Ik lees hier zoveel verdriet, pijn, boosheid en vele andere emoties.... Heb hier zelf ook geschreven en nog..
Ik geloof dat ik nu zelf uit mijn liefdesverdriet geklommen ben. En eigenlijk wil ik dat positieve nieuws ook met jullie delen. Want het kan voor mensen die nog heel diep in het liefdesverdriet zitten heel veel hoop scheppen.
Het is soms een hele lange weg, maar je komt er weer bovenop. Je vergeet die ander niet, dat hoeft ook niet, maar ik kan nu terugkijken op een periode zonder dat ik er pijn of verdriet van voel...

Heel langzaamaan ga je stapje voor stapje vooruit... Eerst voel je je al een dag helemaal goed... later al drie dagen achtereen. Nog wat verder denk je niet eens meer dagelijks aan je zgn grote liefde en zo ben je stapje voor stapje omhoog aan het krabbelen!

Mensen, ik weet hoe diep je kan zitten. Toen ik hier begon te schrijven was dat mijn 4de keer liefdesverdriet al. Maar wel de minst heftige. Ook al was de relatie het meest intens.
Mijn eerste keer liefdesverdriet is inmiddels 2,5 jaar geleden en ik weet nog goed hoe diep ik toen zat. Ik wilde niet meer, zag niets meer zonnig in, dacht en voelde alsof het nooit over zou gaan. Maar tijd heeft het tegendeel bewezen. Ik geniet weer van volle teugen. Mij krijgen ze niet klein!!!

Hoop dat jullie iets aan mijn verhaal zullen hebben!

Veel sterkte en denk aan jullie!