Het is al zo lang passe, toch wordt ik nog regelmatig wakker met hem in mijn gedachte. Met vragen als zou hij dan met haar wel gelukkig zijn? En waarom dan, wat deed ik dan fout?

Is het zo dat hij al die tijd al gek op haar was en haar nu dan heeft (dan is het wel sneu dat ik daar zo voor heb moeten lijden, dan had hij beter gelijk naar haar kunnen gaan en niet mij als tussen station nemen)

Is het zo dat hij niet van iemand kan houden en denkt gelukkig te zijn omdat ze niets vraagt, veel lijkt te accepteren en er financieel nu eenmaal veel beter voor staat

Is het zo dat hij niet van haar houdt en zij zo druk op de situatie weet te zetten dat hij maar blijft (tot hij iets beters heeft gevonden)

Is het zo dat hij nu in gaat zien dat houden van iets anders is dan verliefdheid en dat daar ook mindere dingen bij horen en er maar blijft voor de privileges of zoiets of omdat hij het nu snapt en in mijn tijd nog niet snapte

Of zijn ze nu eenmaal de ultieme match.

Stel dat laatste is zo, waarom heb ik dan vier jaar verdriet moeten hebben en hem geholpen en gesteund. En heeft hij me dus eigenlijk gebruikt (want hij was bleek achteraf al een tijd gek op haar waarschijnlijk al onze hele relatie, maar hij zag haar niet en uit het zicht uit het hart werkt blijkbaar voor hem).
Hij was al eerder gek op haar en heeft tijdens onze relatie weer contact gezocht. Hij wilde het eerst niet uitmaken want het was wel makkelijk zo. Zij wilde immers niet alleen flirten en ik kon koken en zijn gesnauw aanhoren. En ik wist al die tijd van niets. Dan verlies je het toch altijd een verliefdheid buiten de deur of een meisje waar je tegen fit en lullig, doet dan verlies ik toch altijd en kan ik in zijn ogen toch niet de leukere zijn. Het gras is toch altijd groener bij de buren.
Dan ben ik toch altijd minder leuk omdat hij er gewoon niet voor gaat en het is dan wel heel hard, als ik gebruikt ben en het bij haar werkt omdat hij zich daar nu eenmaal wel inzet, lijkt het . Is dit tijdelijk, is het omdat hij op haar echt gek is of is het uit gemakt zucht en de privileges die ze hem verschaft. Is zijn manier van houden van zo goedkoop, zo materieel?
Of is het zo dat mensen niet echt veranderen en en als de verliedheid eraf is, slijt het en wordt het daar precies zo als hier?

Ik hoop het ik hoop dat zij mag voelen hoe hij kan zijn en ik hoop dat hij mag ervaren hoe pijn dingen kunnen doen misschien wordt hij dan wakker en gaat hij eens nadenken wat hij mij (en god weet wie voor mij) heeft aangedaan.

Een ding weet ik wel,ik sprak met een psychologe (een vriendin) en zij zei als hij een pathologische leugenaar is, zal dat nooit stoppen en zal hij altijd ergens wel weer iets dubbels hebben en dat stopt niet, wordt alleen erger.
Ik denk dat hij naast pathologisch leugenaar nog wel eens een narcist kan zijn. Maar dat laatste zijn slechts vermoedens.
Dingen die ik dan uitzoek of lees om het voor mezelf een plek te kunnen geven.

Ik baal dat het na zoveel tijd nog zoveel pijn kan doen en dat ik het heel intens kan ervaren, de leegte, het onbegrip, de pijn. Ik heb echt heel veel van die jongen gehouden en wellicht doe ik het op mijn manier nog, ondanks de pijn die hij me gaf en ik wil dat niet meer. De pijn en leegte die ik ervaar, het ergens missen dat wil ik niet meer.

Zijn ze happy of niet, ik lijd nog omdat ik het toen en nu niet begreep en nooit van hem de kans kreeg iets te begrijpen, want hij loog alleen maar. Het hem vragen heeft geen zin hij zal of liegen of zeggen ben ik niet mee bezig, heb ik niet over gedacht of ik heb het te druk en er ooit op terugkomen.

Al in de relatie nooit een eerlijk gesprek, altijd bleek er wel weer iets niet te kloppen of werde er weer dingen verzwegen. Wie is dioe man?
Nooit warmte van ik ga met jou dit of dat doen en dat wil ik. Dat voelt goed, nee altijd de zoutzak die met chaggy hoofd meehobbelde als hij het al deed.

Ik voel me vaak zo leeg en eenzaam door wat hij me heeft aangedaan en ik vermoed dat hij er nooit een greintje pijn om heeft gehad, zijn weg was geplaveid en zijn bedje gespreid. De grootste klootzak in dit verhaal hoeft niet te lijden, want de koning krijgt altijd zijn zin. En ik?
Ik ben zo bang dat het weer gebeurd ooit in de toekomst door een ander. Blijkbaar trek ik ze aan.

EEffie