Tja mijn omschrijving zegt eigenlijk genoeg. Ik heb meer dan 1 1/2 jaar geleden hier gezeten met veel ldvd.. en heb dit ook met de hier aanwezigen gedeeld, en heb ook veel gehad aan de steun van lotgenoten. Nu echter lange tijd na deze situatie ben ik de veroorzaker van deze pijn. Ik heb een relatie met iemand die erg veel van mij houdt, echter ik krijg steeds sterker het gevoel dat ik verder moet, maar verder zonder haar... Ik kan nog steeds niet duidelijk aangeven waarom, tenslotte kan ik niet uitvogelen waarom.. Maar mijn gevoel zegt dat het niet goed is om met haar door te gaan op de manier zoals we deden. Ik merk nu hoeveel pijn ik haar aan doe. Ik ben vanavond vertrokken bij haar, omdat zij zo ontzettend veel pijn heeft en ik dit niet aan kan. Noem het laf, noem het zwak, ik geef je meteen gelijk.. dat zou ik ook zeggen als ik de ins en outs niet ken. Ik ken ze wel, ik ken al haar ins en outs.. zij kent mijn ins en outs. Maar toch heb ik ergens het gevoel dat het niet de juiste manier is om met haar door te gaan op de manier zoals wij deden. Ik wil er alles voor doen om onze relatie te redden, maar wel op een afstand... een afstand die we zelf moeten creëren door bv voor mij een huisje te gaan zoeken in het zuiden (tja daar woon ik nu eenmaal graag, en mijn vrienden wonen daar ook)

Gevonden en wilde het met jullie delen. Het sprak mij erg aan, ik lees jullie reaktie wel!

Gr Berrie

Three passions have governed my life:
The longings for love, the search for knowledge,
And unbearable pity for the suffering of [humankind].

Love brings ecstasy and relieves loneliness.
In the union of love I have seen
In a mystic miniature the prefiguring vision
Of the heavens that saints and poets have imagined.

With equal passion I have sought knowledge.
I have wished to understand the hearts of [people].
I have wished to know why the stars shine.

Love and knowledge led upwards to the heavens,

Hallo Allemaal..

Ik merkte dat jullie allemaal reageerde op mijn recente log. Ik ben hier niet helemaal duidelijk in geweest. Ik ga het jullie proberen uit te leggen hoe het zit en hoe ik het ervaar.

Nadat ik E. een smsje had gestuurd, geprobeerd te bellen, etc.. Had ik slecht geslapen.. Ik maakte me echt zorgen om haar. Toen ging smorgens de telefoon. Dat was Erica, ze had de telefoon volgens haar zeggen op stil gezet. Toen ze dit uitlegde had ik zoiets van; waar maak ik me eigenlijk zorgen over? Tenslotte is ze niet meer samen met mij, en is het een individu die er voor kiest om niet meer met mij te zijn. Zij huilt niet om mij omdat ze me mist.. waarom zou ik dan huilen om haar? Ze wil toch niet meer bij me zijn? En ik kan oude koeien uit de sloot blijven halen om maar begrip te halen bij andere dat ze zo fout is geweest. Daar schiet ik niks mee op.. ook niet naar haar toe. Tuurlijk moet ik dit allemaal een plekje geven, en dat gebeurt ook wel.. iedere dag vind ik nieuw laatje.. en daar stop ik dit.. en daar dat.. Ik zal zeker nog wel momenten gaan krijgen waar ik het zwaar mee heb of zal krijgen. Hier ben ik me van bewust, maar ik moet dit laten rusten.

Vanmorgen werd ik wakker gemaakt op een manier die ik hier maar niet zeg, dit om die persoon het niet fijn vind dat ik erover schrijf. Dus dat doe ik dan maar niet meer. Er is teveel gebeurt en gezegd. Voor mij moet ik maar eens verder gaan met mijn leven. Zonder erica dat wel. En dat diepen wonden geslagen heeft dat weet iedereen wel. Ze hebben niks aan een Berrie die jankt en pijn heeft. Ik moet daar maar eens mee stoppen. Zorgen voor Indy, zorgen voor een huissie, zorgen dat ik weer een eigen leventje kan opbouwen met iemand anders die wel onvoorwaardelijk van mij houdt, en waar de liefde ook no.1 is, Dit lijkt nu voor mij onbereikbaar en onmogelijk. Maar door hier op LDVD te blijven hangen en verdrinken in mijn verdriet schiet ik niks mee op. Ik hoop dat Erica haar leventje op orde krijgt en dat ze zichzelf wapent voor de fouten die ze in het verleden heeft gemaakt. En dat ze het allemaal in een lade kan neerzetten die vanzelf openspringt als ze dreigt de fout in te gaan. Waarschijnlijk duurt dit wel paar jaartjes voordat ze daar weer in dreigt te vallen. Ze is nu verliefd en gelukkig enzo.. dus zijn die verlangens niet nodig. Misschien is onze relatie wel altijd zo slecht of onbevredigend geweest dat het daarom fout is gegaan. Wie zal het weten? Ik hoop zij..

zondagavond heb ik een mailtje naar haar gestuurd, met mijn gevoelens erin en mijn dingen van 'just want to tell her' Ik kreeg maandag een kort mailtje terug van dr met als reaktie ' bedankt voor je open mailtje en ik ga er zeker op reageren. Alleen nu effe niet, ik ga naar huis en trek het niet' Okej.. prima.. Vandaag maar eens gekeken en geen mail gezien. Ik hoorde van vrienden dat ze ook de hele dag niet online geweest is.. mjah ff.. 2 minuten.
Vanavond heb ik haar een smsje gestuurd met de vraag hoe het ging.. Geen reaktie erop. Daarna heb ik haar vanavond nog even gebeld. wilde haar spreken. Geen reaktie geen telefoon opgenomen. Toen heb ik haar een smsje gestuurd.. Met het berichtje erin van.. ik maak me zorgen, is er iets... Ook geen reaktie. Damn.. moet ik nu kappen met dit soort bezorg voel dingen? Ja, ik weet het.. ik moet stoppen. Maar om een of andere manier maak ik me echt zorgen om haar. Ik heb nu al de vrienden gesproken over het feit waarom ze het mij niet verteld hebben. Nu wil ik alleen nog een keer Erica en Robert spreken hierover. Gewoon om duidelijkheid te krijgen hierover. Hierna wil ik dit afsluiten en verder gaan met mijn eigen leventje.

Vandaag heb ik gewoon gewerkt, alhoewel ik dat beter niet kon doen volgens mij. Maar ja.. mijn baas was vorige keer al niet te spreken dat ik thuis bleef, en aangezien zijn interesse in deze situatie 0,0 is ben ik toch maar gaan werken. De dag begon al vervelend. Ik moest een auto omruilen omdat de mijne (auto vd zaak) voor de apk moest. En je raad het al.. Boem.. tegen een paaltje aan. grmblll.. maar goed.. tis niet anders.. eenmaal op de snelweg *pats* een steen op de voorruit, ruit aan diggelen. Mijn dag kon niet meer stuk(ker).
Ik heb de hele dag met erica en robert in mijn kop gezeten. Ik volgde in mijn 'fantasie' complete gesprekken zoals ik ze met erica had, maar dan dat ze ze voerde met robert. Ik was me zelf aan het kwellen. Ik stelde me voor hoe ze met hem vree, hij ipv mij. En dat soort dingen. Ik kreeg dat niet weg.. geprobeerd om aan andere dingen te denken, mensen te bellen..

Een dag later..

Het is nu avond, en ik heb met een antal 'vrienden' gesproken hierover. De pijn die ik heb is nu echt ondragelijk. Ik weet niet meer hoe ik moet nadenken over die 10 jaar die we gehad hebben. Ik voel me goedkoop, ingeruild... Ze heeft de schijn opgehouden toen ze de laatste 5 maanden hier was dat ze wilde werken voor de relatie, maar ondertussen smste ze met hem, belde met hem, en waarschijnlijk zag ze hem ook. Ze zegt van niet, maar ik heb hier wel een bekeuring liggen dat ze op een 'sportavond' geflitst is met het door rood rijden. Ik weet echt niet wat ik ermee aan moet, en in welke la ik dit moet stoppen. Mijn lades stroomde al over door het stoppen van de relatie door haar. en nu dan even dat briefje van haar. waarin ze even verteld dat ze een andere relatie heeft. Zo weinig respektvol vanuit haar. Ik heb er nog aan de telefoon gesproken gisteravond hierover. Ze gaf me aan dat ze af wilde wachten hoe die relatie zou verlopen. Ze heeft dus gewoon effe gewacht met inruilen totdat ze zelf ingereden was door hem. Het klinkt hard dat weet ik. Ze zegt dat ze geen fysiek contact met hem heeft gehad alvorens de beruchte vrijdag. Maar ze vertelde me wel dat ze de zaterdag na het vertrek hier sex met hem heeft gehad.