Wat een weekend, vorige week hadden mijn "ex" en ik afgesproken rustig aan af te spreken en te kijken wat we voelden voor elkaar. Hij gaf toen aan niet verliefd te zijn op die collega en niet meer met haar af te zullen spreken. Ik had hem gevraagd of hij echt niet verliefd was want dat hij dan eerlijk moest zijn en dan zou ik ook verder gaan, echt niet. begin van de week heb ik hem een aantal keer gesproken en voorgesteld afgelopen weekend af te spreken. Dit wist hij nog niet, hij wilde het rustig aan doen. Prima.
Vrijdag bekroop me een gek gevoel en ik kreeg hem niet te pakken nooit, mijn gevoel zei heel sterk dat hij bij haar was, dus toen heb ik zijn voicemail ingesproken dat ik er nog steeds voor wilde gaan maar dat hij me al een paar dagen negeerde en ik dacht dat hij bij haar zou zijn. Ik hoopte dat het niet wat waar maar als het wel zo was wilde ik het weten. Dat ik zijn spullen weg zou brengen naar zijn broer (daar was ik nog geweest) en hij het daar op kon halen. Sochtends kreeg ik een sms van hem dat hij idd bij haar was en dat hij te laf was om mij te bellen. Da thij ontzettend in de war was en zich zo misselijk voelde van alles. of we dinsdag af konden spreken om er over te praten

Toen stuurde ik hem deze mail:
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
dat dit zo moet eindigen tussen ons...
Ik begrijp er helemaal niks van en vraag me af of ik dat ooit zal kunnen.

Een week geleden waren we het er samen over eens dat we zouden kijken wat er nog zou zitten, en jij wilde daar ook je best voor doen.
Nu ontdek ik dat je binnen een paar dagen je "relatie" met ..... weer hebt opgepakt net alsof er niks aan de hand is.
Vorige week belde je me elke dag, hadden we nog een paar keer seks, de laatste dagen heb je me keihard genegeerd.
Toen ik je vorige week donderdag sprak heb ik je de kans gegeven eerlijk te zijn, toen jij vroeg hoe ik het zou vinden als jij haar weer zou zien. Ik heb toen letterlijk gezegd dat ik het onwijs kut zou vinden maar als dat echt was wat je wilde dat ik me er bij neer zou leggen, als je maar eerlijk tegen me zou zijn. Dat zou je... blijkt dus van niet.

Ik ben nog nooit zo op mijn hart getrapt door iemand, heb me nog nooit zo ontzettend kut, vernedert en letterlijk waardeloos gevoeld. Dat je me zomaar inwisselt voor een ander binnen de kortste keren. Of speelde het al veel langer? geen idee of je daar ook eerlijk over bent geweest. Mijn ware liefde? je hebt (en tot voor kort) zo vaak gezegd hoeveel je van me hield en hoe gek je op me was en hoe fantastisch we het hadden samen, was dat dan ook niet waar? Ik vind het zo ontzettend kut dat je de tijd die wij samen hadden op zon manier wil eindigen.
Los van dat het uitging, als je vanaf dag 1 eerlijk was geweest tegen me, en had gezegd dat je liever haar wilde dan mij, was dat ook zwaar geweest. Maar nu heb je me een hele tijd laten denken dat jij ook nog wel wat zag tussen ons en haar niet zou zien, ik begrijp niet dat je na alles wat wij gedeeld hebben zo makkelijk met mijn gevoelens omspringt. Die ene zondag toen zij niet wilde dat je hier bleef slapen ben je weggegaan om haar gevoelens te sparen, maar mij (je zogenaamd belangrijkste persoon in je leven) meld je doodleuk via een sms dat je bij haar in bed ligt. En mijn gevoelens dan?

Maar goed, zoals ik al zei, ik zal het nooit begrijpen, zal nu nooit meer weten of het allemaal wel echt was tussen ons. Of jij wel echt was wie je je deed voorkomen. En dat is nog het meest zure van allemaal. Niet alleen dat de toekomst die ik zag met jou weg is, maar dat ook de herinneringen en het verleden wat wij hebben samen ineens voor jou niks lijken voor te stellen. In je sms geef je aan dat je zo in de war bent en je zo misselijk voelt over de situatie, en dat je bang bent dat ik je ga haten, hoe je schrijft lijk jij het slachtoffer van dit alles. Maar denk je wel eens na wat dit met mij doet? Hoe ik me voel? De hele dag denk ik aan niks anders en jij kan mij blijkbaar zomaar uit je hoofd en je leven zetten.

Je stelt voor om dinsdag af te spreken, en ergens zou ik niets liever willen, met je praten je alle vragen te stellen die er in mijn hoofd gaan, alle onzekerheden die ik nu voel. Maar heeft dat zin? Ondanks de sterke band die we hebben (die ik dacht te hebben met je) durf je mij de afgelopen dagen niet eens te woord te staan, wat zou er dinsdag anders zijn?
Je weet precies hoe ik me voel, hoe zwaar ik het hiermee heb en alsnog doe je wat je nu doet zonder daarbij stil te staan bij mij...

En nu? tja je leest dit straks of vanavond of morgen en voor jou verandert er niks, jij gaat gewoon verder en ik sta stil. Ik wil zo graag tot je door dringen, zo graag de persoon terug die je was, het leven wat wij samen hadden. Maar je hoort me niet en daarom lijkt het me beter dat we elkaar voorlopig niet meer spreken

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

De avond van de mail vlak nadat ik hem verstuurd had ontdekte ik dat hij met haar een lang weekend weg was in het buitenland! Terwijl hij met mij wilde kijken wat er nog was is hij weggegaan met haar. Daar heb ik hem nog mee geconfronteerd via een sms dat het me ontzettend tegen viel van hem en hoe hij dat kon doen en tegelijkertijd mij in de waan kon laten dat we er samen nog uit konden komen.
Vervolgens kreeg ik van hem een reactie dat hij in een impulsieve en naïeve bui een weekend weg had geboekt. Dat hij onwijs veel van me hield maar toch ook verliefd op haar was geworden en dat het zo verwarrend was voor hem. Dat zij het best leuk hadden samen maar toch hadden besloten te stoppen ermee omdat hij mij nog niet los kan laten. Dat hij hoopte me nog te spreken.

Ik heb teruggestuurd dat hij maar eens kritisch naar zichzelf moet kijken, dat ik veel vragen heb over het hoe en waarom maar dat hij maar eens goed bij zichzelf te rade moet gaan. En beter na had moeten denken voor hij zulke enorme stappen nam en dat ik hoopte dat het hem dit waard was geweest.

Ik voel me nu best wel sterk en denk ik zak er nu echt maar in het is echt helemaal klaar voor mij, hoe houd ik dat gevoel vast?