Beste vraagoverliefde,

Na alles wat ik heb meegemaakt en heb gevoelt kan ik zonder twijfel zeggen dat spijt in combinatie met het verlies van een grote liefde het ergste is wat ik heb doorgemaakt. Het gevoel en het idee dat de liefde door jou schuld voor altijd over is, is niet te beschrijven. Ik ging van alles naar niets, dacht ik, maar ik ging van alles naar minder en weer minder en uiteindelijk bleef ik over met niets. Van het begin tot het eind, elke keer wanneer er iets gebeurde dacht ik dat het niet erger kon maar elke keer bleek er toch nog iets te zijn wat erger was dan het gevoel daarvoor. Op het laatst wilde ik alleen nog maar terug naar de tijd toen het net over was om alles alsnog goed te maken. Toen het net over was wenste ik met alles wat ik had dat dat gevoel weg zou gaan, dacht ik dat ik het diepste zat maar achteraf bleek ik nog veel dieper te kunnen en wilde ik zelfs terug naar dat gevoel en die tijd omdat ik in mijn ogen toen nog genoeg had kunnen redden. Niet een heel opbeurend verhaal maar ik bedoel dit niet tegenover jou, niet wat jou te wachten staat maar ik bedoel hiermee te zeggen dat ik van alle gevoelens en emoties die ik 1,5 jaar heb gevoelt spijt het langst heeft geduurd en het diepst ging. Je gaat jezelf verwijten maken, je gaat het romantiseren totdat uiteindelijk in jou hoofd jij de enige boosdoener bent en alles alles jou schuld is. Dat is niet eerlijk, dat zie ik nu achteraf. Als je er middenin zit, zoals jij nu en zoals ik toen, wil je dat misschien niet geloven en lijken alle verwijten zo gegrond en lijkt echt alles jou schuld. Maar vergeet ook niet naar haar aandeel te kijken, natuurlijk is het niet goed wat jij hebt gedaan en waarschijnlijk ben je te ver gegaan, maar dat heeft ook zo zijn redenen gehad. Zij had blijkbaar ook te weinig begrip voor jou en jou gevoelens, jij kon komen wanneer zij daar zin in had en dan was het leuk en gezellig(als ik het goed begrijp). Zij bepaalde een groot deel van de relatie en zodra haar iets niet beviel stopte ze de relatie(een meningsverschil vind ik absoluut geen reden om er meteen een punt achter te zetten).
Als ik het zo hoor speelde zij ook met jou gevoelens en dacht ze veel aan zichzelf en aan wat zij relaxed vond terwijl jij heel erg gek op haar was. Dat is ook niet eerlijk, en een reactie van iemand of dat nou een goede of slechte reactie is komt nooit zomaar uit het niets. Actie - reactie

In mijn geval heb ik ook zolang geloofd dat het mijn schuld was, achteraf gezien had ik de dingen ook anders kunnen doen maar ik heb er nu zo vreselijk veel van geleerd dat ik oprecht dankbaar ben voor de donkere tijd die ik nu achter me heb gelaten. Hij is niet veranderd, hij heeft zich afgeschermd voor alle gevoelens en pijn en heeft het daardoor nooit onder ogen gezien, heeft er nooit echt van kunnen leren en is nu nog steeds de jongen waar ik vanaf wilde, degene die zo veranderde en mij zoveel pijn en onbegrip heeft bezorgd. Het heeft heel lang geduurd maar ik kan nu uit de grond van mijn hart zeggen dat ik blij ben dat hij uit mijn leven is en dat alles mij nu gevormd heeft tot degene die ik nu ben. Je maakt een groeiproces door, probeer er alsjeblieft van te leren! Probeer jezelf in de spiegel aan te kijken en te zien waar jij de fout in bent gegaan, ga na waarom je zo reageerde en hoe je dat in het vervolg anders gaat doen. Je leert het allermeest van de dingen die je het meeste pijn hebben bezorgd, je wordt hier toe gedwongen omdat je door moet gaan, je moet blijven leven met jezelf en een nieuwe manier vinden om dit te doen. Wees niet bang om te voelen, pijn gaat altijd over, wordt altijd minder zelfs als het lijkt alsof het nooit meer overgaat. Ik ben hier het voorbeeld van, maar ook andere mensen op deze site waarmee ik contact heb, heb ik zien opkrabbelen en opnieuw doen zien geloven. Hou je vast aan de verhalen van anderen, zoek veel sociaal contact, ga nieuwe leuke dingen doen, zoek een nieuwe hobby, blijf bezig en zoek iets waar je goed in bent om zo je zelfvertrouwen weer iets op te krikken.

Ik weet zeker dat ook jij er weer komt! Veel sterkte en liefs, Isa