Heeft de warmte ermee te maken, is het omdat mijn vriend me nu al 4 weken in stilte laat, is het door de blogs en reacties te lezen dat ik aan bepaalde dingen denk. Misschien is het een combinatie van alles.

Een partner kan je om allerlei redenen verlaten en dit kan op een zachte manier, een harde manier, een ongelooflijke manier,... het enige dat je weet is dat ze niet verder met je willen. Ben je daarom slecht, nee. Ben je daarom goed , nee. Het is gewoon hij/zij die om zijn/haar redenen niet met je verder wilt en ik schreef het al eerder wat hij/zij nu zegt, doet , denkt is keihard "none of our business".

Het je beginnen afvragen waarom dat hij/zij dat deed is een nutteloze vraag. Je krijgt daar vermoedelijk toch niet het antwoord op en krijg je er wel een , is het dan wel het ware antwoord?

Wat je kan doen is bij jezelf gaan kijken hoe jij je gedragen hebt in die relatie en of daar oorzaken in te vinden zijn. Heb je juist gehandeld qua emoties, heb je voldoende gepraat, kon je samen over dingen beslissen,.... En als je denkt iets gevonden te hebben van jezelf dat beter of anders had gekund dan kan je je afvragen hoe dat kwam en eigenlijk zal je er op uitkomen dat vele van je gedragingen vandaag nog te wijten zijn aan wat je geleerd hebt van je ouders en dat je (dikwijls) onbewust daarmee blijft doorgaan.
Ik geef je een vb van mezelf : moest van thuis uit altijd de beste cijfers halen, moest altijd keihard werken....wel als je dat dan doet in je werkleven en tergelijkertijd een relatie hebt, kan het zijn dat er weinig QT overblijft in je relatie. Wat kan je nog aan analyse onderwerpen : hoe was het op school, hoe was het met vrienden, hoe waren je vorige relaties, heb je angsten, heb je twijfels, heb je schuldgevoelens, uit je kritiek op anderen,... allemaal zaken die ervoor kunnen zorgen dat dit ergens een storende factor is in je relatie (zelfs wanneer je het niet beseft). je moet dus al die punten gaan opzoeken en verwerken. Het verleden "uitmesten" noem ik dat dan zodanig dat je terug de persoon woordt die los is van het verleden en alles wat je daar ondertussen van hebt tot jou genomen dat eigenlijk niet strookt met je ware persoon.

Het gaat dus om zelfkennis, zelfbeeld, zelfinzicht, en nog gelijkaardige termen of het nog eenvoudiger te stellen......heb je je echt 100% zoals je echt zelf bent in je relatie kunnen gedragen/handelen?

Het zijn klassieke woorden uit boekjes maar uiteindelijk draait het er wel om :
loslaten + acceptatie + overgave.

Loslaten is alles van binnen loslaten (het is niet BUITEN jezelf loslaten), acceptatie is jezelf aanvaarden, overgave is de sprong in het diepe (waar ik zelf nog niet aan toe ben omdat ik het loslaten en accepteren nog niet volledig rond heb maw ik beperk mijn eigen sprong in het diepe = nieuwe mogelijkheden).

Ik ben zelf nog zeker niet klaar met de verwerking, ik heb nog mn tranen, mn dips etc.
Morgen mag zelfs de "prins aan mn deur bellen, ik laat hem niet erin want ik ben er niet klaar voor. Ik wil (niet "moet") nog "uitmesten", ik wil mezelf eerst volledig terugvinden,....

En dus schommel ik ook nog heen (hij laat me achter in stilte) en weer (dit geeft me een kans om aan mezelf te werken) en het zal wel van de dag afhangen hoe de schommel heen en weer gaat en wanneer deze eindelijk tot stilstand komt. Ik ga daar voor mezelf ook geen tijd op prikken.

Hoop laat ik niet vallen, verwachtingen wel want deze laatste leiden toch enkel tot teleurstellingen als ze niet ingelost worden.
Ik probeer ook van de dag te genieten (al is het maar 1 seconde een zonnestraaltje zien) en niet te denken of plannen voor morgen.
Ik wil ook dringend beter aandacht ontwikkelen voor mn intuitie want die zal me ongetwijfeld kunnen leiden op het pad.
Ik denk dat ik een beter mens voor mezelf ga kunnen worden en wie weet kunnen daar anderen mee van genieten.
We zien wel,
diep