Er zijn momenteel 0 gebruikers en 3 gasten online.
Jullie gelijk
Vrienden, lotgenoten en wat al niet meer...
Wat voel ik mij toch gesteund door al die reacties op mijn blog over dat mijn ex doodleuk op msn komt melden dat ze na vijf weken een 'nieuwe' heeft... Zo zeer als dat deed, zo in oorlog ik was met mijn gevoelens daardoor, zo gesteund hebben mij jullie reacties!!!
En ze hebben mij ook de nodige dingen doen inzien. Nu, een paar dagen later, heb ik echt een strijdbaar gevoel. Dat klinkt misschien raar, maar woorden van anderen kunnen je soms dingen laten inzien die ook waar zijn. Positieve dingen, in de zin van dat het niet aan jou ligt. Dingen die het een en ander in perspectief plaatsen.
Wat een filosisch gebrabbel, maar ja. Het is wel zo. Al weet ik dondersgoed dat het dipje er straks weer komt... Maar geniet nu ff van dit gevoel. Ik sprak vanochtend de beste vriendin van P. Met lood in de schoenen overigens, want 1 keer met die vriendin gesproken na de breuk en ik had het idee dat die - bijna logischerwijs zou ik zeggen - naar haar kant toe trok. Maar wat bleek: een en al verbolgenheid over P. Over hoe die doet tegen haar beste vriendin... Nauwelijks contact, desinteresse, etc. Met andere woorden: beetje vergelijkbaar met haar extreme houding t.o.v. van mij.
Ook met die vriendin van haar kwam ik te spreken over het masker dat P. misschien op heeft... het is mooi dat sommigen van jullie dat zeiden en dat ik dat soms ook denk... maar als zelfs haar beste vriendin dat zegt...Hm. Dat zegt toch wel wat, dunkt mij.
Dus ik heb nu echt zoiets van:
P. ik ga niet treuren om het feit dat je een nieuwe vriend hebt. Zo snel al, dat zegt niks negatiefs over mij P! Dat zegt alles over jou, dat je niet alleen kunt zijn, dat je je beter voordoet qua gevoel dan het geval is, dat je 'gewoon' even een paar armen nodig hebt om in te vallen omdat je je te flink voelt om die van mij op te zoeken....
En als je het zo wil... tsja, we'll meet again... We zullen nog wel es zien wie hier wel of geen spijt krijgt van hoe je omgaat met de breuk...! Ik denk dat ik vooralsnog de goeie route bewandel P. en jij de verkeerde...
- Scribent1981's blog
- login of registreer om te reageren
Gebruikerslogin
Navigatie
Recente blogs
Recente reacties
Syndicatie
Archief
- Februari 2003 (7)
- Maart 2003 (1)
- April 2003 (6)
- Mei 2003 (19)
- Juni 2003 (24)
- Juli 2003 (13)
- Augustus 2003 (24)
Die manier van er tegenaan
Die manier van er tegenaan kijken is ook degene waarvan iedereen mij vertelt dat ik die ook zou moeten hebben. Wat dat betreft kunnen jij en ik elkaar een hand geven. En op zich kijk ik er zo ook wel tegenaan, maar helaas helpt mij dat niet om me echt consequent beter te voelen. Komt gewoon ook omdat ik haar mis. Ik zei gisteren tegen mijn moeder, dat ze het slechtste van twee varianten nu naar voren brengt; twee varianten waarbij je je geliefde kan verliezen: doordat ze overlijdt en doordat je uit elkaar gaat.
Wat ik bedoel? Nou, het slechtste van overlijden is dat je helemaal geen contact meer met iemand kan hebben, dat je geen contact meer kunt krijgen en het moet doen met herinneringen uit het verleden. De ontmoeting met M. van afgelopen woensdag gaf mij sterk de indruk dus dat voor mij ook de mogelijkheid om contact met haar te hebben, op de oude vertrouwde manier, er gewoon niet in zit. Dus dat stuk heeft ze van het overlijden - de oude M. is niet meer, dat idee. En het slechtste van uit elkaar gaan, wat je bij overlijden dan weer niet hebt, is dat ze er nog wel fysiek is en dus nog wel met andere jongens aan de haal kan gaan en dat mij dat pijn doet.
Misschien een beetje een macabere vergelijking, zo bedoel ik het niet, maar het voelt gewoon een beetje alsof ik de slechtste combinatie van factoren te pakken heb...
Macaber
Macaber, tsja... Maar ik kan me wel vinden in deze vergelijking en bijbehorende beeldspraak...
Ik zou het eerlijk gezegd
Ik zou het eerlijk gezegd minder moeilijk hebben gehad als mijn ex was overleden. Klinkt natuurlijk heel gemeen, maar het idee dat hij wel liefde kan hebben met andere meiden doet gwn pijn. Als hij eens wist dat ik mijn hele leven voor hem zou opgeven!
Als hij overleden zou zijn dan heb ik daar vreemd genoeg gwn meer vrede mee kunnen hebben. Dat doet waarschijnlijk gwn minder pijn, want het idee dat hij misschien smoorverliefd word op een ander doet gwn zoveel meer pijn omdat hhij idd hij fysiek nog aanwezig is.
En dat laatste stukje van jou, wie de juiste routeloopt. Dat heb ik ook soms, we zullen aan het einde wel zien wie hier het gelukkigst is! Wedden dat ik dat ben? Maargoed...die strijdlust ken ik dus ook maar is nu ff verdwenen.
Geniet nog van je goede gevoel idd, dat kan zomaar opeens weg zijn!
Liefs,
Dearest...
lieve Scribent, Unre en dearest
Weet dat dat goede gevoel steeds langer gaat overheersen . en dat nare en rotte gevoel steeds minder.
Het geval van overlijden is inderdaad tot in eeuwigheid en kan beter verwerkt worden omdat je dan meestal een goede reden krijgt waarom het zo gegaan is. Is het antwoord op een gegeven moment onduidelijk dan komt de ontevredenheid om de hoek kijken waar je geen vrede mee kunt hebben. daarom heb je zoveel pijn en daarom is het gemis groter omdat je weet dat het leven doorgaat en hij/zij met een ander door kan gaan.
maar weet dat je sterker wordt leert van je eigen foutjes en onhebbelijkheden en daardoor weer steviger in het leven komt te staan omdat je dit op een andere manier weer gaat toepassen in een latere relatie. Nu moet je er misschien nog niet aan denken maar het geluk ligt echt om de hoek
xxxxx Asar
Haha als het geluk echt om
Haha als het geluk echt om de hoek ligt moet ik maar snel ff kijken:P
Glimlach
Het is toch wel fijn dat sommige reacties hier voor een glimlach kunnen zorgen. Mooi gesproken
Opdracht compleet :)
Nou als dat gelukt is vandaag dan is mijn opdracht weer compleet
Greetz asar
Hey Dearest,
Dan moet je wel kijken op de hoek waar geen wind staat he..
anders wordt het weggeblazen
Asar
Das toch ff weg hebben. Het
Das toch ff pech hebben. Het waait hier als een gek!