Er zijn momenteel 0 gebruikers en 0 gasten online.
In mijn eentje
Dag ldvd-ers!
De afgelopen weken heb ik in mijn eentje gereisd in een land waarvan ik de taal niet spreek en het schrift niet ken... en ik heb er enorm van genoten! Zoveel mooie dingen gezien en gedaan. Vantevoren was ik behoorlijk zenuwachtig en was zelfs bang dat ik in het ergste geval gewoon in mijn hotelkamer zou moeten blijven wachten tot het voorbij was 
Maar dat was gelukkig nergens voor nodig. Het geeft nu zo'n goed gevoel dat ik dit in mijn eentje kon doen en dat het gelukt is om er in mijn eentje zoiets leuks van te maken.
Een paar dagen voor mijn vakantie was ik flink overstuur na een telefoongesprek met D dat tot diep in de nacht duurde. Keihard had hij gezegd dat hij me als persoon miste, maar dat hij blij was dat hij van de relatie af was. Dat deed pijn. Hij zei nog steeds veel van mij te houden, maar een liefdesrelatie wilde hij niet meer. Ik heb toen gezegd dat het wat mij betreft alles of niets is. Dus als dat zijn beslissing is, dat we dan alle contact moeten verbreken.
Ik had gehoopt dat we vrienden konden blijven, maar in de praktijk blijkt zoiets niet mogelijk. We hebben afscheid van elkaar genomen in de wetenschap dat we elkaar nooit meer zouden zien. Ik was zo verdrietig, het was zo definitief.
Twee dagen later lag er een kaart van 'm op de deurmat. Dat het hem speet dat hij weinig aandacht aan mijn verjaardag had geschonken en dat hij mij een goede reis wilde wensen. Ik snapte er niets van. Hij maakt het mij in ieder geval niet gemakkelijk. Bij thuiskomst zag ik dat hij mij tijdens mijn vakantie een e-mail heeft gestuurd. Dat hij een huis heeft gekocht en dat hij mij, als ik dat zou willen, graag meer over vertelt en dat hij hoopt dat ik een geweldige tijd heb ver van hier.
Ik ben in de war!
- Amelie's blog
- login of registreer om te reageren
Gebruikerslogin
Navigatie
Blog van Amelie
Recente blogs
Recente reacties
Syndicatie
Archief
- Februari 2003 (7)
- Maart 2003 (1)
- April 2003 (6)
- Mei 2003 (19)
- Juni 2003 (24)
- Juli 2003 (13)
- Augustus 2003 (24)
Super van je!
Wat super van je dat je die reis hebt gemaakt! Ook ontzettend knap dat je de beslissing hebt genomen om hem nooit meer te willen zien (ook al heb je daar dan tegenstrijdige (logisch) gevoelens over)!
Lijkt mij ook erg kwetsend als hij zegt blij te zijn dat hij van de liefdesrelatie af is, maar nog wel van je houdt. Daar kun je toch helemaal niks mee? Jij wil iets van hem wat hij je niet kan geven.. Dat hij niet snapt dat hij je op deze manier alleen maar meer kwetst..
Amelie
Wat lekker dat je een goede vakantie hebt gehad! Jammer dat je meteen weer aan de bak lijkt te moeten nu met je ex. Maar eigenlijk had je al besloten tot geen contact meer, of zie ik dat verkeerd...
Er is iets dat je moet snappen van verlatende exen. Die zijn vaak net zo verscheurd als de verlatenen en die zijn helemaal niet zo consequent als ze wel lijken. Het is eigenlijk heel logisch dat op het moment dat jij het contact helemaal wilt verbreken, je ex weer begint te 'trekken'.
Kun je oneerlijk vinden en is het misschien ook wel, maar het is een soort law of nature, waar denk ik, iedere ex zich wel eens aan schuldig maakt.
Mijn tip: blijf bij je beslissing en negeer het. En probeer meer in de vakantiesferen te blijven. Tuurlijk was het leuker in je relatie en zou het nu leuker zijn om een goede relatie te hebben. Maar je bent er niet van afhankelijk, ook niet om een leuke tijd te hebben. Mss zelfs juist niet...
Sterkte! Waar ben je geweest eigenlijk?
Boa
Ver van hier
Ik ben geweest in... China! Ver van hier ben ik geen moment sip geweest. Sterker nog, af en toe voelde ik me zelfs weer gelukkig.
Ik heb gemerkt dat het gemis het hevigst is als ik ergens bang voor ben. Het gemis aan lef projecteer ik dan op D, want ja met hem erbij had ik het natuurlijk vast wel gedurfd. Wat reizen betreft, weet ik nu dat ik niet afhankelijk van hem ben om het leuk te hebben!
De angst die nu nog rest, is de angst voor de toekomst. Het is voor mij een gapend gat. Ik kan panisch worden als anderen daarnaar vragen. Met D wist ik wel ongeveer hoe de toekomst eruit zou zien en dat is een toekomst zoals ik die nog steeds het liefste zie.
Boa, je ziet het niet verkeerd. Ik had besloten tot geen contact. Alles of niets, had ik 'm gezegd. Het eerste gevoel dat ik bij kaart en e-mail had, was wat jij beschrijft: ex begint te "trekken" zodra de verlatene het contact helemaal verbreekt. Doordat een vriendin (zelf een "verlatende ex")had gezegd dat uit allerlei dingen bleek dat hij me weer terug wilde, raakte ik in de war. Stel dat hij zich had bedacht...?
Als ik heel eerlijk ben, is mijn gedachte: als ik weer met D ben, ben ik tenminste ook meteen over dat gepieker over mijn toekomst af. Hmmmmm. Ik merk wel weer dat mijn beslissing helemaal niet zo overtuigend is voor mezelf
Maar als ik me probeer voor te stellen, dat ik anderen vertel dat we weer bij elkaar zijn voelt dat niet goed. Het is dan net alsof ik alle signalen dat er iets anders voor mij is weggelegd, heb genegeerd...
Amelie
Als je weer met D zou beginnen zou je echt niet van het gepieker af zijn, er zou alleen ander gepieker voor in de plaats komen. Met stip op nummer 1 zou dan komen te staan: flikt D mij dit weer? En op 2: hoe kan ik hem in godsnaam leren vertrouwen...
Dus, nee, ik denk niet dat D. je zou kunnen genezen.
Je mist het goede, maar dat is niet D. Zelfde als Missy eigenlijk, je weet wat je wilt uit een relatie en je denkt dat het D is, maar D is niet meer, niet jouw D iig.
Bang voor de toekomst, sjees Amelie, we zijn ongeveer even oud, meen ik en we maken ons zorgen over een periode die naar alle statistische waarschijnlijkheid nog 45 jaar gaat duren. Je hebt nog wel even voor je je zorgen moet gaan maken over de rest van je leven. Wees blij met het gat, kun je tenminste weer iets zoeken om het gezond mee te vullen...
China he?? Geweldig, lijkt me!!!
Geniet er nog een beetje van na!
@amelie
Wat geweldig dat je zo'n reis gemaakt hebt!! En als ik jou zo lees, dat je zo genoten hebt, maar nog altijd D mist en bang bent voor de toekomst..... Ik ken het, ook ik zit in dat schuitje als 30plusser. Wat dat betreft heb ik toch veel gehad aan het boek "de kracht van het nu". Puur door hele simpele oefeningen zoals jezelf focussen. Als ik me concentreerde op het verleden werd ik onrustig, door wat er tussen mijn ex en mij fout gegaan is. Richtte ik me op de toekomst, dan werd ik dat ook....die onzekerheid en de angst alleen te blijve. Bleef ik puur en alleen bij het nu stilstaan, dan voelde ik me okay. Het is simpel, het is logisch. Maar ik denk dat het goed is om dat soms even bewust te doen. Angsten en gevoel van onbehagen komen vaak door (te)veel concentratie op het verleden en de toekomst.
Snap heel goed wat je bedoelt dat als je weer met D zou zijn, je van het gepieker af zou zijn. Ook ik heb dat gevoel nog vaak. Maar dan realiseer ik me dat dat niet zo was (vooral door mijn eigen angsten). En tja, ik kan mijn ex niet dwingen tot een relatie. Ik kan alleen mezelf dwingen om sterkter te worden en te groeien.
Er zijn heus nog echt geweldige jaren, hell decennia!, voor je weggelegd.
Praktisch
Tsja... Het helpt praktisch te bekijken wat weer samen zijn zou betekenen. Hij heeft me laten zien dat hij me zomaar in de steek kan laten, dus de angst dat hij dat nog eens zal doen zal altijd aanwezig zijn. Natuurlijk zou ik me suf piekeren hoe we het vertrouwen moesten herstellen. NEE, dat gepieker wil ik niet! Het is het ene soort zorgen voor een ander soort zorgen inruilen. Het verhaal van de vlieg en de brandende kaars...
Ik word de treurbuien ook zo ontzettend zat! Heb er een paar weken geen last meer van gehad. Vandaag ineens erg verdrietig geweest, omdat hij nu gedaan heeft(huis gekocht) wat we samen zouden doen. Op de foto's die hij stuurde had het huis tot mijn verbazing alles waar we eerder samen van droomden. Met wie maakt hij nu plannen? Met wie gaat hij daar wonen? Nog meer tranen omdat ik mijn China-avontuur graag met hem had willen beleven of op z'n minst graag aan hem had willen vertellen. Maar ik weet dat hij daar nu bitter weinig belangstelling voor zou hebben en omdat ik weet dat het bovenal beter is om geen contact te hebben. Even een terugslag, omdat het tegenvalt dat ik met niemand kan delen welke bijzondere dingen ik ver van hier heb gezien. Dat ik nu tegen niemand kan zeggen: mooi was dat he? Dat lege huis. Bah.
Het afgelopen jaar zijn we allebei veranderd. Dat lijk ik steeds te vergeten. Misschien is het wel zo dat het slechts een gedachte is dat ik in D alles kan vinden wat ik van een relatie verwacht, terwijl dat in werkelijkheid niet zo is. Ik begin zelfs te geloven dat ik op het punt ben beland dat ik graag een fantastisch nieuw iemand zou ontmoeten.
Goede tip, Panic, om me voorlopig op het nu te concentreren. Ik heb precies dezelfde onrust over verleden en toekomst. Fijne gedachte ook om het gat niet als een gat te zien, maar als een kans om het op een gezonde manier te vullen!