Ik wil graag even van me afschrijven, zes weken geleden ging het voor de tweede keer uit met mijn ex (1e keer was mei 2012, weer terug bij elkaar rond juli 2013). Hij had toch niet genoeg gevoelens om bij me te blijven. Okay, nu na een paar weken gaat het op zich wel met me, ik ben er aan gewend dat ik alleen thuis ben, ik kan drinken met vriendinnen zonder daarna huilend op de fiets te stappen, maar toch blijft er wat knagen.

Als ik mijn ex spreek, wat niet zo heel vaak is, vraag ik direct na of hij al iets met iemand anders heeft gedaan. Tot nu toe heeft hij steeds ontkennend geantwoord maar ben heel bang dat dit binnenkort anders zal zijn... Los daarvan, hij gaf steeds aan vrienden te willen blijven en mij niet uit zijn leven te willen. Ik heb aangegeven dat ik niet weet of ik dat kan, waardoor hij meer trok aan me tot ik toegaf het ook te willen. Ik heb hem gevraagd een keuze te maken omtrent spullen verdeling (We woonden samen) en zich uit te schrijven etc. Dit heeft hij nog steeds niet gedaan, hij reageert op zijn tempo en zoekt contact wanneer hem dat uitkomt. Daarin houdt hij totaal geen rekening met mij. Afgelopen weekend was hij naar een techno feestje, ik hoor het hele weekend niks tot dinsdagochtend, dat hij naar zijn werk gaat met een zware kater en hoe mijn pasen was. Ik besloot niet direct te reageren, en kreeg savonds weer een sms of het wel goed met me ging want hij hoorde niks van me? Ik de volgende dag een sms sturen, met een vraag aan hem of we binnenkort konden afspreken om zaken te regelen en te spreken over ons vervolg, geen reactie. De dag erna stuurde ik wat hij deed toen ik niet snel genoeg reageerde en weer niks. Tot hij me savonds belde, lichtelijk aangeschoten na werkborrel. Toen ik hem vroeg hoe hij het voor zich zag, onze vriendschap omdat hij alleen maar reageert wanneer hem dat uitkomt, gaf hij aan dat we toch geen relatie meer hadden en dat hij dus niet binnen een paar dagen hoefde te reageren. Ik gaf aan dat ik dit nogal raar vond, en dat je ook reageert op vrienden wanneer ze je vragen af te spreken of iets te doen. Hij bleef een beetje raar doen aan de telefoon, begon met oude koosnaampjes etc dus gaf aan dat ik hier geen zin in had en heb hem opgehangen. Vervolgens krijg ik de volgende ochtend een sms met excuses en of ik boos op hem ben? Heb daar niet op gereageerd. Tot gisteravond, ik stond onder de douche en dacht na over het voorval en kreeg ineens inspiratie. Omdat ik het aan iemand kwijt moet, deel ik de sms die ik stuurde hier even:

"Ik probeer te begrijpen wie je bent vandaag de dag. Maar snap het niet. Wanneer ik afstand neem geef jij aan dat je mij niet uit je leven wilt en vrienden wilt blijven. Wanneer ik vraag af te spreken kan dit niet omdat je bang bent dat ik emotioneel ben. Hoe zie jij die vriendschap dan voor je? In mijn ogen zouden we samen moeten kijken hoe we dat kunnen blijven, daar moeite voor doen. Je geeft aan nog veel van me te houden maar toont nul interesse in mij. Het lijkt alsof het enige wat belangrijk voor je is stappen met A. (zijn vriend bij wie hij nu in woont), zuipen sjansen met vreemden op zoek naar je spanning. Zo belangrijk zelfs dat je mij, en wat wij hadden daarvoor opgeeft. UIt elkaar groeien, verliefd worden op een ander of niet meer van iemand houden is, hoe moeilijk ook, te begrijpen en te accepteren, dit "makes no sense". Ik ben niet boos, meer verbaasd en verdrietig. Die lieve, eerlijke, zorgzame jongen met wie ik een fantastische relatie had, lijkt niet meer te bestaan. Je lijkt een lege huls, oppervlakkig en narcistisch. Totaal tegenovergesteld aan hoe je eerder was. Ik hoop echt dat je gelukkig bent met je keuzes lieve S. ondanks alles ben je nog steeds de belangrijkste persoon in mijn leven en dat zal voorlopig ook wel zo blijven. Maar ik weet niet zo goed wat ik hier mee aan moet wanneer jij je gedraagt zoals je doet..."

Gisteravond kreeg ik de reactie dat hij maar de helft had ontvangen en of ik het opnieuw wilde sturen, dus dat heb ik gedaan. Daarna, helemaal niks meer.
Ik weet dat ik het los moet laten, hij is zo bezig met zichzelf, met uitgaan, drinken tot ie er bij neervalt, etc. En totaal niet bezig met mij. Okay, ik weet dat we geen relatie meer hebben en hij die verplichting niet heeft, maar dit steekt me zo. Vooral omdat elke keer als ik stappen maak om afstand te creëren hij dat teniet doet door te zeggen dat ie mij niet uit zijn leven wil en vrienden wil zijn. Maar niks wat hij doet lijkt daarop. Bah, voel me hier zo rot over, heeft iemand ervaringen met iets dergelijks? En is dat uiteindelijk toch nog goed uitgepakt?