huilend op de bank

afbeelding van Fro

Shit!!!! Bijna 2 weken geen traan gelaten. Nu weer huilend op de bank. Komt zeker omdat het weekend is. Heb zowel zaterdag als zondag iets te doen, maar voel me toch heel slecht. Kan alleen maar denken hoe hij lachend en genietend het weekend in gaat......iets wat hij in een mail zei twee weken terug maakt me boos en heel verdrietig. Hij schreef dat hij blij en opgelucht was!!!! Was het dan zo'n verschrikking om met mij samen te zijn?????
Eigenlijk schreef hij letterlijk dat blijdschap, opluchting en verdriet elkaar afwisselen.........maar ik ga kapot van het feit dat hij na 2 weken al blijdschap en opluchting voelt! Dat verdriet is gewoon bullshit.....of stom medelijden, maar me ondertussen wel keihard laten vallen! Ik voel me belazerd, hoe lang was hij eigenlijk al klaar met me? Hoe lang heeft hij me voor de gek gehouden? Tegen me gelogen? Waarom ben ik er met open ogen ingetrapt??
Pfff, dit was even van me afschrijven.....sorry!

afbeelding van Curly

Hoi Fro, Ik herken je gevoel.

Hoi Fro,
Ik herken je gevoel. Mijn ex gaf ook aan na 2 weken dat het goed met hem ging. Ik ben toen ook heel boos en verdrietig geweest. Begreep het niet... Hoe kon dat nou terwijl mijn leven nog steeds bergaf ging!
Mijn ex is nu (na 7 weken) al weer een paar weken aan het daten met een ander. We hebben helemaal geen contact meer gehad maar wanneer je mijn vorige blogs leest dan weet je hoe ik dat weet.
Hij heeft geen idee hoe "slecht" het met mij gaat. Ik zit nu ook volledig in de put. Het heeft niet zozeer met hem te maken maar gewoon alles.... Ben nergens meer blij en tevreden mee.
Ik ben gestopt met hem te checken omdat ik daar alleen maar meer pijn en verdriet van had. En al vanaf het begin zoek ik geen contact meer met hem. Dat is dan ook het enige waar ik wel blij om ben omdat hij nu in ieder geval denkt dat ik ook ben door gegaan met mijn leven.
Heel veel sterkte voor jou. Hou vol, het komt echt allemaal goed.
Liefs

afbeelding van Curly

Ben trouwens ook benieuwd of

Ben trouwens ook benieuwd of jouw vriend ook toevallig jonger was dan jijzelf? Mannen gaan over het algemeen wel sneller door met hun leven heb ik het idee... Helemaal wanneer ze nog wat jonger zijn.

afbeelding van Fro

nee juist niet

Hij was bijna 9 jaar ouder! Heb zelfs gedacht dat hij een midlife crisis heeft of zoiets. Weet dat het onzin is, maar kan niet ontkennen dat ik het niet gehoopt heb. Want dan komt hij er misschien wel achter dat hij zich vergist heeft.........maar kan hem nooit meer vertrouwen, dus een relatie zit er nooit meer in. Ik wil hem, denk ik, niet terug!

afbeelding van hennaaah

Oh, ik ken je gevoel volkomen

Oh, ik ken je gevoel volkomen mijn ex doet precies hetzelfde. En gisteren kreeg ik te horen van zijn beste vriend dat ze mij een 'achterlijk wijf' vonden en hij blij was dat hij van mij af was. Dit is allemaal nog uit de woede bui meis. Wij vrouwen wij liggen huilend op de bank denkend aan wat wij allemaal kwijt zijn geraakt en hoe dit anders had gekund. Eindstand het is zijn keuze het uit te maken ik ben een meisje die ALLES doet voor mijn vriend en letterlijk alles voor hem overheeft ik pik veel te veel en liet over mij heen lopen en toen barsten de bom. Mijn vriend heeft letterlijk maanden rondgelopen met het gevoel dat wij botsten maar is nooit naar mij toe gekomen met 'Ik zit hier zo erg mee we moeten hier wat aan doen, anders kunnen we niet verder' nee hoor. Hij dumpte mij keihard liep moeiteloos weg en negeert mij met gemak. Tuurlijk als hij zich alleen de slechte dingen van je kan herinneren en ik weet precies hoe je, je voelt. Ik plan allerlei leuke uitjes in met een dubbel gevoel in mijn achterhoofd. Ik mis mijn maatje,logisch maar ruimte en tijd is het enige wat zijn woede en gevoel zal doen zakken. Hij voelt zich nu vrij jij voelt je nu kut. Straks (DOE DIET ASJEBLIEFT WANT DIT GEBEURD NIET ALTIJD) heb jij jezelf op de rails omdat je beter verdiend en hier boven staat. Wanneer jij weer geniet en misschien contact krijgt met andere komt hij in de periode 'O jeetje ik hoor niks meer van haar, hoe gaat het met haar?' als hij je dan iets vraagt, spring niet terug in zijn armen maar doe alsof je het veeel te druk hebt en zeg 'Ja goed, ik heb nu een afspraak we spreken later wel' hij zal denken 'Huh, wil ze me niet spreken dan?' hij zit in de twijfel fase en haalt de positieve herinneringen van jou weer naar boven misschien heeft hij andere meisjes gezoend maar geen zorgen dit is een rebound en ergens zal hij denken 'pff ze zoent helemaal niet zoals (jij dus) deed' als hij op een gegeven moment vaker nutteloos contact zoekt 'Wat doe je?' als voorbeeld stuur dan een keertje iets als 'Haha, ik was net op zolder en vond een (...) wat wij vroeger altijd deden, deed me even aan je denken. Hoe is eht?' A je laat zien dat jij je zelfverzekerde zelf weer bij elkaar hebt, waar hij vroeger voor viel. B Hij krijgt eindelijk wat terug. Maar het kan ook anders uitpakken misschien belt hij je niet of pas over een jaar, misschien heb jij op een gegeven moment geen behoefte meer om te bellen. Mannen kunnen ontzettend rude zijn en overkomen maar trek je hier niks van aan dit is hun manier van verwerken, kwellen en jou verdriet gebruiken om verder te komen. Laat je daardoor niet misbruiken, ik dacht ook 'Nou leuk, je hebt dus maanden tegen mij gelogen?' we zullen het niet weten en die vragen blijven onbenatwoord maar misschien zijn de antwoorden nog wel pijnlijker dan het niet weten. Take care <3

afbeelding van Oké1

Huilend op de bank.

Henaaah,

Goed verwoord.

Ook ik herken dit.
Echter ben ik een man en beleef hetzelfde als Fro en jij.
Pfff, ik huil gelukkig niet meer zoveel, maar loslaten doet ook pijn.
Ik weet echt wel wat ik moet doen om haar los te laten, maar letterlijk alles in mijn omgeving herinnert mij aan haar.
Ik gebruik soms zelfs ongemerkt stukken tekst van haar in gesprekken met anderen.
Ik moest zo op mezelf letten om het een beetje de goede kant op te sturen.
Ik weet niet hoelang deze ellende nog zal duren, maar weet wel dat ik er sterker uit zal komen.
Beter als degene die ik was voor en tijdens onze relatie.
Dit ga ik nooit meer meemaken.
Aan de ene kant hou ik een klein beetje hoop, maar aan de andere kant weet ik dat ik deze ellendeling nooit meer wil zien of spreken.
Het is soms zo warrig.

Je weet dat je door moet en dan zonder haar, maar zelfs als ik nieuwe kleding koop denk ik; Ze zou me eens moeten zien.

Liefdesverdriet is echt fucking moeilijk.
Als je dit kan overleven, overleef je denk ik alles wel.

Groeten en sterkte.

Oké1