Een nachtje geslapen en ik merk dat ik er toch weer hoop door krijg. Doe nou niet. Er zitten zoveel gedachten in mijn hoofd dat ik het niet goed op een rijtje krijg. Ik ga het toch proberen.
Hij heeft me bij hem laten eten, zonder dat het perse voor de gezelligheid was. Hij moest dingen doen, dus ik heb gewoon bij hem gezeten, eten gekookt, wat tv gekeken. Sinds het uit is, is dat niet meer gebeurd.
Maar het was niet zoals vroeger natuurlijk, er hing een spanning. Een spanning dat je allebei er alert op bent dat je niet in je oude patroon valt, omdat het even weer lijkt als vroeger. Vreemd, maar niet onprettig.
Tijdens het feest was ik weer mijn oude zelf. Dat voelde goed. Ik vraag me af of het hem ook is opgevallen. Ik heb een goed gesprek gehad met een goede vriendin van hem, over hem. Ze was het helemaal met mij eens, had respect voor het feit dat ik het dik 4 jaar met hem heb uitgehouden, en vond ook dat er wat aan hem schortte. Toch wel prettig om dat bevestigd te krijgen van zo iemand.
Tijdens het afscheid was hij ineens heel makkelijk over nog een keer afspreken (in plaats van terughoudend). Ik snap wel dat mensen zeggen dat je geen contact moet hebben met je ex. Het is heel verwarrend soms. Gelukkig is hij consequent, dat maakt het makkelijker. Maar wat mij nu verward is zijn verandering in houding. Hij lijkt ineens veel positiever te staan tegenover mij en al zijn ideeen over hoe vaak je elkaar zou moeten zien als je vrienden bent (niet vaak) overboord te hebben gegooid.
Om eerlijk te zijn geeft het me ook wel een beetje een gevoel van controle. Ooit las ik ergens: als iemand jou niet meer wil, dan wil je hem juist heel graag en vice versa. Hetzelfde geldt denk ik voor veel gedragingen. Op het moment dat hij de boot afhoudt, wil je juist graag contact. En op het moment dat hij toenadering zoekt, is die drang ineens veel minder sterk.
Ik ben ook wel zo ver dat ik weet dat we geen gewone goede vrienden zijn, hoewel ik dat eerder wel dacht. We zijn wel goede vrienden, maar er spelen ook andere dingen. Bij goede vrienden kun je alles uitspreken, in een relatie ook, maar in de situatie waarin ik nu met hem zit, kan dat niet. Ik kan niet open zijn over mijn gevoelens naar hem toe nu. Ook al weet hij dat ik ze heb, het is funest om ze uit te spreken. Funest voor zowel een vriendschap als een eventuele relatie.
Er is gewoon geen evenwicht nu denk ik. Als je een balletje over een heuvellandschap zou laten rollen, dan zoekt het een stabiel punt in een dal. Ik denk dat ik met hem nu op een heuvel balanceer waar we hopelijk aan de goede kant vanaf rollen.