Start › Blogs › elvira20's blog

hoe gek kun je denken

afbeelding van elvira20
Woe, 27/07/2011 - 22:35 — elvira20

Zo vandaag voor het eerst gelukt om bewust niks naar mijn ex te schrijven. Ik zal het nog veel langer moeten volhouden, maar het is een kleine stap in de goede richting.

Het laatste stuk uit mijn ex zijn email vind ik zo oneerlijk, dit schreef hij:

Ik heb mijn excuus aangeboden aan jouw moeder, omdat ik de afgelopen tijd en de laatste maanden van onze relatie weinig van mezelf liet horen naar haar toe. Dat ik me afsloot om dingen met haar te delen omdat het niet ten goede kwam van de relatie. En nu vind ik het wel jammer dat ik haar zo aan de kant heb geschoven in een poging om met jou die "vertrouwensband" te krijgen die je zo graag wilde. En daarbij die band met haar te verbreken.

herhaal:

En nu vind ik het wel jammer dat ik haar zo aan de kant heb geschoven in een poging om met jou die "vertrouwensband" te krijgen die je zo graag wilde. En daarbij die band met haar te verbreken.

Auw! wat er eigenlijk staat is "had ik maar niet mijn best gedaan om een vertrouwensband met jou op te bouwen, dan had ik nu nog goed contact met je moeder gehad"

Ik vind het zo oneerlijk. Natuurlijk wilde ik een vertrouwensband met hem zoals hij die met mijn moeder deelde. Die hoor je ook met je partner te hebben. Heb ik gewild dat hij daardoor helemaal niks meer aan mijn moeder liet horen? NEE. die 2 dingen kunnen wat mij betreft prima samen gaan. En een vertrouwensband met mij en normaal contact met mijn moeder.

Had je nou verdorie een relatie met mij of met mijn moeder?!?!?!?!?!?!?!

Ik heb trouwens mijn moeder gevraagd naar die excuses mail en die heeft ze helemaal niet gehad.

Zak in de stront met je leugens, bedrog, met je verwijten en je gemene spelletjes. Ik ben het zo verschrikkelijk zat.

Ik snap ook niet goed wat hij nu wilt. Hij schrijft me een mail vol verwijten, ik neem aan dat hij hier een reactie van mij uit lokt. Maar hij zegt er wel gelijk bij: als je me weer gaat steken hoef je me niet terug te schrijven (kritiek geven noemt hij steken). Wat wil die dan.

Woe, 27/07/2011 - 23:30 — chelle
afbeelding van chelle

mama's kindje @ Elvira

Wat mij lang geleden heel erg hielp bij de 'Geen Contact'-regel, is dat ik bij elke notitie die ik maakte ook de dag erbij zette. Bijvoorbeeld: "Dag 7: [en dan hier een titel die de bewuste dag omschreef, of gewoon de gedachtes van die dag]. Hoe langer de reeks van dagen, hoe gesterkter ik me steeds voelde in het volhouden.

Over het 'aan de kant schuiven van je moeder om jullie vertrouwensband veilig te stellen, maar daar nu jammerend op terugkomen--alsof hij de verkeerde keuze heeft gemaakt door jou voorop te stellen': ook ik las het, zoals jij het nu doet. Wat hij alleen niet lijkt in te zien, is dat jouw moeder allereerst bij jouw leven hoort. Zeker, het was hem tot op zekere hoogte, als een soort 'geworden huisvriend', ook gegund om van het gezelschap van je moeder te genieten. Maar ze 'hoort' bij jou--niet bij hem.

Echter, op het moment dat hij zich voor haar dochter (jij, dus) begon te interesseren, verspeelde hij daarmee de mogelijkheid om met jouw moeder een vriendschap op dezelfde manier voort te zetten. Alleen al het feit dat hij niet met jullie beiden een even diepe, emotionele 'relatie' kon handhaven; daarvoor is (in het geval zoals bij jou en je moeder) een moeder-dochter verhouding te innig. Hij heeft dit toch, als ik het goed begrijp, doorgezet. Door met jouw moeder hele specifieke dingen over jou te bespreken, bijvoorbeeld. Je moeder KON hierin gewoon niet neutraal zijn en het werd aan jou teruggekoppeld.

Het is al moeilijk genoeg om in een gezamenlijke vriendschap de grenzen te bewaren wanneer er ook een relatie in vastzit (bijvoorbeeld 3 goede vrienden, waarbij 2 een relatie aangaan). In het geval van jou, nagenoeg onmogelijk.

En dan nu zijn gejammer dat het einde van jullie relatie ook invloed heeft op zijn verhouding met jouw moeder. Eh, wat had hij dan verwacht?! Dat jouw moeder zowel jouw, alsook zijn 'mama' zou kunnen blijven? Hij zal toch een andere schoot moeten gaan zoeken, ben ik bang. Jammer, joh.

Je bent scherp, Elvira--en je ziet de gebeurtenissen uiterst helder en realistisch. Misschien momenteel, doordat je emoties je nog te vaak parten spelen, kost het nogal wat zelfbeheersing om dit te bereiken, maar het zit wel in je en steeds meer begint dat hard(er)op te spreken.

Hou vast, jij gaat hierin de winnaar zijn.