Tja, soms lijkt het alsof je terug bij af bent, maar je bent al verder dan in het begin. Je bent nu wat sneller in het overeind krabbelen, al lijkt dat misschien niet zo.
Deze periode gaat met pieken en dalen.
Ook ik heb na 24 jaar samen te zijn geweest, nooit een afsluitend gesprek gehad en zat ook met een hoop vragen, ik berust er steeds meer in, dat het is zoals het is.....
Natuurlijk herken ik het wel in je verhaal, al die emoties, dan weer verdriet en dan weer heel boos.. dit wordt op den duur toch minder heftig. Ik ben al een jaar bezig met de verwerking en ik merk dat het iets beter gaat en dat ik soms al kan genieten van kleine dingen!!!
Dus, kop op, het gaat goedkomen!!!
Groet Letje

ik denk dat ik weet hoe je je voelt

we zijn verbannen in hun gevoel als een zak vuilnis , een zak strond waar ze niet meer naar omkijken

ik heb ook 32 jaar met haar zamen onder een dak geleefd met onze kinderen en een afsluitend gesprek heb ik ook niet meer gehad

nee ik zeg wees eerlijk en oprecht de , ander krijgt het eens op hun bordje , wij kunnen in de spiegel kijken en wees daar trots om en laat je hartje niet te donker worden

dus hoofd omhoog en kijk de wereld in en , nogmaals wees trots op je zelf dat je een goed mens bent

sterkte xx

Jij hebt het van jou kant op de juiste manier willen afsluiten, ik herken je gemengde gevoelens.
Ik denk dat het niet reageren van een ex, zoveel woede en frustraties bij de achterblijvende ldvd-er oproept.
Iemand waarmee je lief en leed gedeeld hebt, die je door en door dacht te kennen, laat je zo vallen, zonder woorden.
Ik kan me niets anders bedenken, dan dat veel exen de makkelijkste weg inslaan.
Geen trek in een confrontatie waarin ze ook hun tekortkomingen te horen krijgen, want wijzen naar de ander is zoveel makkelijker.
Geen trek meer in het aanhoren van gevoelens van de ander, gebrek aan belangstelling en dus steek je hoofd maar in het zand.
Nadat de bom hier was ontploft en er geen weg meer terug was, belde hij me twee weken later op, of ik alsjeblieft een keertje naar zijn kant van het verhaal wilde luisteren.
Je voelt hem al, het is nooit meer gebeurd, hoeft van mij ook niet meer, ben er klaar mee.
Ik heb geleerd dat ik niet altijd kan vertrouwen op wat men zegt, maar eerst zien en dan geloven.
Misschien is het idd zo, dat je nog hoop hebt, ergens diep van binnen.
Waardoor je nu zo teleurgesteld bent, dat jou energie en moeite steeds opnieuw éénrichtingsverkeer blijkt te zijn.
Zodra je er echt helemaal klaar mee bent, zal je merken dat je er niet meer mee zit met wat hij blijkbaar zonder woorden over zijn schouders gooit, en zal het jou een worst zijn, hoe hij over jou denkt.
Je hoeft je nergens voor te schamen Paula want jij hebt gedaan wat je gevoelens je op dat moment ingaven.
Dus is het altijd goed want het zijn jou gevoelens.
Je hebt nu een dip maar de klim naar de top gaat ook jou lukken! Want je bent verder geklommen dan je zelf weet, en dit gaat met vallen en opstaan.
Heel veel sterkte gewenst en er gaan ook voor jou veel meer goede dagen komen, en over een poosje alleen maar goede dagen, dus stop niet met klimmen maar ga door, naar die top die op jou wacht!
Liefs Layla

Hoi Paula,

kan me helemaal inleven in jouw verhaal, alleen heeft mijn verhaal een vervelende wending gekregen. Een hele nare ervaring, want wat moet je nu met een brief waarin je gemeld wordt dat je als stalker wordt gezien? Laat het alsjeblieft niet zover komen, dat is het allemaal niet waard. Ik kan het weten, bespaar je die pijn en moeite. Pik wat op uit de woorden die anderen je geven, want daar heb je meer aan dan je misschien zelf zult denken. Denk niet dat je zit te wachten op een brief over stalken, laat staan een telefoontje van een agente die na afloop van het gesprek zegt dat je iets van je leven moet maken. Geloof mij alsjeblieft, dat is het allemaal niet meer waard. Hoewel ik weet dat ze daarin donders goed gelijk heeft.

Sterkte en je zult er sterker uit komen dan je verwacht zou hebben, al denk je nu misschien nog van niet.

verloren woorden