Het lijkt of ik er niet meer uitkom, ik heb nogmaals geprobeerd met hem te praten. Op een heel andere manier, me niet laten tegenhouden als hij na 2 minuten alweer de tv wil aanzetten, maar geprobeerd door te vragen om bij de kern te komen en antwoorden te krijgen. Ik weet nu dat het geen zin heeft, want hij weet niets en zegt niets, want dan moet ie nadenken. Hij blowt liever. Praten wil hij niet en nadenken ook niet en ja hij weet dat hij me daarmee pijn doet, maar hij rent voor ieder zinnig gesprek en voor iedere confrontatie weg.

Ook bij anderen, ja zijn omgeving heeft net zolang gepushed tot hij het uitmaakte en hij heeft tijdens onze relatie niet gepraat en de dingen laten opstapelen en dan gaat houden van over, zegt hij. Hij is tijdens ons ook met haar begonnen, terwijl hij hier de dingen liet opstapelen, ja natuurlijk is het daar dan leuker, verliefdheid versus wegrennen voor je eigen frustraties. Daar deed hij me natuurlijk pijn mee met dat vermijdingsgedrag en het door mij later ontdekte vreemdgaan, maar zelfs daar stond hij niet bij stil. Voor hem was het makkelijk, hij heeft nooit pijn gevoeld van de breuk, zegt hij. Of dat ook zo is zullen we nooit weten, want over een week kan hij zo weer iets anders zeggen.

Ik denk dat hij minder gevoeld heeft, omdat hij gelijk bij haar in kon trekken en wakker werd langs hetgeen hij adoreerde en niet in een leeg bed, vol vragen. Verder denk ik dat hij het heeft weggeblowd, maar ik weet het niet zeker, het kan ook dat hij toch niet weet wat houden van is en nooit van me gehouden heeft. Al beweert hij steeds van wel. Wel weet ik dat hij nog regelmatig aan me denkt, niet dat hij dat zegt maar dat hoor ik uit de context van de spaarzame verhalen die hij dan wel vertelt.

Tijdens onze relatie en erna heb ik alleen in hem en de relatie geinvesteerd en hij niet. Dus ik ging eraan kapot, toen hij met het grootste gemak wegliep en bij haar introk. Voor mij was het niet af, hij had hier nooit geinvesteerd en bij haar kon ineens alles wat hier niet kon, helpen in huis, klussen, terrasje pakken, op vacantie gaan, winkelen en dergelijke, daar kan het allemaal, hier werd dat ruzie wan tmeneer wilde niets. Hij is er nog net niet mee getrouwd maar ook dat zou me niet verbazen, als dat nu wel kan en mijn nachtmerries kloppen.

Hij heeft niets gevoeld, voor hem was het makkelijk, alles wat ik toen zei tijdens de breuk is waar zegt hij nu, maar te laat. Toen had hij gewoon geen zin om te luisteren en nu snapt hij het wel maar nu is het immers te laat. Zegt hij. Dan zegt hij weer dat hij toen aan de relatie wilde werken en nog van me hield, maar niet naar me luisterde vanwege de frustraties die hij voelde. HIj wilde rust nemen en deed dat bij haar op de bank, hij was zo gek op haar daar kon hij immers niets aan doen. Dus bij haar op de bank over onze relatie denken en nu pas ziet hij in (snel he?) dat dat nooit werkt. Dus ja ik had toen gelijk, maar nu is het te laat.

Volgens mij weet hij niet eens meer wat hij zegt. Hij verblowd met haar in de maand voor ongeveer 600-800 euro. Mij verwijt hij dat ik om voorbeelden vraag, maar dat roept hij zelf op als ik hem iets vraag krijg ik een dooddoener. Bijvoorbeeld, waarom hou je dan van haar? Antwoord om zo veel dingen ...stilte. Waarom wilde je het niet met me proberen en liep je met het grootste gemak weg?....Antwoord weet ik niet meer, nog simpeler hoe was je vacantie waar ben je geweest? Weet ik niet meer hoor dan moet ik nadenken en ik ben nu al sufgeluld (na 3 vragen wel te verstaan).

Dit is geen lachfilm dit is hoe hij praat. Dan zeg ik je weet het wel, maar je wil niet! Antwoord je weet toch dat ik me niet kan verwoorden en ik ben geen prater. Nee tuurlijk niet, denk ik dan, niet toen en niet nu en daardoor heb je nooit iets besproken of aangegeven. Moest ik het ruiken? Zo heb je het moedwillig kapot laten gaan, ergens anders was het ff makkelijker dan ga je toch? Moedwillig niets doen en ik zag dat en wilde dat zeggen en je bereiken en juist dat irriteerde jou, je had liever dat ik mijn bek hield en met je meeblowde, wat is hij voor mens? Is hij geestesziek?

Nogmaals. Ben je zo ook bij haar, waarom werkt het tussen jullie? Antwoord,ik ben graag bij haar. Waarom ? Weet niet, ze vraagt niet zoveel. En ik heb een eigen kamertje. JA zeg ik en ze blowt mee. Ja zegt hij dan zitten we op het zelfde level. Dat kamertje is heel belangrijk, dan kan hij zich terug trekken. Dat verdomde kamertje had hij hier ook kunnen krijgen, maar hij besprak het niet. Dat kamertje daar kan hij zich terug trekken, als er spanningen zijn en als het dan over is kan hij gewoon weer aardig doen. Bij mij had hij dat niet en wat deed hij dan ipv even een wandeling maken of het aangeven, fitten en katten op me en ja dan wordt het gezellig. Hij behandelde me dan ronduit grof. En daardoor duurde frustraties langer. En dan gaat houden van over zegt hij. Of hij bij haar dan na op zijn kamertje gezeten te hebben de zaken wel uitpraat, antwoord, soms, maar meestal niet. Wat is dit voor een man, hij neemt geheel geen verantwoording zegt maar wat, doet maar wat en zegt dat het met haar werkt. Wat is het voor vrouw, die met hem drinkt blowt terwijl ze al op de medicatie zit en ruzie maakt met hem over mij.

Ik weet nu dat daar mijn antwoorden niet liggen, ik heb geinvesteerd in hem hem had ik bijna van het blowen af en tuurlijk was ik confronterend. Maar hij koos iets anders en snapte toen niet en eigenlijk nu nog niet, dat ik van hem hield en hem wilde laten zien dat hij zonder die drugs misschien wel ergens doorheen moest maar gelukkig zou kunnen worden ipv een leven lang op de vlucht te zijn. Ik vergat mezelf, wilde alleen de relatie en hem redden. Kreeg alleen pijn en verdriet terug, van hem en werd niet gerespecteerd door zijn omgeving. Ik wist toen niet dat ze zo pushden, ze wilden dat het uit ging.

Waarom nu na 2 jaar waarin hij zegt happy te zijn met haar, doet het me pijn te horen dat alles wat ik voor hem wilde zijn, hij gewoon niet gezien en gevoeld heeft. Een groot deel van me leven vergooit aan misschien wel een lief ding, maar je komt er niet bij. Nooit. Een ding omdat het stuk identiteit wat hij nog had weggeblowt is.

Vannacht ben ik zo doorgeflipt en vanochtend de dokter gebeld, ik kan niet de hele lijst psychologen afbellen, de dokter belt zo terug. Want dit kan niet langer ik heb hulp ndog om dit te verwerken en los te laten. Zo kan en wil ik niet verder, zo, als je zo in het leven staat en moedwillig anderen pijn mag doen en gelukkig worden - voor wat het inhoudt maar in zijn waarheid is hij dat - in zo een wereld wil ik niet leven. Ik wil hem uitgummen en nooit meer weten dat ik deze nachtmerrie heb meegemaakt, deze nachtmerrie en de herinneringen doen te veel pijn, ik wil ze lozen. Een nachtmerrie die hopelijk in de vergeteleid op de achtergrond verdwijnt.