Zoals in mijn vorige blog geschreven ben ik op dit moment gelukkig met wie ik ben en wat ik doe, alles wat je bent en hoe je denkt wordt gevormd door dingen die je als mens hebt meegemaakt. Zo ben ik drie jaar geleden 100 km verhuisd voor mijn toenmalige grote liefde.

Zoals ook beschreven heb ik hier een eigen leven opgebouwd waar ik ook trots op ben. Maar ik merk wel nu ik weer in mijn oude omgeving werk, dat ik de sfeer en de cultuur en manier van omgang wel heel erg mis. In de grote steden hier is dat redelijk vergelijkbaar, wat gemoedelijker misschien, maar in dit dorp absoluut niet, ik kan mij nog steeds niet identificeren met hun manier van leven en doen. Wat ik erg jammer vind, maar dat past niet bij mijn persoonlijkheid.

Bovendien mis ik spontaan familie en vrienden bezoek aangezien die hier allemaal niet echt in de buurt wonen, het idee dat spontaan iemand bij je langskomt voor de gezelligheid is toch geweldig, zonder alles te moeten plannen. Ik zeg niet dat ik eenzaam ben, maar wel met iets bezig ben wat ik eigenlijk niet meer wil, ik heb het drie jaar geprobeerd en dat is redelijk geslaagd, op oppervlakkig gebied zeker, maar diepgang en aansluiting dat mis ik hier. Zeker nu mijn werk en studie zich in een hele andere regio afspelen, ervaar ik dat steeds meer.

Er is mij een baan aangeboden door een andere organisatie hier in de regio, klinkt als een droom, maar zou ook weer een grote gok zijn zonder zekerheid, en zekerheid heb ik juist nu even nodig na zo een jaar. Ik heb er veel over nagedacht en besloten dat ik eerst mijn "basis" op orde wil hebben, ik wil weer wonen op een plek waar ik mij prettig voel, en niet een waar ik mij niet thuis voel en nog eens veel te veel voor betaal. Zo kan ik mij nog beter richten op mijn studie en eigen ontwikkeling, en hou ik meer tijd over om leuke dingen te doen.

Mijn besluit staat vast, ik ga actief zoeken! Op naar een nieuw bestaan