem net gesproken en hij vertelde dat hij nu met haar gaat. Lijkt wel of hij helemaal geen gevoel in zijn donder heeft. Ik ben gewoon vervangen. Het hele jaar heb ik mijn vrije dagen opgespaard voor deze vakantie. Oh wat doet dit pijn...

Kwam vandaag om half 8 op mijn werk. Schrok me rot. Bij mn baas zat mijn collega en tevens 1 van mijn beste vriendinnen. Ze had nog vakantie, dus wat deed ze daar? Ontslag nemen. En maar goed ook. Waarom? Zij stond duizenden keren op de specificatie van mijn ex. Ook bladzijden vol. Ik heb gevraagd of ze even met me wilde praten. Ze zei: "nee gaat zeker over die berichtjes." Ik zei ja je ben mijn vriendin en ik hoop dat je eerlijk tegen me wil zijn. Ze zei:" laat het rusten het is niet goed om te gaan graven daar doe je jezelf alleen maar pijn mee." Ze wilde er niet veel over kwijt. Zei alleen: "het klikte zo goed tussen ons en we hebben idd veel contact gehad.

Hij zou langkomen om wat het kamertje nog op te knappen dat hij in slechte staat heeft achtergelaten. Dat zou hij doen als het zou regenen, want dan hoeft hij niet te werken. Gisteravond regende het, maar hij kwam niet. Ben langs zijn huis gereden. Zijn auto stond er. En die van haar ook. En ze waren thuis. Stomme actie, maar ik moest het weten. Ik kan er niet meer tegen. Zie het echt niet meer zitten. Ik mis hem zo vreselijk. 7 weken weken geleden zei hij nog dat hij van me hield en nu niet meer. Nu is hij nog steeds bezig zijn nieuwe vriendin aan iedereen voor te stellen. Ik voel me zo alleen zonder hem.

Gisteravond kwam hij zijn post halen. Ik had er een kaart bijgedaan met hoe ik me voel. Hij zou hem straks wel lezen, maar daar had hij waarschijnlijk geen tijd voor, want hij ging naar huis. Daar is zij zolang zijn ouders op vakantie zijn. Ben blij dat ze allebei geen eigen huis meer hebben. Deze gedachte slaat nergens op, want ze zien elkaar toch wel, maar ja. Ik vroeg of hij nog van me houdt. Hij zei niet meer op die manier en zeker niet genoeg om bij je terug te komen, maar dat wist je al. Ik weet het wel, maar begrijp het niet. Hoe kan dit na al die jaren. We hadden het toch goed samen in ons huisje.

Ben gisteravond weer voor het eerst gaan stappen. Echt een fiasco! Ik kon aan niks anders denken dan aan hem.. Normaal na het stappen kon ik lekker tegen hem aankruipen en nu helemaal alleen. Ik zag steeds beelden van ons samen en kon niet echt genieten van mijn stapavondje. Ik doe mijn best. Wil weer gaan genieten, maar kan het niet van me afzetten. Dit is zo moeilijk. Het is nu 6 weken geleden en tijd heelt alle wonden zeggen ze, maar hoelang gaat dit nog duren? Ik voel me nog hetzelfde als in het begin en droom nog steeds over hem en word nog steeds jankend en met een knoop in mijn maag wakker.

Heb hem geconfronteerd met wat ik heb gevonden. Heb gevraagd waarom hij niet eerlijk is geweest. In plaats van het spijt me zei hij : "ik ben jou geen verantwoording schuldig. Jij heb mij zo gemaakt. Van iedere relatie krijg je iets mee. Bedankt. Knoop dat maar eens goed in je oren. Wat ik bij jou niet kreeg moest ik wel bij een ander halen." Nou hij is echt geflipt. Nu is het nog mijn schuld ook dat ie al die tijd een ander had.En kwaad dat ie was!