Ik werd gek van die hersenspinsels, constant dingen voor hem gaan invullen.
waarom doe ik dat toch steeds, hb88 hou daar toch eens mee op, je bereik er helemaal niks mee, ik geef mezelf (onbewust) steeds weer hoop, hoop dat nergens op gebaseerd is.

Toch blijf ik kijken of hij online is geweest of kijk ik op zijn facebook, dat zal vanzelf wel slijten, doe het al een stuk minder dan voorheen.
Ik zag van de week dat zijn ex een foto van hem heeft geplaatst op zijn tijdlijn, hij heeft denk ik een ongelukje gehad op zijn werk, hij heeft verband om zijn oog heen, ze heeft daar een oog op getekend (tja, het zal hun humor wel zijn) maar goed ik ben er achter gekomen dat ik me niet meer tot hem aangetrokken voel, tuurlijk deed het me wel wat om hem te zien met dat verband op zn oog maar er is geen aantrekkingskracht meer, toch bleef ik steeds die foto bekijken maar het was de achtergrond wat me zo bezig hield, was dit bij hem thuis? het leek op 'onze' muur, de kleur die we het net hadden geschilderd omdat ik het zn mooie kleur vond. het leek 'onze' bank, de bank die we samen hebben uitgezocht maar jij niet wilde dat ik meebetaalde. maar er staat iets achter de bank, iets wat ik niet kan plaatsten, het lijkt op een houten commode.

Ik heb de keuze gemaakt, dit niet meer te willen.
of eigenlijk mn ex heeft maanden geleden de keuze al gemaakt door niet meer verder met me te willen maar ik heb besloten dit ook niet meer te willen.
Ik wil een man, die me op de 1e plek zet, me geen aansteller vind als ik hem vertel dat dit mijn grenzen zijn.
die voor me zou vechten, en tja wat makkelijker over zijn gevoelens zou praten zou ook niet verkeerd zijn.
T klinkt alsof ik nu helemaal over heem heen ben, dat is niet zo.
Er is nog een deel dat steeds bereid is om er aan te werken, niet klakkeloos meer terugnemen maar om te zien of het nog iets zou kunnen worden, maar het deel wordt wel steeds kleiner.
Heb deze week geworsteld met de keuze die ik neem en daarbij kwamen heel veel herinneringen naar boven,
ben nog steeds erg verdrietig en mis ik het, maar mis ik wat we hadden of mis ik hem als persoon?

Ook over mn spullen heb ik deze week veel nagedacht.
en ik wil het gewoon graag terug.
me afgevraagd of ik hem gewoon een bericht zou sturen daarover
de voor en nadelen tegen elkaar afstrepen.
ik wil geen werkkleding meer lenen, wil gewoon mn eigen werkkleding.
is het niet verstandig om nog even te wachten tot ik wat sterker in mn schoenen sta? waarom? dan blijf ik de wond weer openhalen.
Ik wil juist dat de wond geneest.
Kan ik het aan, als ik weer een botte reactie krijg?
Na veel wikken en wegen heb ik vanmiddag een app gestuurd.
'heej, hoe staat het met mn spullen?'
in mijn ogen een hele normale vraag, zit geen boosheid in, ben gewoon vriendelijk en vraag na mn spullen.
Maar meneer reageert gewoon niet.
moederloos word ik ervan, het is toch zijn keus geweest om niet meer samen verder te gaan, hij heeft een ander, ik begrijp het gewoon niet!!
toch ga ik niet verder er diep op in, ik ga niet meer bedenken wat de reden hiervan zou kunnen zijn.

Ik wil dat hij mn spullen langs komt brengen, persoonlijk, ik wil hem nog een keer zien, ik wil het in zijn ogen kunnen zien dat het echt helemaal klaar is.
een gesprek hoeft van mij niet meer,daar heb ik geen behoefte meer aan maar ik romantiseer het nog.
de laaste keer dat ik mn ex zag, was het nog hartstikke gezellig, hij dacht zelf dat het nog wel goed kwam tussen ons.. deze jongen heb ik nog in mn hoofd, dat is dezelfde jongen waar ik een relatie mee had.
daarna is al het contact via de telefoon geweest, zelfs het uimaken, de gemene jongen, de botte afstandelijke jongen,dat is de jongen die ik zag op de foto, voor die jongen heb ik geen gevoelens meer.
En daarom wil ik hem nog een keer zien, ik wil zien dat mijn ex, met mijn eigen ogen, dat hij niet meer de jongen is waar ik verliefd op was..

maar dan zou een reactie op mn app wel zo fijn zijn...