Lieve Teigetje
Ik denk dat deze man wel weet welke prachtige vrouw daar achter schuilt. Hij mag nu gewoon niet opgeven hé. Tijd brengt raad en dan komt hij wel tot inzichten, geef hem maar die tijd... Ook al vind je dat moeilijk. Als jij er ook uit bent wat je wil (en dan bedoel ik écht zeker dat je voor hem wil gaan) dan kan je best ook die laatste brokstukken van de muur uit de weg ruimen. Je kwetsbaar opstellen is iets heel moois, geen teken van zwakheid. Als je dat kan dan kom je er wel en ik ben ervan overtuigd dat het je gaat lukken! Veel succes nog! liefs

hoi, ik wil je graag 2 blogs van mij laten lezen
misschien dat je er wat van herkend
hier alvast de eerste, het gaat over mensen met een muur om zich heen, in dit geval mijn schoonzusje en mijn zwager na een lange periode van verwijten over en weer zo geworden , de een die wegloopt de ander die boos is :

http://www.ldvd.nl/hoe-los-je-boosheid-op-en-waarom-lukt-mij-dat-niet

hierbij het andere blog met een uitleg waar de boosheid vandaan komt en hoe je dat kunt proberen te neutraliseren.

http://www.ldvd.nl/boosheid-waar-komt-het-vandaan-en-hoe-kun-je-loslaten...

hoop dat je er wat aan hebt, ga ik daarna proberen je antwoord nader te beoordelen

groetjes
bjm

Hoi Teigetje,

die twijfel, ik ken dat, ik ben net zo. Als de relatie tot meer uit groeit begin ik te twijfelen en bij mijn laatste vriend had ik dat net zoals jij vanaf het begin. Ik ben ook gaan onderzoeken en ik verweet het constant aan mijn eigen angst. Nu had ik eindelijk een man die zo lief, betrouwbaar, veilig etc was en dan als nog die twijfel.
Ik ben er nooit helemaal achter gekomen of het echt de angst van mezelf was, om mij helemaal te kunnen geven. Ik heb het wel lang gedacht. Bij mij is die twijfel boven mijn hoofd gegroeit. Ik kon er op een gegeven moment gewoon niet meer om heen. Ik was dan ook van het twijfel weg drukken: hij is er niet, hij mag er niet zijn,want deze man is het gewoon voor mij. Ook maakte ik de twijfel bespreekbaar met hem, waardoor hij zich nog meer aan mij ging vastklampen en als mij iets benauwd...

Hoe pak jij dat aan? Maak je het bespreekbaar?
Ik kan mij zo goed voorstellen dat gevoel van: Stel ik mij eindelijk open en wordt het mij als nog afgenomen. Waar doe je het dan nog voor?
Ik heb daar wel een theorie bij voor mezelf. Soms moet je ook leren, leren open stellen en dan kan het zijn dat je leerpartner het niet meer voor jou is. Hij was er om jou te laten zien dat open stellen kan en veilig is. Ik kan nu door, bij mij en mijn relatie is door dit leerproces teveel kapot gegaan. Ik hoop nu eenzelfde man te treffen waarbij het net zo veilig is mij open te stellen en dit al vanaf het begin kan zonder al die afweermechanismen die ik denk te moeten inzetten. Ik heb voor mijn gevoel nu wel een radar gecreërt voor onveilige of veilige mannen. Ik heb beide gevoelens mee gemaakt.

Jij kan die 4 weken nu echt gaan gebruiken voor jou, wat wil jij? Probeer (makkelijk gezegd uiteraard) de angst aan de kant te zetten. Gedachtes als: wat als ik tot de conclusie kom dat ik door wil en hij niet etc.
Dan was het gewoon niet ment to be. Maar volgens mij weet jij diep van binnen best wat hij wil? Je laat in je verhaal verschillende keren doorschemeren dat hij echt bij jou wil zijn, echt van je houdt dus heb vertrouwen.

Grappig om te lezen, je zoekt toch grenzen op he? Tot hoever kan je gaan. Mijn ex partner heeft nooit terug geslagen ik werd namelijk ook een keer of 3 fysiek. Een klap op zijn been of schouder bijvoorbeeld. Misschien had ik toen ook nodig dat hij voor zichzelf op kwam, mij liet zien dat hij dat kon. Dat heb ik wel gemist. Maar aan de andere kant hoop ik nooit meer tot die uiterste te komen.

Ik hoop voor je dat je het proces om die kleine meid van binnen te omarmen lekker aan gaat, het geeft zoveel rust. Zoek eens foto's op, helpt enorm. Kijk naar haar, bescherm haar, zeg haar dat het goed is, dat je er voor haar bent. Dat het oude afweermechanisme die zij altijd gebruikte heel goed is geweest, maar nu echt niet meer nodig is. Bedank haar daarvoor, maar dat jij, jouw volwassen ik het nu zelf aan kan, zonder het afweermechanisme.

Sterkte meid!

Binas

hoi teigetje...
re
Jeetje, wat een fijne reactie! Ik kan zeker wat met je vragen en opmerkingen. Thanks voor de steun!
ik vind het heel leuk te lezen dat je het een fijne reactie vond en dat je er steun in vond ! dank je wel ! Blij gevoel geeft het ook dat je wat met de vragen en opmerkingen kunt ! waardering krijgen is altijd fijn,
re
als ik liefdevol word benaderd, komt er vaak een wantrouwen in mij.
ik snap dat wel hoor. je hebt immers aangegeven dat je sociaal emotionele ontwikkeling niet helemaal was afgemaakt, ook gaf je ergens aan dat je hoogbegaafd was en daarbij dat je in je jeugd een gebrek aan liefde had ervaren als ik mij niet vergis. mensen die hoogbegaafd zijn zijn vaak sociaal wat minder handig. denken anders, denken sneller, hebben een hoge verwerkingssnelheid, waardoor zij heel goed kunnen analiseren, vaak al 10 stappen voorlopen ten opzichte van anderen, daardoor vaak wat bot over kunnen komen, vaak ook wat onrustig omdat het allemaal zo langzaam gaat en daardoor vaak ongelooflijk gekwetst zijn in hun gevoel. herken je daar punten uit die voor jou misschien ook gelden ? hoogbegaafdheid en ass hoort ook vaak bij elkaar ben je daar wel eens op getest of speelt dat bij jou niet ? ik vraag dit omdat je een paar kenmerken van mensen met ass noemt : extreem rechtsvaardigheidsgevoel, ( waarheid hoog in het vaandel , Ik wil en kan niet leven met compromissen, onwaarheden, jezelf voor de gek houden). en dat opgeteld bij sociaal emotioneel niet uit bent ontwikkeld (verhaal pabo), je schieten in het denken (analitisch ingesteld ? ), het moeilijk in stand kunnen houden van relaties (anti knuffelaar), de eigen ik die toch wel erg belangrijk is en die het wint van de wij (het gaan voor inhoud, doel), emoties uit kunnen schakelen ( de rationele vertaling van jouw woorden : jezelf voor de gek houden) maar tegelijkertijd ook het risicomijdende gedrag in de omgang, wat betreft het wantrouwen naar anderen toe bijvoorbeeld
hoe zit het met jouw structuur, het goed plannen ?

het hoeft natuurlijk helemaal niet zo te zijn dat er een vermoeden van ass is. dus hecht er geen oordeel aan he als dat niet zo is...maar dat beetje bang voor je zijn van mensen dat triggert mij om dit toch te schrijven.

ik denk dat als je inzicht hebt in je zelf dat je veel gaat begrijpen waarom je dingen doet en wie je bent weet jij wat een enneagram is ? heb je wel eens zo'n test gedaan ?
ben je directief , analytisch, teamplayer of creatief ? (rood, blauw, geel en groen ?)
nogmaals ook waarom het aangeven dat je vriend een watje was in jouw ogen die emotioneel niet tegen je op kon ?

persoonlijk geloof ik heilig in het goede van de mens, ik wil graag mensen hebben en doe dat zonder daar iets voor terug te verwachten. wordt daardoor regelmatig teleurgesteld in anderen, maar ja dat liever dan niet meer geloven in het goede van de mens ! dus hoop dat je mij niet wilt wantrouwen want meen het goed met je ! denk ook dat het verstandig is daar voor je zelf wat aan te doen, want het maakt het leven zo veel makkelijker om het verleden los te kunnen laten en geen wantrouwen en wrok naar anderen te koesteren. maar ja je verleden vormt je he..en het is en blijft de kunst om te leren van fouten uit het verleden maar de toekomst er niet in negatieve zin door te laten beinvloeden !

re
Ik herken dat nu gelukkig, maar heb daar nog niet altijd de vinger achter. Het is een soort paranoia, of iemand niet zelf allerlei problemen heeft en die op mij loopt te projecteren. snap ik ook, heb ik geen last van als het goed is. mijn blogs mag je allemaal lezen hoor. heb veel geleerd de laatste tijd. verdriet ook af kunnen sluiten, eigenlijk heel snel al. mijn vrouw was weg, na meer dan 6 maanden vreemd gegaan te zijn met een ander, ik moest haar wegzenden op een gegeven moment, ik bleef alleen met de kinderen, zij kon er niet voor zorgen vanwege depressie en midlifecrisis. door out of the box denken, dwars tegen een hele boel ongeschreven regels in te gaan, is het nu inmiddels zo dat zij weer meer gaat doen met de kinderen, dat wij , mede dankzij mijn cursus, steeds beter gaan communiceren en zoals het er nu naar uitziet zelfs ergens in januari of februari met zijn 2 en met vakantie gaan....dus ja zo kan het ook ! communicatie kan de vriendschap redden , en echt ik heb vele verwijten naar mijn hoofd geslingerd gekregen ! soms zelfs ook gedacht ik spring van een flat af..heb zelfs een hartaanval gehad tussendoor..maar ja gelukkig zijn zij die dromen en bereid zijn de prijs te betalen om die dromen uit te zien komen !

ik leer momenteel op een andere manier te communiceren, moet meer vragen stellen, moet meer complimenten geven en moet leren geen verwijten te maken maar te proberen om de behoeftes van anderen te destilleren uit hetgeen zij schrijven, zeggen en doen. ik probeer dan ook echt te luisteren naar wat mensen zeggen, te lezen wat er staat en dat vervolgens te vertalen voor je. het is voor mij een groot leerproces. ik vind het dan ook echt heel leuk dat je zoveel herkend van wat ik vertaald heb voor je !

re
Ik geloof dat je dat grotendeels niet hebt gedaan, want ik voel me vrij en niet aangevallen. ik ben blij dat je je niet aangevallen voelt, heb je dat snel dat gevoel ? weet je ook waar dat vandaan komt ? ik probeer je echt te helpen, maar schrik toch nog wel van dat grotendeels niet gedaan. heb ik toch iets over het hoofd gezien waar je niet zo blij mee was ? wil je dat mij laten weten als dat zo is ? ik zelf heb het nl niet kunnen vinden, dacht echt dat ik heel zorgvuldig ben geweest, maar op een gegeven moment kan het natuurlijk zijn dat je het niet meer ziet he ? dan kan ik kijken of dat misschien beter anders geformuleerd had kunnen worden, want heb echt niet de intentie om te kwetsen of aan te vallen. als dat wel zo is overgekomen dan mijn oprechte excuses !

re
Ben wel errug beducht voor (tegen)overdracht. snap ik wel dat je wat angstig bent, hoe kan ik ervoor zorgen dat je wat meer vertrouwen krijgt ? als je het prettiger vind mag je ook wel de dingen die je wilt zeggen via een privebericht melden ? ik weet natuurlijk niet wat er achter dat stukje angst zit ? kun jij dat aangeven ?

re
Wat vooral blijft hangen is dat je zegt dat ik mezelf onderschat. Ook dat hoor ik vaker, maar ik zie het nog steeds niet. he dat is grappig dat je niet ziet maar wel vaker te horen krijgt. je bent heel onzeker en dat is helemaal niet nodig ! je mag er zijn ! je hebt een heel mooi blog geschreven, precies beschreven waar je mee zit, maar je blijft maar bevestiging zoeken, je blijft maar naar therepeuten gaan , je staat niet zelf op , je loopt tegen een heleboel klippen op en bent dat eigenlijk blijven doen. daarom zeg ik dat jejezelf onderschat, dat je veel angst in je hebt, dat je onvoldoende vertrouwen in jezelf hebt , jij kunt een relatie aangaan voor een hele lange tijd ! Jij kunt jezelf aanpakken ! jj kunt opstaan en je leven in de hand nemen en weer bepalen wat er met je gaat gebeuren ! waarom je zelf vergelijken met een kluizenaar of zwerver ? (sorry no offense maar mijn oordeel over deze kwalificaties van type mensen is niet de meest positieve) dus vraag mij af wat de reden was van jou vergelijken hiermee ?

re
Natuurlijk heb je gelijk dat ik onzeker ben, en dat ik controle probeer te houden, niet bewust natuurlijk, daar probeer ik dat juist niet te doen. En natuurlijk is mijn moeder ook alleen maar erg bang, en heb ik mij al meer in haar herkend dan me lief is. En ja, mijn vriend lijkt op mijn vader. Ken je het boek van Harville Hendrikx? Het klopt precies
leuk he dat het precies klopt, leuk ook je reactie dat je toch veel in je moeder herkend ! en je vriend in je vader nu is het echter de kunst er ook wat mee te doen ! je hebt de voorbeelden bij de hand !

ok teigetje, je weet wat een minderwaardigheidscomplex is ? je weet dat die mensen een ander overwaarderen en zichzelf onderwaarderen ? wat heb je gezegd over het in stand houden van relaties ? jij schreef...mij lukt dat niet ! maar nu de vraag...ligt het aan jou alleen of aan jullie allebei ? v

re
En je hebt ook gelijk dat ik bij mijzelf te rade moet gaan, en dat is precies wat ik de komende tijd wil doen. dat is hardstikke mooi !

re
Het gesprek gisteren was mijn-wereldschokkend, en ook voelt het tegelijkertijd goed. Het is een volgende, nodige stap in mijn ontwikkeling. 10 Jaar geleden leerde ik op de PABO het woord sociaal-emotionele ontwikkeling en ik wist meteen dat ik dat niet volledig had.

Nou ben ik ook hoogbegaafd, en is dan is zoiets natuurlijk meteen een uitdaging. In de loop van de afgelopen jaren heb ik geleerd zachter voor mijzelf en mijn omgeving te worden. wat heb je gedaan om dat te bereiken ? wat heb je concreet veranderd in hoe je met anderen omgaat ? volgens mij is dat heel moeilijk geweest en ik weet dat veel baat geeft ! (Dat scheelt al een hoop. )

re
Wat betreft het idee van levensbeeindiging, dat is iets wat ik misschien niet zo had neer moeten zetten. Ik was eigenlijk ook verbaasd mijn blog in de openbaarheid terug te vinden, want dacht dat ik deze alleen voor mijzelf had opgeslagen haha, gefopt. Maar het is niet erg, ik wil inderdaad graag gehoord worden, alleen had dit niet zo gehoeven, mensen schrikken daar zo van. ik schrik niet zo snel hoor, mijn vrouw heeft dat meer dan eens gezegd...wilde zelfs met zijn 4 en van een flat springen toen zij zo depressief was.....mij gaat het erom waarom heb je het gezegd tegen je partner ? meestal wordt dat gezien als een dwang, als een machtspel, als een wanhoopsdaad ! ik wil niet dat je gaat, ik kan niet leven zonder jou, ik wil niet dat je gaat...de ander voelt dat heel erg als claimen en daardoor wordt deze juist nog meer afgestoten ! het is ook een irrationele opmerking die het proces onnodig ingewikkeld maken, het is de ander ultiem controleren want als die niet doet wat jij wil dan maak jij er een einde aan, ja wat kan die ander dan nog zeggen 'kutopmerking' VINDT IK DAN NOG MATIG UITGEDRUKT ! . dan ik blijf wel als die om je geeft en niet met een schuldgevoel wil blijven zitten...er ontstaat zo echter geen gelijkwaardige relatie, de ander kan zo niet in vrijheid blijven, die wordt daar niet gelukkig van natuurlijk...het komt ook heel negatief over en als de ander , wat ik mij zo kan voorstellen gegeven de reacties dieje hebt geschetst, het geduld dat hij heeft (gehad)...in een positieve flow zit dan botsen dat soort dingen natuurlijk aan alle kanten !

RE
Ik denk dat ik teveel overlevingsdrang heb dat dit ooit gebeurd. gelukkig ben ik blij mee !

re
Ik heb echter al lang last van depressieve periodes, en ook van minder prettige gedachtes. Ik heb echter al geleerd dat dit 'gewoon' gedachtes zijn, en dat ik die niet zo serieus moet nemen Niet leuk natuurlijk en als het vaak voorkomt voel ik me ook echt niet fijn. dat snap ik helemaal. heb je wel eens opgeschreven waar je in zo;n periode mee zit ? feitelijk voer je op die momenten een strijd met jezelf . een strijd die er toe leidt dat je je eigen behoeftes niet kunt vervullen ! heb je deze tegenstrijdigheden waar je mee zit wel eens opgeschreven en laten vertalen ? waarschijnlijk heb je op die momenten heel veel verwijten en veroordelingen naar jezelf. de zinnen die je schrijft moeten dan eigenlijk vertaald worden in : als dit gebeurd dan voel ik dat omdat ik dit nodig heb zodat ik nu de volgende stap moet maken ! ben wel heel benieuwd of je dat wel eens gedaan hebt, of dat geholpen heeft en als dat niet gebeurd is of je dat eens zou willen proberen ?

re
Op dat specifieke moment echter was ik zo boos, ik had al zo mijn best gedaan, ik vond het zo oneerlijk dat ik weer verlaten werd. En ja, niet boos op mijzelf, voor zover ik weet, maar dat zal ik nog eens nagaan, maar boos op de gang van zaken. nee sorry, boos zit in je zelf, omdat je eigen behoeften niet worden vervuld ! heb ik ook geschreven in mijn blogs over boosheid, de linken plaatste ik hier op deze site, de gedachtes die je hebt zijn irrationeel die moet je loslaten om te kunnen groeien, je moet beseffen dat deze ook niet waar zijn, schreef op het blog van carrie 07 hier ook over, misschien wil je daar eens lezen ?

re
Zoals sommige mensen boos worden als ze iemand verliezen aan de dood. In mijn verwrongen geest op dat moment (gedissocieerd vermoed ik) was ik echter juist puur bezig. Ik keek van een afstandje (vandaar mijn vermoeden) op het gebeuren en wist zeker niet wat er zou gaan gebeuren. En ik wilde niet dat hij zich daar schuldig over zou voelen. Maar afijn. Dat is een heel ander gebeuren wat ik binnenkort met een goede therapeut/psych hoop te bespreken. Ik weet alleen heel zeker dat het op dat moment niet manipulatief bedoeld was. dat is mooi te horen, ben ik erg blij mee ! dat het niet manipulatief was bedoeld, hoop ook dat je hem dat hebt uitgelegd, want hoop ook dat je kunt begrijpen dat het juist wel zo over kan komen voor de ander !

re
Het is waar wat je zegt, hij voelt inderdaad geen ruimte, en ja, dat zal ook door mij komen, al zie ik niet waar ik dat doe. Hij zegt dat hij als hij bij mij is niet zijn ding kan doen, maar van mij mag hij dat echt wel, dat zeg ik ook regelmatig. lieve teigetje, het zijn de woorden die je gebruikt, het stellige, de verwijten, de oordelen, de evaluaties. je bedoeld het allemaal hardstikke goed, maar ik ben van mening dat het ligt in de manier van communiceren die jullie onderling hebben. beiden zijn beschadigd geweest, beiden hebben een verleden, beiden zijn betonblokken die weer terug moeten naar hun gevoel. beiden hebben veel geleerd...maar beiden zijn er nog niet ! ik wil je graag een boekentip geven : marshall b rosenberg geweldloze communicatie bestel het eens en lees het eens, het gaat je verder helpen om anders te kunnen communiceren. je vriend reageert al met veel empathie en begrip naar jou toe, maar kennelijk is er nog wat te verbeteren anders zou je de opmerking waarschijnlijk niet geplaatst hebben dat je niet ziet waar het vandaan komt. ik heb getracht een paar voorbeelden in dit antwoord te verwerken. mooie zou zijn natuurlijk als je vriend ook zijn verhaal zou schrijven en dat ook vertaald kon worden en naar elkaar kon worden uitgesproken.

immers alleen als je concreet je behoeftes onder woorden kunt brengen, concreet beschrijft welke gevoelens je hebt, emoties benoemt die je waarneemt en aangeeft welke acties je wilt ontvangen dan kan de ander er wat mee ! voorkom dat je vervalt in invullen voor de ander, meestal werkt dat slecht ! raden wat een ander wil kunnen mensen immers in het algemeen slecht ! geef aan wat je wilt en niet wat je niet wilt !

re
Het is een ontzettend lieve vent, die beter met dieren dan mensen overweg kan. In elk geval als het om intimiteit gaat. Hij heeft het gevoel dat hij niet goed genoeg is. Zijn zere plek zit op het niet ok zijn en ziet alles vrij snel als een aanval en afkeur. Ik heb echt heel erg geleerd te dimmen misschien ook ass ? of komt dit door de circel van verwijten waar jullie in hebben gezeten of de duivelse dialoog waarbij de een aanvalt en de ander wegloopt / vlucht in passiviteit ? .....lees het blog over boosheid he en die 2 betonblokken het zal je veel verklaren, het voordeel is het kan veranderen !

Mijn 'oude' opgeruimde zelf, die erg avontuurlijk, vrolijk en een vlinder is, Sterk, vol energie, spontaan. hoezo even ? die zit er altijd ! daar ben ik blij mee, optimisme moet er zijn ! ZIE DE TOEKOMST POSITIEF TEGEMOET !

re
De geen ruzie is trouwens in dit geval niet direct een gebrek aan passie, maar het gevolg van een geliefde, die er bijna alles voor over heeft om maar niet in een conflict te raken. Zijn mantra was: we maken te veel ruzie en daarom passen we niet bij elkaar. Nu ik eindelijk heb geleerd om geen ruzie te maken (ook niet helemaal goed, want durfde me ook niet meer volledig uit te spreken uit angst dat hij dan weg ging) is er dus plaats voor zijn volgende item: ik kan mezelf niet zijn. ik volg je hier niet, ben het nl niet met je eens, de vraag is nl hetzelfde...hij kan zich zelf niet zijn, dus dan komt mijn vraag : hoe kun je passie hebben voor iemand bij wie je je niet vertrouwt voelt ? want dat is zijn probleem ! hij heeft veel verwijten gehoord, ruzie wordt uit de weg gegaan, maar jij hebt angst de verkeerde dingen te zeggen en hij is bang voor je boosheid, maar voor de rest is het goed ? nee toch ? dat is mi nu juist net de kern van het probleem ! hij moet zich weer veilig en op zijn gemak gaan voelen, dat is zijn behoefte ! alleen als die wordt ingevuld dan is er een toekomst !

re
Mijn grote vraag, (let wel, vanuit het gevoel van onafhankelijkheid) Passen we inderdaad niet bij elkaar? In hoeverre ligt het aan hem? Wat kan ik nog doen? Wat wil ik eigenlijk? En kan ik ook wat ik wil? Want ik heb één of ander beeld voor ogen hoe ik een relatie wil, maar ik merkte net dat ik daar vooral een ander in zie. Mijn eigen rol en plek nam ik eigenlijk voor lief of iets dergelijks. Kan dat niet goed verwoorden. Maar alsof ik opeens ontdek, oh wacht, ik ben ook onderdeel van een relatie. Hahaha, wat een ontdekking hè. Kan er ook wel om lachen. Dus word een grote zoektocht de komende maand. Tegelijkertijd denk ik dat ik me wel prettig voel nu omdat ik weet dat hij nog niet volledig bij me weg is, en dat ik de druk van iets moeten in die relatie even niet voel.
in de vorige alinea heb ik een groot stuk geschreven van mijn antwoord aan jou op deze vragen ! tuurlijk ligt het aan jullie allebei, maar jij kunt hem niet veranderen alleen jezelf. als je hem wilt moet je zijn behoeftes gaan invullen, meest belangrijke die ik uit jouw verhaal haal is rust, steun, begrip, waardering, aandacht, veiligheid, harmonie, geborgenheid

ik ben heel erg blij dat ik je heb kunnen helpen met het verwerken van je gedachtenkronkels en hoop ook echt dat je daardoor in staat bent sneller te helen en je gedachten weer op de rit te krijgen ! ik vind het echt heel knap hoe je alles onder woorden weet te brengen waar je mee zit. denk dat dat een hele grote overwinning is op jezelf gegeven je angst die je had en de woorden die je gebruikte toen je je blog hier neerschreef !

groetjes en hoop dat je er weer wat mee kunt !
veel sterkte, kracht, wijsheid, geluk en succes wens ik je weer toe !
bjm