Start › Blogs › berrie's blog

het weekend weer voorbij

afbeelding van berrie
Ma, 21/11/2005 - 01:59 — berrie

Weer best een druk weekendje gehad, veel bezoek gehad van fijne mensen. Maar toch voel ik me alleen. Ik krijg geen vat op mijn gevoel hierin. Ik kan uitgaan, maar ik voel me er teveel. Ik kan gezellig zitten kletsen maar raak steeds verward in mijn ' E en ik ' gedachten. Ik merk dat ik er nog lang niet mee klaar ben. Ik voel me wel beter, heb geen huilbuien meer. Ik kan het allemaal wel relativeren en beredeneren.

De pijn krijgt ook wel een plaatsje. En de boosheid die ik toch even kende naar E toe is er ook niet meer. Tenslotte is datgene waar ik boos om was ook een heel groot stuk met mezelf te maken, en dat kan ik haar niet in dr schoenen schuiven. Ik heb daar deel aan gehad, en zelf niet duidelijk in geweest naar haar toe. Dit heb ik nu wel geleerd dat ik dat heel anders had moeten aanpakken. Dit zijn dan een beetje de dingen waar ik nu mee bezig ben. En ik vind het heel moeilijk om niets van haar te horen. Toen we nog samen waren sprak ik haar zowiezo elke dag. of ik nou voor mijn werk in frankrijk zat.. of bij de buren.. we belden elkaar, hielden elkaar op de hoogte, al zaten we op de wc...En dit mis ik vreselijk. Het contact wat we hadden.
Natuurlijk ook de rest mis ik vreselijk veel. Het gekke is wel dat ik de dingen nu juist doe die ik eerder niet deed. En dan doel ik juist op de dingen die E van mij verwachtte.

Ik ben er dus nog steeds mee aan het verwerken en naar mezelf aan het kijken.
En ik voel me alleen, zelf in bijzijn van fijne mensen. Voel ik me toch erg klote eronder.

Gr Berrie

Ma, 21/11/2005 - 08:26 — Freespirit (of verwijderd)
afbeelding van Freespirit

Beste Berrie,Ik heb echt

Beste Berrie,

Ik heb echt respect voor je hoor...hoe je alles op een 'eerlijke' manier probeert te bekijken en daarmee ook je eigen aandeel in ogenschouw neemt.Je moet begrijpen dat je gedachtengang altijd in 'tweevoud' is geweest, ook je doen en laten, en als je dan zoals jij ineens in het donker wordt achter gelaten zonder boe of bah...ja, dat is heel moeilijk. Ik vind het van haar kant uit ook een beetje beneden peil, dat zij je op deze manier zo 'afkapt'...in mijn ogen ben jij hierin de 'grootste' en kan zij daar nog een voorbeeld aan nemen.Ik denk dat jij(wat jij niet zoekt maar zij wel) eerder zal vinden, dan waar naar zij op zoek is. Want ook een stukje respect naar jou toe, zeker om dat je niet in haar weg ging staan, is toch niet teveel gevraagd.Dat zij dat niet op kan brngen zegt mij al dat zij er bij lange na ook nog niet is hoor...al 'act' ze misschien wel zo. Ik vind het knap van je dat je je door die gevoelens niet laat verteren, want die gevoelens kunnen heel gauw een vorm aannemen die je terugslingeren in woede en onmacht, en kunnen je zeer rapido weer op een nulpunt brengen. Hou je koppie erbij..je bent al een heel eind,laat dit niet door je vingers glippen, hoe moeilijk het af en toe is om je niet te laten gaan...Hou vol...

Een warme groet, Free Spirit

Ik ben slechts jou in een andere vorm...

Ma, 21/11/2005 - 20:12 — berrie
afbeelding van berrie

reaktie op freespirit haar berichtje

Hoi Freekske Glimlach

Ik probeer altijd dingen aan twee kanten te bekijken.. eentje met gevoel en de andere met de hersenen. Dit is niet de makkelijkste weg, maar zeker aan te raden. In overleg met jezelf gaan kan op die manier voor hele goeie oplossingen vormen. Tuurlijk zit ik er wel eens naast, maar dan heb ik me toch laten leiden door het ene of het andere. In onze relatie heb ik dit ook altijd gedaan, en E was hier ook erg afhankelijk van. Als er iets was wat besloten moest worden vroeg ze me om mijn raad/mening. Die ik dan ook zeker gaf, probeerde dit goed te onderbouwen. Dit is ook een van mijn 'doodsteken' geweest in de relatie. Zij wil nu haar eigen besluiten nemen over de dingen die voor haar een probleem was. Dit is natuurlijk toe te juichen. Maar voor haar begint dit nadenken pas. Eigenlijk begon het met het nadenken over ons samenzijn. hierin kwam ze tot een besluit waarin ze zich goed voelt. Echter hoop ik dat zij nu ook probeert te luisteren naar haar hoofd en hart. Want dat is waar ik voor vrees. Zij laat zich of teveel leiden door haar hoofd, of door haar hart. Maar daarin een mix vinden heeft ze me nog niet laten zien in die jaren dat we samen waren. Dit is ook datgene wat ik me afvraag in de 'verbreking' Want heeft ze zich nu laten leiden door haar hart ? dan vraag ik me af waar haar emotie's hierin zijn gebleven. Heeft ze zich laten leiden door haar verstand? dan wil ik je verwijzen naar mijn opmerking die ik 2 sec geleden maakte..

Als ik nu naar mezelf kijk hoe ik in de 'verbreking' sta merk ik wel dat ik een stuk sterker ben geworden in het verwerken. Zeker geholpen door alle reaktie's, maar ook door mijn vermogen dingen op een afstandje te kunnen bekijken naar mezelf toe.

ik zal mezelf niet snel door de vingers laten glippen, ik weet dat ik nog een eindje moet kuieren om er te zijn.. Maar gelukkig heb ik een goeie navigatie (en dat zijn jullie en zeker ook mijn vrienden) Als ik de weg weer dreig kwijt te raken kan ik op hun en op jullie terug vallen. En dat geeft me ook zeker een stuk rust!

Nu nog wennen aan dat alleen voelen.....

Gr Berrie