De laatste dagen gaat het de goede kant met me op geloof ik.. Ik durf niet te hard te roepen want weet maar als te goed dat ik ook zo weer in een dip terecht kan komen.
Voor nu geniet ik van de momenten dat het goed en lekker met me gaat, dat ik me sterk voel en het vertrouwen erin heb dat er ook voor mij een gelukkig toekomst zal komen.

Ik geloof dat ik mijn ex momenteel wat meer los kan laten. Ik heb het gevoel dat ik geaccepteerd heb dat gevoelens kunnen veranderen, dat houden van niet altijd genoeg is en dat ik dankbaar kan zijn met de fijne tijd die we gehad hebben.
De boosheid die ik de laatste tijd heel erg in me had is gelukkig een heel stuk weg gezakt, is niet meer continue aanwezig.
Ook al vind het niet de schoonheidsprijs, ook al heeft hij het niet netjes gedaan allemaal, hij is ook maar een mens... Waarschijnlijk kon hij ook niet anders op dat moment, want anders had hij het wel gedaan toch?
Mijn ex verdient het ook om gelukkig te zijn, met wie dan ook. Het is een hele teleurstelling dat hij niet meer heeft geknokt voor ons natuurlijk, maar wat schiet ik ermee op om er boos over te blijven? Het levert mij enkel frustraties op.

Ik ben blij dat hij me nu met rust laat... dat ik geen rare belletjes meer krijg, dat ie me niet meer belt voor een social talk. Dat had ik hem al meerdere keren eerder gevraagd, maar toen kon hij me niet loslaten, wilde nog op de hoogte blijven van alles wat er in me opging.
Je zou het ook kunnen zien als geen interesse meer in me hebben, niets meer geven om me, maar ik probeer het voor mezelf wat positief weg te zetten.

De liefde die ik toen van zijn kant voelde die was echt...... dat kon niet gespeeld zijn, het is alleen veranderd of hij wil zich er voor afsluiten door op de vlucht gaan in een andere relatie. Whatever, is het zo belangrijk?
Hij heeft die keuze gemaakt, en dat zegt eigenlijk wel genoeg.

Los van dit alles is M. een vreselijke rationele/zakelijke man. Ik denk dat ik me op langere termijn heel eenzaam zou hebben gevoeld in die relatie. Diepgaande gesprekken over gevoelens, gebeurtenissen, over wat je bezig houd, dat zou met hem ws nooit gekund hebben.
Heel even begon het erop te lijken dat ik iets had losgemaakt in hem, van waar het allemaal omdraait.. Maar zo gauw als hij dat voelde, kroop hij weer achter die enorm dikke muur.
Ik denk dat ik het daar uiteindelijk niet mee gered zou hebben.... ook al was de liefde er.

Ergens vrees ik wel dat hij binnenkort weer eens iets van zal zich laten horen. Maar ik hoop dat ik dan zover ben om net zo sterk als nu te blijven. Me niets meer aan zal trekken van dat deurtje dat hij op een kiertje houd, maar zelf de keuze neem om die deur dicht te doen en vooral ook dicht te laten!