Lieve Geraldine,

Je hebt helemaal gelijk, hij heeft daarvoor gekozen. Maar het is niet zo dat hij anders bij mij was ingetrokken ofzo, dat dat zou kunnen. We woonden samen in de stad waar we allebei studeerden en waar hij intussen werkt. Ik moest verhuizen omdat mijn studie alleen in een andere stad afgemaakt kan worden. Ik was zo veel mogelijk in ons huis, maar ik was ook vaak weg. Toen hij het uit heeft gemaakt is zij bij hem in ons appartement ingetrokken. Op een gegeven moment werd dat blok afgebroken en moesten ze iets anders zoeken. En dat hebben ze samen gedaan, inderdaad. Hij heeft vaak genoeg gezegd dat het waarschijnlijk anders was gelopen als ik niet in die andere stad had gezeten. Daar heb ik natuurlijk niks aan, maar ik weet dat hij niet actief heeft gekozen. Hij heeft het laten gebeuren en zich mee laten slepen. Niet kiezen is natuurlijk ook een keuze, alleen beseft hij dat niet volgens mij. Hij heeft zich laten overweldigen door haar, en je hebt helemaal gelijk als je zegt dat hij dat heeft laten gebeuren, maar toch. Ik weet dat het geen zin heeft om ermee bezig te zijn, en meestal lukt dat ook, maar nu het weer even wat rustiger is in mijn leven (gelukkig maar van korte duur!) begin ik er weer mee...
Ik ga geloof ik inderdaad maar voor de blik in zijn ogen, en hopen dat hij op een gegeven moment actief kiest, voor wie of wat dan ook. In de eerste plaats voor zichzelf, ik hou nog steeds van hem en ik wil ook wel dat hij gelukkig wordt. Maar het gaat zo makkelijk, en ik kan me niet voorstellen dat hij echt oprecht supergelukkig is.
Maar ik zou ook niet willen ruilen, mijn leven opgeven voor een 'gaat wel' relatie. Aan de andere kant, ik ben alleen, en soms nog steeds zo verrekte eenzaam...
Ik ga mijn best doen, om het allemaal los te laten.

Amy

Lieve Geraldine,

Zij heeft hem inderdaad niet ontvoerd (dan had ik haar nog kunnen aanklagen ), maar ze heeft zich wel enorm opgedrongen. Ze woonde nog thuis, dus dan is het extra aantrekkelijk om bij hem in te trekken. Voordat het zover was had ik het al voorspeld, en inderdaad, het gebeurde ook. Hij heeft gewoon geen ruggengraat, zal niet snel ergens voor/tegen vechten, altijd de confrontatie uit de weg gaan...
En zoals ik ergens anders net ook al heb gezegd: mijn ex heeft een keer huilend aan de telefoon gehangen dat ie het allemaal niet meer wist, maar dat hij het toch ook niet uit kon maken want dan stond hij op straat en 'ik kan niet alleen zijn'.
En als bij hem de ogen opgengaan hoeft hij zeker niet voor mij te kiezen, dat heb ik al achter me gelaten. Maar ondanks alles is hij een goed persoon, met alleen zoals gezegd geen backbone. Dus zal hij ook niet snel meer eisen voor zichzelf. Het doet pijn om te zien dat hij zich zo ongelukkig kan voelen, terwijl hij mij zoveel pijn heeft gedaan...
Liefde is een raar iets...

Hoi,

Nee, wat dat betreft is het ook niet erg, hij had veel trekjes waarvan ik bang was dat hij ze verder zou ontwikkelen, en dat waren niet allemaal positieve dingen. Tot het moment dat hij verliefd werd op die ander was er nog nooit iets misgegaan in zijn leven, alles liep precies altijd zoals gepland was. Tsja, en dan gebeurt er een keer iets waar je wel iets voor of tegen moet doen, hij moest een bewuste keuze maken, dat kon hij niet. Hij heeft het net zo lang aan laten modderen totdat hij er niet meer tegen kon en het op een gegeven moment (toen hij haar net gezien had) het heeft uitgemaakt. Typerend: had hij mij gezien, dan was ik het, had hij haar gezien, dan was zij het. Kon geen afspraken nakomen zoals geen contact meer te hebben met haar.
Maar hij is voor zijn mogelijkheden altijd het beste vriendje geweest voor mij dat hij kon zijn. Hij is superlief geweest, heeft me heel erg gesteund, meer kon hij niet geven. Blijkbaar is dat niet genoeg geweest en is er iemand voor mij ergens (WAAR?!) die beter bij me past. Maar juist daarom doet het nog wel pijn soms...
Ik hoop dat hij op een dag gewoon heel bewust kiest, misschien heeft hij dat wel gedaan, maar nog nooit naar mij toe. Zij is niet de ware, daar gelooft hij niet in, dus dat zegt voor mij genoeg.
Nouja, het is ook niet mijn probleem, maar het is rot om hem zo mee te maken. Aan de andere kant, de volgende keer dat ik hem zie zal hij er niet zo ongelukkig uitzien (bruiloft waar hij getuige is)...
Dus ik ook niet!

liefs, Amy