Beste allemaal,

Ik wil even vertellen hoe het nu met me gaat. Momenteel heb ik vakantie (ik studeer in België). Ben druk aan het leren want na de vakantie hebben we examens. Daarnaast ben ik aan het proeflopen voor mijn vakantiebaan. Juist, heb op het moment veel stress.

Het is nu anderhalve maand geleden dat mijn ex het uitmaakte, zomaar, onverwacht. Maar ik was nog altijd wel een lieve meid. Een dikke week geleden ben ik bij hem geweest en heeft hij mij geknuffeld enz. Terwijl wij ook een goed gesprek hebben gehad. Hij twijfelde, ik nog steeds verliefd maar hij wilde me (voorlopig) niet terug. (Zie vorige blogs).

Ik mis hem nog steeds heel erg. Vooral deze vakantie. Hier in NL had ik wel vriendinnen, maar we zijn uit elkaar gegroeid. Dus op bezoek gaan is net iets te veel zegmaar. De enige die ik hier nog had was hij (+ zijn gezin natuurlijk) en zijn vrienden. Allemaal weg... Ik zit hier dus helemaal alleen.

Verveel me, terwijl ik genoeg te doen heb. Moet leren, ben aant werk... Ik voel me leeg, alleen, verlaten. Met hem had ik het fijn, gingen we leuke dingen doen. Ook al waren we thuis vermaakten we ons nog steeds, al deden we niks.

Ik wil hem nog steeds terug, ik denk nog veel aan hem. Maar zijn leven gaat wel door, hoe kan dat? Hoe kan hij nog wel 'gewoon' verder leven? Heeft hij dan geen emoties? Is hij er zo gemakkelijk overheen? Of twijfelt hij nog steeds... Het is moeilijk te realiseren dat hij ook een leven heeft die zonder mij doorgezet kan worden. Hij gaat weg met vrienden, heeft tentamens op school maar ik 'merk' er niets van. Soms praat ik nog met hem, maar dan zijn het gesprekjes van vijf minuten op MSN of via SMS. Niet echt diepgaand dus. Ik heb het gevoel dat ik deze zes weken niet echt verder ben gekomen. Ik wil wel, en ik wil niet. Ik weet dat ik ook een leven heb, maar die hoort met hem te zijn, en zijn leven met mij! Niet apart!

Heb helemaal geen zin in de zomervakantie. Tien weken is veel te lang. Mijn vakantiewerk is ook nog niet zeker, heb immers een proefperiode deze week en kan zeggen dat het nog niet echt top gaat. Het is echt wat ik wil. Maar ik wil niet alleen werken. Zou met hem op vakantie, gaat dus niet meer door. Heb verder niemand met wie ik weg kan en ben vorig jaar ook al niet weg geweest (ja, drie dagen met hem naar Maastricht...). Maar was wel elke dat bij hem en met mooi weer gingen we met zijn boot het water op of hadden we een bbq...

Heb nog nooit eerder ldvd gehad, hij was mijn eerste. Is het normaal dat ik dit nog allemaal denk? Hoe hoort het te zijn? Hoe moet ik hier nu verder? Ook met hem heb ik het hier al over gehad (ook tijdens de relatie). Maar mijn vriendinnen reageerden nooit op uitnodigingen dus heb het echt geprobeerd. Sporten is ook geen optie, ben te vaak weg. Uitgaan heb ik geen zin in alleen. Mijn zusje heeft een vriend en die gaan nooit weg en met mijn broertje ga ik niet uit (vijf jaar verschil). Alles wat ik hier had is nu weg. Alles wat ik nu heb zal ik over anderhalf jaar moeten achterlaten (probeer natuurlijk wel contacten te houden, maar de afstand tussen Friesland en België + het zuiden en de randstad van NL is groot...).

Hebben jullie tips voor mij? Wat moet ik doen? Ik ben gewoon volledig de draad kwijt, al zes weken lang. Terwijl ik toen juist op de top van mijn leven stond, waar ik anderhalf jaar voor gewerkt had...