En er is weer een nieuwe dag.
Ik heb vannacht tot 5 uur achter m'n laptop zielige nummers zitten luisteren en zitten janken als een klein kind. Op een gegeven moment maar onder de douche gegaan en gaan slapen. Ik werd vanmorgen wakker en mijn ogen waren gewoon helemaal dik. Maar hup een lading make-up op en naar school.

Na school maar boodschappen gedaan. Er zal wel weer niemand op tijd thuiskomen hier, maar dan kook ik wel voor mezelf. Tot fatsoenlijk eten heb ik mezelf nog niet kunnen aanzetten. Van 10 tot 5 niets gegeten, nu net uit ellende maar een appelflap.

Ook rook ik sinds het uit is abnormaal veel. Ik rookte altijd al zo'n 15 sigaretten per dag, maar nu haal ik makkelijk een pakje. En ik wil stoppen maar aan de andere kant ook niet. Van latere zorg denk ik. De redbull gaat er trouwens wel in rap tempo doorheen.

En hij komt hierheen!! Hij moet nog wat dingetjes terughebben, waaronder wat spul wat hij echt nodig heeft.
We smsen/msnen nog wel gewoon. En de berichten varieren van vriendelijk, tot lullig, tot ik mis je en ik wilde je nooit kwijt. Van beide kanten.
Als hij (als het goed is morgen) komt dan doe ik waarschijnlijk mijn uiterste best om er geweldig uit te zien, als in kijk eens wat je nu mist.

En de hele dag hangt er al een liedje in mijn hoofd, please remember van LeAnn Rimes. Vooral het laatste stukje maakt me ALTIJD aan het huilen. Komtie..

And how we laughed and how we smiled
And how this world was yours and mine
and how no dream was out of reach
I stood by you, you stood by me
We took each day and made it shine
We wrote our names across the sky
We ran so fast, we ran so free
I had you and you had me

Please remember, please remember

xxxx liefs,
heartbroken01