Hoi meissie, goedemorgen, althans dat wens ik je toe want dat kan je wel gebruiken. Net aan het studeren zeker? Nou ik kan je vertellen dat wat je verteld een hoop mensen hier herkennen. Je hart breekt en what's next... Ik maak er uit op dat jij degene bent geweest om het uit te maken? Maar aan je emoties te lezen die je beschrijft ervaar je hetzelfde wat diegenen ervaren die zelf gedumpt zijn ervaren, zoals ik dus doe...

Althans, jij lacht nog overdags... Ik heb daar zelfs al moeite mee. Dat is dus al een flinke stap vooruit hoor. Je kan het wel van je af zetten overdag en andere dingen, andere bezigheden toelaten. Ik zou dat niet kunnen nog, want bij mij is het 24/7 denken aan mn ex, tegen mn zin in! Maar oké, eenmaal thuis wordt het allemaal nog net even pittiger. Jij komt thuis en eenmaal wanneer die deur dicht is heb je zin om even al je tranen die de hele dag opgeborgen zitten eruit te pushen! Nouja, het komt vanzelf er wel uit. Je stort in, net als ik. Je eet niet, net als ik. Althans heel weinig, heel slecht, geen zin om te koken. Het slapen gaat amper, je valt niet in slaap door de spanning. En als je eenmaal slaapt ontspan je nog niet want in elke droom speelt je ex de hoofdrol, in wat voor manier dan ook. Ik droom er steeds over, dat ik weer met dr praat, dat ze het uit komt maken, dat het het goed komt maken, enzovoorts... heel pijnlijk. Je wordt meerdere malen per nacht wakker want je slaapt heel licht. En je bent moe in de morgen omdat je slecht hebt geslapen... De ochtend begint met een klotegevoel. Juist de ochtenden zijn zwaar wanneer je alweer beseft dat het een dag zonder je ex wordt en niet naast jou wakker is geworden. Je mist de knuffel en de kus in de morgen...
Je speelt steeds weer alles opnieuw voor je ogen af. En de pijn die het geeft wordt er niet minder om. Ziek ben je er van. De stress, weinig energie door slecht eten en weinig goede slaap versterkt dat nog eens allemaal. Liefdesverdriet is dan ook echt een aandoening, een aanslag op je fysieke en mentale gestel, en ja het is vervelender dan een griepje.

Je ex doet het nu met een ander dus. Een ander in jouw plaats. Pijnlijk... maar zoals ik nu al vaker hoor, beredeneer ik dat die klap in jouw gezicht misschien maar goed is ook. Je weet dat hij verder gaat en dat jij niet meer in zijn leven thuis hoor. Je moet daar eigenlijk boos om zijn zodat je beter afstand kan nemen. Ik weet zelf niet meer waar mijn ex mee bezig is en daardoor weet ik slechts hoe ze was tot een maand geleden. Wat zij nu doet en voelt weet ik niet en daardoor hangen mijn gevoelens nog vast aan het sprookje van 'ons' waar ik niet uit kom. Wist ik maar of ze een toekomst aan het maken is met een ander. Geloof me... Jij komt hier wel uit. Jij ziet tenminste de nadelen van je relatie in. Als je die onder ogen komt en accepteert ben je verder aan het gaan. Word niet zoals ik, iemand die niet los wil laten en daardoor alle vooruitgang in de weg staat... Sterkte en een knuffel.