Gisterochtend heb ik eindelijk de knoop door kunnen hakken; ik heb al het contact met mijn ex verbroken.
Ik heb lang getwijfeld of het wel de juiste beslissing was. Ergens was ik erg bang dat ik bij hem naar de achtergrond zou verdwijnen. Maar ik wist ook dat we nu allebei tijd voor onszelf nodig hebben. Ik weet niet goed wat ik verder wil en ik heb het idee dat hij dat eigenlijk ook niet weet. Ik wil dat hij nu gaat uitvinden hoe het leven is zonder mij en ik wil mezelf laten zien dat ik niet afhankelijk ben van hem.
Gisteravond had ik het heel moeilijk. Zat voor het eerst sinds een aantal weken weer op mezelf. Normaal belden we 's avonds dan even en als we niet aan het bellen waren vlogen de berichtjes over en weer. Maar gisteren voelde ik me voor het eerst echt echt alleen.
Ik heb me sterk weten te houden en heb in plaats van hem een vriendin gebeld. Daarna was ik echt ontzettend trots op mezelf.
Het is nu twee weken geleden dat we uit elkaar gingen en voor het eerst ben ik niet meer zo onzeker. Ik hoop heel erg dat dit gaat doorzetten!