Twee maanden geleden schreef ik dat ik er was, dat mijn ldvd tijd voorbij was. Natuurlijk is het daarna nog wel eens minder gegaan, maar bijna niet meer. En wat ik bijna niet kan geloven is dat ik iemand ontmoet heb, iemand die ik echt weer leuk kan vinden, verliefd op kan worden. Alleen durf ik niet zo goed, probeer ik het uit te stellen, probeer ik 'smoesjes' te verzinnen om het nog niet door te zetten. Ik ben zo bang om gekwetst te worden, weer dag in dag uit te huilen, nergens meer van te genieten, brrrr, dat wil ik niet meer. Maar moet ik deze man dan zomaar laten gaan? Terwijl ik weet dat hij zo anders is dan mijn ex, hij is niet agressief, hij is volwassen, hij heeft respect voor me. Hmm, maar wat nou als hij zich ook anders voor doet? Wat nou als hij me ook slecht gaat behandelen? Ik kan het me nu niet voorstellen, maar kan je dat ooit bij iemand waar je iets voor voelt? Moet ik me laten gaan, moet ik er in op gaan?

Ik kan me nog herinneren hoe irritant ik dit soort blogs vond toen ik zelf diep ongelukkig was en op deze site kwam om uit te huilen en echt niks anders kon dan in die diepe put zitten. Maar ik wilde toch nog even mijn verhaal kwijt, misschien voor mezelf als afsluiting?

Heeeeel veel sterkte iedereen hier! Ik weet hoe het voelt, ik weet dat je er boven op komt, maar ik weet ook dat dat vaak nauwelijks voor te stellen is. Dus probeer sterk te blijven, niet toe te geven aan de verleidingen van smsen, mailen en brieven schrijven, want je hebt alleen jezelf ermee! Kies voor jezelf en wordt gelukkig! Maar huil hier eerst maar eens goed uit!