het weekend kan soms zwaar zijn...
deze week was een moeilijke week... De afscheidsbrief, de email erna..., het antwoord...
het heeft me een beetje terug een stapje achteruit gezet allemaal...
dit weekend zouden we samen met haar petekindjes gezellig in een bungalowpark doorbrengen, in de bossen, zwembaden, lekker gezellig... het zou de eerste keer zijn dat we zo'n formule uitprobeerden... ze is er nu alleen met hun, jammer dat het zo moest lopen... denk soms dat er ergens een andere realiteit is, eentje waarin alles nog goed gaat, waar ik nu gezellig erbij was en we ons goed zouden amuseren en alle plannen uitvoeren die we maakten...

maar het is niet zo, de realiteit is anders en daar kan ik toch niets aan veranderen, die oude realiteit moet ik loslaten...

vanmorgen belde haar moeder om te vragen of ik nog eens wou komen eten... m'n ex-schoonouders missen me, ze zijn er nog steeds niet goed van, ze hopen nog steeds vurig opdat alles goed zou komen, maar dat zal niet gebeuren, heb gezegd dat ik niet zou gaan, ik mis ze wel en zie ze graag zei ik, maar het is te moeilijk, ik moet nu proberen los te laten en naar ginder gaan is vasthouden en zou me terug hoop geven en dat is slecht voor me, dat begreep ze wel... ze beginnen toch te merken, merkte ik, dat de kans klein is dat het ooit nog goed komt... ze hebben ook al veel meegemaakt, dochter verloren, andere dingen, dan een leuke schoonzoon en leuke & mooie toekomst, dochter met trouwplannen, dromen van kleinkindjes,... en dan plots hun dochter die totaal onverwacht zo'n beslissing neemt...

ze hebben het er moeilijk mee, maar ik heb de kracht momenteel niet om ze ermee te helpen, dat kan ik niet aan nu... vind het zo jammer maar ik moet nu aan mezelf denken, vind dat echt niet gemakkelijk...
pfff...

ik wil verder, ik wil loslaten, maar het lukt me soms gewoon niet... soms overvallen me van die droevige momenten, dat de tranen komen en komen en veel verdriet en gemis... wat mis ik haar toch fel...

af en toe denk ik aan de dingen die ik niet leuk vond aan haar en dat helpt, maar niet altijd... weet je, dat zijn dingen die niet belangrijk genoeg waren, dingen waar ik niet over viel, want ik hield van haar, wat hield ik van haar besef ik nu...

maar zij is een twijfelaar... veel te veel twijfelen, over alles, jammer, echt jammer, het had zo mooi kunnen zijn, het was er allemaal... die twijfel was er teveel aan...

ooit zal ik wel iemand tegenkomen waar het mee lukt, iemand beter, iemand die evenveel voor mij gaat als ik voor haar... alleen, dat lijkt nu nog zo ver af... moet nu eerst door een lange donkere tunnel, alleen, eenzaam, onzeker...