Online gebruikers
- GregoryLum
Het mag blijkbaar.....
Ik haat het weekend tegenwoordig, niet zo gek als je er plots alleen voor staat. Daar zit je dan, alleen thuis op de bank een beetje zielig te zijn en jezelf dwingen het weg te stoppen, koppijn krijg je ervan. Slaap nu eindelijk bijna 2 dagen eens goed, althans beter. Maar als ik in de spiegel kijk zie ik een jongen met rode oogjes alsof hij zo stoned als een kanarie is. Allemaal van het denken. Denken denken en nog eens denken! Elke keer diezelfde vragen door je kop, wat zou ze doen? En met wie? of, waarom nou? Ik snap je niet? komt het nog goed? en zo ja wanneer dan? tot dat je weer eens een beetje boos word en denkt jeetje doe eens normaal, leg het naast je neer en ga verder met je leven doet zij tenslotte ook, denk ik..... Ging het allemaal maar zo makkelijk! Dat zou toch fantasties zijn! Ik merk dat ik vandaag in een helder moment mij bedacht weet je het heeft geen zin te vechten tegen je gevoel van verdriet of het gevoel voor haar, het is er gewoon en dat moet slijten! Ja het mag! Het mag echt! Het heeft geen zin jezelf geluk af te dwingen als het niet lukt, dat gaat niet, mij lukt het nog niet!
Ik doe mijn best mijn hoofd bij het werk te houden als ik bezig ben, het lukt gewoon niet.... hoe meer ik mijn verdriet en ongeloof probeer te verbergen of hoe meer ik dwing het gevoel te stoppen en door te gaan, hoe moeilijker het gaat. Het is er gewoon, dat is nu liefdesverdriet.....
- Spons's blog
- login of registreer om te reageren
Gebruikerslogin
Navigatie
Recente blogs
Recente reacties
Syndicatie
Archief
- Februari 2003 (7)
- Maart 2003 (1)
- April 2003 (6)
- Mei 2003 (19)
- Juni 2003 (24)
- Juli 2003 (13)
- Augustus 2003 (24)
Quasimodo@Spons
Gossie Spons,
Je hebt het weer erg te pakken. Wat ben jij ook weer aan het lijden man.Liefdesverdriet is verschrikkelijk voor iedereen op deze site, maar sommigen zoals jij en nog een paar gaan door een ware hel. Ik lees het en denk dan wat kan ik betekenen. Niet veel, maar mogelijk dat ieder klein beetje helpt?
Zelf heb ik er 4 maanden over gedaan. In het begin, de HELE dag door denken, denken, denken. Je staat er mee op en gaat ermee naar bed. Helaas zit jij nu in die fase en je moet er ALLEEN doorheen hoor! Wat bij mij hielp is af en toe goed boos zijn op je ex en NIET op jezelf. Projecteer het eens van je af die boosheid.
…….. het is er gewoon en dat moet slijten! Ja het mag! Het mag echt!
Ja Spons, het moet slijten. Er zit helaas niets anders op. Verder heb je ook de hulpmiddelen die je nodig hebt. Je medicijnen en psychologische begeleiding. Als schrijven en lezen op deze site niet meer helpt, misschien een stem aan de andere kant? Mocht je echt behoefte hebben, hieronder een paar telefoonnummers die ik eerder al naar Vlindertje had gestuurd.
Arme Vlindertje is ook helemaal het boekje zoek.
Hey Spons, volhouden jongen. Je zit nu in het dal, de weg omhoog is moeilijk en zwaar. Kom op man. Je kunt toch ook wat anderen hebben gepresteerd?
Hou je taai, heel veel sterkte van Quasimodo.
--------------------------------------------------------------------------------
113online.nl is ook een telefonische hulpdienst. De site en telefoonlijnen worden bemand door vrijwilligers en ze zijn in principe dag en nacht bereikbaar op 0900-1130113. Via de site kan je ook met een hulpverlener chatten.
Ook bij Sensoor kun je het hele jaar door dag en nacht terecht om via de telefoon, chat of e-mail anoniem en vertrouwelijk met iemand te spreken. Je mag overal over praten, wat je ook maar dwarszit. Via deze link kom je op een speciale pagina over liefde, relaties en seksualiteit.
Sensoor, dag en nacht
Op de momenten dat je je alleen voelt of juist blij, wanneer je verdriet of zorgen hebt, piekert, of gewoon iets wilt vertellen of vragen. Praten lucht op. Praten geeft vaak nieuwe inzichten. Net dat steuntje in je rug om een probleem aan te pakken. Bellen met onze telefonische hulpdienst kan anoniem, dag en nacht, alle dagen van de week, het hele jaar door.
Bel een lokaal Sensoornummer (lokaal beltarief) :
Rotterdam e.o.: 010 4 36 23 23
Dordrecht e.o.: 078 6 13 23 22
Spijkenisse e.o.: 0181 62 59 52
Gouda e.o.: 0182 54 85 00
Of ons landelijk nummer: 0900 0767 (5 ct.p/m).
Woon je niet in Zuid-Holland en wil je liever naar een Sensoor-vestiging in jouw regio bellen? Kijk hier.
Chatten en e-mailen is ook mogelijk.
@ Quasimodo
Inderdaad, het dal is diep! Maar ja ik heb ooit de weg al eens eerder gelopen en hoopte het nooit meer mee te hoeven maken. Helaas, liefde kan je soms bedriegen en goed ook! Ik weet het komt wel eens goed en wanneer? Ja dat is de vraag! Het zal even duren.... Ik ken alle clichés: tijd heelt alle wonden, het komt wel goed en bla bla bla en ja ze kloppen ook! Maar de kwelling die verstikkende kwelling! Die ontelbare gedachten, ik dwing mijzelf teveel erbij neer te leggen, maar dwingen helpt niet, ik laat het los, ik ben gewoon verdrietig en dat mag gewoon.
Dankjewel voor het meedenken met de nummers van de hulpverlening, heb zelfs al eens via 113online gepraat... het hielp mij geen steek verder, voelde mij meer down en verder wegzakken. Ik moet gewoon even geduld proberen op te brengen eer ik terecht kan bij de psychiater. Alles stapelt zich nu op, mijn depressie en deze belachelijke breuk. Het is gewoon niet anders.
Dankjewel Quasi voor het reageren.
@ spons
Hey spons..
Begrijp echt hoe je je voelt.. kan niet zeggen dat ik hetzelfde voel.. maar heb me een 2 maand geleden gevoeld zoals jij jezelf omschrijft..
Wat mij heel erg hielp is hardlopen.. dat doe ik nu 2,3 soms 4x per week , net hoe het uit komt.. als ik smiddags weet dat ik savonds niks te doen heb, plan ik voor mezelf al een uurtje in om te gaan hardlopen.. Hierdoor raakt me hoofd echt leeg en kan ik alles weer op zijn plaats zetten.. Niet dat het gevoel dan compleet weg is.. maar ik kan dan wel alles rustig een plaats geven.
@ Dunno
Hardlopen is iets waar ik geen uithoudingsvermogen voor heb, wat ik wel doe is vaak even lopen... gewoon een stukje lopen, op de stilste stukken van de de stad. en het liefst in de late avond... gewoon alleen en dan echt alleen. Best lekker af en toe. Maar ik bemerk dat mijn gedacht overal zijn, misschien moest ik het toch maar eens proberen dat hardlopen.
Dankjewel Dunno
Spons
Ik wil je veel sterkte wensen.
Ik weet hoe het is om een depressie te hebben, al is het per persoon verschillend.
Als ik terug denk aan de tijd dat ik op de bank doelloos voor me uit zat te kijken en het me allemaal niks meer kon schelen, kan ik nog janken.
Ik heb inmiddels gelukkig steeds minder moeite met de weekenden, wat ik als vooruitgang beschouw, maar ik zie wel op tegen de komende feestdagen. Weer alleen helaas.
@ Secret
Ik lijd al jaren aan een depressie en nooit goed opgepikt door de eerdere therapie die ik had. Het is een spookhuis van ellende. Soms ging het goed en dat kan tijden lekker gaan, maar dan plots KLOP KLOP kom maar weer in je spookhuis. Opgesloten in jezelf. Het is de afgelopen tijd alleen maar heftiger geworden en de onrust wat het met zich meebracht was onverdraaglijk voor mijn ex geworden.... alleen zij uit het in verwijten, alleen maar verwijten. Alsof ik daarvoor gekozen had. Ik leef met een jeugdtrauma en daar kan ik toch niks aan doen, het is mij overkomen en had geen keus. Mijn ex heeft wel een keus, mij proberen te begrijpen ik vroeg nauwelijks tot geen steun om haar te ontzien. Ik begreep haar wel, ik begreep wel dat het moeilijk was, maar vocht zo hard ik kon dat doe je voor iemand van wie je houdt, en elke dag harder en nog was het niet goed. Ik heb het een aantal keer moeten ontgelden en steeds kwam ze terug, en ik ging nog harder werken (wat eigenlijk toneelspelen is) maar ook harder achteruit... en nu, ja nu is het allemaal mijn schuld.... ze verdient mij niet eens! Maar ja mijn hartje schreeuwt om haar.
Ik mag nu weer terug in therapie en deze breuk komt er boven op, om het maar even makkelijker voor mij te maken. Nu begint mijn werk eronder te lijden en ben bang dat ik op non actief word gezet. Ik blijf knokken, maar ben eigenlijk gewoon moe!
Ik blijf op twee benen staan, maar de feestdagen, ja die "leuke" (feest)dagen helaas, alleen ook voor mij!
@spons
Ik heb van mijn omgeving toen gehoord dat ik behoorlijk in mezelf gekeerd was. Ik was dieper weggezakt dan ik zelf doorhad. Nu ben ik nog steeds niet de oude. Het gaat gelukkig wel beter, maar het echte plezier zoals vroeger is er nog niet. Ik zat niet lekker in mijn vel en toen mijn ex mij verliet was dat de druppel. Ik heb een paar gesprekken gehad met een psycholoog, maar dat heeft mij niet geholpen. Ook heb ik een aantal maanden medicijnen gehad. Heeft wel voor iets verbetering gezorgd, maar niet wat ik ervan verwacht had. Uiteindelijk helpen de medicijnen niet tegen verdriet, dus je moet er alsnog doorheen.
Ik weet natuurlijk niet hoe ernstig jouw depressie is, maar wat vreselijk dat je daar verwijten over kreeg van je ex en dus geen steun kreeg van haar. Ik had zelf ook het gevoel er helemaal alleen voor te staan. Ik heb (hoe dom het ook was) later tegen mijn ex verteld dat ik leed aan een depressie. Toen was onze relatie al over en ik heb toen wel gezegd dat het mede kwam door mijn liefdesverdriet. Zijn antwoord; dacht je dat ik daar op zat te wachten.. Erg pijnlijk.
Misschien kon je ex er niet mee om gaan, maar dat ze dan verwijten maakt terwijl je er gewoon echt niks aan kan doen vind ik erg voor je. Ik kan wel begrijpen dat je harder gaat knokken, maar inderdaad help je jezelf er absoluut niet mee. Die kracht heb je dan gewoon even niet. Ik wens je heel veel sterkte en succes met je therapie. En blijf knokken!!
Quasimodo@Secret
Zijn antwoord; dacht je dat ik daar op zat te wachten.. Erg pijnlijk.
GLOEIENDE.......GLOEIENDE.......*&^%)($#@!!??
Kom wees eens verstandig!
secret@quasimodo
Je wil niet weten wat voor kwetsende opmerkingen ik nog meer naar mijn hoofd geslingerd heb gekregen.
Liefde is blind zeggen ze... voor mij geldt dat echt soms.
De laatste tijd is het rustiger geworden.
Fijn dat je zo reageert. Ik wordt op deze manier echt op de feiten gedrukt.
Ik heb veel van hem gepikt en eerlijk gezegd heeft dat mijn zelfbeeld wel wat aangetast.
Ik denk ook dat ik daarom nog verdriet heb. Ik ben mezelf een beetje kwijt geraakt door alles.
Voor een ander
Wat vreselijk dat je dan ook nog met een depressie te doen krijgt. Heb je inmiddels goede hulp daarvoor?
Wellicht mosterd na de maaltijd maar (ook voor anderen): Vechten voor een ander moet je alleen doen als je sterk genoeg bent om er niets voor terug te verwachten, want dat kan gebeuren, en dan moet je niet omvallen.
@ Secret deel 2
Het is ook een vooruitgang als jij je beter voelt in de weekenden! Jij hebt die hoge berg voor een deel al afgelegd, ik ben trots op je! Dat mag ook gezegd worden!
@spons
Dank je wel. Ik hoop ook nooit meer zo naar beneden te vallen.
Ik hoop dat jij ook snel vooruitgang boekt. Geloof me.. al dat denken wat je nu doet, dat wordt minder.
Heb zo verschrikkelijk veel gepiekert, op een gegeven moment wordt het rustiger in je hoofd.
Probeer je toch een beetje meer op je werk te storten. Het laatste waar ik aan dacht was afleiding.
Ik had toch nergens zin in en had toch geen plezier meer in wat ik ook zou doen.
Toch waren er door mijn werk momenten waarop ik even ergens anders aan dacht en die momenten komen steeds meer voor.
Vechten tegen je verdriet is onmogelijk en maakt het moeilijker voor je. Laat het over je heen komen, je moet er door.