Hoe moet het verder....

afbeelding van aanmezelf werken

Hallo allemaal,

Sinds drie weken zien mijn vriendin en ik elkaar alleen in het weekend. Zo nu en dan bellen we door de week maar mijn vriendin heeft aangegeven ruimte en rust te willen gedurende de week en is daarom weer terug gegaan naar haar eigen huis. We zijn nu ruim drie en een half jaar bij elkaar en woonden sinds een jaar in mijn huis.
Doordat ik verlatingsangst heb, ben ik niet altijd gemakkelijk in het vrij laten van mijn vriendin geweest. Hier tegenover staat wel dat ik altijd duidelijk heb aangegeven angsten te hebben en altijd heb geprobeerd aan te geven dat ik er samen met haar aan wil werken. Desondanks heeft ze toch besloten om weer terug te gaan naar haar eigen huis en daardoor zit ik eigenlijk in zak en as. Ze heeft aangegeven dat ze weet dat ze van me houd maar dat het het allemaal niet kan voelen. Dat ze onze relatie niet wil beëindigen maar niet weet of het nog goed kan komen.
Ik weet niet meer hoe ik hier mee om moet gaan. Het doet me heel veel verdriet dat ze is vertrokken. Ze sluit zich ook af voor gesprekken want dat kan ze nu niet aan. Ik weet dat ik haar met rust moet laten maar ik merk ook aan mezelf dat ik dit niet veel langer aan kan. Die onduidelijkheid, verdriet, gevoel van eenzaamheid, angst, gewoon alles bij elkaar. Ze is vertrouwen in mij verloren maar waarom wil ze dan toch nog in het weekend bij elkaar zijn. Ik voel me eigenlijk machteloos en wil haar helpen maar dat mag niet.

Hoe kom ik deze tijd door? Tot hoe ver kan ik het laten gaan? Wanneer is er weer rust?

Heeft iemand dit wel eens meegemaakt en zo ja, hoe heb jij dit dan aangepakt of heeft iemand advies hoe hiermee om te gaan?

Groetjes van mezelf

afbeelding van vraagoverliefde

het eerste wat mensen doen

het eerste wat mensen doen als het even niet lekker gaat is ze vallen in een soort van stand-bye modus... je ziet elkaar en je bent allebij een beetje van hoi hoe gaat het nu met je???? Maar probeer terug te kijken naar hoe je was voor je jullie wat kregen? Waarom vond ze je leuk? Was dat omdat je spontaan was en altijd vrolijk? Was dat omdat je kaar advies kon geven? Of was je altijd goed in het creeeren van spontane romantische momenten? Wat was de "Jij" zoals je echt bent bij haar, zoals je was in het begin? Deze ik moet je opzoeken... Deze ik moet je uiten..
Ik weet het klinkt eng om in deze situatie allemaal leuk en spontaan te gaan doen en om haar weer te verassen maar dit is uiteindelijk wel waar om het gaat...
Val niet inde stand-bye (tot ziens binnenkort) modus maar laat zien dat jij nog steeds die vent met karakter en klasse bent...
Wel heel belangrijk is, ze geeft aan ruimte te willen dus geef deze dan ook "Echt" laat het contact zoveel mogelijk van haar komen maar vrolijk haar zo nu en dan eens op met een leuk smsje of een klein presentje... Als je dit doet, doe dit dan niet op een manier dat je niet haar aandacht vraagt maar geef een bericht van bv: Ik wil je alleen even weten dat je de leukste vrouw op aarde bent (smiley)
Uit ervaring ken ik je toestand, toen het tussen mij en men ex uitging belande daarvoor ook in een sleur. Ik was super onzeker en totaal niet men zelf. Ik was niet meer die leuke en spontane kerel maar afwachten op was kon komen. Elke keer vroeg ik (hoe gaat het nu met je) en ik gedroeg me alsof het heel slecht ging tussen ons. Terwijl juist die kleine momentjes dat je elkaar nu ziet, je aan haar moet laten zien dat je nog steeds die geweldige kerel bent..
Ben vrolijk, ben leuk en ga absoluut niet "Aanhankelijk" doen zoals ik toen deed...
Tip: probeer en doe echt je best om met haar een goed gesprek te hebben (haal het er uit) en ga het dan niet over jullie hebben maar over alles behalve over jullie. Op het moment dat zij over jullie begint, dan lach je na haar en probeer het gesprek zo positief als mogelijk te houden. Lach en laat zien dat je er nog steeds positief voor staat....

Kerel, ik heb het echt verpest (tuurlijk komt het niet van 1 kant) ik claimde, zuurde en gaf haar niet de ruimte. De momenten die leuk moesten zijn heb ik niet leuk gemaakt en daarom hoop ik echt dat jij wel gaat doen wat je moet doen..... Want ik mis haar namelijk elke dag al bijna 2 jaar en ze negeert me al anderhalf jaar, ik zoek ook geen contact meer omdat het geen zin heeft..

Succes....

Groetjes,
Vraagoverliefde

afbeelding van aanmezelf werken

over

Hallo,

Helaas heeft mijn vriendin afgelopen weekend besloten een einde aan onze relatie te maken. Ik heb haar gezegd dat ik niet meer met de onzekerheid door kon gaan en wilde een beetje opbouwend bezig zijn. Zij kan dat niet en wil me ook niet aan het lijnte houden, dus heeft ze de relatie verbroken.

Aan de ene kant voelt het rustig, eindelijk duidelijkheid en aan de andere kant heel veel verdriet.
We zijn het hele weekend bij elkaar geweest en hebben een heerlijk weekend gehad. Samen uitgeslapen, ontbijt op bed, filmpje kijken en een flinke wandeling in de sneeuw. Ondanks het feit dat we het samen heel goed kunnen vinden, heeft ze er geen vertrouwen in dat het nog goed kan komen tussen ons. Ze heeft teveel in moeten leveren tijdens onze relatie in verband met mijn verlatingsangst.

Het is allemaal heel erg dubbel, we houden van elkaar, zijn graag bij elkaar en hebben het fijn met elkaar. Toch wil ze niet verder, kan ze niet verder met me. Ik voel me nu eigenlijk heel leeg, emotieloos.
Eigenlijk hoop ik dat ze mij gaat missen de komende periode en zich gaat herinneren hoe fijn we het hebben en hadden. Hier ben ik tegelijkertijd heel bang voor, zou dit valse hoop zijn? Mag ik dit hopen of moet ik juist door met mezelf en het af gaan sluiten?

Misschien heeft iemand een tip.

Groetjes
Aanmezelf werken