hoe stop ik met huilen?

afbeelding van ashley

De ene dag gaat het beter de andere dag niet, maar het gaat de laatste tijd nooit echt helemaal goed.

Al mijn tijd die ik nu over heb zit ik te denken: wat kan ik eraan doen dat hij zich bedenkt, dat hij toch wel verkering wil, en niet vrijgezel wil zijn.

Hij gaat door, alsof het hem allemaal niks gedaan heeft. Hij is van me af.. Ik wil gewoon weten wat ik heb gedaan dat zijn gedachten heeft omgedraait: dat hij vrijgezel wil zijn omdat verkering hebben te veel verplichtingen heeft en dat benauwd zegt hij.

Ooit zei hij dat hij me NOOIT kwijt wilde...
Zijn dat allemaal leugens geweest?

A.s. zaterdag zie ik hem, ik ga ergens heen waar hij ook heen gaat, dat weet ik omdat we die kaarten nog samen gekocht hadden pas... Wat moet ik nou als ik hem daar weer zie staan..?

Ik kan niet meer stoppen met huilen en me zo voelen...

afbeelding van engeltje

I know the feeling

Lieve Ashley, ik begrijp je volledig. Wou dat ik je kon helpen, dan zou ik hier zelf nu niet zo zitten...
Mijn relatie is nu ongeveer 6 weken geleden ge?ɬ´indigd na 3 jaar en half, hij kreeg gevoelens voor een ander meisje. Ik heb dus wel een deftig antwoord gekregen op de vraag "waarom", maar toch blijven er andere vragen door mijn hoofd spoken. Ik denk dat we best niet teveel streven naar antwoorden, want op die manier ontstaan er weer andere vragen.
Het vervelende is dat ik nu constant mezelf moet tegenhouden om contact op te nemen met hem, terwijl dat vroeger gewoon vanzelfsprekend was om de telefoon te pakken en hem te bellen of te sms'en. Maar dat gevoel beschreef jij ook al. Ook ik hou me niet altijd sterk en geef toe aan het gevoel. Het vreemde is dat ik me achteraf meestal nog slechter voel, heb jij dat ook?
Ik wens je veel sterkte toe in deze periode, en onthou maar goed, ook voor ons zal de zon uiteindelijk weer gaan schijnen, maar nu nog even niet...

afbeelding van ashley

thanks

Bedankt voor je reactie.

Vandaag heb ik hem wel gebeld... heb het vandaag dus precies 9 dagen volgehouden niet te bellen. Neem me iedere keer voor niet meer te bellen enzo.. en toch doe ik het wel weer.

Vandaag heb ik zelfs met mijn stomme hoofd gevraagd of hij niet zin had om vanavond iets te doen, naar de bios of zo. Zijn antwoord: ik ben al twee dagen laat in bed en best moe dus wil er vanavond op tijd in, mischien andere keer.

Maar op de toon al uit te maken dat die andere keer er waarschijnlijk ook niet in zit.

Dan zit ik dus al uren van tevoren dat ik bel: nou waarom zou hij niet iets willen doen? hij wil vast wel enz. Nou mooi niet dus. Weer de hele dag mezelf blindgestaard op iets wat er niet in zit...

Ik voel me zo beroerd...

Ik mis hem...

afbeelding van engeltje

Heb hem ook al enkele keren g

Heb hem ook al enkele keren gebeld om te vragen of hij zin had om iets te doen. Meestal ook een negatief antwoord, meneertje heeft nu een druk vrijgezellenleven en is moe van constant laat te gaan slapen. Ach ja...

Je voelt je waarschijnlijk slecht als je hem gebeld hebt. Ik wil hem ook de kans geven om mij te missen en laat daarom lange tijd niets van mij horen, maar dan wordt het gemis langs mijn kant veel te groot en pak ik toch die stomme gsm en bel ik hem...

Vele mensen zeggen mij, laat hem lopen, hij verdient je niet, maar ik kan het niet begrijpen dat ze dat zomaar tegen mij kunnen zeggen, alsof ik die 3 jaar zomaar kan vergeten.

Daarom heb ik besloten om gewoon te doen wat ik zelf wil. Als ik hem mis en ik wil hem bellen dan doe ik dat ook gewoon. Hij doet dat ook, dus waarom ik niet.

Ik weet niet of je hier iets aan hebt, maar ik zou zeggen, doe gewoon waar je zelf zin in hebt, dan kan je je ook achteraf niets beklagen.

Huil als je zin hebt om te huilen, lucht zeker op! En hopelijk beseft hij binnenkort wat hij mist, en zal hij zelf de telefoon pakken.

Ik wens je veel sterkte toe, en als je je hart wilt luchten, ik luister graag. Herken veel van de gevoelens die jij beschrijft.

Hopelijk voel je je al iets beter, en zal het enkel beter en beter gaan.

Knuffel