Er zijn momenteel 0 gebruikers en 4 gasten online.
Laf
Hallo allemaal,
Ik zit met een vraagje:
Ik heb mijn vriendin dus vorige week gebeld om te zeggen dat ik geen contact meer wil en dergelijke(zie vorige blog).
Maar ik heb haar toen ook gezegd dat ik het laf vind op welke manier ze het beëindigd heeft.
Ik vind het niet normaal dat zij er dus al zo lang mee in haar hoofd zat en dat zij zo gezegd er al een tijdje voor aan het vechten was. Maar dat ze het niet kon om de relatie te beëindigen omdat ze me te graag zag.
Ze heeft me daar nooit iets van gezegd, we hebben er ook nooit over gepraat. Ik wist dus van niks. IK voelde de laatste maanden wel dat het minder ging, maar dacht dat dit door externe factoren kwam.
Elke week was er wel iets: familiale problemen, hond overleden, probleem met vriendin, probleem met school, verhuis, veel stress situaties,... OP zo een moment kan je toch niet veel meer doen dan een steun zijn voor iemand?
Vrijdag avond ging ze sinds enkele weken vaak iets drinken met oude schoolvrienden. Ik liet dit in mijn volste vertrouwen toe. Omdat ik vertrouwen en respect zéér belangrijk vind in een relatie.
Maar plots ging ze soms ook gewoon weg met een "vriendin"(die haar soms respectloos behandelde --> klaagde ze vaak over tegen mij).
Die vriendin had een oogje op een barman, en mijn ex moest dus mee als steun. Moet natuurlijk lukken dat die barman een vriend heeft... En van het één komt het andere natuurlijk. Met zijn viertjes gingen ze dan stappen. Ik wist natuurlijk niet van die situatie, en ze heeft me ook niks verteld.
Als je weet dat ze dus, volgens haar uitleg, al een tijdje bezig was met onze relatie in vraag te stellen. En dat ze dus "verliefd" werd op die kerel. Dat ze dan plots wel de "kracht" vind om de relatie stop te zetten. Ondanks dat ze me nog doodgraag ziet,... EN dat ze zegt dat die kerel er voor zorgt dat het gemakkelijker is om mij te verwerken. Dat ze zich dus verzet tegen de gevoelens voor mij.
Mag ik dat dan LAF noemen?
Dit mijn lotgenoten, vraag ik mij af. Mag ik hier iets laf noemen?
Ik heb haar daarbij, de eerlijkheid zelve die ik ben, ook gezegd dat ze super was, etc... (tja, waar het hart van vol is,... ik weet dat het idioot is, maar ja, ik hé)
Alvast bedankt voor de antwoorden, de welke die ook mogen zijn.
Groeten,
Nico
- nico_nico's blog
- login of registreer om te reageren
Gebruikerslogin
Navigatie
Recente blogs
Recente reacties
Syndicatie
Archief
- Februari 2003 (7)
- Maart 2003 (1)
- April 2003 (6)
- Mei 2003 (19)
- Juni 2003 (24)
- Juli 2003 (13)
- Augustus 2003 (24)
Ja, vind van wel
Hey Nico,
Ja, je mag haar van mij laf noemen, de manier waarop ze het aangepakt heeft. Het blijkt dat zij, voordat ze jou ermee geconfronteerd heeft (letterlijk dan), dat zij gezorgd heeft dat zij al voldoende afstand van jou genomen had en op een ander kon terugvallen. Hoor en lees dat wel meer en vind dat ergens zeer spijtig. Logisch ook dat zij dan al 100 stappen verder dan jou zit, voor nu toch, kan altijd zijn dat zij later toch ook nog wel eens terug gaat kijken op dit. Dat zij gezellig met z'n 4-tjes op stap gingen, moet jou nu ook veel pijn doen. Weet je dat nu wel van haar of via via? Het feit dat ze iemand gezocht heeft om op terug te vallen, geeft aan dat ze niet sterk genoeg was om alleen te vallen, zij gebruikt hem ergens nu als excuus om de relatie te beëindigen en om sterker achter haar beslissing te staan.
Ik ken nog zo iemand: haar relatie gaat al jaren niet meer (volgens haar gevoel), maar ze gaat pas van haar vriend weg, zodra ze een ander heeft. Vind dat moeilijk om te begrijpen, maarja.
Ik vind mijn laatste ex trouwens ook laf, merkte de laatste tijd dat het ook minder ging, maar weet dat ook aan externe factoren (verbouwingen huis).
Wat ik nog het lafste van al vind is dat hij mij op het begin nadrukkelijk gevraagd heeft dat als er iets was dat dadelijk te bespreken, aangezien zijn laatste ex maanden haar afscheid had voorbereid, zonder erover te praten en dan ineens vertrokken is, brief achterlatend. Bleek dat zij er wel met anderen al over gepraat had en nog niet met hem. Als ik nu terugkijk, merk ik dat hij het eigenlijk, buiten het feit dat hij het face to face tegen mij gezegd heeft, net op dezelfde manier gedaan heeft.
Wat ik ook laf (en kinderachtig) vind aan mijn ex, is dat als hij mij tegenkomt, van mij wegloopt of mij niet durft aan te kijken.
Zo zie je maar, zij zijn zeker niet zo 'super' als we denken (ok, je ziet iemand graag en dan vindt je diegene altijd speciaal). Misschien helpt het je wel in je verwerking, dat zij ook iemand is die niet perfect is en mindere kantjes heeft.
Groetjes
@Mel
Hallo Mel,
Nee, ze heeft me verteld dat ze met haar "vriendin" iets ging drinken omdat haar vriendin die barman wel zag zitten. En zij moest mee als steun. Normaal ging ze dus met haar ex-klasgenoeten af en toe iets drinken(maar of dit correct is weet ik niet zeker, nu doe je mij zelf twijfelen, hoe lang is dit al bezig hé...)
De laatste weken zei ze me wel dat ze gewoon iets ging drinken met haar vriendin, maar nooit over die nieuwe kerel natuurlijk. Altijd dat excuus dat ze mee ging om haar vriendin te helpen en voor het plezier naturlijk.
Maar blijkbaar was er daar nog een jongen en zo is dat gekomen, vermoed ik. Het klinkt wel leuk hé. Met uw vriendin, en haar vriend zijn vriend die dan uw lief is.... Dubbel dating...
En ik kan ook niet snappen dat zij zo snel naar iemand anders kan lopen, zeker as ze nog met zó veel gevoelens zit voor mij. In één van de gesprekken die we gehad hebben, zei ze me zelf dat ze het allemaal niet goed wist wat ze moest doen, en dat ze spijt zou hebben van haar beslissing...
Ik stel mij dan de vraag: wat gaat ze zoeken bij die nieuwe, uiteindelijk onbekende, caféscharrel?
Ik heb haar ook gezegd dat het dom is, en dat het weinig kans heeft om goed af te lopen. Maarja, het maakt het gemakkelijker voor haar om mij te verwerken. (vloeken doe ik hier op!)
Ja, blijkbaar heb je het zelfde meegemaakt. Als er een probleem is in een relatie dan moet je toch met je partner praten? Tenzij er echt noemenswaardige problemen zijn: bedrogen, geweld, ...
Ik snap dat toch ook niet.
En als hij niet in je gezicht kan kijken, dan is dat toch ook maar raar.
Mensen zijn toch soms zo onbegrijpelijk hé. En dan te zeggen dat we hier over onze ex-partner bezig zijn.
Nee, super zijn ze zeker niet!
Maar ik hecht me aan mensen, en dan neem ik er alle minpunten zonder probleem bij.
Groeten,
Nico
Ja Nico, ze doet onwijs laf.
Ja Nico, ze doet onwijs laf. Ze vermijdt de confrontatie en daarmee laat ze jou schieten. Het zal me niet verbazen dat ze hiermee een heleboel andere mooie, goeie en leuke dingen in haar leven laat schieten. Coz she's a chicken.
Gast. Je hebt nu op een rijtje gezet waarom ze niet de moeite waard is. Wees nou gewoon eerlijk tegen jezelf: je bent boos, kwaad, ziedend, maar je wilt het zelf niet aan. Omdat je haar geen pijn wilt doen? Omdat je net iets meer met haar bezig bent dan jezelf? Omdat je diep van binnen je eigen belang ondergeschikt maakt aan die van haar? Omdat je het ontzettend moeilijk vindt om afstand te nemen van klotesituaties?
Je lijkt echt zoveel met haar bezig te zijn (makes sense), maar je kijkt daarmee niet naar jezelf. Wat vind jij nou van jezelf? Seriously, dude... je hebt de gelegenheid om op een rijtje te zetten wat goed voor jou is wat relaties betreft, en wat voor een relatie jij wilt. Daarvoor zul je eerst voorbij de boosheidsfase moeten gaan.
Jelle.
"Als er niets is waarvoor je bereid bent klappen te vangen, word je niet gelukkig. Kies wel je strijd zorgvuldig." (Jelle)
"Het leven is veel leuker dan je ex." (Loesje)
"Het leven is als taco's eten. Niet aan beginnen als je bang bent om te knoeien." (anoniem)
Tja, laf...
Hallo Jelle,
Je hebt volledig gelijk in wat je zegt. Maar daar herken ik me zelve als iemand die laf is tegen over zichzelf. Nogal confronterend.
Maar je hebt natuurlijk gelijk in wat je zegt. En inderdaad: ik ben meer bezig met haar dan met mijn situatie.
Ik denk nog altijd dat haar volgende relatie een flop zal worden. Omdat ze me mist en doodgraag ziet... En dat het met die nieuwe kerel niet goed zal aflopen. En dat ze daarom dan moet weggooien wat wij hadden...?
Maar het feit dat ze ooit nog contact opneemt, of dat haar familie nog met mij contact opneemt maakt het voor mij zéér moeilijk om het af te sluiten. Ben ik naïef, en zal na een paar maand niemand contact opgenomen hebben?
Tja, ik hoop soms dat ik boze berichten,mails, telefoons zou krijgen om duidelijk te maken dat ik een eikel ben, en dat ze nooit nog iets van mij willen horen, etc...
Maar daar moet ik niet ophopen, er is "helaas" geen reden voor.
En ben ik nu in de boosheidfase? Telleurstelling is een betere omschrijving. Ik kan niet begrijpen dat iemand zoiets kan doen, wetend dat ze het zelf dom vind. (allez, ze kan het niet omschrijven, en slaat tilt in haar hoofd of zoiets, als ik vroeg om het te opmschrijven)
Bedankt voor de reactie.
Groeten,
Nico
laf
hai nico
ik vind het zeker laf!!
ook ik zit met dit dillema.....mijn man is nu tijdelijk ergens anders gaan wonen om te kunnen nadenken zegt ie.......maar mijn gevoel zegt dat hij er lang uit is.
ook hij is voor zich zelf allang bezig geweest om afscheid te nemen....
en nooit iets tegen mij gezegd!
we hebben samen een kindje en ik vind dit bijzonder laf om een relatie van 14 jaar zo te beeindigen.......het word je dus even verteld en je staat meteen zo verdomd machteloos!
je kan helemaal niks meer want hij is allang vertrokken , helemaal in zijn koppie....LAF!!
hij heeft de knoop nog niet defitief doorgehakt , of hij durft ook dit niet te zeggen .....mmm ik weet het niet....
ik zou willen dat ik nog een kans kreeg , voor mezelf maar ook voor mijn kindje....
kun je met jezelf leven als je op deze manier uit elkaar gaat????????
ik weet het niet.........ik denk het niet.......je wilt toch het gevoel hebben dat je er alles aan hebt gedaan.....en geprobeerd....
ik hoop dat ie ons die kans nog wil geven!!!
maar door deze laffe manier krijg je de kans niet meer!!
en dan vind ik zeker laf!!!
groetjes help
Nog erger bij u Help
Hallo Help,
Een relatie beëindigen van 14 jaar op die manier + dan ook nog een kindje hebben. Dat is nog erger dan bij mij. ZOiets doe je helemaal niet. Op zijn minst moet je er over praten. Moet je luisteren waar de problemen zitten. Als de problemen even banaal zijn als bij mij dan is het belachelijk om daarvoor een relatie te beëindigen.
Ik hoop voor u dat hij gewoon effen rust wil. En dat ie later nog terug komt. Al is het maar om te praten. Zodat je weet waarom en hoe. En dan kan je er nog voor vechten.
Ik wens je sterkte en geluk toe.
En laat maar weten hoe het afloopt, of als je gewoon je hart wilt luchten.
Sterkte!
Groeten,
Nico
honey, what about the kids?
Wanneer er in een relatie-einde kinderen in het spel zijn, wordt een situatie inderdaad extra belastend. Logischerwijze wordt aangenomen dat de aanwezigheid van kind(eren) een belangrijke factor zou moeten zijn, om tóch bij elkaar te blijven en het te (blijven) proberen.
Maar, met alle respect, ik vraag mij toch af of kinderen er werkelijk bij gebaat zijn wanneer partners besluiten bij elkaar te blijven vooral en alleen omwille van de kinderen. Als het niet werkt of niet langer gaat, als het 'gevoel' verdwenen is, als de 'koek op is', dan geloof ik zelf eerlijk gezegd niet dat een (gedwongen) samenzijn koste wat het kost in stand moet worden gehouden. Óók en zélfs niet wanneer er kinderen zijn. Alleen al het feit dat de mogelijkheid aanwezig is dat er tussen partners een frustratie of onrust zal blijven bestaan, die kinderen nu eenmaal makkelijk 'oppikken'.
Als we het welzijn van kinderen voorop stellen, zie ik een gedeeld co-ouderschap waar partners los van elkaar hun eigen leven leiden, als een veel gezondere en betere basis. Al ben je dan helaas niet meer bij elkaar, je vermijd daar in ieder geval wel mee dat kinderen opgroeien in een gezin waar het gewoonweg niet botert tussen partners--en ouderschap enorm onder druk komt te staan omdat het concept 'we zijn een sterk team samen' ver te zoeken is.
Soms werkt het gewoonweg niet--en dit kan (of wil?) je niet altijd overzien of inschatten in de periode vóórdat er kinderen zijn. Toch mogen kinderen nooit DE belangrijkste reden zijn om een in de basis slecht werkende relatie tóch in stand te houden. Een stabiel maar één-ouder gezin lijkt mij namelijk nog altijd beter en vruchtbaarder voor het welzijn van kinderen, dan een onstabiel twee-ouder gezin.