Godver, wat een klote dag! Met een hoofdletter K. Niet normaal...
Ten eerste door NS. Moest een uur wachten in de kou... Ik dacht dat mijn tenen er letterlijk af zouden vriezen. Maar goed, laat ik over hém beginnen.
Ik had al een vermoeden... Hij was al een paar dagen niet online geweest op MSN. En meestal komt hij iedere dag wel (even) online.
Vandaag zou ik hem weer zien op school en zou hem vast en zeker vragen of hij me had geblokt. Of mijn vermoedens klopte. Ik wilde het hem vragen als we alleen waren, maar dat moment kwam er maar niet van.
Uiteindelijk was het moment daar... Aan het einde van de dag... Om 4 uur. Ik stond mijn jas aan te trekken om naar huis te gaan. De kapstokken staan in een soort kleine ruimte en toevallig kwam hij ook binnen om zijn jas aan te trekken. Hij stond achter me en ik wou me omdraaien om hem te vragen. Volgens mij wilde hij me vasthouden ofzo. Ik zag nog net hoe hij zijn armen terugtrok, toen hij zag dat ik iets wilde zeggen...
"Heb jij mij nou geblokt?"
"Ja, geblokt én verwijderd," zei hij doodleuk.
Ik had mijn vermoedens, maar toch kwam het aan als een flinke klap in mijn gezicht.
"En waarom is dat?" Vroeg ik vervolgens.
Ik weet niet meer precies, wat hij toen zei. Iets van: "Dat, mijn beste, hou ik voor me", met een klop op mijn schouder.
In ieder geval; hij zei geen reden.
En daarna knuffelde hij me Ik - als idioot - dook natuurlijk direct in zijn warme, veilige armen, met been en al om hem heen geslagen. Omg... ik ging weg. Liep van het trappenhuis naar beneden. Vaak loop ik dan zo langzaam mogelijk, in de hoop dat hij me in komt halen Tot mijn vreugde, hoorde hem achter me aan rennen. Hij gooide een sneeuwbal naar beneden, die lekker mis was! Hij liep met me mee naar het station. Hij moest nog geld halen... ik wilde verder lopen, maar wilde toch ook bij hem blijven op de één of andere gore manier Ugh... dus ik liep hem maar achterna. Toen hij bezig was met pinnen, zag ik hem naar me zoeken met zijn ogen. Hij zocht verder, alsof hij verwachtte dat ik verder was gelopen zonder hem. Had ergens het gevoel dat hij ook graag had, dat ik bij hem bleef. Hij had niet door dat ik vlak voor hem stond. Toen hij liep naar zijn perron, zei hij niet eens "doei" tegen me ofzo. Klojo...
Pfff... ik weet niet waarom, maar toen ik daar zo rillend van de kou op mijn perron stond, had ik me toch zo'n zin om een potje te gaan zitten janken. Ik voelde me zo walgelijk, misselijk en verlaten. Het was druk, dus kon niet even ineen storten om te brullen. Ook omdat mijn vieze trein niet kwam opdagen.
Had hem nog ge-smst op het perron, waarom hij me nou heeft verwijderd. Ik smeekte om een goede reden. Maar zoals ik ergens al verwachtte; ik kreeg geen antwoord. Na de bus maar genomen te hebben, fietste ik het laatste eindje naar huis met nare hartkloppingen. God, die jongen wordt nog eens mijn dood!
Eenmaal thuis smste ik hem nogmaals. Met daarin dat ik concludeerde dat hij het zelf ook niet wist en dat hij nog wel een uitgebreide, sentimentele e-mail kon verwachten. En toen kreeg ik reactie! Ha-ha! Hij zei dat hij de reden juist wel wist, maar dat hij druk was momenteel. Right... Ik denk dat hij liegt. Of hij wil/durft er niet over te praten of hij weet het zelf gewoon echt niet.
Ik kan namelijk gewoon echt geen (geldige) reden bedenken, waarom hij mij zou blokkeren en verwijderen?! Ik dacht juist dat het zo goed ging tussen ons. We hadden geen ruzie. Het laatste MSN-gesprek vond ik juist best goed verlopen. Het voelde wat als van ouds. Ik snap hier toch werkelijk niks van... Ik had nog wat leuke (lingerie) foto's naar hem gestuurd. We hadden toen wel een meningsverschil in datzelfde gesprek. Iets wat bij mij in het verkeerde keelgat schoot en dreigde hem te blokkeren en te verwijderen. Hij reageerde té nuchter op mijn foto's en ik ben nogal onzeker, dus... Ik kreeg één foto terug van hem, terwijl ik zes foto's had gestuurd. Pfff... lekker dan. Hij zei er toen nog bij: "Dat is omdat je dreigde mij te blokkeren!" Dit gaf voor mij aan, dat hij wel duidelijk geschrokken was van mijn "dreigement". Dat het hem wel wat deed. Maar oké?! Dus ik mag hem niet blokkeren, maar hij mij wel?! Dit is toch vreemd?! Waarom zegt hij de reden niet gewoon?!! Verdorie... Hoe denken jullie hier nou over?
Ik had trouwens ook in dat gesprek gezegd dat ik een vriend had en we trouwplannen hadden. Kan dat er iets mee te maken hebben? Ja nou, hij zegt ook dat hij een vriendin heeft(, wat niet waar is overigens...).
Bah, waarom hou ik toch zoveel van die klootzak?!
Ik weet niet eens waarom ik van hem hou. Als je me pen en papier zou geven om op te schrijven welke dingen ik allemaal leuk aan hem vind, zou ik je het papier leeg teruggeven. Ik kan gewoon echt niks bedenken!
Soms denk ik dat ik gewoon verslaafd aan hem ofzo. Aan zijn aandacht... Als hij me al een smsje stuurt, met niks aardigs erin, voel ik me al beter
Pfff... wat haat ik dit! En NS, jou ook!!!

Update: kreeg net een smsje van hem: "Wouw, via een schermpje durf je ineens meer... Als je de reden wilt weten, dan moet je het zelf vragen, face to face". EN DAT DEED IK!!! Zoals ik hierboven al schreef. En dat heb ik ook terug gesmst. Maar geen antwoord terug hij is vast uitgeluld.
Weet je, wellicht zou de reden in die sms verborgen kunnen zitten. Zou hij wat meer in het echt willen ondernemen? Want bij ons ging vrijwel alles eigenlijk over MSN en in het echt is hij nog altijd hetzelfde tegen mij gebleven; hij kijkt nog altijd veel naar me, raakt me vaak aan en knuffelt me regelmatig... Hmmmh...

Aanvullende info: hij is psychotisch en autistisch

Vind ik een mooi, bijpassend liedje... origineel gezongen door een man (Daniel Bedingfield). Maar ja, aangezien ik vrouw ben... Laatste stukje:

"‘Cause I miss you, body and soul so strong that it takes my breath away
And I breathe you into my heart and pray for the strength to stand today
‘Cause I love you, whether it’s wrong or right
And though I can’t be with you tonight
You know my heart is by your side"