Is dan echt alle hoop die ik heb verkeken sinds ze een nieuwe vriend heeft?

Gisteren zag ik haar weer rijden omstreeks 8 uur 's avonds. Ik reed toevallig pal achter haar. Ze reed in de bestelbus van haar vader. Eentje waarvan je er meerdere per dag tegenkomt, dus ik kon doen alsof ik niet in de gaten had dat zij het was. Zij had volgens mij meteen in de gaten dat ik achter haar zat. Mijn auto zie je niet echt veel en bovendien is ie wit. Ook een kleur die minder voorkomt dan andere auto's. Ze gaf een dot gas. Ze leek wel voor me weg te proberen rijden, maar dat kan ook illusie zijn aangezien ze sowieso altijd het gaspedaal wel weet te vinden.

Nonchalant keek ik om me heen, ik wilde niet dat ze het gevoel kreeg dat ik haar volgde. Ik was onderweg naar mijn moeder om wat af te geven. Ruim voor de afslag gaf ik richting naar rechts aan en sloeg af. V. reed rechtdoor. Waar ze heen ging kan ik alleen maar naar gissen.

Nadat ik hetgeen had afgeven wat ik moest afgeven, ben ik naar huis gereden. Vlakbij huis zag ik die vriend van haar naast een andere gast in de auto zitten en ze reden dezelfde kant uit als V. Dit was zo'n 5 a 10 minuten nadat V. daar reed. Ze gingen niet naar zijn huis, want ik weet dat ie vlakbij mij in de buurt woont.

Wat ik raar vind is dat hij niet met V. meereedt maar met een vriend als ze de zelfde bestemming hebben. Door deze gedachte ga ik gelijk weer zitten: "Hmmm... zouden ze dan toch niet echt close zijn?" Waanzin natuurlijk, want misschien was er gewoon wel een goede reden voor.

Ik ben zo langzamerhand mijn hoop aan het verliezen. Het begint echt plaatst te maken voor een gevoel van verslagenheid. Al die tijd heb ik gedacht dat we weer bij elkaar zouden komen. Dat ze een periode voor haar zelf wilde. Toen ik hoorde dat ze een vriend had zakte de grond onder mijn voeten vandaan. Ok.. het is een heel ander type dan ik, maar dat wil niet zeggen dat ze er niet gek op kan zijn en hij niet op haar ook natuurlijk. Ik had gehoopt dat het een rebound zou zijn, maar volgens mij verkijk ik me daar gruwelijk op.
We zijn nu 4 maanden uit elkaar en ik denk écht dat ze nu over me heen is en toe aan een nieuwe relatie. Tenminste... geestelijk is ze er nog niet helemaal aan toe, maar dat zal ze zelf niet doorhebben. Ze zal hem niet als rebound gebruiken om mij te vergeten. Ik denk dat ze echt denkt met hem een nieuwe toekomst te kunnen gaan opbouwen.

Een naar gevoel is mij al een aantal dagen meester. Het gevoel dat ze door mijn vingers is geglipt. Misschien is dat wel gebeurd door onze scéne met konininginedag. Misschien had ik het toen heel anders aan moeten pakken. Ik had haar met rust moeten laten en haar masker niet af moeten willen trekken. Impulsief als ik ben, kon ik het gewoon niet laten.

Wat kan ik nu nog doen mensen? Ik hoop haar snel nog eens alleen tegen het lijf te lopen, maar ik betwijfel of dat zal gaan gebeuren. Als het gebeurt zal het slechts een vluchtig passeren zijn vrees ik. Ik denk niet dat ze nog een poging gaat wagen om naar mijn stamkroeg te komen, tenzij die gast mee gaat natuurlijk. Dan kan ze me nog ff exta op mijn hart trappen.

De gedachte aan V. samen met die gast maakt me ziek. Ik weet niet of ik kan handelen als ik ze samen zou zien. Denk dat ik wederom een klap in mijn gezicht krijg.

Ik hoop echt zo dat ze nu ontzettend op haar gezicht gaat. Dat ze straks vindt dat ze de verkeerde keuze heeft gemaakt of dat ze iig besluit om te kappen met die gast omdat ze er nog niet aan toe is.

Moeilijke tijden mensen!