Ow meid wat enorm rot! Begrijp precies hoe je je voelt. Weten dat je niet meer speciaal voor hem bent, iemand zonder wie hij niet kan...dat doet zo'n pijn. Ook ik ben weer zwak geweest. Had hem ge-smst dat ik nog steeds zoveel van hem hield en ik hem maar niet uit m'n hoofd krijg. Dat ik niet kan begrijpen dat hij na 5 jaar zo abrupt uit m'n leven is gestapt. Natuurlijk geen reactie hierop terug gekregen. Dat hij niet meer van me houdt vindt ik zo onbegrijpelijk en moeilijk te aanvaarden. Hoe kan dat nou na 5 jaar waarin hij alles voor me deed en zei dat hij niet zou weten wat zonder mij te beginnen.

Aan de ene kant wil ik ook wel weer een nieuwe relatie, een rebound inderdaad. Maar aan de andere kant ook niet. Er zal (nu) niet iemand zijn die mij kan geven wat mijn ex mij gaf. En dat besef maakt me aan best wanhopig, want waar doe ik het dan allemaal voor? Het gevoel van thuiskomen en het gevoel dat je beste maatje je geeft, dat kan gewoon niemand anders je geven. Probeer me sterk te houden en mezelf voor te houden dat er heus wel weer iemand komt die het helemaal voor mij is. Maar voor nu is het iets waar ik niet in kan geloven.

Ik denk dat het inderdaad beter voor je is om het contact voor langere tijd te verbreken. Hier ga je jezelf alleen maar pijn meen doen. Je weet nu dat het gevoel bij hem weg is. En de kans dat het terugkomt is zeer klein. Ik heb ook totaal geen contact meer met m'n ex en ik denk echt dat dat het beste is. Geen klappen meer te verwerken krijgen, maar rust. Jij alleen met je pijn en verdriet, zonder dat daar weer een lading bovenop gegooid wordt ieder keer. Misschien kun je het contact en de vriendschap dan over een aantal maanden weer oppakken.

Ha lieverd, ik lees zo nu en dan nog steeds jou blogs, en ik weet nog goed, dat je mij ooit aansprak met de gezegde...LAAT HET LOS, je zal wel denken daar komt ze nu weer op terug, maar ik bedoel het goed, verbreek het contact...echt!! zolang jij deze gevoelens nog hebt voor deze man, is het niet mogelijk om een vriendschap op te bouwen, je kwelt jezelf en doet jezelf alleen maar verdriet, het is NIET DE manier waarop je met hem om wil en kan gaan nu! hij wil vriendschap en verder met zijn leven, en jij, jij bent diegene die warme gevoelens voor hem koestert...dat gaat nu eenmaal niet samen, zorg goed voor jezelf en zorg dat je word zoals je voor hem was, een sterke onafhankelijke vrouw, je zal zien dat het snel beter zal gaan met je, ik zal nooit zeggen dat de pijn verdwijnt want zelfs ik ben er nog lang niet over heen, maar door het contact te verbreken,en aan jezelf en je eigen geluk te werken zal je zien dat het strax allemaal anders zal zijn.
en mocht je prive willen kletsen kan je me altijd mailen, heel veel sterkte.

Liefs Loverwoman

Korte kleine toevoegen: het is echt een loodzwaar afscheid voor mij, nu ik twee nachten mezelf gekweld heb bij hem in zijn huis en hem nu heel lang niet meer ga zien. Dit gevoel kan ik niet rationaliseren.

Ontzettend bedankt voor de lieve commentaren. Dat had ik echt nodig. Het is nog steeds niet goed hier. Vanmorgen afscheid genomen, en het was loodzwaar. Ik had geen idee hoe ik me moest voelen en ik kon alleen maar huilen. Het is echt helemaal misgegaan. Uiteindelijk wel afscheid genomen, maar ik wist echt niet meer waar ik het zoeken moest. Eenmaal niet meer in zijn huis kwam er wel rust gelukkig. Maar ik ben nu weer thuis en het is alsof mijn emoties flink geroerd zijn en nu alles weer moet bezinken.
Ik weet wel dat het echt over is. Hij houdt echt niet meer van me en wil volgens mij heel graag een nieuwe vriendin. En deed weer ontzettend veel pijn om dat te horen. Het enige 'geruststellende' was dat hij niet de mogelijkheid uitsloot dat het ooit weer goed zou komen tussen ons. Maar hij hoopte daar niet op en dacht ook niet dat het ging gebeuren.
@loverwoman: misschien ben ik er nu pas klaar voor om het los te laten. Het klinkt nu in ieder geval verleidelijker dan eerder.
@Vincie: ik heb dat een hele tijd gedaan, brieven schrijven aan hem, zonder ze te versturen. Dat heeft ook wel geholpen, ik heb geen vragen meer en alles wat er te zeggen valt is wel zo'n beetje gezegd. Dat geeft ook wel rust, rust over het verleden. Maar het maakt niet dat mijn gevoel voor en behoefte aan hem minder wordt.
@Boa: deze paar dagen was inderdaad een mes in een open wond. En het mes was scherper dan ik dacht en de wond gevoeliger. Zeker niet voor herhaling vatbaar. En ik zal zeker de komende paar maanden uit zijn buurt blijven, daarin heb ik gelukkig geen keuze. Het verdriet ga ik gewoon opnieuw te lijf. Het is weer even hard, maar wat je zegt: er is geen shortcut. Jullie steun doet me erg goed!

Ik sluit me bij iedereen aan(en in je laatste stukje schrijf je het zelf ook al..). Het doet me bijna pijn om te lezen hoe je jezelf elke keer kwelt en eerlijk gezegd lijkt het alsof je jezelf ook tegenwerkt. Een beetje hard voor jezelf zijn, contact compleet verbreken totdat jullie weer op gelijke voet staan lijkt radicaal, maar is misschien het grootste cadeau wat je op dit moment jezelf kan geven!! Je kan je wel aan elke vorm van contact of hoop vast blijven houden, maar dan blijft je leven om hem draaien, terwijl hij heel duidelijk niet voor jou kiest (ja lekker een beetje open houden met de mededeling misschien ooit, kan ook bekenenen, ik wil je niet heel erg kwetsen, maar eigenlijk niet, sorry). Dat kost zoveel energie, die verdien je gewoon voor jezelf. Ik duim voor je dat het je lukt, ik klink misschien een beetje hard, maar ik heb uit ervaring geleerd dat het echt goed werkt! Scheelde bij mij zo ontzettend veel. Heel veel sterkte!
Liefs Kiek