Lieve lieve mensen,

Zelfs een maand geleden had ik dit niet durven dromen, maar de geluksmomenten volgen elkaar op.
Ook al heb ik nog regelmatig momenten vol onzekerheid, over het algemeen voel ik me gelukkig.
En ik heb in de put gezeten, ben door een hel gegaan, heb zo vaak m'n auto tegen een boom willen parkeren. Ik kan nu genieten van de kleine dingen, was ik vroeger een zwart-kijker, nu zie ik bijna overal wel wat moois in! Ik merk het aan hoe ik nu op mensen reageer, waar ik het vroeger met ze eens was, wil ik ze nu zo vaak vertellen het van de andere kant te bekijken.
En m'n ex? Wat hij doet, hoe hij zich voelt, waar hij is, het maakt me niet meer uit.
Ik ben blij met nieuwe vrienden, mijn eigen huis (ondanks dat het nu nog een chaos is), m'n werk en de lieve collega's daar. Ik doe nu zoveel meer leuke dingen, ga er op uit en ook thuis vermaak ik me prima.
Ik heb zoveel meer waardering gekregen voor het leven!
Ik ben dankbaar voor de mooie tijden die ik met mijn ex heb mogen beleven en heb geleerd van de minder mooie. Het grootste deel van de tijd hoop ik oprecht dat hij gelukkig is.
Ik weet nu, we waren het niet voor elkaar. Het was op. Zoals al ergens hier staat geschreven, de glans was er af.
En ik? Ik blijf in mijn sprookje geloven, al mag het van mij nog even duren.

Heel veel liefs voor jullie allen!

Anja