In de knoop

afbeelding van nieuwedag2

Soms moet je gewoon even wat van je afschrijven. Het gaat de laatste tijd niet zo goed met me. Ik voel me erg vaak verdrietig en alleen, en heb dan weer die vervelende druk op mijn borst. Ik merk zelfs dat mijn gezondheid er extra onder lijdt. Ik begin langzamerhand een wrak te worden.
Graag zou ik een andere reden noemen, maar het komt toch echt deels door haar. Het vervelende is dat ik hier met niemand over kan praten. Vandaar mijn poging om hier mijn hart te luchten. Ik kan leven met het feit dat ze niet meer bij mij is. Dat ze een nieuwe partner heeft en naar alle waarschijnlijkheid binnenkort aan kinderen gaat beginnen. Maar wat mij iedere keer echt raakt, is als ik haar voorbij zie komen bij familie en zelfs mijn broer / beste vrienden op facebook. Misschien is ze naief, of misschien heeft ze ineens interesse in de mensen die voor mij belangrijk zijn. Maar het doet me zoveel verdriet allemaal. Ik heb 3 nichten en 2 neven van mij al verwijderd van facebook. Op verjaardagen en uitjes voel ik me een outsider. Niemand ziet het kwade er van in, maar ik verwijder alles uit mijn leven wat met haar te maken heeft. Gevolg: ruzie met de familie, vervelende situaties, en zelf een vechtpartij.

Ik heb al een paar keer mijn telefoon in mijn hand gehad om haar eens even op te bellen, en haar uit te leggen wat voor schade zij aanricht. Maar iedere keer komt bij mij het besef dat ze daar toch geen boodschap aan heeft. Het is immers haar eigen leven en ze mag doen en laten wat ze wilt. Daarom richt ik mijn woede op de mensen voor wie ik altijd klaar heb gestaan : mijn familie en vrienden. Ik hoef ze allemaal niet meer te zien of te spreken. Ik voel me echt verraden door de mensen waar ik zoveel voor heb gedaan. Er zijn natuurlijk uitzonderingen, ik heb 2 vrienden waar ik enorm veel aan heb. Vrienden die me steunen en altijd achter me zullen staan. Vrienden die ervoor zorgen dat ook ik zo nu en dan een glimlach op mijn gezicht heb. Vrienden die begrijpen dat ik me zo rot voel, ondanks dat ik met niemand praat over mijn gevoelens.

Het is ook niet eerlijk om met mijn vinger alleen naar anderen te wijzen, want zelf heb ik hier ook een aandeel in. Ik ben gewoon een vreemde gozer. Een normaal persoon had zijn leven alweer opgepakt. Op de 1 of andere manier lukt me dat maar niet. Als ik een obstakel tegenkom, dan loop ik hier het liefste met een grote bocht omheen, ipv. Het onder ogen te komen. Ik neem de weg van de minste weerstand, en ik denk dat de situatie zoals die nu is, daardoor is gekomen. Ik kan wel blijven zeggen dat ik het door haar niet af heb kunnen sluiten, wat ook wel zo is.. maar ik ben zelf zo koppig geweest om niet op haar latere berichten in te gaan.

Ik ben zelfs op een punt beland waarbij ik soms twijfel of het niet gewoon beter is om er een einde eraan te maken. Zodat ik niet meer iedere dag al die gedachten hoef te verwerken, niet meer hoef te worstelen met al die gevoelens die me tot waanzin drijven, me niet meer alleen hoef te voelen. Het klinkt vreemd, maar ergens ben ik blij dat ik een optie als deze achter de hand heb. Ik hoop alleen dat het nooit zover hoeft te komen.

Als ik zo lees wat ik tot dusver heb geschreven, begin ik mezelf af te vragen of ik geen borderline heb of iets. Misschien moet ik toch maar weer een praatje gaan maken met de psycholoog. Is ook alweer ruim een jaar geleden dat ik daar voor het laatst was. Ook heb ik over 2 weken een spannende operatie waar ik heel erg tegenop zie. Als alles achter de rug is zal ik hier ook eerlijk over moeten zijn. Want niemand is op de hoogte dat ik al 7 jaar erg ziek ben. Heb een paar keer op het punt gestaan om het mijn ouders te vertellen, maar ik kon het gewoon niet, ook omdat ze beide erg ziek zijn geweest in deze periode. Wel hebben ze hun vermoedens, maar dat is onzin zeg ik dan.

Ik vind het moeilijk om zo vrijuit te praten, maar het lucht wel op. Hier op de site heb ik veel geklaagd dat ik niet goed uit mijn woorden kwam. Ik denk dat dit deels te maken heeft gehad met mijn 'dubbel leven'. Voor mijn omgeving wil ik er sterk uitzien, maar van binnen ben ik 1 grote puinhoop. Ik hoop dat dit voor mij een keerpunt is. Dat ik open kan zijn naar iedereen waar ik om geef, zodat ik niet in mijn eentje deze lijdensweg hoef te bewandelen.

Een blog door en voor nieuwedag.

afbeelding van waterman

Hoi Nieuwedag

Ik denk dat het goed is dat je je hart lucht. Hier. Dat je je verhaal kwijt kunt, dat de druk een beetje van de ketel gaat!

Maar ik denk dat je moet proberen je verhaal ook bij je omgeving kwijt te kunnen. Bij de echte mensen in je echte leven. Zoals je zegt bij je vrienden, maar misschien toch ook bij je ouders, bij je andere familie. Zodat zij ook een beetje kunnen snappen wat er in jou omgaat. Want anders sta je er alleen voor. En alleen is soms verdomd alleen. Om alles zelf te moeten dragen.

Je krijgt natuurlijk geen oplossing van anderen. Die oplossingen en acceptatie en 'er uiteindelijk vrede mee hebben' al dat soort dingen moeten uiteindelijk uit jezelf komen. En soms heeft dat veel tijd nodig. Soms heel veel tijd. Er staat geen deadline voor, er bestaat geen norm, van als het korter duurt dan anderhalf jaar ben ik normaal, maar na anderhalf jaar ben ik een gekke gozer. Die norm bestaat niet. 'Normaal' is volgens mij zo lang als jijzelf er voor nodig hebt.

Praat met mensen om je heen! Ook met die vrienden en familie door wie jij je nu verraden voelt. Want uiteindelijk willen zij meestal geen partij kiezen in dergelijke gevechten. En willen ze gewoon met je ex blijven omgaan of niet, omdat ze dat zelf willen. Maar nu richt de woede die eigenlijk gericht was op je ex, die woede richt zich nu op je omgeving. En woede is een heel gevaarlijke, heel oncontroleerbare emotie. Die emotie kan veel goeds doen, maar ook heel veel kwaads. Dus pas een beetje op met die woede. Probeer hem onder controle te krijgen. Omdat het het voor jou daarmee ook weer een stapje makkelijker kan maken.

Ik denk dat het tijd wordt om ook weer een gesprekje te hebben met professionals. Misschien de huisarts, misschien de psycholoog, maar ik denk dat je eventjes moet gaan vertellen dat je niet lekker in je vel zit, op het moment. En weer geldt, denk ik: ga er over praten. Ga het niet allemaal oppotten. Dan wordt de druk te hoog, en dat is niet goed!

Weet dat veel mensen het moeilijk vinden om te praten, hoor! Het voelt als een belasting naar anderen, het voelt alsof je jezelf te veel bloot geeft. Maar als dat doorslaat, dat gevoel, dan ga je zelf dingen oppotten. En dan kan de buitenwereld niet meer snappen hoe jij in elkaar steekt. En de buitenwereld, dat is deel van de steun. Jij kunt de hele wereld aan, maar je kunt de hele wereld aan met een beetje steun van de buitenwereld. Geef de buitenwereld de kans die steun te bieden.

Ik besef heel goed dat ik je dingetjes zeg die je zelf best weet. Ik snap heel goed dat dit slechts heel weinig helpt. Maar ik denk wel dat dit je misschien een steuntje in de rug geeft, een extra aanmoediging om toch even naar de professionals te gaan, of een extra aanmoediging om toch met een van je vrienden te gaan praten, en je daarna toch wat opgeluchter te voelen.

Heel veel sterkte!!!!!!
Blijf hier schrijven, hoor! Het is hier lekker anoniem!
Waterman

afbeelding van musicus

Goedzo

Goed dat je schrijft... ik merk ook dat het me helpt. Praten en schrijven!!

afbeelding van waterman

Hoi Nieuwedag

Gaat het een beetje met je?

Je naam doet me altijd aan dit plaatje denken..............

Heeeeeeeeel veel sterkte!

Waterman

afbeelding van Hetlevenismooi

Gevoelig

Wat een gevoelig nummer.

Ja, hoe is het nu met je nieuwedag?

Van mij ook héél veel sterkte!

afbeelding van waterman

-

Nieuwedag, ik hoop dat je soms nog meeleest.
Sterkte!!!!
Waterman

afbeelding van nieuwedag2

waterman, hetlevenismooi en musicus..

Bedankt voor jullie reacties en support. Het schrijven heeft inderdaad voor wat opluchting gezorgd. Op het moment kom ik weer slecht uit de woorden dus ik waag morgen een nieuwe poging. (Verhaal al 6x verwijderd ) schiet niet op zo..

afbeelding van Hetlevenismooi

Heey nieuwedag2,

Fijn dat het schrijven je wat opluchting heeft gebracht.
Komt wel weer die nieuwe poging. Glimlach

Veel liefs!

afbeelding van musicus

@nieuwedag2

Het is iets wat met ups en downs gaat.... ik weet het, want ik zit er zelf ook middenin.
Goed als we steun aan elkaar kunnen geven.

Oja... wees niet bang dat je hier alleen maar nette keurige woorden neer moet zetten. Ook van 'foute' dingen leer je en we zijn hier niet om elkaar te veroordelen.

Alle goeds voor je!!!

afbeelding van waterman

Hoi Nieuwedag

Sterkte! Joh, schrijf het gewoon van je af........ Verhaal 6x verwijderen schiet inderdaad niet op. Maar je hoeft ook niet een perfect verhaal te schrijven, he. Meestal kunnen we er wel doorheen lezen Knipoog

Anders mag je me ook een pb sturen. Is ook prima.

Sterkte, nogmaals
Waterman