De lang verwachte en uber lange blog van mrmusicman.

afbeelding van mrmusicman

Eindelijk, na lang wachten.., mijn reactie, op de vele berichten van mijn post..Ik had nog wat verplichtingen, dus liep even uit..

Allereerst, neem een flinke bak koffie of thee, en ga er eens rustig voor zitten, ik ben een man van heeeeeeeeeel veel woorden en hecht veel waarde aan details. Ergens hoop ik ook dat het dan duidelijk is. Kan wat reacties besparen..ben benieuwd wie het tot aan het einde redt. Langste blog ever ooit gemaakt gok ik. Sorry, ik typte in 1 stuk door, en sta toch echt achter iedere zin.

De reden waarom ik niet meer reageerde op die vorige blog over de waarheid die ineens in de email stond is heel simpel…Dit is een site voor mensen met liefdes verdriet, en ik heb dat.. ik heb dat heel erg. En van sommige berichten krijg ik steun, maar dan….ineens draaien de verhalen om…Ik heb leed en er wordt nageschopt. Nou benå ik ineens degene met de kronkel, nou is het mijn ex die de wijze was..? Ehhhh?

Sorry, maar dan draait mijn maag om, en niet zon klein beetje ook…
Of het nou goed of slecht was, bijvoorbeeld het leeftijdsverschil, of wat je er dan ook van mag vinden, er spreekt iemand met heel veel leed…op een site waarvan die dacht dat het was om elkaar te helpen…Maar ik voel me nog klotiger na dat soort berichten, nog meer leed, had ik jesus christus nog niet genoeg leed??? Gevaarlijk ook, want meer rock bottom als dit bestaat gewoon niet meer voor mij, levensmoe ervan geworden, en dan dit ook nog eens lezen? Allemaal gebaseerd op speculaties, en voorbarige uitspraken over hoe mensen denken hoe het was, of hoe het zou zijn geweest , doe-het-zelf huis tuin en keuken psyghologie noemde ik het eerder….iedereen weet ineens hoe mijn 1,5 jaar eruit zag schijnbaar…, Maar dat weten jullie niet, ja flarden ervan.

En relaties gaan nooit zomaar uit, er hebben er altijd 2 schuld.. ja dat zou ik normaal gesproken OOK hebben gevonden, en misschien deed ik ook wel iets niet goed, maar toch niet iets waarom dit moest gebeuren?? En allemachtig, wat zoeken sommige mensen hier naar dingen om te schoppen…Van sommige personen hier snap ik het wel dat ze single zijn ja…

Altijd zag ik de verklaring bij een breuk, maar wat als nou zoiets gebeurt zonder echt goede verklaring? Zonder reden, zonder aanleiding? Bestaat dat ook? Helaas ja, dat bestaat ook schijnbaar....ik ben vast niet de eerste en zal ook vast niet de laatste zijn die dat overkomt, maar tis wel dat je denkt hoe kon dit gebeuren? Hoe kon dit nou gebeuren?? Uitgerekend dit, en met haar…….dit gaat een lange blog worden……..ik voel het..De ware gaat nooit weg riep iemand al….Nee dat dacht ik ook.

Mijn verhaal is heel simpel, maar toch nog 1 keer, vooruit. Misschien nu duidelijker vertolkt…Vanaf mijn 18de al vele relaties gehad, goede, slechte, maar altijd tot op een bepaald level, en als het uit ging, dan ging dat uit, soms was dat kut, soms misschien ook maar beter, maar in ieder geval wel eigenlijk altijd te verklaren en liefdes verdriet kende ik echt wel, maar had nou niet zoiets van ohjee het einde van de wereld, op misschien wat enkele na die best me moedeloos verdrietig maakten.. ,maar ook daar was ik toch wel snel overheen, het leven gaat door ja toch? Er zijn meer vissen in de zee, dus welja, ik kom er wel….

Alle soorten vrouwen kwamen voorbij in mijn leven, alle soorten leeftijden, karakters, de knapste, de domste, de slimste, de lelijkste, de liefste, en de meest hatelijke. en alles er tussen in..sommige relaties duurden paar maanden, sommige lang, en sommige waren al over voordat ze zelfs maar gestart waren, de one night stands…Kortom, een rijk leven gehad met allerlei types.

En dan opeens, op mijn 40ste ontmoet ik dan ineens iemand, waarbij alles ineens anders is. En dan niet zo’n klein beetje ook. Alsof iemand een verborgen reserve tank met liefde opentrekt. En zie ik voor het eerst iemand waarbij soulmate gelijk in je kop knapt…waarbij we op welk vlak dan ook, interesse een mega match hebben met een gedeelde humor die ik nog nooit heb mogen beleven. Vanaf de eerste seconde dat enorme vertrouwde gevoel, nooit eerder gezien, alsof je elkaar niet jaren, maar EEUWEN kent, en beide tegelijk dat gevoel, hoe is het mogelijk? Ik voelde het gelijk al bij het zien van haar naam, zonder te weten wie ze was. Hoe is dat mogelijk? Zie eerste blog van mij.

Voor het eerst in me leven zag ik de ware kracht van liefde, het echte zuivere gezicht van liefde, en liefde vulde uber snel mijn leven tot het stijgende dak aan toe. Voor me gevoel was liefde een understatement..want dit voelde zo anders. Dit was meer dan liefde. Uniek! Gevaarlijk ook, ik wist gelijk in het begin ook, ze wordt me geluk of ondergang…
Hoe konden 2 mensen zoveel gemeen hebben, en zo veel liefde, gelijk al vanaf de start. Hoteldebotel, maar toch anders dan heftig verliefd, meer verbonden op een magische manier. Mysterieus.

Enorm sterke gevoelens, en helemaal compleet wederzijds, althans...in het begin. Voor het eerst in me leven voelde ik nou wat echt geluk en liefde was, mijn bedrijf loopt voor geen meter nu, maar het gaf niet. Geld, status, succes was voor mij niet zo belangrijk meer. We hadden elkaar gevonden en wij zouden wel even de wereld veroveren. Rijk of arm, who cares. Dat komt wel weer goed, we hebben tenslotte een leven lang met volop nieuwe kansen. Ik voelde me rijk in ieder geval, ondanks geen geld.

Dat liefde zo mooi en sterk had kunnen zijn had ik zelfs niet eens durven dromen, tenslotte al zo vaak meegemaakt..Dat zelfde geldt voor het leed nu. Ik had niet kunnen voorstellen dat leed zo’n pijn kon doen, deze pijn is ongelofelijk krachtig, en laat me maar niet met rust, al 4 ellendig lange maanden, ondanks de waarheid, ondanks alles, ondanks dat ik heel bewust snap dat zij me kapot heeft gemaakt, kan ik er nog steeds niet bij. Laat staan loslaten..het lijkt wel alsof ze woont permanent in me hart, en wat me verstand ook zegt, het luistert gewoon niet!, het verlangt nog steeds naar haar. En daar herinnerd mijn hart me tot nu toe nog iedere seconde van de dag aan. crap, want ik weet dat na al dit bedrog het nooit meer zou werken zoals voorheen en dat zij ofwel 2 gezichten heeft of altijd geacteerd heeft, wie zal het zeggen? Maar feit is wel dat ondanks ik nagenoeg alles al weet en besef, ook wat hier geschreven wordt op deze site, ik snap en weet het allemaal echt wel…maar,…. waarom me gevoel niet meewerkt met me gedachtes begrijp ik zelf ook niet…maar is dat zo raar? Lees gerust door.

Me ex hield zo vreselijk veel van me, tot schijnbaar ergens een verborgen moment in de relatie. Wanneer dat veranderde weet ik ook niet precies. Het grote probleem was dat zij mij tot de laatste dag van de relatie toe minstens tientallen malen per dag vertelde hoe geweldig ik wel niet was, hoe lief ik was, hoeveel ze wel niet van me hield, hoe graag ze wel niet met me wilde oud worden, wilden trouwen met me op 16-9-2016. (dat was onze trouwdatum, precies 5 jaar na de eerste dag. En toevallig viel dat ook op een vrijdag, dus ja, die datum leek perfect)

Ik heb nooit kunnen weten of vermoeden dat het anders was dan ik zag…Hoe kon ik anders? Er werd mij constant verteld hoe blij ze was met mij, en uitte dat ook naar me, nergens kon ik vinden dat het niet zo was. Ze glunderde altijd zodra ze me zag, tot op het laatst toe.. De lange liefdevolle berichten hielden maar niet op.

Het ongeloof was ook erg groot toen ze het ineens uitmaakte. En eigenlijk tot op het heden kan ik het nog niet ergens geloven…was dat dan allemaal fake??? Zo goed gespeeld?? Bestaat dat? Ja dat bestaat dus, en ik ben de sukkel die dat mocht ervaren.
Over me heen gegroeid vertelde ze…ehhhhhh, wat? Bestaat dat? Te jong dacht ik, teveel gebeurt er in dat koppie, en geen ervaring hiervoor gehad, dus hoe kan ze slecht van goed onderscheiden. ik had het van haar niet verwacht maar die kans was er natuurlijk wel…

Had ze maar 1 keer iets gezegd, iets van onvrede of wat dan ook, gewoon, zodat ik het wist dat er iets speelde in haar koppie of hart, en kon ik misschien nog op tijd ingrijpen. Misschien gaf ik wel teveel liefde maar het leek erop dat de verhouding gelijk was, ik gaf net zo veel als ik terug kreeg, althans zo leek dat wel gewoon te zijn.

Het beeld wat ze creeerde over onze relatie bleek dus helemaal niet zo. Nee, ze hield niet meer van me schijnbaar ergens along the way, wist het alleen nog wel overtuigend te brengen, wat vreselijk angstaanjagend is aangezien ik haar zo goed aanvoelde en dacht te kennen…, ik voelde ook dat er iets speelde in haar, en vroeg dat ook vaak, gaf haar zo vaak de kansen om te praten, maar nee, er was niks, beetje moe, hoofdpijn. Dus ja dan zal dat wel, na talloze keren vragen en alsmaar horen nee lieverd, er is echt niks, dan zal er wel niks zijn toch?

T was nou niet bepaald dat ze terughoudend tegenover me was ofzo, of stiller of wat voor signaal dan ook. T was meer een voorgevoel dan iets zichtbaars of tastbaars, iets vaag... Iets wat tussen de micro subtiele dingen doorsluipt. Een zacht alarmbelletje, of ligt het aan mij?

Ze heeft me compleet in de waan gelaten, en had ondertussen vrolijk een dubbelleven sinds december, een sexrelatie met een oudere man. Ze was echt serieus de laatste waarvan ik had verwacht dat ze zoiets zou kunnen doen zelfs. Zij was trouw, daar had ik me kinderen blind op gewed. Maar dat was ze dus niet bleek later, zie vorige blog….En bleek alles ineens een leugen te zijn…en dat doet pijn, nee……nee das niet goed omschreven…das de hell op aarde op dat moment!!!.

Zij, waarin je vol overtuiging in geloofde dat zij je noooooit en te nimmer zou bedriegen want waarom zou ze? Ze hield toch zo ongelofelijk veel van mij? En we hadden toch alles? En zij was toch anders dan andere? Zij met haar goede en zuivere hart? Als zij je kan bedreigen, wie kan je nu dan nu ooit nog vertrouwen? Al mijn volgende relaties zijn al gedoemd te falen want hoe kan ik nou nog blind vertrouwen, ze dumpt me omdat ik haar niet of moeilijk kan vertrouwen, en ik geef haar geen ongelijk dan….maar hoe kan ik dat nu nog anders dan? Iemand met dit antwoord??

Hoe kon iemand je zo in de waan laten, en waarom? We konden toch over alles praten riepen we altijd, hoe gek of pijnlijk het ook was? Waarom kon ze me niet 1 klein signaal geven inplaats van mij volledig op een roze wolk te laten zitten..Uitgerekend zij??? Met onze ongelofelijke matchen en gelijkenissen? Dat iemand zo goed en overtuigend kan liegen…..Dat is gewoon een meesterwerk, ze moet actrice worden. De ene award na de andere gok ik voor haar overtuigende rol.

Nou dan snapt mijn normaal gesproken ijzersterke en heldere mind het ook niet meer, dan breek je, dan breek je echt heel hard. Hoe kon dit alles groeien tot een illusie. We woonden net een maand samen, en ze ging vreemd? Ze was mega blij met dat samenwonen (het was meen ik zelfs haar idee) en talloze kaartjes en berichtjes enzo gehad hoe fijn ze het vond dat ze eindelijk veel samen met me kon zijn,..en dat duurde dus 1 maand ofzo want toen ging ze ineens vreemd,…ja vreemd ja, die meid die zoveel om me gaf, die zo blij was met het samenwonen, die ging gewoon vreemd. Toen nog zonder echt een reden…say what?

Ik heb haar veel gesproken daarna sinds het uit ging, ook na de pijnlijke ontdekking vooral om uitleg te krijgen om het te kunnen snappen, want ik moet verder…, maar ze hield nog van me toen ze vreemdging vertelt ze, daarna zwakte dat af….Dan wordt je echt speechless als je dat uit haar mond hoort vallen….he? hoe? Wat? Waarom??? Maar je was gelukkig met me? Hoe kon je dit dan doen? Hoe kon je nou vreemdgaan terwijl je alles had en gelukkig was? Terwijl je van me hield??? Er is toch altijd een reden waarom iemand vreemdgaat? Waar zat dan de ontevredenheid? Want die kwam pas later..Ja zegt ze, daar heb ik ook spijt van.

Ja, dat doet wat met je tere hartje dan, en gelijk denk je dan, wie ben jij??? Wie in godesnaam ben jij?? Wie draagt het masker, me ex of haar verborgen boze tweelingzus die ik nooit gezien had?

Wat is de echte waarheid? En is dit niet het aller aller aller ergste wat je je liefdespartner kan aandoen? Iemand zo op een roze wolk laten zitten, zo in de droom laten vol met leugens, en alleen maar meer leugens in the end. Ze was bang om me pijn te doen zei ze, ja nee, dan is dit wel de goede manier, zeg gewoon 3 uur voordat je het uitmaakt dat je me zo vreselijk mist en niks liever wilt als bij me samen zijn voor altijd….en maak het dan ineens uit….Nee das echt niet pijnlijk dan..valt best mee ☹

Nu klinkt het vast in jullie oren als een jong naief meisje van 18 die nog niet weet wat ze wilt enzo. Maar dat is ook niet zo, ze is niet bepaald naief, ze weet heel goed wat ze wilt, en zag ik haar eigenlijk met al haar doen en laten iemand die schijnbaar de tienertijd had overgeslagen ofzo, want die was vroeg volwassen. Ik heb wel vaker een jonger iemand gehad, maar daar merkte ik toch wel heel snel dat leeftijds verschil eigenlijk, dat was dan toch echt een meisje en enige vorm van serieuze relatie leek daardoor ook onmogelijk, en dan waren dat meiden van 18, en toen was ik dus een stuk jonger, zeg 28 ofzo.

Me ex was 18, maar bij haar was niet te merken eigenlijk dat leeftijdsverschil althans ik heb het niet gezien, misschien hele kleine dingen maar de moeite niet waard van het noemen, keuze schoenen enzo.
Ze was nou eenmaal jong, gaat vanzelf over hoor, maargoed, kon zoeken tot ik een ons woog, en vond haar zelfs op sommige misschien wel meer volwassen dan mij.

Ze heeft nooit van die typische tiener dingen gehad die anderen wel doen, veel te wijs voor haar leeftijd, en hoe lang ik er ook over nadenk of terug denk, ik heb echt nog nooit iets gemerkt van ons leeftijdsverschil,…tenzij haar actie te verwijten is aan dat ze zo jong was…we waren beide jong of oud, in ieder geval zaten we op 1 lijn. Zo voelde dat gewoon aan. Ik kan er niks anders van maken hoe graag ik het zou willen..

En als ik er over terug denk, ja, een meisje van 18, die specifiek op ouder valt, daar is misschien inderdaad wel wat over te zeggen…want echt gezond of normaal is het in ieder geval ook niet nee…of juist wel? In haar geval dan?

En van mijn kant geldt hetzelfde met zo jong, maar dat was ook niet me keuze, t overkwam me, ik vond haar ook erg jong maar we werden verliefd in 2 seconden en ja..liefde werd alles. Ze deed zo volwassen overkomen, mijn hart was niet meer te buigen, ik was verloren in enkele uren. De aantrekkings kracht, de vele overeenkomsten, het gevoel dat het gewoon “goed” was en alle dagen, weken maanden die daarop volgden hebben me nooit doen twijfelen. Het was goed, bleef goed, en het gevoel stopte gewoon niet, dat blijft maar ontwikkelen en groeien. Every day i love you more and more and more, zoals het liedje, het was al vanaf het begin zo sterk dat alles hiervoor uit het verleden gelijk op niks meer sloeg. Dus ja, wat boeit dat leeftijdsverschil dan? We merkten het niet en we zijn ook niet de eersten, en genoeg succes verhalen gehoord.

Sexueel wil ik er niet teveel aan besteden, maar kort gezegd had ze een passie om onderdanig behandelt te worden dan. Maar wel net even meer als het gewone dominante spelletje. Best extreem en misschien wel zeker voor zo jong..
En achteraf denk je, ja….was dat wel zo gezond? Zit hier niet meer achter?

Tijdens onze relatie groeide dat gaandeweg, we durfden gewoon echt alles te doen wat ons leuk leek en das best iets, menig relatie meegemaakt waar dat anders was….Ik dacht dat het iets was tussen haar en mij, opgebouwd door de tijd heen… ik wist niet dat ze gelijk vanaf het begin zo een lust relatie kon beginnen met een ander met diezelfde behoeftes…en daar draait me maag ook van om eigenlijk….Tis dus niet een rollenspel…is dit serieus hoe je echt bent? Want dit was toch iets van ons? En dat hadden we toch al, geen taboes en alles was bespreekbaar en uitvoerbaar? Moeilijk te snappen…
Tis dezelfde sex als die ze met mij had, alleen met een ander lichaam. Dat las ik in de emails en heeft ze bekent…Ik heb daar heel lang over nagedacht…..En gezocht naar de reden…maar helaas, hier houdt mijn verstand toch echt op…Zoveel liefde vergooien, om lust die je AL had en prima kwijt kon aan me? Met toen nog ook veel liefde en geloof in elkaar???

Je gaat toch normaal gesproken op zoek naar iets wat je juist niet hebt? Of kan ze geen nee zeggen?? Wat het wel gevaarlijk maakt dan.

Waarom zou je dat in godesnaam doen? Die vraag kan niemand beantwoorden geloof ik, behalve ja ze was 18…ja maar? Doen alle 18 jarigen dit dan? Dacht het niet…Zij zelf kan het ook niet beantwoorden..probleempje met verleidingen weerstaan dan….best groot probleempje want dat zal ze wel vaker in haar leven zien…verleidingen. Is liefde dan echt ineens niks meer waard? Sommige tieners zijn zo, sommige niet, maar ik had niet anders kunnen bedenken dat zij in ieder geval niet zo was. Miss puur, goed en liefdevol, in ieder geval naar de buitenwereld toe.

Even noot tussendoor, 17 is niet strafbaar (riep ook iemand in de reacties), dat had ze zelf al opgezocht om dat te bevestigen toen ik haar ontmoette , aangezien me dat wat weerhield in het begin voor eventuele verdere stappen. Inmiddels is ze 19 trouwens.

God wat typ ik altijd veel, serieus gedacht om hier een boek over te schrijven, want woorden komen me altijd te kort als ik dit alles moet uitleggen. Ik zou met 4 zinnen klaar zijn bij zowat al me voorgaande relaties maargoed…

Lang verhaal maar in het kort zeg ik niks meer dat dit:
We hielden van elkaar, we hadden het meer dan goed, en de zon was er iedere dag. Gewoon fijn in de ruimste zin. Uber gelukkig en tralala liefde is prachtig. Ik heb mezelf gegeven aan haar, en het beste in me naar boven getoverd, goedheid waarvan ik niet eens wist dat ik het had…
Prima, en dat was wederzijds, althans zo leek het!. Geen reden gezien en bam alles is ineens over zonder echte reden….WTF momentje van de eeuw. En bleek nog later om het even compleet te maken, alles is ook nog eens gelogen, voorgelogen, bedrogen en noem de dirt maar op.

En na zo lang reizen het eindelijk gevonden te hebben,…. ja dan heb je wel leed…..heel veel leed. Heel heel heeeeel erg veel leed. En meer dan ik kan verwerken of kon bedenken.

We zouden samen oud worden, dat riep ze toch ook tot op de laatste uren? Ik iets sneller als haar,lachten we maar, zorg voor later, maar dit was het toch? Dit was toch waarvan je je hele leven had verwacht het nooit tegen te komen, omdat zoiets alleen in boeken en films voorkwam maar toch niet ook in het echt? Dat is dan op ze zachts gezegd ook de grootste teleurstelling die je maar kon verwachten, en had ik dit verwacht? Nooit, nooit en nog eens nooit. Lag dat aan mij? Hoe kon ik het anders zien als zij mij het tegenovergestelde altijd heeft voorgelogen en het nooit heeft laten merken? Als iemand je iedere dag vertelt dat de lucht blauw is, en je ziet dat hij blauw is, hoe kon dat toch ineens zwart zijn. Ok, bedrogen, naar de klote, maar wat het moeilijks is van alles, waarom zij die de uber match was, waarom uitgerekent de meest waardevolle ever ooit gezien, waarom niet een ex van hiervoor. Ook kut is dat hoor, begrijp me niet verkeerd, maar me ziel had dan geroepen, ai, das jammer, maar er zijn er meer…..Ze was leuk ro, maar helaas… Ik niet ze was leuk, jammer nu…..Ik denk precies hetzelfde als het nummer van marco borsato, waarom nou jij? Uitgerekent jij?

En dan kom je op zon site als hier terecht, met mensen ineens ….die je niet steunen maar je compleet onderuit halen..2de wtf momentje van de eeuw? Was deze site niet om elkaar te steunen? Zijn we niet allemaal een beetje fragiel nu, hebben we nog niet genoeg pijn? Moet het echt meer zijn?

En prima, ik hield teveel van haar, prima, ik zag ons als perfect, en ook prima als dat niet goed is, ik kon er toch niks aan doen, t gebeurt je, en t voelt een beetje erg tegenstrijdig om daar niet in mee te gaan, maar een keuze heb je niet, gevoel kan je niet sturen, niet als het op hol slaat. Tis net een drugs, en je wordt er compleet afhankelijk van, prima dat dat niet goed is. Maar het voelde te fijn voor woorden, dus blame me.

Ze blijkt gewoon volledig te leven in leugens, niet alleen naar mij toe, maar gewoon echt iedereen. Ik heb nog nooit 1 zin tegen haar gelogen, nog nooit. Ik was oprecht, eerlijk, betrouwbaar, en geloofde gewoon in ons. Dacht dat het wederzijds was…Dat iemand zo kan liegen, zo in leugens kan leven en zo’n lief gezicht en persoonlijkheid hebben is toch wel op ze zachts gezegd uber shocking.

En dat vind ik onwijs zonde, zonde van zon meid met zoveel talenten en kwaliteiten. Dat ze leeft in leugens. Keer op keer weer, ik weet niet meer als ze nu iets zegt of dat de waarheid is..want alles wat de waarheid was bleek een leugen te zijn, kleine dingen, grote dingen. Iedere keer komen die leugens weer. Zelfs over kleine dingen dat je denkt waarom zou je DAAR over liegen??. En tegen iedereen, haar ouders, haar vrienden, waarschijnlijk ook haarzelf. Waarom? Waarom kan en wil iemand zo veel liegen? En welke waarheid ze ook vertelt. Iedere keer duikt er weer iets nieuws op dat ook dat weer niet klopte.. ik ben gestopt met zoeken. Het is te onwerkelijk.

Het pijnlijkste is nog wel dat je nu denkt, van wie hield ik nou? Aangezien ik jou dus niet ken? Wie was jij nou precies ? De goede of de slechte kant? Mis ik een geest? Een illusie? Hoe kon die zo echt overkomen dan? Leef ik in een droomwereld? Al had ze al die leugens niet gehad, die kronkels, waar waren we dan geweest? Was het dan inderdaad die zeldzame ware en heb ik gewoon echt de uber pech dat ja we pasten perfect bij elkaar, jammer dat er alleen iets scheef zat daarboven,,,,Vette uber pech ro, maar hee, je hebt het wel gezien, het bestaat……had ik het maar nooit gezien, nooit meegemaakt. Want na 4 maanden weet ik nog steeds niet hoe ik dit moet omkeren, zelfs met de waarheid op tafel want die weiger ik weer te geloven onbewust. Omdat het zo ongelofelijk tegenstrijdig is met hoe ze naar mij toe was..

Kortom…..Het mag duidelijk zijn, je hele wereld stort in, en dan echt compleet ook. En leed komt gelijk met meerdere dingen tegelijk, want de laatste paar weken 2 goede vrienden van me verloren door kanker, me bedrijf staat stil en de belangdienst heeft beslag erop gelegd, me inkomsten zijn weg, me trouwe hond die ik al 12 jaar heb moet ik aankomende week laten inslapen en hoooooooooo stop!!!!!!!!!! Waarom????

Wat heb ik in godesnaam misdaan waarom ik dit allemaal moet meemaken???? Ik hield alleen maar van haar, en gunde haar het beste van de wereld, is dat het dan?? Is dat mijn straf? Omdat ik gewoon voor het eerst in me leven iemand vond die het grote verschil maakte? Omdat ik iemand vond waarmee we samen ons 1 voelden? Omdat ik dit keer wel volledig in trouw geloofde en er geen vrouw ter wereld me had kunnen verleiden? Dat vreselijke gevoel van onrecht, onmacht…. Alles gegeven wat ik maar kon, en uiteindelijk niks meer als uber leed terug gekregen…

Als je dan leest, al die commentaren onder me blog, de negatieve vooral….dan breekt er iets in je. Deze site maakte mij nog ongelukkiger. En ik kom er niet meer op, ik kan het niet meer lezen al dat negatieve. Niet altijd hoor, gelukkig zijn er wel mensen die je steunen, of een hart onder de riem toesteken, iets wat gewoon mega belangrijk is als je je zo down voelt….maar niet iedereen…..ik had pech de verkeerde tegen te komen. Kunnen we het gewoon daar op houden? Ik ben gestopt met zoeken naar redenen in mezelf..ik deed vast dingen niet goed. Maar dat kan nooit de reden zijn geweest als iemand constant maar in leugens leeft.

En mini-me, om je antwoord te krijgen waar je zo graag op zit te wachten, Haar ouders waren geschrokken van het verhaal. Ze hadden het totaal niet verwacht..Ze waren net zo verrast als mij, dat zij, dat lieve meisje, zon dubbel leven kon leiden vol met leugens..Ze vonden het heel erg voor mij dat dit dus de waarheid was. Ze toonden begrip, en waren zelf ook in shock.. logisch, als je als ouders beide psycholoog bent en je kent je eigen dochter niet eens, dan moet ze wel goed zijn in liegen..En das mischien toch wel fijn om te weten, uiteindelijk heb je liever de waarheid dan leugens. Hoe kut de waarheid ook is.
Genoeg redenen om zich in ieder geval zorgen te maken, en niet geheel onterecht.
Ouders wilden dit dus liever wel dan niet weten, klaar, het werd gewaardeerd de waarheid.

Ze heeft mijn leven compleet verwoest, en ik zie een sombere toekomst tegemoed. Ik hou onbegrijpelijk nog steeds van haar, hoewel ik niet weet wie ze echt is…alhoewel ik me echt moet vasthouden nu aan de realiteit al wil ik nog enige kans maken om hier overheen te komen. Maar het gevoel van allemachtig wat zonde, dat blijft. Dat gevoel van ja maar ja maar ja maar….

Ik maak me ook zorgen over wat er met haar terecht gaat komen, waar dit stopt, en ik weet het allemaal, ik zou dat niet moeten doen, ik zou haar niet moeten beschermen en alles, maar nogmaals….ik hou nog steeds zielsveel van haar..Al snap ik zelf niet eens meer waarom, en op wie eigenlijk. Gaat dat ooit nog over????

Hou rekening op deze site dat mensen hier serieus leed hebben. En die mensen zijn de verliezers… de winnaars gaan door, die hebben dat leed niet, die leven vrolijk door, met vaak al snel nieuwe liefdes en leuke dingen. De verliezers blijven achter met niks, en zijn vaak degene die het meest hebben gegeven….Daar moet je je niet als een pitbull op storten (denk aan torn ze reactie) Daar zou deze site niet voor bedoeld moeten zijn. Maar helaas is ook hier de realiteit anders dan wat het doet lijken…

Langste blog ever, i dont care, neem maar eens de tijd om dingen goed te snappen voordat je met je visie komt natrappen. Ik gaf misschien teveel liefde, en dat is misschien niet goed, maar t was wel liefde! Iets goeds! Ik was geen klootzak, geen eikel die niet naar haar om keek, ik gaf veel om haar, en om onze liefde, geen zak met een drank probleem of weet ik veel wat. Niks meer dan alleen maar goed bedoelde dingen….

Verkeerde persoon getroffen….liefde geven zal ik zeker weer doen als ik het ooit weer mag meemaken. Hoewel ik betwijfel of ik me ooit nog volledig kan geven…. Wat bloedzonde zou zijn vind ik…liever het sterke the real thing dan wat vullen we elkaar toch leuk aan. Ik heb het verschil mogen ervaren…het is een groot verschil. En zolang het goed gaat…..het beste wat het leven te bieden heeft! Maar verdomt zeldzaam…..En dan blijkt die ene van leugens aan elkaar te hangen. Maar verkleed als de onschuld zelf. Als het te mooi voor waar lijkt te zijn………dan is het vaak niet waar, roepen ze op marktplaats. Dat is dus ook in de liefde?

Of ik er ooit weer kom, mezelf terug vind, uit dit dal klim, ik weet het niet. Wel weet ik dat deze site niet altijd de hulp biedt die het zou moeten doen. Mensen zouden eens beter moeten lezen, en niet gelijk hun conlusies moeten trekken, of reflecteren op hun eigen ervaringen. We zijn allemaal anders, doen het allemaal anders, en niemand vraagt erom om getrapt te worden hier. Jou situatie is niet mijn situatie en andersom. Een knuffel is soms alles wat je nodig hebt…daarom zitten mensen hier. Omdat ze al pijn hadden…Wat ben je dan voor figuur om dat te versterken? Heb je dan je lol? Is het wraak om wat je ex jou heeft aangedaan? Vergelijken met een totaal andere situatie en 2 totaal andere personen? Daarom zo lang. Leer me visie kennen, leer zien wat ik zag.

En ik lees veel haat tegenover elkaar op deze site, soms sarcasme, maar soms ook echt haat.. Waarom jongens? Heb ik dan inderdaad teveel liefde in me waarom ik dat niet kan snappen? Had de wereld er niet beter uitgezien als we allemaal teveel liefde in ons hadden? En me wakker schudden snap ik, maar t heeft geen nut, ik ben al wakker, ik weet wat er is gebeurt. Wanneer alleen zal me hart dat ooit snappen wat ik met ogen open zie, de realiteit…de harde realiteit waarin niks is wat het lijkt soms.

Teveel woorden, teveel zinnen, die steeds hetzelfde zeggen. Ik weet het.
Maar kom maar op, trap maar na. Schop maar je blinde visie eroverheen.
Ergens voel ik me vereerd met zoveel reacties. Maar iedereen, lees de boodschap….Leed is geen pretje. Dat zouden we allemaal hier toch moeten weten…

Degene die de laatste regel hebben bereikt, dank je wel.

afbeelding van mrmusicman

taalfouten!

ja die zitten er genoeg lees ik, ik vergeet soms woorden zie ik nu ik het lees, en sommige zinnen kloppen niet Tong maar ik ga het niet verbeteren, want ik scroll me een ongeluk dan.

ik beloof dat aankomende blogs korter zullen zijn. Knipoog mini me vroeg om een kort verhaal Knipoog toeval dat het zo lang is? Tong

afbeelding van Missunderstand.

Haat

Haat is geen haat maar verdriet.

Dus bij deze dan snap je dat.

Verder vind ik je verhaal ontzettend * nog licht uitgedrukt* zielig maar toch indrukwekkend.
Het enige wat *alweer* mist is je eigen fout.
Je vraagt steeds waarom?
Terwijl de antwoorden voor je eigen voeten liggen.
Misschien was je te lief * alweer die te veel liefde * Niemand heeft te veel liefde in hun karakter zitten.
Dus dit is echt een tip voor jezelf maar zet die bril even af denk even niet aan het ja maar ze is vreemd gegaan ja maar ze heeft gelogen. Wat ging er tussen *jullie* fout waardoor zij die doordachte keuze bewust genomen heeft.
Misschien vertrouwde je haar te weinig? claimde je haar te veel?
En dat sommige nog *single* zijn op deze site dat is omdat ze allemaal net als jij en ik nog zand in hun schoenen hebben om een persoon * hun geliefde*. Die opmerking vond ik gemeen en dus totaal niet liefdevol maar vervolgens durf je wel zo neer te planten dat je het wel "snapt dat ze nog single zijn en dan ook nog een leuk antwoord van ooooooh wat ben ik liefdevol" . Wij als ldvder's verwerken het verdriet om een persoon die we lief hebben gehad dat betekent dus dat we nog niet aan een nieuw persoon toe zijn omdat oud verdriet blijft steken. Dat stukje over magisch gevoel trok me wel aan. Ik als voelsprieten persoon even bot gezegd ken dat soort gevoelens wel en kunnen uitermate pijnlijk zijn. In een relatie is er altijd wel wat, ik ga bij hem weg omdat: hij me geen liefde geeft hij lui is en op de bank hangt hij geen aandacht aan mij besteed niet luistert hij kleineert me echt 100 redenen waarom het dus niet gaat en je naar een ander toe gaat. Waarschijnlijk is zij het type geweest dat weinig durfde te zeggen daar speelt *veiligheid* dus een grote rol in. Ze voelde zich niet veilig en vertrouwde je niet genoeg om het van te voren aan te geven dat ze liever bij iemand anders was. Dat gebeurt meestal bij de mannen die een beetje *Oost-Indisch doof zijn * Door je zekerheid *ego* word je Oost-Indisch doof. Want ze gaat niet bij me weg ze zal me nooit verlaten dus ga ik op de bank hangen vervolgens zegt de vrouw: Ik ga bij je weg. Antwoord van de man: ja maar waarom dan? ik doe de boodschappen toch? Het enige wat de vrouw wil is: positief benaderd worden geen negatieve attracties over haar dakje heen en met liefde behandeld worden ook wil ze graag dat je haar *begrijpt* wanneer ze je iets vertelt. Dat zal dus betekenen dat dezelfde interesses inclusief het zelfde niveau van denken/ praten een grote rol spelen. "zucht" ik denk dat ik mijn woordje wel kwijt gegeven heb en ik hoop dat je er wat mee kunt. Maar echt voor jezelf: Laat die muur om je heen even vallen en kijk eerst even naar de fouten of ruzies die er geweest zijn voordat je haar belaagt met leugens en gezemel. Ik hoop dat ik je een eye opener heb gegeven en iniedergeval iets doorgebroken heb. Ik wens je heel veel sterkte en ik snap echt dat je heel veel verdriet hebt maar laat zelfmedelijden niet de hoofdrol spelen oke? Heel veel liefs van missunderstand.

Mijn tips:

Ga op de bank zitten sluit je ogen en verplaats je in de situaties waar jullie tegen aan liepen, hoe zou zij zich gevoeld hebben tijdens zulk soort situaties? de actie-reactie momenten. Had ze stiekem daar niet heel veel verdriet om? Door je te verplaatsen in een ander zul je het zelfmedelijden overwinnen en wanneer je de fouten onder de schouders neemt zal dat helpen in de volgende relatie. Dus eigenlijk staat mijn tip totaal "los" van haar.
*mensenkennis* Onschuldig

afbeelding van mrmusicman

weet je zeker dat je het gelezen hebt?

als ik je reactie lees denk ik he?? heb je het wel echt gelezen?
ze ging vreemd voor lust, zonder reden, dat heeft ze zelf toegegeven.. nieuwsgierig, niet weerstand kunnen bieden. Later is ze pas wat gevoel gaan krijgen voor die persoon, maar tis niet echt liefde. Ze gaat er weer mee stoppen begreep ik, moet ook wel want hij gaat zijn vrouw niet verlaten en dat stopt altijd een keer dan.
We hadden 1 keer een ruzietje, maar dan heb je ook wel gehad. En ik was niet doof, alleen ze zei dus niet de belangrijke dingen. Wel leugens. Ze had te weinig lef om dingen te zeggen inderdaad, wat zonde is, want zo vaak heb ik die kansen gegeven..en dat is wel echt een leeftijdsdingetje denk ik.

Maar het feit dat ze overal en altijd liegt, niet alleen tegen mij, zegt dat misschien niet genoeg? Die verkloot toch iedere relatie dan? Ze liegt net zo makkelijk tegen die vent waarmee ze nu gaat. Dat weet ik want we hebben / hadden nog contact. En daar gaan de leugens ook al weer volop. Want als ze bij mij langskwam om te praten dan zat ze zogenaamd weer bij een vriendin....Als iemand constant liegt, over van alles, Is het niet dat dat persoon zich eens onder de loupe moet nemen? Dat gaan we toch niet serieus goed praten he? Das toch wel een serieuze slechte eigenschap...zo kan je toch nooit wat beginnen? Een keer liegen ala, maar iedereen voorliegen is weer iets anders. Kleine leugens, grote leugens. en constant....Ik vind dat erg zorgelijk. Dit gaat weer gebeuren bij haar volgende relatie.
ik heb nog me trots, maar zoiets doet wel heeeeel veel pijn.
thanks

afbeelding van Missunderstand.

a b en c

A. ze zegt dat ze het voor de lust deed maar is werkelijk verliefd + B. die man verlaat zijn vrouw niet voor haar omdat het niet wederzijds is op de manier van houden van. A+B en daarna komt C. Ze houd je nog aan het lijntje zodat ze terug kan komen wanneer dat ze gedumpt is. Heeft weinig met verleden of jeugd te maken. Dit is een meisje wat niet alleen kan zijn.
Ik vind het echt heel erg voor je en ik wens je heel veel sterkte!

Ik zat inderdaad nog te veel met dat andere verhaal in mijn hoofd.
Alleen 1 ding is er omgeslagen.

Vorige blog: ze is verliefd. Deze blog: Ze is niet verliefd.
Maar dan nog is er een reden dat ze het opgegeven heeft de reden waarom ze ervoor koos.

afbeelding van mrmusicman

D?

Ik heb alle emails van haar met hem vanaf het begin gelezen, en ik lees niks meer als lust. zij is ook degene die ermee gaat stoppen met die relatie, en dat heeft ze hem al verteld, over een paar weken gaat ze studeren en dan kapt ze het af. Die man begreep het wel, die wist ook wel dat het niet forever zou zijn, maar maakt daar nu nog even gretig gebruik van. over C. ze wilt graag vrienden met me blijven, maar ze wilt absoluut niet terug komen, en nu kan dat ook niet meer. Als je iemand gewoon echt niet meer kan vertrouwen, dan is dat alles behalve liefde. ik zou altijd in onzekerheid leven en dat kan ik echt niet.
En ze wilt juist alleen zijn, ze is heel erg zelfstandig, gaat alleen naar dingen toe, en wil dan juist geen gezelschap.Ze is de wereld aan het ontdekken, en dat wilt ze juist zelfstandig doen.

Ik weet niet wat er allemaal mis is met haar, maar alles bij elkaar liegen, vallen op te oude mannen en de extreme onderdanigheid in sex zijn wel dingen waarvan ik nu denk......ja, daar zit helaas toch echt iets niet helemaal goed. Tis allemaal net ff te..... te oud, te veel leugens, te extreem.

Al in al is het een raar verhaal. ik heb zelf veel mensenkennis, maar dit zag niemand aankomen. bloed en bloed zonde, het gezicht van liefde zag er prachtig uit en haalde echt het beste uit je. nog nooit zoveel liefde gegeven in me leven, en gekregen, hoewel dat laatste niet helemaal waar was, wel in het begin...

ik heb nog nooit 1 zin tegen haar gelogen. des te pijnlijker is het als die ander niks anders heeft gedaan, met deze affaire toch wel als toppunt. En die realiteit maakt me los van haar. langzaam maar zeker.En dat moet ook!

afbeelding van Missunderstand.

D

Nou kijk er is geen D. Je hebt haar pijn gedaan ( op een of andere manier) die andere vent waar ze wanhopig verliefd op is wilt niet scheiden AU. Dus blijft er maar een optie over. " alleen" verder gaan. Allebei de relaties doen haar verdriet wanneer je haar verlaat voelt ze zich alleen dus vandaar het ik wil vrienden blijven gedeelte leeftijd speelt niet echt een rol dat ligt aan haar ontwikkeling van haar kennis en wijsheid. Waarschijnlijk kan ze het met jongere mannen gewoon niet vinden omdat haar intelligentie daar te hoog voor is. Zoals ik al zei de andwoorden liggen bij jezelf en je hebt de feiten zojuist onbewust glashard op tafel gegooid.

afbeelding van mrmusicman

E dan :P

ik zou echt niet weten hoe ik haar pijn heb gedaan? Ik deed alles voor haar want ja ze betekende ook alles voor me. Ik denk altijd vanuit 2 kanten, haar kant en mijn kant. Dat is iets wat ik altijd doe, om zo een goed beeld te krijgen.

Maar hoe ik ook zoek graaf en vind, er is niks waar ik haar pijn heb gedaan. ik droeg haar letterlijk op me handen,
Het enigste wat ik eruit heb kunnen slepen is dat ik haar soms niet altijd liet uitspreken, maargoed, als dat soms gebeurt is dat geen reden om een lust relatie te beginnen met iemand anders. Ik bedoel als dat het enigste probleem was geweest dan snap ik niet zo goed waarom andere stellen met zeeen van problemen wel bij elkaar nog zijn.
En als dat zo was zei ze laat me eens uitpraten en prima. dan deed ik dat. Daarvoor gooi je een relatie niet weg waarbij je zoveel matchen hebt toch? ik deed echt alles voor haar, en deed altijd lieve dingen voor haar, verraste haar zovaak als ik kon, was erg attent, probeerde zoveel mogelijk uit het leven met haar te halen.
ik wil best naar mezelf wijzen, maar ik weet niet wat ik fout deed. Eerst ging ik zoeken naar dingen, en dacht misschien dit of dat. maar achteraf gezien zocht ik naar dingen die er niks mee te maken hadden, gewoon om een reden te hebben. Uit haar krijg ik ook niet horen wat er mis was dan...Nee het lag niet aan mij zegt ze, jij was perfect, alleen me gevoel is verdwenen, en ik zie je meer als een vriend....tsja...dan weet ik het ook niet meer hoor.
Ze was gek van me, en ze gaat terwijl ze gek van me is vreemd met een ander. gewoon opzoek naar de spanning, te zwak om de verleiding te weerstaan? Daar hebben meer mensen last van. ..Was ik het maar, dan had ik een verklaring...ik zou het in ieder geval in een volgende relatie niet anders doen, mits dat gevoel er weer is natuurlijk...Liefde geven vond ik heerlijk. en leg graag iemand in de watten dan. misschien gaf ik teveel en dan wordt alles saai. Daar ben ik eigenlijk het bangst voor. teveel goeds geven is ook niet goed, t idee wel maar een hoop vrouwen raken behoorlijk verveeld dan...en dat speelt natuurlijk juist op als ze het gevoel begint te verliezen. Tis alleen zo jammer dat ze dat nooit verteld heeft dan. Had ze me maar verteld dat ze het gevoel begon te verliezen...Een paar uur voor het einde nog mij doen laten geloven dat alles geweldig is, is echt killing,

afbeelding van Missunderstand.

@ mrmusicman

Ik lig nu in scheiding, die gene zei ook: ja maar ik deed alles voor je.

De liefde ontbrak.
Er was geen vertrouwen.

Dus deurtje dicht gedaan Glimlach

Sterkte!

afbeelding van mrmusicman

Ook dat was het niet bij mij..

Liefde duidelijk gegeven, duidelijker als dit bestaat gewoon niet en zou zelfs zwaar ziekelijk worden dan.

En ik vertrouwde haar volkomen, des te groter was de schok en het ongeloof. ik was ook niet jaloers, rhaaaaaaaaaa tis frustrerend als iedereen maar redenen hebt, en ik dat voorheen ook altijd maar gezien heb in voorgaande relaties, dat er nu ineens geen reden te vinden is. behalve dan de keuzes die ze heeft gemaakt en daarmee vreselijk veel leed heeft veroorzaakt. maar waar is die verdomde reden?? Ik was vroeger best een eikel in relaties, best egoistisch en nam ik liever dan ik gaf. Bij haar was dat alles behalve zo, ik heb mezelf volledig weg gegeven, en heb het beste van een mens laten zien, t heeft me veranderd, behoorlijk en in een positieve zin. Maar wat heb ik er nu aan?

Ik weet dat het waarom niet er toe doet. Ik weet dat ik meer dan me best heb gedaan om haar zo een geweldig mogelijk leven als maar mogelijk is te geven. Ik heb liefde gegeven, op de meest zuivere manier. We zaten altijd maar aan elkaar te plukken, en iedereen riep ook altijd, dat wij toch wel echt een super gelukkig stel waren, dat straalden we aan alle kanten uit. Sophie en Ro uit elkaar was dan ook voor al onze vrienden echt een schok, iedereen riep ook, he???? jullie? menig stel was knal jaloers op ons. Er zat ook niemand bij die zei, ja dat was te verwachten..

En iedereen de me ex kent is ook helemaal verbaasd dat zij vreemd kon gaan, iedereen zag haar als dat lieve meisje, die zoiets echt nooit zou doen. Al onze vrienden zijn gewoon stom verbaasd.
Toen ik mijn moeder vertelde voor het eerst dat ik een nieuwe vriendin had, en dat zij 17 was schrok ze best wel. Toen ze haar ontmoette kon ze niet anders zeggen dan, ja tis een super lieve meid die toch wel een stuk ouder doet overkomen, en zei ze tegen mij, ik heb jou nog nooit zo gelukkig gezien eigenlijk. ze vond ons altijd net 2 jonge tieners, altijd maar aan elkaar zitten, altijd maar elkaar strelen, lief aankijken, woordjes, waar dan ook. Een stel wat een beetje een overschot aan liefde had. En dat was dus tot de laatste dag aan toe.

maar waar is de reden die alles verklaart? waarom ik nu hier zit alleen in een huis waar haar schaduw nog leeft, waar haar stem nog klinkt, waar me bed niet meer goed aanvoelt, iedere nacht staar ik naar de lege plek naast me....waar ik voorheen altijd zo van genoot, haar aanwezigheid, ik kuste haar in haar slaap, vertelde haar dan altijd hoe blij en gelukkig ik met haar was en sloot de dag af, en viel tevreden in slaap. En nu, nu kijk ik naar een leeg kussen, kan me eigen plek niet meer vinden in bed. En lig nachten wakker...Slaap onrustig, en iedere keer als ik wakker wordt, kijk ik om me heen....de stilte...de leegte.. wat ging er mis? Verdrietig

afbeelding van torn

informatie

Je hebt zelf niet in de gaten hoeveel persoonlijke, en ook zeer gevoelige informatie je steeds eigenlijk aan het vrij geven bent over je ex ? Informatie die verder niemand hier aangaat.

Inc. je eigen naam en die van haar ?

Dit mag en kan allemaal,....in de naam van liefde ?

Ik vind dat je grensoverschrijdend bezig bent,.....AGAIN.

afbeelding van mrmusicman

daar heb je een punt

ik ben inderdaad misschien wat te open, maar je wilt je verhaal kwijt en hoe het zat. Nadeel van een open boek zijn is dat je dan misschien dingen verteld die misschien niet belangrijk zijn.
Aan de andere kant, wat kan en heb je er aan? Aan die info? Er heten er meer zo.

Maar ik snap je punt, bedankt voor het erop wijzen. ik pas hem aan.

afbeelding van mrmusicman

oh, gaat niet..

uitgerekent onder dat bericht staat de knop bewerken niet? nouja, ik zal er proberen meer op te letten voortaan.

afbeelding van PoemLover

Sprookje

Een sprookje bleek een leugen te zijn... wat blijft er over van je als je hierin het beste van jezelf hebt gegeven? Je hebt jezelf weggegeven, en ze is ermee vertrokken! Er blijft niets over, want al je liefde heeft ze ingenomen en meegenomen! Is dat ongeveer wat je bedoelt?

afbeelding van chelle

Post-It

"Geef nooit meer, dan je bereid bent te verliezen".

Plak het op een badkamerspiegel, monitor, koelkast of als tegeltje aan de wand. Deze wijsheid is mij altijd bijgebleven. Staat als een huis, trotseert elke storm.

afbeelding van shushila

jeugd

heb jou lange verhaal gelezen.
en ik denk dat zei misschien wel iets in haar jeugd heeft mee gemaakt wat haar heeft gevormd hoe ze nu is.
misschien is zei altijd wel voor gelogen en bedrogen.
als je zo iets zelf vaak mee gemaakt hebt
dan ga je dat uit eindelijk ook zelf doen.
misschien wou zei graag geloven in echte liefde
maar kwam die onzekerheid weer bij haar naar boven
en dat ze daarom maar vreemd ging.
ik weet het niet maar een jeugd probleem
kan je vormen voor het leven.
heb je haar jeugd weleens goed na gepluist
wat zei allemaal heeft mee gemaakt?
praat het niet goed wat ze jou heeft aan gedaan.
maar wens je wel veel sterkte met verwerken van je verdriet.

afbeelding van mrmusicman

ook niet echt...

Zover ik weet heeft ze niks geks gehad in haar jeugd. Goede band met ouders.

Wel zat ze als jong meisje op een vechtsport met allemaal mannen, die waren allemaal vanaf 30 jaar en zij was toen 10 ofzo toen ze erop ging. Toen ze 15 was heeft ze staan zoenen met iemand van die sport, die was toen 35. en was ze vroeger verliefd op de leraar etc etc .inmiddels heeft ze er 3 van dat sport gebeuren al gehad, en haar huidige affaire, de 3de zeg maar van 46 zit ook op die sport. ik noem expres even de naam van de sport niet, want dan wordt alles te makkelijk voor een verkeerde geest, want dan is ze te vinden zeg maar...
en 3 van de 7 of 8 gehad te hebben die erop zitten vind ik best veel....

T klinkt stom maar als je als meisje van 14 ofzo omgaat met mannen van boven de 30, 40 lijkt dat toch niet helemaal goed te zijn...mijn dochter zet ik in ieder geval niet op een sport waar alleen maar volwassenen zitten...ergens moet er toch een verband zijn waar die liefde voor oudere mannen vandaan komt..

afbeelding van HugoBos

Re:

Toch maar eens reageren.

Dit is inderdaad een site voor mensen die lijden onder (liefdes)verdriet. En iedereen zou hier met zijn of haar verhaal moeten kunnen komen, om het van zich af te schrijven, dan wel om advies te vragen. Ik zie selectief te weinig empathie en teveel (voor)oordelen. Helaas zijn er altijd mensen die het nodig vinden om anderen een schop onder hun kont te geven, i.p.v. een hart onder de riem te steken.
Mensen die op een ander reageren vanuit hun eigen bitterheid, of omdat ze menen de wijsheid (of waarheid) in pacht te hebben. Dit gebeurt overal en dus ook hier. Ook toen ik hier net kwam en ik snapte dat niet. Aan de ene kant was deze site een warm nest waar ik heel lieve mensen heb mogen ontmoeten. En incidenteel strijk je met jouw verhaal iemand compleet tegen de haren in om wat voor reden dan ook.

Maar niemand heeft de wijsheid in pacht, al denken velen van wel. Mensen denken teveel aan zichzelf en te weinig aan een ander. En het is gevaarlijk om maar botweg te zeggen wat je denkt, terwijl je niet weet hoe de persoon tegen wie je het zegt zich voelt of hoe jouw boodschap diegene raken zal.
Het gaat in deze om jouw verhaal, om jouw verdriet. Kan iemand zich daar niet in verplaatsen, of heeft deze daar geen goed woord voor over, reageer dan niet. Wat heeft het voor zin om iemand te kwetsen, alleen omdat jij vindt dat jouw mening gehoord moet worden? Dit is niet een gemiddeld forum waarin je ongenuanceerd een ander voor de kloten kan trappen, simpelweg omdat je het niet eens bent met die persoon of situatie. Mensen die hier komen zijn per definitie al emotioneel erg kwetsbaar en vaak de wanhoop nabij. Niet iedereen heeft behoefte aan een schop onder de kont, maar veeleer aan een arm om zich heen. Dus snap ik je gevoelens wel degelijk. Zeker als er meerdere gelijksoortige reactie verschijnen die elkaar ook nog bijvallen. Kan ik me voorstellen dat je je in t nauw gedrukt voelt.

Wat jouw verhaal betreft. Ik denk dat jouw en mijn verhaal behoorlijke raakvlakken hebben. Niet in de laatste plaats het leeftijdsverschil en het gevoel van de Ware. Ik begrijp je frustraties en je gevoel van onmacht. Ook je gevoel van onbeschrijfbaar verlies als degene waarmee je dacht oud en lelijk te worden opeens verdwijnt. Toch denk ik dat er in de kern van veel reacties die je hebt gehad wel wat zit waar je wat mee kan misschien. Als je over wat jou kwetst in de toon heen zou kunnen stappen. Maar uiteindelijk zal je het zelf moeten doen en heeft alles zijn beloop nodig. Heling kan je niet forceren en misschien zal je hart wel nooit helemaal helen. Maar je kan ook in cirkeltjes blijven rondtobben. En het lijkt erop dat jij nu zit waar ik 4 jaar geleden zat. En eerlijkheid gebiedt mij te zeggen dat ik er pas sinds een jaar (of twee) wat anders naar kijk.

Zoals jij zat ik met teveel vragen en te weinig antwoorden. Maar ik denk dat er op dit moment geen antwoorden bestaan die maken dat jij dit nu een plek kan geven. Je bent volop in de rouw en daar moet je doorheen. Ik hoop ook dat je hier hulp zal krijgen op de manier waarop je daar behoefte aan hebt.
Zoals jij overkwam het ook mij, even onverwacht. En zoals jij snapte ik niet waarom ik mijn hele leven had gewacht op deze ziel, om haar vervolgens weer te moeten laten gaan. Je krijgt discussies over het begrip loslaten (en vooral het moeten daarvan) en de vraag of er voor alles een reden is.
Uiteindelijk gaat het er alleen om of (en hoe) jij deze uiterst pijnlijke ervaring een plek kan geven.
Ik zou eraan moeten toevoegen 'en weer gelukkig worden', maar ik ben nu 4,5 jaar verder en ik mis haar nog steeds. Het zou zomaar kunnen dat dit nooit weg gaat en dat inderdaad de Ware voor jou (en mij) verloren is geraakt. Ik weet het niet. Ik kan ook niet meer bij wat ik toen voelde en hoe het voelde. Ik weet alleen nog maar dat het voelde als (eindelijk) echt thuis komen en wat ik nu voel is een leegte en een gevoel van eenzaamheid dat zich niet laat opvullen of adequaat verklaren.

Toch kijk ik er ook anders naar dan in het begin. Ik meende toen dat zij onder meer wegging onder invloed van vrienden en familie. Ik denk nog steeds dat dit een grote invloed had, maar maakt het iets uit? Nee, want ze was en is nog steeds weg. Het leeftijdsverschil was wel van grote invloed en als ik dan een kritische noot mag plaatsen, dan denk ik dat jij daar in jouw situatie soms aan voorbij gaat. Ik denk dat zij gewoon niet klaar was/is voor een relatie zoals jij en ik dat zijn. Ook dat zij (zoals mijn ex) heel anders tegen liefde en relaties aankijkt. Want dat deed ik ook op die leeftijd. Dat het voor jou (en voor mij) als gelijkwaardig aanvoelde is misschien dan wel een grote factor in het probleem en iets dat je vasthoudt in het onbegrip.

Een van de dingen die mijn ex regelmatig tegen mij zei was dat ze jaloers was op alle ervaringen die ik had en zij niet. Dat ze zou hebben gewild dat zij die ervaring ook al had. Dat de relatie en liefde die wij hadden iets was dat zij heel erg graag had gewild als ze net zo oud was als ik. Maar niet nu dus en ook niet over een jaar. Dat heb ik altijd woord voor woord onthouden en dat plaats een en ander wel in een ander licht. Soms hoeft het niet aan jou te liggen dus. Dat jij niet goed genoeg bent of teveel liefde hebt of whatever. Soms zijn mensen er gewoonweg nog niet aan toe. Helaas...
Timing is everything en bij ons was dit vanaf het eerste moment al een hekel punt. En ik kan het mij ook wel voorstellen dat zij vrij wilde zijn om haar eigen ervaringen op te doen. Los van of we al dan niet teveel zouden verschillen en blabla. En ik wens haar het ook allemaal toe. Vervelende is alleen dat ik me niet meer echt gelukkig heb kunnen voelen sindsdien en dat verlies zal moeten dragen. En blijven ademen.

Misschien dat je hier niets aan hebt, maar zoals gezegd ik dacht eens te reageren i.p.v. aan de zijlijn meelezen. Als enige 'advies' zou ik je op het hart willen drukken om haar ouders en vrienden te laten voor wat zij zijn, namelijk haar vrienden en haar ouders. Hoe lastig het gevoelsmatig ook is, jij hebt daar nu niets meer te zoeken en dan kan je ook geen dingen doen of zeggen waar je later spijt van kan krijgen.
Sterkte!

afbeelding van mrmusicman

thanks :)

Bedankt voor je reactie Glimlach en oei ik schrik als je zegt dat je er nog niet overheen bent..en vrees hetzelfde, hoewel haar leugens en bedrog het wel makkelijker zullen maken in the end.
Helaas gaf mijn ex niks aan, in tegenstelling tot jou ex. wat ze aan gaf was juist blij te zijn om al die ervaringen niet te hebben gehad. En dat ze gewoon graag met me oud wilde worden. gaf ze het maar aan...Dan kon ik me tenminste voorbereiden...en misschien de boel redden, door goed te kijken wat er niet goed was in haar ogen, of de ruimte te geven indien ze die nodig had. ik weet het niet.. Ze heeft het me nooit verteld. ook niet indirect.

Jonge vrouwen zijn gevaarlijk....Ik ga ze vermijden Tong

afbeelding van torn

.

.

afbeelding van salina

wow

Wow Musicman, wat een lang verhaal inderdaad. Maar ik heb het helemaal gelezen. Glimlach
Je doet me een beetje denken aan mijn (voorlaatste) ex-man. Muzikant, bedrijfje erbij wat niet echt liep. Hij viel ook op jongere vrouwen en zou nooit een vrouw meer van zijn eigen leeftijd kiezen. Past niet bij hem, zegt hij, en ik geloof dat ook wel. Leeftijd vind ik overigens totaal onbelangrijk als er liefde in het spel is en gelijkwaardigheid in de relatie. Mijn ex (die muzikant dus) was 17 jaar ouder dan ik en nu heb ik een man van 13 jaar jonger. En dat geeft allemaal niks. Het gevaar is natuurlijk wel dat als je een meisje van 18 jaar hebt dat de kans groter is dat ze op een gegeven moment haar vleugels uitslaat en weer verder vliegt. Ik las ergens hier van iemand over de 'prefrontale cortex' die nog niet volgroeid is tot een jaar of 21 en dat klopt wel. Een meisje van 18 heeft echt nog geen levenservaring genoeg om tot aan het bejaardenthuis bij dezelfde persoon te (willen) blijven. Die wil nog leven en genieten voordat zij zich 'vast'settelt. Jij was toen 40 en had het allemaal al gezien. Veel relaties gehad, kinderen gekregen en was wel klaar om je te settelen met de liefde van je leven. Zij nog lang niet.
Ik begrijp je verdriet en het totale ongeloof en shocktoestand waarin je je bevindt. Toen ik de echtscheiding aankondigde aan 'mijn' muzikant brak de hel los. Hij had het niet zien aankomen en stortte zich ook letterlijk ter aarde op dat moment (gelukkig zonder kleine kinderen erbij) en was compleet van de wereld. Ik begreep het niet zo goed. Ik had toch echt wel regelmatig aangekondigd dat ik niet gelukkig was en dat ik het anders wilde. Dat had hij allemaal niet gehoord en begrepen. Hij dacht dat het allemaal perfect en leuk was en dat ik wel tevreden zou zijn met hoe het allemaal ging. Dat was helemaal niet zo maar ja...idd oostindisch doof waarschijnlijk.
En geen empatisch vermogen. We zijn nog even in relatietherapie geweest maar zelfs die therapeut zag er geen gat meer in. Op de vraag van die therapeut: 'heb je haar weleens gevraagd of ze echt gelukkig met je is?' antwoorde hij letterlijk: 'hoezo? Ik vond het prima gaan zo en ik was gelukkig'.
Tja....dan heb je het echt niet begrepen.

Ik heb een beetje het vermoeden (kan het ook mis hebben hoor) dat dit ook bij jullie speelde. Je zegt zelf: 'ik liet haar niet uitpraten'. Dat is echt heel erg voor een vrouw (of man misschien ook wel) en zeker als ze dan ook nog eens zoveel jaar jonger is. Mijn ex liet mij ook nooit uitpraten. Op een gegeven moment wil je dan niet eens meer praten. Bang om toch weer de mond gesnoerd te worden. En het kan zomaar zijn dat die andere man die ze ontmoette toen ze met jou was, haar compleet liet uitpraten. En dat er opeens een wereld voor haar openging. Kan zomaar zijn. Maar als ik jou was zou ik stoppen met vragen als 'waarom, waarom toch?' Het is nu eenmaal zo. Ze is weg en komt niet meer terug. Je kan er toch niks meer aan veranderen. En als je dat wel zou kunnen is er later wel weer een andere reden waardoor ze weg zou kunnen gaan. Haar liefde is gewoon over, zoals mijn liefde voor mijn ex ook over was. Om wat voor reden dan ook, die dingen gebeuren. Ook bij relaties waar men wel dezelfde leeftijd heeft. Mijn ex wilde ook weten waarom. Ik kon eigenlijk niet eens fatsoenlijk antwoord geven. Het was gewoon klaar, op. En het gevoel zou ook niet meer terug komen.

Je moet jezelf ook niet pijnigen om maar een reden te zoeken. Het is nu eenmaal zo gelopen. Heel spijtig voor jou omdat je het totaal niet zag aankomen. Ik zag het ook niet bij mijn laatste ex. Ik had ook niks fout gedaan en alles was een sprookje. Net zoals het bij jou een sprookje was (dachten we dan he) en 'opeens' is het over. Ik weet het...het doet vreselijke pijn. Ik zat er ook in vorig jaar. Heb me ook ter aarde gestort en nog veel ergere dingen gedaan. Kon het totaal niet handlen en dacht ook dat dit het einde van mijn leven betekende.
Niks is minder waar. Het gaat over musicman, echt waar. En ik zat dieper en zwaarder dan menigeen op dit forum, maar dat komt ook door het verhaal eromheen bij mij. Uiteraard is liefdesverdriet voor iedereen even erg maar er spelen soms nog meer dingen mee. Ik zal binnenkort mijn verhaal hier neerzetten. Zal waarschijnlijk nog langer worden dan dat van jou hahaha.

Met mijn voorlaatste ex is het trouwens weer helemaal goed gekomen, dus maak je geen zorgen Knipoog

afbeelding van mrmusicman

dank je wel :)

Dit is een bericht waar je wat aan hebt op dit forum. Zo zou het moeten zijn mensen. hier haal je steun uit, ondanks kleine speculaties, maar voorzichtig gebracht. Helaas gaf mijn ex totaal niet aan ongelukkig te zijn, en helaas was ik degene die wel altijd wilde praten. ik kon heel goed luisteren, maar er werd niks verteld. Dat niet laten uitspreken was niet zozeer dat ik dat constant deed hoor, maar soms heb je maar 3 woorden nodig om de zin te snappen. maar ok, laat dat dan mijn slechte eigenschap zijn. Als dat alles is dan mag ik best trots zijn op mezelf. Zelf had ze ook dingen die ik minder vond maar had daar geen problemen mee, want ja niemand is perfect, maar zo kan het wel voelen.

Ik vind het erg jammer dat ze nooit met me gepraat heeft.. Als ik het wist, dan had ik gelijk wat het ook was 360 graden omgedraaid. Dit was een relatie waarbij ik alles had gedaan, of dat nu goed of slecht is. Maar ik ben niet paranormaal begaafd, ik voel we dingen aan maar als niemand maar zegt wat er is, terwijl je er zo open voor stond, dan weet ik het ook niet meer. En niks meer als een klein voorgevoel was het ook, want zoals ik al zei...er was niks te zien of te merken dat ze minder gelukkig schijnbaar was. En misschien is haar lust wel te groot om dat te kunnen combineren met liefde....sommige mensen hebben dat...en die kunnen liefde maar beter vermijden dan..

bedankt voor je lieve reactie! x

afbeelding van heart-broken88

hee mr musicman

Het was een lange blog maar ook ik heb de moeite genomen om hem helemaal te lezen.
Wat bij jou het meeste verdriet doet is het ongeloof.
je bent 2 jaar samen geweest met iemand die loog en bedroog.
Voor jou, het voelde zo goed, je had je ware dan eindelijk gevonden (leeftijdsverschil doet niet terzake)
Het was perfect maar ze is in principe niet wie ze zegt dat ze is, alles bij elkaar liegen en bedriegen
Wie zegt dat ze nu nog eerlijk is tegen je, iemand die al zo lang liegt gaat in haar eigen leugens geloven.
Ze liegt niet alleen tegen jou of naar de buitenwereld maar ook tegen haar zelf.
hoe kan je op de dag dat het uitgaat, nog zovaak tegen iemand zeggen dt je van diegene houd en er nog oud mee wilt worden, waarschijnlijk wilde ze haar dat graag zelf doen geloven.

Dat jij je nu nog zo om haar bekommert, dat je je zorgen maakt over haar gedrag, zegt toch genoeg over jou, je houd oprecht nog heel veel van haar. Daaraan kan je zien dat jou liefde naar haar toe echt is..

Ik maak me wel zorgen om je, deze klap kom je niet zomaar te boven, je vertrouwen is weg, geheel in de mensheid.
Je zegt zelf: Hoe kan ik nu ooit nog iemand vertrouwen?
Is een hele logische gedachte die je nu hebt, maar ik maak me zorgen over de toekomst.
Het gelieg en bedrieg van haar heeft jou hele vertrouwen in de mensheid compleet weggevaagd, en daar zul je echt aan moeten werken, er zijn genoeg vrouwen op de wereld die je wel kan vertrouwen!
Maar het is echt lastig om verloren vertrouwen weer op te bouwen, Dat je haar niet meer kan vertrouwen, daar heb helemaal gelijk in, Maar vergeet niet dat niet iedereen zo is..

Ik wens je heeeeel veeeeel sterkte, miss kan je hulp krijgen van een psycholoog, die je helpt om het vertrouwen weer op te bouwen, vertrouwen terug winnen doe je niet zo 1,2,3..

Sterkte!!

afbeelding van PoemLover

@ mrmusicman

Ik heb het hele verhaal gelezen, maar de reacties nog ff niet. De vraag die zich bij mij aandient, is: Is het echt waar dat ze alleen maar liegt, ik bedoel, ook buiten de relatie om (ik heb je voorgaande blogs zo niet paraat). In dat geval is ze een pathologische leugenaar. Of bedroog ze je alleen? Dat kan komen door leeftijd en onervarenheid, en het lijkt me ook niet onwaarschijnlijk dat, als ze graag, zoals je schrijft, 'onderdanig' is, je te lief was voor haar? Als ze echter een pathologische leugenaar is, die laten een spoor van vernieling achter zich. Daar ben je dan het slachtoffer van... Verdrietig

Ik begrijp na deze blog veel beter hoe je je moet voelen. Ik denk dat je nog een hele moeilijke periode voor je hebt. Je bent denk ik nog steeds tot over je oren verliefd, maar op een leugen! Dat is genoeg om je knettergek te maken. Niet knettergek worden hoor!

afbeelding van chelle

Selectief? @ mrmusicman

Boven alles is dit uiteraard jouw verhaal—en jouw beleving. Dat klopt. Wij allen zijn alleen maar toeschouwers, meelezers. Geven reactie op wat jij hier omschrijft, beschrijft. Er zijn enkele reacties gekomen, die ik treiterig vond en waarbij ik zelf ook de toevoegende waarde ervan miste. Maar er zijn wel degelijk ook goede reacties gekomen. Confronterend, ja. Daarom pijnlijk om tot je te nemen, ja. Daarom wellicht iets wat je niet wilde lezen/horen.

En daar zie je dan ineens het verschil tussen iemand die ‘echt verder’ lijkt te willen komen in zijn/haar proces van verwerking & rouw, die confronterende invalshoeken aangaat zonder weerstand, erover nadenkt en hier wel/niet iets mee doet—en iemand die daar, om welke redenen dan ook, nog niet aan toe is (of wenst te zijn). En dus begint te protesteren dat ‘er geen steun is’.

Op een afstand, als toeschouwer, is dat mechanisme bij sommige leden die vast lijken te zitten in ontkenning en hun onwil tot acceptatie, heel duidelijk te zien. Je ziet dan een hele lange periode, soms járen, het gevecht en geworstel met focus op die ex. Toch weer contact opnemen met de ex (of zijn/haar omgeving). Boos op de ex. Idealiseren van de ex. Verlangen naar de ex. Nieuwe relatie, maar ex blijft toch ‘het beste dat ooit was’ (heel fijn ook voor de dan huidige partner). Alles blijft draaien om die ex, terwijl die allang gevlogen is. Een eigen leven leidt. Nooit meer heeft omgekeken. En er niet meer mee bezig is.

En degene die rouwt, lijkt jarenlang te blijven hangen in dezelfde gedachtencirkels. Ik gun dit niemand, deze emotionele gevangenis.

Heel veel leden die al heel wat verder zijn in dat proces, herkennen dat. Benoemen dat ook, in de hoop of in een poging om inzicht te bieden. En in dat ‘benoemen’, zit dus een confrontatie-effect. ‘Hulp’ of ‘steun’ bieden, impliceert niet dat er alleen maar met je moet worden meegepraat over hoe ‘kut het allemaal voor je is’, toch? En “ik begrijp je…”.

Waarbij er alleen maar wordt gepraat in het straatje waar dat voor jou in past—of alleen door leden die in dezelfde soort situatie zitten of hebben gezeten. Hoewel het logisch is, krijg ik wel de indruk dat je bij de reacties die zich minder richten op leeftijdsverschil en jouw ‘aandeel’ in deze relatie (want elke partner heeft een aandeel), veel milder en toegeeflijker bent. Je lijkt heel selectief te zijn in wat je wel en niet wenst te lezen. En dat maakt het lastig op een openbaar forum, waarbij meerdere invalshoeken en percepties samenkomen.

Er is ook zoiets als ‘erkennen dat het klote moet zijn’, maar tevens de realiteit tot je te nemen. Hoewel confronterend, kan het wel degelijk ook een waardevolle ‘arm om je heen’ zijn. Naast ‘lotgenoten’ ben je hier ook vaak ‘deelgenoten’. Het kan zijn dat iemand jou ergens op wijst waar je je niet van bewust was—maar wat in jouw verwerking enorm waardevol kan zijn. Waardoor je ineens een grammetje lichter bent afgeladen, het ergens binnenin ‘klikt’. Leden die wellicht verder in hun verwerking zijn en jou op valkuilen kunnen attenderen. Of je proberen te spiegelen waar het jou eigen kringetje van gedachtes betreft, omdat je daarin (observatie) behoorlijk in lijkt vast te zitten. Dat is OOK ‘steun’ bieden, hoewel deze wellicht ‘harder binnenkomt’.

Ik merk dat ik er moeite mee heb om mijn reactie te schikken aan wat iemand hier persoonlijk als een ‘wenselijke reactie’ aanvaart. Dat zijn persoonlijke voorkeuren, dus relatief. Daar bestaat geen vastomlijnd 'model' van (schelden, spot en minachting daargelaten). Ik zelf heb een hekel aan zoetsappige troost. Vooral omdat ik uit ervaring heb gemerkt, dat het de confronterende, kritische opmerkingen waren, die mij emotioneel inzichtelijk verder hebben gebracht. Die waren het meest ‘treffend’, gooiden dingen echt open. Niet de, hoewel ook goed bedoelde, “rot voor je, sterkte’.

Maar: ik wilde ook verder, ik wilde er doorheen, ik ‘wilde’ de waarheid onder ogen zien. Misschien is dat een verschil.

Want vaak, beste musicman, zoals je jezelf hier presenteert, lijkt het erop dat je veel weerstand hebt om dit toe te laten. Je ‘wil er gewoon niet aan’, althans, zo komt het op mij over. Je gooit het dan op ‘er wordt niet goed gelezen’ of ‘huis-tuin en keukenpsychologie’ (hier kun je je overigens lelijk in vergissen). Of gewoon, dat er algemeen ‘getrapt’ wordt. Uiteraard mag jij dit ‘vinden’. Alleen jammer dat je de waardevolle invalshoeken die jou ook worden aangereikt (en waarvan ik geloof dat deze jou uiteindelijk in rustiger vaarwater zouden kunnen brengen), afdoet als ‘trappen’ en dat er hier ‘geen hulp of steun’ te vinden is. Dat geeft jou, in mijn ogen, een bitter randje wat je niet ten goede komt (wat uiteraard ook nog steeds jouw keuze blijft).

En dan mis ik toch de reflectieve beweging in jouw verwerking. Bewegingen die (uiteindelijk) niet langer meer behoren te gaan over ‘waarom (ik)?!’, ‘waarom moest mij dit overkomen?!’, maar eerder ‘wat valt er voor mij uit deze gebeurtenis te leren?’. Wederom is dit uiteraard jouw eigen keuze, ik slaap er niet beter of slechter door. Maar om aan te geven, dat er talloze variaties zijn in ‘die arm om je heen’.

Wanneer ik een uitspraak lees als ‘ze heeft mijn leven verwoest en ik zie een sombere toekomst tegemoet”, ligt er voor mij heel veel meer achter verborgen, waarvan ik geloof dat je daar wel degelijk zelf invloed op hebt of kan hebben. Hoewel het vooralsnog bij ‘speculeren’ blijft, kan ik het niet van mij afschudden dat een uitspraak zoals deze, wel iets vertelt over de ‘emotionele stabiliteit’ en het incasseringsvermogen dat iemand heeft.

Ik voel mij dan geprikkeld om op deze somberheid wat licht te schijnen. De beleving, dat je eigen leven ‘niet meer bestaat’, of dat er alleen maar resten ervan lijken te zijn overgebleven, dat je 1 iemand wel heel veel macht geeft en/of hebt gegeven om een totale verwoesting van je eigen (autonome) leven (zonder die ander) te kunnen bewerkstelligen, daar probeer ik dan naartoe te gaan. Ik probeer te zoeken naar de wilskracht en het geloof dat, hoeveel pijn en verdriet een gebeurtenis je ook heeft gebracht, en wat een ander je ook ‘heeft aangedaan’, het niet ‘het einde’ van jouw leven of toekomst betekent (ook al voelt dit wellicht allereerst wel zo). Jouw leven heeft ook ‘bestaan’ zonder die ander erin—en die zal ook verder bestaan nu die ander er niet meer is. Wanneer je emotioneel gebroken bent, is het wellicht niet handig om op dat moment je toekomst uitgestippeld proberen te zien. Verkeerde momentopname.

Ervaar jij mijn invalshoek dan ook als een ‘trap na’, omdat het niet de jouwe is?

Over dit meisje in het verhaal wil ik het niet te lang hebben, omdat je de verwerking met jezelf behoort aan te gaan. Niet ‘met’ haar, zij heeft haar keuzes gemaakt. Haar beweegredenen en waarom haar liefdesverklaringen in zo’n schril contrast staan met haar acties, daar zul je waarschijnlijk nooit een allesomvattend antwoord op krijgen. Moet je ook niet willen, waarschijnlijk weet zij het zelf ook niet. Dat zij ‘zo volwassen’ is voor haar leeftijd en velen hier van mening waren dat je haar qua leeftijd misschien iets teveel toeschreef, of dat het haar karakter was of juist een ‘issue’ van haar kant, waar het werkelijk ligt, maakt feitelijk ook niet meer uit. Antwoorden zullen deze gebeurtenis niet ineens positief ombuigen; daar komt deze relatie zoals deze eens was, niet mee terug. Antwoorden zul je in jezelf behoren te gaan vinden.

Toch hoop ik als toeschouwer dat er uiteindelijk een ‘break through’ bij iemand volgt. Omdat het vanaf dat moment makkelijker te behappen wordt; de pijn & het verdriet.

Omdat het je, algemeen, een emotioneel rijker Mensch maakt.

Maar ook dat is een keuze Knipoog

afbeelding van torn

@Chelle:Leescollege

Fantastische verhelderende hoorleescollege weer van de docente LDVD. Afgestudeerd

Geweldige reactie weer.

afbeelding van PoemLover

Harde reacties

Over harde reacties: Dergelijke reacties zijn wel de reacties die het verschil maakten bij mij. Zoals Petals, die bij mij reageerde. Ze maakte me erop attent dat ik geen afscheid wilde nemen, terwijl ik altijd dacht dat ik het niet kon! Nu ik weet dat ik het kan als ik het wil, en ik wil het ook, heb ik de keuze gemaakt. Ik dacht altijd dat er iets speciaals was tussen haar en mij, en het voelde altijd alsof ik haar in de steek zou laten. Petals maakte me erop attent dat ze geen Godin is.

Verder sluit ik me ook geheel aan bij Chelle. Ikzelf ben niet zo goed in 'harde' reacties. Ik voel altijd mee. Knipoog

afbeelding van hortensia

musicman

De mens is van nature een ‘begrensd’ wezen, lichamelijk, geestelijk en moreel merkt hij dat leven per definitie aan beperkingen, aan grenzen onderhevig is. Maar binnen welke kader valt dat, waar ligt de begrenzing tav leeftijdsverschil vraag ik me af. Niet dat je mij hiervoor verantwoording hoeft af te leggen maar ik denk dat een meisje van die leeftijd , grenzen opzoekt , grenzen wil ontdekken omdat ze daar de leeftijd voor heeft. JIj valt op een jong meisje maar dit meisje valt net zo goed op oudere mannen. Het kan zijn omdat deze meer ervaren zijn en ze daar ook een bepaalde rust en veiligheid uithaalt het zgn vaderfiguur om na een poosje weer weg te fladderen naar het volgende. Had je dat aan kunnen zien komen ..mss wel.

Zelfinzicht, beseffen wat jou eigen aandeel is geweest van je ellende, beseffen dat er nog heel veel mensen zijn die het hart wél op de goede plek hebben zitten, ook hier op de site, dat een ander niet altijd iets doet om jou alleen maar dwars te zitten. Fouten toegeven, je eigen zwakheden kennen. Je verlies durven nemen. Accepteren dat je rondloopt met een beschadiging, want ja, je bent beschadigd en dat is een feit, maar daar kan een ander niks aan doen.

aanvaard het , het is gebeurt , leef nu en ga verder

afbeelding van montampat

ldvd is echt leed

hoi,

ik heb je blog gelezen en vele reacties maar overgeslagen. ik had ook de reacties op je vorige blog gelezen en me verbaasd over de inhoud ervan. zulke reacties hoef ik niet nog een keer te lezen, zelfs ik werd daar naar van.

ik snap je leed, ook ik had die ene liefde gevonden, het super soulmate gevoel, het alles kunnen zeggen en elkaar perfect aanvoelen.
die van mij blijkt ook vreemd te zijn gegaan, maar dat was nadat hij het al enkele keren uitmaakte. dat verhaal doet mij niet zoveel pijn meer, of misschien juist wel. het liegen, doet pijn, het zeggen dat ze van je houden en altijd van je zullen houden en de volgende dag verdwenen zijn, dat doet pijn, dat is onbegrijpelijk. en toch heb ik het gevoel dat zij. liefde wel echt was, maar hij het niet aandurfde. misschien durft jou liefde het ook wel niet aan. het is ook erg heftig. tenminste ik vindt deze diepe liefde heftig. het was zo mooi , maar het kan oook verstikkend zijn. dat was het voor mijn ex waarschijnlijk, en misschien ook wel voor jou ex.
maar vooral niet aan kunnen geven waarom hij is weggegaan, gewoon de deur uitlopen en geen contact meer willen, het niet recht in mijn gezicht zeggen, wat er scheelt. je blijft xo achter met een onafgesloten verhaal, en dat maakt het loslaten zo moeilijk.

ik wens je sterkte met het loslaten, als je gevonden hebt hoe het moet, hoor ik het graag van je. ik hoop dat we allebei weer zon mooie liefde vinden, ik geloof niet dat ik ooit nog voor minder wil gaan.

en bovenal, wens ik je sterkte met je hond. ik zou niet weten wat ik nu zonder hem moest. ik heb hem genomen omdat mijn ex in december al een klote actie had geflikt. eerst sorry zeggen voor alle keren dat hij me liet stikken en dat hij er nu klaar voor was om er voor 200 procent voor te gaan, maar een week later me alsnog op straat te gooien.
toen heb ik weer een hond genomen, wat hij niet wilde, maar die ik toch al enorm miste, en nu heb ik dus een pup van 8 maanden die mijn aandacht afleid.
sterkte met het afscheid, ik weet dat ook dat afscheid leed zal veroorzaken.

een dikke knuffel van mij en een pootje van mijn Spot.

afbeelding van amfortas

voetstuk

Ik geloof niet dat er hier iemand is die vol haat zit of erop uit is een ander onderuit te schoppen.
Soms komen er begripvolle reacties (de arm om je heen waar je naar verlangt) en soms minder begripvol tot kritisch aan toe die jij af doet als huis tuin en keuken psychologie.
reacties van de eerste categorie geven bevestiging: zie je wel, het ligt niet aan mij, ik ben zielig/heb verdriet..... troost me !!!
de, in jouw ogen, huis tuin en keuken reacties gaan net een stapje verder, bekijken het geheel van meerdere kanten en geven hun visie welke men, op dat moment, niet horen of zien wil omdat ze confronterend zijn en dat is net een stapje te ver of te snel
Ik snap dat wel want je wil alleen over je verdiet vertellen, een aai over je bol en "het komt wel goed jochie" horen.
(dit is niet persoonlijk hoor, puur in z'n algemeenheid)
De ellende hievan is dat door in je verdriet te blijven hangen het zoveel langer duurt voordat je verder komt, het af kan gaan sluiten.
En dat is precies wat ik bij jou bespeur, je wil hier nog even in blijven zitten en dat is prima begrijp me niet verkeerd, net zoals het prima is dat er reacties komen die je vooruit willen helpen want het is tenslotte aan jou om te bepalen wanneer je weer uit die put wil kruipen.

De reactie van Chelle getuigd van grote inzichten en geeft je handvatten om tot inzichten te komen, ik hoop echt dat je deze van harte aan neemt.

Het enige wat ik nog wil zeggen over je verhaal (ja, ik heb'm ook helemaal gelezen) is dat je haar zo enorm op een voetstuk heb geplaatst, ze is daar nu vanaf gevallen en dat kan je bijna niet geloven.
Dat kan helemaal niet, je zou haar het liefste daar weer bovenop helpen.
Ondanks alle leugens en het bedrog, alles onder de mantel der echte liefde.

[compassiemodus]
Ik ken het gevoel van allesomvattende liefde, ik ken het plotseling beeindigen van een realatie van vele jaren terwijl je "dacht" dat je alles had, volmaakt gelukkig was, ik ontken je gevoelens ab-so-luut niet want dat kan niet, niemand kan e gevoelens van een ander ontkennen.
Je gevoelens zijn er gewoon, en heftig ook. Maar die moeten een plekje krijgen, slijten of door inzichten verdwijnen
[/compassiemodus]

Ik wens je sterkte met het verwerken van je verdriet, deze site kan je daarbij helpen, niet als bevestiging maar om vooruit te komen.

afbeelding van waterman

@musicman

Dapper dat je weer geschreven hebt! Alles wat buitenstaanders kunnen zeggen is nu wel gezegd erover, denk ik.

Ik hoor je verdriet hierover.... Ik hoop dat je dit achter je kunt laten, en jezelf weer op kunt rapen! Ik wens je veel sterkte!

afbeelding van torn

@mrmusicman:slachtofferrol.

*Dit was de juiste plek.*

mrmusicman schreef:

Jonge vrouwen zijn gevaarlijk....Ik ga ze vermijden Tong

Yeah right !!!!!

mrmusicman schreef:

en dan waren dat meiden van 18, en toen was ik dus een stuk jonger, zeg 28 ofzo.

mrmusicman schreef:

maar dat was ook niet me keuze, t overkwam me,

Ik heb al eerder aangegeven dat ik regelmatig tegenstellingen bij je waarneem. Ligt er misschien aan dat ik met een andere bril lees dan andere lezers. Geen speculatie of ‘huis-tuin en keukenpsychologie’, kwestie van los van de eigen emotie lezen/waarnemen met een getraind oog.

Ik kan daardoor ook een stuk minder meegaan in het feest der herkenning wat in sommige reacties gevierd wordt in dit blog omdat men zich herkent in het bedrogen zijn door een partner, ooit zelf het gevoel hebben gehad de "ware" ontmoet te hebben en de keuze maken om daarin te blijven hangen als een naald die vast loopt in een grammofoonplaat, of zelf een minderjarige partner hebben gehad. Of een combinatie daarvan. Waardoor het "objectief" lezen of reageren op een blog ver te zoeken is.

Ik krijg dan ook jeuk als ik je lecture hier, met bijval van o.a. mr.@label, lees over hoe er hier eigenlijk met elkaar omgegaan zou moeten worden. Ik weet inmiddels uit ervaring dat dit soort belerende lesjes meestal uit een hoek komt van leden die zelf amper, of nooit, op een ander reageren, en zichzelf ook vaak al langere tijd in een emotionele "loop" bevinden. En zich dan als de onrust al is gedaald, van de achterbank af trekken om nog eens in een reactie, of speciaal aangemaakt blogje, te gaan vertellen hoe het hier zou moeten gaan. Het zijn ook altijd dezelfde woorden en verwijten die dan benoemd worden over mensen die anders dan gewenst reageren.

Neemt niet weg dat ook ik enkele reacties in je vorige blog weinig zinvol vond. Maar alsnog heb je dan de mogelijkheid om daar verhelderende vragen over te stellen aan degene die zo een reactie plaatst. Wat ook zinvol voor jezelf eventueel kan zijn.

Het zou goed zijn als je dit allemaal eens los gaat proberen te laten, en de focus op jezelf te gaan richten. In een slachtofferrol blijven zitten en daar steeds in bevestigd willen worden levert je weinig heling op.
En dat is wat je nog steeds blijft doen.

*al die taalfoutjes toch.* Tong