Jee, arm kusje! Dat is nogal wat zeg... kun je je vriendinnen niet opbellen? al is dat natuurlijk niet een echte oplossing. Wat rot voor je, deze situatie. Als ik me zelf erg k*t voel probeer ik me te bedenken dat het vast ergens goed voor zal zijn, dat ik hierdoor vast sterker word. Maar vaak denk ik dan ook ergens: ik w?ɬ?l niet sterker worden zo, laat maar... Maar is er echt niemand in de buurt die je zou kunnen helpen? Als ik zo nadenk zou ik ook iets minder goede vrienden (die ik niet zo goed ken) graag tot steun zijn in zo'n moeilijke tijd. Ze zullen er dan misschien wel om moeten vragen, omdat ik bang zou zijn dat ik me op zou dringen, ze mij niet nodig zouden hebben. Ik hoop dat er dan iemand in je omgeving is die net zo denkt als ik en die je graag troost en verder helpt, ook al ken je hem/haar niet zo heel goed. (evt zelfs een leraar/lerares die je erg mag, die willen vast luisteren en je helpen).

Maar misschien is dat allemaal te moeilijk, dat doe je natuurlijk niet zomaar. Mij lijkt het wel de moeite van het proberen waard, je hebt immers niet zoveel te verliezen...

Verder vraag ik me af hoe het contact met je ex dan is. Heb jij nog veel gevoelens voor hem, dan is het echt een heel lastige situatie. En ben je meteen afhankelijk van h?ɬ©m als jij bij 'zijn' groep zit? Je hoeft dan op zich niet met hem te praten. Maar het is vast erg moeilijk. Hm, ik kan er denk ik niet meer iets zinnigs over zeggen, hoe graag ik ook wil.

Heel veel sterkte meis!