Geschrokken

afbeelding van titchak

Ik ben vandaag en gisteren heel hard geschrokken. Ik heb de laatste drie dagen dingen gehoord van men ex die ik nooit van haar verwacht had. Nooit verwacht dat ze zo'n dingen zou doen. Ik hoop dat er niets van waar is. Ik heb dingen gehoord van iemand (waar ze wel ruzie mee heeft) en ik hoop dat het gewoon zwartmakerij is. Dat die persoon die dingen zegt dat ze gedaan heeft omdat ze ruzie hebben. Maar ik heb ook iets gehoord van één van haar beste vriendinnen die haar iets in vertrouwen had gezegd en die heeft dat dan tegen mij gezegd omdat ze vond dat ik het moest weten. Ik wil er wel over gaan praten maar ik ben bang dat ze weer gaat liegen of juist niet maar dat ik overtuigt ben dat ze liegt. En dat ik dan ga ontploffen. Ik hoop dat die vriendin het verkeerd begrepen heeft, dat men ex het wou doen maar niet gedaan heeft. Als ze dat wel gedaan heeft heeft ze me al veel langer voor de zot gehouden. Heeft ze zich helemaal anders voorgedaan dan ze eigenlijk is. Ik wil het uit haar eigen mond horen. Ik wil dat ze eerlijk is. Moet ik haar gewoon zeggen wat ik gehoord heb? En haar op de man af vragen of het waar is? Maar dan breng ik misschien die vriendschap met die vriendin in gevaar. Of moet ik doen alsof ik niets gehoord heb? We hebben afgesproken dat zogauw ze tijd heeft (onregelmatige werkuren), we gaan samenkomen om te praten. Ze weet (nog) niet dat ik die dingen heb gehoord. Kan het dat een relatie één grote leugen is en dat diegene die liegt, dat die dat bijna een jaar volhoudt? Ik heb haar al betrapt op kleine leugentjes tegen mij of tegen haar ouders maar telkens dacht ik "Is niet erg, het is een leugentje om bestwil" en heb ik daar niets van gezegd. Maar als het waar is wat die vriendin zegt, is onze hele relatie één grote leugen van haar kant geweest. Ik zou dat heel graag weten maar ik ben tegelijkertijd bang om het te weten. Bang dat het waar is. Bang dat als het niet waar is en ik vraag het haar niet, dat ik mezelf ga overtuigen dat het wel waar is. En dat ik haar dan verkeerd ga beoordelen. Slapen kan ik al drie dagen niet omdat ik er constant over pieker. Eten lukt ook niet meer. Ik zie hier echt vanaf.

afbeelding van eeffie

Wat herkenbaar

Hoi Titchak,

Ja ik zit met hetzelfde, tegen vrienden zei hij heel andere dingen dan tegen mij. Ook zeiden mensen mij, hij heeft je vier jaar gebruikt omdat je gemakkelijk en lief was, hij wilde je nooit echt. Hij was verliefd maar hield daarna niet van je en is bij je gaan wonen om weg te zijn bij zijn ouders. Hij werd verliefd op haar en bleef bij je tot hij zeker was dat zij hem ook wilde, en omdat je in de stad leefde en dat was makkelijk en leuk voor zijn vrienden. Hij behandelde me als voetveeg en loog, loog en loog.

Ik was kapot daarvan en toch is het niet helemaal waar, hij vertelt leugens en ik denk dat hij ergens wel van me hield, maar niet met me om kon gaan. Ik ben te confronterend en de vrouw waar hij nu is, is kattig en bezitterig (waar hij een hekel aan heeft, maar ja ), wat ik niet ben, maar blijkbaar is ze niet confronterend ...

Ik kon er ook niet van slapen toen...als ik met hem praatte kreeg ik leugens en nu soms nog. Toch heb ik heel langzaam aan geleerd me een beeld te vormen van de situatie. Mensen die liegen doen een ding ook, ze liegen ook tegen zichzelf en kennen de waarheid niet...Jij zal heel langzaam moeten leren een waarheid te vormen en die is nooit wit of zwart, dus nooit, ze speelde een altijd spel of helemaal niet .....de waarheid ligt in het midden.

Heel veel sterkte en laat je niet kapot maken voor het verlies van een ander, zij mist iets in het leven...jij niet....

Eeffie

afbeelding van titchak

Bedankt Eeffie

De laatste weken liegt ze veel tegen zichzelf. Ze maakt zichzelf dingen wijs. Zal ze ooit de waarheid zien? Zal ze het ooit beseffen? Het ergste vind ik dat ik er niets aan kan doen. Niemand kan dat. Ze luistert naar niemand. Iedereen heeft het al opgegeven om haar goede raad te geven, om haar proberen te doen luisteren. Ze zal het zelf ooit wel eens ondervinden, hoop ik. Je zegt dat ik niets mis in het leven maar zij wel. Ik mis wel iets. Ik mis haar. Ik mis haar hoe ze was. Ik mis haar liefde, haar knuffels, ik mis alles aan haar. Ik moet haar loslaten maar kan het niet. Wil het ook niet. Omdat ik bang ben, bang dat ze nog dommere dingen gaat doen. Ik kan haar niet laten doen. Ik wil met haar praten, praten tot ze niet meer tegen zichzelf liegt, praten tot ze de waarheid zegt maar ik zal nooit echt zeker weten of ze de waarheid spreekt. En daar kan ik niet mee leven. Ik kan niet leven met de gedachte dat wat wij hadden, dat het ?ɬ©?ɬ©n grote leugen was of dat het juist geen leugen was. Dat ze nu tegen zichzelf liegt.

afbeelding van Drazic

Waarheid blinkt en verblindt...

Hoi Titchak,

'k Ken je gevoel, kerel. Erachter komen dat alles, eens zo mooi en sprookjesachtig, misschien een leugen was. Ik begrijp je drang naar de waarheid. De waarheid is conclusie, een dieptepunt en een hoogtepunt. De waarheid is het laatste teken van respect, al is het maar gewoon 'ja' antwoorden. Vasthouden aan een leugen is laag, heel laag. Maar zoals Eeffie zegt, de waarheid zwart-wit bestaat niet, ook niet wit-wit en zwart-zwart. Alles ligt ertussenin. De waarheid is geen vaste lijn, maar een kromme met vele vele bochten die nu eens door zwart, dan weer door wit loopt. Maar, Titchak, de enige die de waarheid kent is je vriendin. Ik wil je niet pijnigen, maar bereid je erop voor dat ze je nooit de waarheid zal vertellen zoals die is. Bereid je erop voor dat ze nooit zal toegeven. Waarom mensen zo doen, weet ik niet. Is het uit schaamte? Is het uit schuldgevoel? Mijn idee is, beste Titchak... dat ze het bedriegelijk gordijn dat ze zichzelf voorhouden als ticket naar het geluk niet willen neerhalen. Mensen met leugens, gebruiken deze leugens als basis om verder te bouwen. Ze overtuigen niet alleen anderen, maar ook zichzelf van hun leugens.

Geloof me op twee dingen. 1) Zij die liegen in een relatie en het nooit toegeven, bouwen verder op een leugen en op bedrog. Dat is een fundament dat niet stabiel is. Dat breekt en scheurt langs alle kanten en ooit zakt het in. Dan komt de spijt en het berouw en de eenzaamheid... Zij hebben hun eigen leugens nodig om hun geweten rein te houden, om zichzelf te overreden dat ze niet bedrieglijk zijn. Onthoud dat het niet voor niets is dat de waarheid makkelijker onthoudt dan de leugen te herhalen. Mensen die verderborduren op een leugen en van daaruit een paleis bouwen komen ten val zoals de toren van Babel. Vroeger of later, daar kan je vanop aan... En zoals Eeffie zegt, jij mist nu iets in je leven, iets wat essentieel lijkt. Beste Titchak, je draagt de waarheid met je mee; dat is briljanter en helderder dan eender welk wapen. Jij bent altijd oprecht geweest en eerlijk, volhardend en rechtdoorzee. Jij mist nu iets wat essentieel aanvoelt, gevoelsmatig. Maar de mensen die werken met bedrog en leugens, die missen nog iets erger; de waarheid. De waarheid is een constante dreiging voor je geweten, meer bepaald de afwezigheid ervan. Dat missen zij en jij niet. Tracht je te troosten met het feit dat je recht in je schoenen staat...
En 2)iemand die leugens verkondigt is een ander niet waard. Die persoon ligt enerzijds enorm met zichzelf in de knoop en anderzijds met anderen, en dat is onvermijdelijk. Geeft die persoon toe dat ze gelogen heeft, dan is ze te helpen op weg naar geluk. Houdt zij halsstarrig vast, dan kan je niet mee de afgrond in. Leugens zijn eerste barsten in het front. Ik besef dat je ze ongelooflijk mist. Dat je niet wil denken dat alles ?ɬ©?ɬ©n grote leugen is. Ik heb hetzelfde meegemaakt en alle gevoelens die erbij kwamen. De onmacht om ermee te leven, de woede, verdriet, teleurstelling,... Het heeft mij mijn auto gekost, mijn rijbewijs, veel geld, mijn GSM... Tot ik opeens besefte dat de persoon die ik zo graag zag, die ik zo beminde met hart, ziel en elke vezel van mijn lichaam eigenlijk een illusie was. Ik koester die gevoelens nu nog steeds, maar op een manier die neigt naar heimwee naar een mooie droom, met het realiteitsgevoel dat ik wakker ben. In de realiteit ben ik nog steeds kwaad... Maar ook hier kan je uit leren. Je hebt geleerd liefde te geven en intense vriendschap; dat is zoals fietsen, dat verleer je niet. Het zal je helpen in een volgende relatie. Want jij bent meer waard. Dat besef van een illusie, zal ook bij jou komen. Je zal echter geduld moeten oefenen. Tot dan, laat je gevoelens bestaan,g eef ze op een vredige manier uiting en praat met je vrienden, of schrijf het van je af. Koester je gevoelens, maar als de realiteit je contacteert, antwoord dan...

Veel moed en sterkte, stay strong,

Drazic

afbeelding van titchak

Haar ouders

Haar ouders zijn constant tegen mij bezig dat ik geduld moet hebben, dat ze het wel zal beseffen. Dat haar nieuwe relatie een vlucht is. Dat die gaat mislukken en dat ik er dan voor haar moet zijn. Dan heeft ze iemand nodig en ze zeggen dat ik dat ben. Hoelang dat gaat duren kunnen ze niet zeggen maar ze hopen niet lang. Haar vader zegt dat hij niets kan doen, dat als hij het erin kon kloppen hij het al lang gedaan had. Haar ouders geloven niet dat onze relatie een leugen was. Ze geloven dat de relatie die ze nu heeft, dat die een leugen is. Een leugen die ze zichzelf heeft wijsgemaakt. Normaal gaan we deze week praten en ik heb haar al gezegd dat het geen kort gesprek gaat worden. Ik ga haar alles geven wat ik de laatste weken heb geschreven omdat ik dikwijls niet uit mijn woorden geraak en ik veel beter ben in het opschrijven van wat er gezegd moet worden. Ik hoop dat het doordringt en dat ze gaat nadenken. Ik ga het resultaat in ieder geval hier terug opschrijven want dit heeft me al veel geholpen. Duim voor me.

afbeelding van Selas78

Succes gozer... ik duim voor

Succes gozer... ik duim voor je

afbeelding van titchak

Thank you

Bedankt Selas maar denk dat ik iets niet zo slim gedaan heb. Ben vandaag naar men ex thuis geweest omdat haar moeder verjaart (ik ben een bloemetje gaan brengen). Ik dacht dat men ex was gaan werken. Niet dus. Beetje moeilijk gehad maar ik heb niets laten merken. We zijn beginnen praten over koetjes en kalfjes en het kwam ter sprake dat ze geen geld had. Ik heb haar geld geleend. Ze heeft gezegd dat ze zo blij is dat we als gewone vrienden overeenkomen, heeft me een knuffel gegeven. Ze heeft niets meer gezegd over haar nieuwe vriend en ik heb gezegd dat er toch nog eens gepraat zal moeten worden. Maar ze keek op zo'n rare manier naar mij, ze keek zoals in het begin, toen we nog niet samen waren maar wel gevoelens hadden voor elkaar. Man, ik ben in de war. Zij ook. Zeker na die knuffel (die duurde veel te lang, ze klampte zich zo aan me vast en ik aan haar), ze wist niet waar te kijken, ze wist niet wat te zeggen. Ik ook even niet. Ze bloosde zelfs. Wat moet ik daarvan denken. Ze nodigde me zelfs uit om met haar familie te gaan eten voor haar moeders verjaardag. Ik heb tegen haar gezegd dat ik niet meer bij de familie hoor en dat het een familiegebeuren is (zijn ze altijd princip?ɬØeel in geweest, verjaardagen zijn een familiegebeuren). Heb ik me vergist of keek ze gekwetst? Ik weet echt niet wat ik nu moet denken. Ik dacht dat ik erover aan het raken was. Heb haar eerder al gezien en toen was er niets aan de hand (moeilijk maar doenbaar) maar wat er nu gebeurt is. Ik weet het niet. Ze zei dat ik een engel ben, dat ik een schat ben, dat ik de liefste ben die ze kent (had ze gezegd voor de geldkwestie tersprake kwam en ze heeft het niet gevraagd, ik heb het zelf voorgesteld). Ik heb gezegd dat ik zaterdag naar haar werk kom en ze keek echt blij. Er fonkelde iets in haar ogen. Heb haar gezegd dat ik een motor ga kopen en ze zei me dat ze dat niet wil. Dat ik me daarmee ga doodrijden. Ik heb haar gezegd dat ik nu doe wat ik wil en ze keek gekwetst (ik kan me natuurlijk ook vergissen). Ik weet echt niet wat ik nu moet denken.