we hebben al meerdere malen gezegd dat we uit elkaar gaan. ook vroeger. en weet je wat er dan gebeurt?
Al de dag nadat we het zogezegd beslist hadden, belanden we ofwel in bed ofwel toch in elkaars armen.
Zowel ik als hij lijken niet in staat om echt dingen te beslissen, of toch dit niet...
Een tijd terug had ik het echt beslist. ik zei dat ik het niet meer zag zitten en dat ik ging uitkijken naar een andere woonst. Ik bekeek woningen om te huren of te kopen.
Maar na een paar dagen erna deed hij lief en zei hij dat we toch niet hoefden uit elkaar te gaan, kwam hij knuffelen,.....
en ik raakte weer overtuigd..
en zo loopt het elke keer weer.

Daarom denk ik dat er echt maar 1 oplossing is en dat is echt weggaan zonder er vooraf over te praten, want dan laat ik me toch terug beïnvloeden.. want als hij voelt dat hij de macht kwijt is over me, dat ik sterk sta en een beslissing neem doet hij er alles aan om me niet te laten gaan. hoe gek het ook mag klinken want andere momenten wil hij me niet, heeft hij me niet nodig...
hij lijkt niet met en niet zonder me te kunnen.

daarom is dit web ook zo verstrikkend.. snappen jullie?

Lieve Doubt,

Ik besef dat je heel wat aan informatie binnenkrijgt momenteel--en moeilijk om dat allemaal in één keer te verwerken en meteen in praktijk te brengen. Ik vind het een geruststelling te horen dat je er voor jezelf toch wat uit kan halen en het je toch een klein beetje verder helpt. Al kunnen wij met z'n allen je maar voor 10% een bemoedigend duwtje in de goede richting geven, dan is er toch maar 10% al overwonnen

Wil je graag proberen te helpen met het volgende stukje dat je schreef. Ik waarschuw je alvast, op dit uur bereikt mijn schrijflust meestal haar hoogtepunt

------
"Nu voel ik de pijn van zijn drang om vreemd te gaan, de angst dat ik niet goed genoeg ben, dat een ander beter is. Maar als ik weg zou gaan dan verdwijnt deze pijn toch niet? Dan ga ik mezelf blijven kwellen met de gedachte dat hij bij iemand anders zal gaan. Dus zie ik het als: deze pijn zal gewoon blijven en zo mogelijk nog erger zijn dan nu. sterker nog, nu heb ik nog dat beetje controle, dan niet meer ,niets meer... dan moet hij zich totaal niet meer inhouden want hij moet naar niks meer kijken dan.
Dus blijf ik, beter dit dan dat .... snap je? Kan iemand mij helpen om dit te analyseren.. want dit is echt een gevoel waar ik geen weg mee weet... dit is echt 1 van mijn grootste angsten hoor (samen met het nieuwe huis), hoe gek het ook mag klinken."
---------

Gezien de manier waarop hij zonder enig respect met je omgaat, je kleineert en klein houdt, denk ik niet dat je door bij hem te blijven, zijn ontrouw kan voorkomen--of (zelfs maar gedeeltelijk) kan controleren. Als iemand de oerdrang voelt om iets (ook al is het zuiver sexueel--of eenmalig) met een ander te beginnen, kan je dat namelijk nooit tegenhouden. En waarom zou je vechten en al je tijd besteden aan het proberen te voorkomen? Ook al kun je met man en macht zorgen dat het vandaag, of morgen niet gebeurd--er komt ook een volgende week. En een volgende maand. Wat ga je doen, hem aan de ketting leggen?

Als hij het zelfs in de dagelijkse omgang met jou niet kan opbrengen liefdevol, empathisch en oprecht met je om te gaan, dan mag je er eigenlijk wel van uitgaan dat jouw aanwezigheid in zijn leven geen enkele garantie biedt dat hij het nooit zo ver zal laten komen om vreemd te gaan. Ik vermoed dat die grens voor hem nou niet zo'n hele moeilijke is om overheen te stappen. Hij heeft je gekwetst en vernederd voor heel wat kleinere dingen, heeft daarmee de relatie systematisch en veelvuldig in gevaar gebracht. Waarom zou hij nu ineens wél de Betrouwbare en Liefdevolle partner gaan uithangen als het op vreemdgaan aankomt?

-------
"Maar als ik weg zou gaan dan verdwijnt deze pijn toch niet? Dan ga ik mezelf blijven kwellen met de gedachte dat hij bij iemand anders zal gaan".
-------

Waarom denk je dat, zijn jullie al eerder voor langere tijd uit elkaar geweest? De kwelling waar jij over spreekt, komt voort uit de kwelling die jij NU ervaart, wetende dat er bij hem een sexuele nieuwsgierigheid bestaat voor andere vrouwen. Terwijl hij nog met jou IS. Je staat erbij en kijkt erna--machteloos. Het blijft een kwelling omdat je het wéét--en het niet zal gaan veranderen. Deze kwelling is je zo eigen is geworden; je hebt jezelf gedwongen er maar mee te leren leven.

Denk je niet dat wanneer je jezelf UIT deze situatie plaatst, en niet constant bevestigd wordt in je twijfel omtrent zijn sexuele escapades, en alle andere ellende die het samenzijn met hem met zich meebrengt, je (uiteindelijk) meer rust zal vinden? Ik ga je niet vertellen dat het 'makkelijker' zal zijn--jezelf door de allereerste fase van de 'break-up' slepen, zal met heel veel (oud) zeer gepaard gaan. Je zal in die fase zo kwetsbaar zijn, dat je je zal gaan afvragen of je werkelijk 'beter af bent'. Je zal gaan denken dat 'met hem zijn' nog altijd beter is dan de pijn die je dan voelt, zónder hem. Maar hoe langer je van hem vandaan bent, des te realistischer je in staat zal zijn om de relatie onder de loep te nemen. Zijn leven zal gaan vervagen op het moment dat je er niet meer IN zit--en daarmee zullen zijn twijfelachtige bezigheden een veel minder pijnlijke kwelling voor je zijn.

En heb je hier welleens aan gedacht: wat als er op een dag tóch dat moment komt dat hij daadwerkelijk vreemd gaat, terwijl jij nog MET hem samen bent? Hoe ga je dan om met die vernedering, het verraad? Hoe groot zal die kwelling voor je zijn? De kans lijkt me namelijk erg aanwezig dat hij inderdaad tijdens jullie relatie vertier buiten gaat zoeken. En ik vrees dat jij, als Opofferaar, hem daarmee wederom een flink eind verder over je grens zal laten gaan--misschien weer een oogje dichtknijpt om maar NIET het loslaten te hoeven aangaan.

----
"Dit zeggen heel veel mensen tegen me... Hij zelf zegt: "wat denk je nu, dat jij de enige bent die mijn was en plas kan doen, die kan koken en mijn huis kan proper houden en erbij gaat werken elke dag? Er zijn er zoveel meer hoor, je moet niet denken dat je speciaal bent...".Dat zegt hij, en dat is waar ook. ik ben heus niet de enige die een huishouden kan runnen en fulltime gaat werken. Maar mss ben ik wel de enige die 5 jaar zijn kinds en onrespectvol gedrag gaat verdragen. Maar dan antw hij: ik gedraag mij zo omdat jij mij dat doet doen.
Omdat het jouw schuld is....Dus is mijn conclusie: bij iemand anders zal hij dit dus niet doen...".
-------

Het werkt als gif in een relatie: een partner die jouw kwaliteiten en toewijding niet waardeert--en zich maar blijft focussen op alles dat 'niet goed is'. Nog kwalijker wordt het, wanneer er boven die 'onderwaardering' ook nog een psychologisch spel wordt gespeeld.

Dit, hierboven, is psychologie namelijk. Zijn argument: "Je moet niet denken dat je speciaal bent', wordt gebruikt om jou aan zich te blijven binden. Zolang hij jou namelijk kan laten (blijven) geloven dat jij 'niet speciaal bent', heeft hij je in een ijzeren houdgreep. Als hij je al niet speciaal vindt, wie dan wel, tenslotte. Wat hij in jouw hoofd probeert te duwen is: wie wilt er nu iemand die 'niet speciaal' is? Je mag wel op je knietjes dankbaar zijn dat HIJ nog bij je is--ook al zijn er zoveel anderen die ieder moment jouw plaats kunnen innemen. Uhuh, als er zoveel anderen waren die stonden te springen om jouw plaats in te nemen, waarom is hij dan niet met 'hen'?!

Het is een taai psychologisch spel dat hij met je speelt, en ik hoop echt dat je jezelf gaat toestaan om dieper in die psychologie te kijken. Ja, er zijn genoeg vrouwen die een fulltime job hebben en daarnaast ook een huishouden runnen--maar er zijn er ook genoeg die NIET uitgerust zijn om zowel werk, als het huishouden op rolletjes te combineren (ik, bijvoorbeeld ). Als hij het 'zo slecht' heeft, of als hij 'hetzelfde bij iemand anders kan vinden', waarom gáát hij dan niet?!

----
"Maar dan antw hij: ik gedraag mij zo omdat jij mij dat doet doen. Omdat het jouw schuld is....Dus is mijn conclusie: bij iemand anders zal hij dit dus niet doen...".
----

Deze is een makkelijke om neer te halen. "Ik gedraag me omdat JIJ dat in mij naarboven haalt'. Nee, hij gedraagt zich zo omdat dat specifieke gedrag IN HEM zit, en hij het vermogen mist hier serieus mee aan de slag te gaan ter verbetering van zichzelf--en jullie relatie. Hij ontloopt de verantwoordelijkheid voor zijn eigen gedrag, door de vinger naar jou toe te wijzen en jou als de schuldige te zien. Maar als er één vinger naar jou toe wijst, wijzen er nog altijd 3 vingers naar hem toe, vergeet dat niet.

Ik denk ook dat je moet gaan loslaten hoe hij zich zal gedragen bij een ander. Doet dat er wat toe? Het feit staat er gewoon dat hij zich naar jou toe op deze manier gedraagt--en het is ondraaglijk geworden. Jullie combinatie 'past' gewoon niet--en het zou niet moeten uitmaken hoe hij zal zijn bij iemand anders.

----
"Weet je ik heb op aanraden van jelle, een lijstje gemaakt enkele weken terug met de voor en nadelen aan hem en onze relatie. Ik had welgeteld 3 voordelen (1.harde werker 2.grappig 3. dierenvriend,is belangrijke eigenschap voor me) en toch wel 15 nadelen..... die ik hier nu niet zal opsommen...En toch denk ik die 3 voordelen nooit meer samen in 1 persoon te vinden. Toch denk ik nooit nog iemand te vinden die wel om me geeft..".
-----

Doubt, misschien moet je jouw idealisering en bewondering van zijn welgeteld 3 goede eigenschappen eens gaan herzien. Respect voor 'harde werker', maar ik durf te wedden dat als hij een 'iets minder harde werker' zou zijn, maar wel liefdevoller, je daar waarschijnlijk de voorkeur aan zou geven. 'Grappig' en humor in een samenzijn is van grote waarde, maar ik kan momenteel niet echt lachen om wat er allemaal in jullie relatie gebeurd. En volgens mij is het échte, zorgeloze lachen jou met deze man inmiddels ook wel vergaan.

Wat betreft 'dierenvriend', dat staat bij mij ook hoog op mijn wensen-lijstje, maar ook die eigenschap is geen ongewone begaafdheid die je nauwelijks tegenkomt. Het is gewoon iets dat je in een 'partnerkeuze' moet mee laten wegen--en zorgen dat je wijs 'kiest'. Het is dus een absolute MindFuck geworden, dat je werkelijk gelooft dat je deze 3(!!) eigenschappen nooit meer samen in één partner verenigd zal zien. Ik kan je verzekeren dat er ergens een geschiktere partner voor jou rondloopt, die jou zelfs méér kan bieden dan de 3 schamele eigenschappen waarmee je deze emotionele dwerg op een voetstuk blijft plaatsen.

De blogs die ik tot nu toe van je heb gelezen, geven mij de indruk dat je niet naief of onwetend bent. Volgens mij weet je intuitief zelf heel goed dat deze relatie je maar bar weinig oplevert--en welke keuze nodig is om verder te komen, op weg naar een vollediger en gelukkiger leven. Wanneer er niet aan jouw behoeftes tegemoet wordt gekomen, ben je feitelijk aan het inleveren.

Denk dat het tijd wordt om je eigen emotionele cheques eens te gaan verzilveren

Heel veel sterkte, nogmaals.

liefs,
Chelle