Bij mij was het wel wat anders. 4 maanden voordat ze het uitmaakte, dus nu 7 maanden geleden is ze een maand uit huis gegaan. Bij een vriendin die op vakantie was ingetrokken. Dit om na te denken over de relatie en wat ze er mee wilde. Ik ben daar toen enorm van geschrokken, ja tuurlijk was de relatie niet altijd enorm goed, en raakte de sleur er misschien een beetje in, maar dat het zo slecht ging voor haar dat had ik niet in de gaten. Sterker nog, ze was er nooit echt over begonnen. Nee ze ging gewoon ineens een maand weg. Ik was natuurlijk behoorlijk geschrokken, en ook een beetje gekwetst, want in een relatie hadden we het daar toch eerst over moeten hebben.. In ieder geval in die maand dat ze weg was hebben we eigenlijk hele goede gesprekken gehad, beter dan daarvoor. Er kwamen bij haar wat irritaties aan mij naar boven, die vermoedelijk de oorzaak waren van het feit dat ze zich niet "gelukkig" voelde in de relatie. Na een maand kwam ze terug en zei ze me dat ze het nog niet wist, maar dat ze het weer wou proberen. Dat heeft vervolgens vier maanden geduurd, waarin ik zeker heb geprobeerd iets aan de irritaties te doen. Ik heb haar ook regelmatig gevraagd hoe het ging, dan zei ze dat het beter ging, en ze zag dat ik mijn best deed. Zelfs nog een maand voordat ze er een einde aan maakte, waren we in Gent en hebben we het er ruim een uur over gehad. Maar niets dat erop wees dat het niet goed ging. Begin mei maakte ze het dus uit, met als reden: "we verschillen teveel van elkaar". Nou dat kan er bij mij dus niet in. Na 5 jaar een relatie, waarvan zeker de eerste 4 jaar super waren. (dat vindt zij ook). Tuurlijk komen er irritaties en sleur, maar dat we teveel verschillen. Ik snap het nog steeds niet. Dat maakt het voor mij ook zo moeilijk om het te accepteren. Ik voel nog heeel veel liefde voor haar. En zij voor mij, dat voel ik, ook al geeft ze dat niet toe. Het lijkt wel alsof ze een keuze heeft gemaakt en daar achteraan jaagt. Alsof er geen weg meer terug is voor haar. Terwijl we niet eens echt samen hebben geprobeerd de zaken op te lossen. Ik vind haar gewoon slap, dat ze het nu al opgeeft. Maar ja aan de andere kant hou ik nog enorm veel van haar. Volgens mij werd haar "gevoel" voor mij overschaduwd door haar gemoedstoestand in de laatste fases van onze relatie. Maar het gevoel was er zeker nog wel, er waren volgens mij alleen alledaagse zaken die niet lekker liepen. We leefden langs elkaar heen, en zij irriteerd zich af en toe naar mij. Zonder dat echt uit te spreken.

Nou ja een heel lang verhaal, maar ja het ligt nou eenmaal wat ingewikkeld.

Jij ook sterkte!

Gr. vrolijkvrijgezel
voor het eerst weer alleen