Mega terugval

afbeelding van eeffie

Midden in de nacht, kan niet slapen. De pijn gat door me heen. Nog steeds, kom er niet uit. Hij heeft me zoveel pijn gedaan en sinds hij al 3 jaar bij die ander is is hij happy en heeft veel vrienden, vacanties en ach alles eigenlijk. Maar mij heeft hij zo gebruikt in die jaren en almaar voorgelogen en de keren dat ik hem nog moet zien liegt hij ook.

Ik lijk in mijn leven steeds meer te verliezen. Ben niet gelukkig, niets lukt. Waarom gaat het zo.
Waarom is het leven zo hard voor mij en krijgt hij haast nooit een tegenslag en ik alleen maar.
Steeds weer komt het terug, steeds snap ik het niet meer en doet het me pijn dat het bij mij niet wil lukken.

Heb liggen huilen in bed, voel me alleen en gebruikt. Hij lijkt nu zo anders met haar en alles zit hen mee, ze hebben zo gemeen gedaan, mogen gemene mensen dan gelukkig worden? En mensen die constant knokken voor het goede en altijd proberen redelijk te zijn en alles te snappen en zich in te zetten voor mensen (veel liefdadigheidswerk) mogen die niet gelukkig worden, mag ik niet gelukkig worden?

Ik dacht vanavond hoe zou het zijn als ik dood was, zou het ze uberhaupt raken, zou het de mensen (behalve vrienden die ik al lang heb) uberhaupt iets uitmaken. Egoisten die aan hun eigen belang denken geven die om je, ik denk het niet he?

Maar waarom kom ik er zoveel tegen, hoe kun je je ervoor wapenen? Ik weet het niet meer, ik ben uitgevochten, ik wil zo graag dat dingen nu gewoon op mijn pad komen. En dan krijg ik denk ik wel weer de energie om het aan te gaan, nu leef ik op de automatisch piloot.
Ik ben op.....

Eeffie

afbeelding van johnny bravo

je kijkt teveel naar hun

eeffie, je moet niet naar hun kijken, probeer daar afstand van te nemen, het is jou leven niet, misschien wil je denken dat het jou leven had kunnen zijn, maar dan krijg je de pijn zoals je die nu hebt. zij zijn doorgegaan met leven dat moet jij ook doen. de realiteit is vaak ook anders, gemene mensen worden gelukkig en worden soms daarna nog een keer gemeen en weer gelukkig, lijkt oneerlijk maar is wel hoe de wereld in elkaar zit. het spreekwoord wat je zaait zal je oogsten is niets meer als een spreekwoord, zit vaak achter wat je iemand toewenst alleen dat komt meestal niet uit. als jij vast blijft houden aan een relatie die niet meer is zal je ongelukkig blijven, dat moet je gewoon beseffen, jij bent niet afhankelijk voor je geluk van hun, je bepaald zelf je geluk, zeker na 3 jaar moet je niet terug blijven kijken.

afbeelding van ptm

Oei !

Hmvrpm78

Johnny Bravo,
in je reactie heb je deels gelijk(het eerste gedeelte!Je moet idd doorgaan met je eigen leven en er wat van maken.Dat geeft de meeste bevrediging,want anders zijn die jaren na de breuk verloren jaren.
In het tweede gedeelte ga je toch iets te kort door de bocht.
"zeker na 3 jaar moet je niet terug blijven kijken". Zeker in mijn geval,als je je ex 27 jaar kent en een gezin hebt opgebouwd!Voor mij is het nu
3 jaar geleden de breuk.Het is wel het grootste deel van je leven dat je met je ex hebt beleefd!Dus terug blijven kijken? Ja!!Vanzelfsprekend doe je dat.Anders heb je een leegte van 27 jaar.En dat werkt niet.
Ik vind wel dat je moet leren omgaan met die lange periode met je ex.
Het een plaatsje kunnen en willen geven.Dan pas kun je doorgaan!!!
Dan pas kun je weer zelf gelukkig worden!!
Hmvrpm78

afbeelding van johnny bravo

niet in verleden blijven hangen

je hebt gelijk, 27 jaar is een hele tijd. ik heb eerder liefdesverdriet gehad, die relatie duurde 8 jaar, ik bleef toen te lang met mijn gedachten in die relatie hangen. je kan zeggen je moet het een plek geven, maar dat betekent gewoon dat je er afstand van neemt de tijd helpt je daarbij. na 27 jaar zal dat natuurlijk veel moeilijker zijn omdat het in feite je leven is geweest, maar zelfs dan moet je er afstand van nemen. afkicken van je partner, van je kinderen, van het gezinsgevoel van die hele 27 jaar. het is dan geen leegte meer maar een herinnering, je denkt dan nog terug, alleen als dit terugdenken een deel van je dag in beslag neemt is dat niet goed, heeft geen zin, je moet dat dan gewoon afkappen, even je gedachten verzetten, wat anders gaan doen.

je ziet dit denk ik het meeste bij partners die alleen blijven. als je alleen bent ga je piekeren, heb je niet zo snel afleiding. beste is denk ik dan om een nieuw leven te verzinnen. ik denk dan aan een vereniging, sport of nieuwe vrienden, vrijwilligerswerk, kan eigenlijk van alles zijn. ik ging voor een half jaar naar bosnië, moet je ook maar zin in hebben, maar ik kwam wel als herboren terug om daarna aan een nieuwe relatie te beginnen die ook weer strandde na 5 jaar, ach ja shit happens.

afbeelding van vincie

Hoi Eeffie,

Hé, wat een triest verhaal ... dat klinkt niet als de stoere dame die ik afgelopen mei in Utrecht heb ontmoet! En toch was jij dat, een sterke vrouw die goed in haar vel zat en precies wist wat ze wilde en voelde, die mij toen een hart onder de riem kon steken want voor mij was het allemaal nog erg vers toendertijd.

Eeffie, het is idd een megadip, maar ook daar kom je weer uit! Ik geloof dat je sterker bent dan dit verhaal doet vermoeden, ook voor jou gaat de zon weer schijnen, ik sluit me bij de anderen aan: denk vooral aan jezelf en niet meer aan hem en haar (en dat van iemand die dit laatste ook elke dag nog doet Knipoog ) Hij is jou niet meer waard, dus steek je energie in jezelf want jij bent het wel waard!!

Sterkte en een dikke knuf, Vincie

afbeelding van Amelie

Geluk

Lieve, lieve Eeffie, wat verschrikkelijk dat je je zo voelt! Je hebt veel voor anderen over en dan is het naar om te bedenken je hier alleen voor staat en dat je het een stuk minder goed hebt dan anderen. Want waar heb je dat aan verdiend.

Je schrijft dat je ex met "die ander" nooit tegenslagen heeft. Van de andere kant heb je weleens geschreven dat jij op zoek was naar verdieping en dat hij dat niet in zich had. Misschien leidt hij nu wel een leven (weliswaar zonder tegenslagen van buitenaf) dat in jouw ogen oppervlakkig is. Voor jou zou dat toch geen gelukkig leven zijn? Het helpt niet om jezelf met anderen, je ex in het bijzonder, te vergelijken. Wat ik hiermee wil zeggen is dat geluk voor iedereen anders is. Het ene leven is voor de een niet net zo goed als een ander het zou beleven. Snap je wat ik bedoel? De tevredenheid en het geluk zitten voor een groot deel jezelf, daar komt het op neer.

Ik denk dat heel belangrijk is om te bedenken wat voor jou de dingen zijn waar je blij van wordt en om af en toe wat dingen te gaan doen die je puur en alleen doet omdat JIJ het leuk vindt, niet omdat je denkt dat je anderen ermee helpt. Waarmee je jezelf niet afhankelijk kunt maken van de waardering van anderen. Zodat je je niet naar hoeft te voelen over jezelf als je geen of niet genoeg (wanneer is het eigenlijk genoeg?) waardering van anderen krijgt voor wat je voor anderen over hebt. Op die manier zorg je denk ik dat je niet steeds op je "zwakke plek" geraakt kan worden.

Je bent heus niet alleen maar een leuke Eeffie omdat je anderen zo goed kunt helpen. Als anderen dat wel zo zien, hebben ze volgens mij inderdaad misbruik gemaakt van de mooie eigenschap dat je gevoelig bent, anderen goed kunt begrijpen en precies de juiste dingen weet te doen en te zeggen. Bedenk daarom ook bij vriendschappen en relaties waarom je met die persoon wilt omgaan. Wat heb je te bieden, maar ook: wat heeft de ander jou te bieden. Het kan natuurlijk dat het nergens op slaat wat ik nu zeg!

Zelf vind ik het leven ook allang niet rechtvaardig meer. Als ik een zweverige bui heb, denk ik weleens dat iedereen in zijn leven iets moet leren. En dat het voor de een nu eenmaal meer moeite, meer onbegrijpelijke afslagen en zijstappen, kost om de bestemming te bereiken dan de ander. Het lijkt soms net of er jarenlang kiezelstenen naar me zijn gegooid om me duidelijk te maken dat ik iets in mezelf moest veranderen, toen een enorme kei en uiteindelijk een reusachtig betonblok. D weg... De verwerking daarvan liep helemaal spaak. Toen snapte ik pas dat ik niet verder kon met de manier waarop het er jarenlang in mijn hoofd aan toe ging.

Verder IS het rouwproces hartstikke zwaar. Je hebt er zelf niet voor gekozen en het gemis van de ander, de herinnering aan mooie tijden kan gekmakend zijn. Hou vol, hou vol!!!!! Liefs, Amélie

afbeelding van ptm

tuurlijk,maar helaas zó werkt dat niet!

Hmvrpm78

Mooie woorden,maar helaas wéér te kort door de bocht!
Afstand nemen van je ex?Já
Afstand nemen van je gezin??
Afstand nemen van je kinderen?Nooit!!
Verenigingen etc.Já dat heb ik gedaan en dát werkt!!
Herinneringen een plaatsje geven?Já
dat heb ik óók gedaan!
Kortom lees mijn laatste Blog
(en eventueel mijn eerdere).
Maar bedenk wél dat het mijn leven is en niet het jouwe!En dáár schuilt het verschil van mening in!
Maaruh bedankt voor je mening!
Ennuh bedenk dat dit Eeffie's Blog is.
Ik begrijp Eeffie's worsteling maar ál te goed!!!
Hmvrpm78

afbeelding van Sharkane

Heey Eeffie, Je verhaal

Heey Eeffie,

Je verhaal raakte me echt en ik herken me erin! Je vecht en je vecht en je hoopt dan dat je iets van geluk mag kennen. Net als je denkt dat je gelukkig bent en vrede hebt met jezelf gebeurd er weer wat waardoor je weer je weg naar boven mag klimmen.
Ook ik hoop dat op een dag mijn harde werken en doorzettingsvermorgen wordt beloond.

Ook ik kan vaak niet slapen ook al ben ik dood op door mijn ldvd.
Maar je moet volhouden meid! Je moet proberen los te laten.
Wees gelukkig met jezelf... je moet denken: klootzak, hij verdient mij niet eens. Ik verdien iemand die voor mij wilt vechten!
En tis zo moeilijk dat weet ik, want ik heb het ook allemaal door moeten maken. Maar je moet op een gegeven zo kapot zijn, zo doodop dat je het zo niet meer langer wilt. Dat je boos wordt en zegt: nu moet het ophouden! Die pijn die tranen, ik ga gelukkig worden!

Maar zo te horen ben jij een vechtertje, je moet gwn helemaal instorten om het helemaal zat te zijn. Zat om ongelukkig te zijn en hem te missen. Stap op, veeg je tranen weg en kijk omhoog!
Kijk naar de hemel en de sterren en zie hoe mooi dat eigenlijk wel niet is! Snuif de nachtlucht op en ontspan. Het leven kan zo mooi zijn! Zelfs de kleine dingen zoals een ster die in de hemel blinkt. Een wandeling bij het strand. Geniet van de wind in je gezicht en ontspan!

Sterkte meid, want tis ook niet makkelijk!

afbeelding van Jack - inactief

Problemen oplossen

Eerst even mijn situatie in het kort, zodat je je een beeld kunt vormen Knipoog

Man, 35+, 1 kind, relatie na 12 jaar op de klippen, 7 maanden single, handjevol vrienden over, praktisch geen familie meer, schoonfamilie koos andere kant, financieel niet veel speelruimte, maar barstensvol innerlijke kracht. En dat laatste heb ik dus het afgelopen half jaar ontdekt Glimlach

Maar terug naar jou.

Problemen komen nou eenmaal op je pad, bij iedereen in meer of mindere mate. En de kunst is om te leren ze aan te pakken. Ik denk dat er weinig mensen rondlopen zonder problemen, maar niet iedereen blijft erin hangen en rondtollen. Dat is denk ik ook een beetje een keuze die je maakt. De survivors leven in de realiteit, vatten problemen bij de hoorns en kijken vooruit. Degenen die het moeilijker hebben kijken teveel achteruit en zien de toekomst als een zwart gat. Met de welbekende spiraal tot gevolg.

De enige manier om problemen op te lossen is door ze aan te pakken.

Dus je moet een plan maken, je doelen vaststellen en dat uitvoeren. Als je elke dag een klein stapje doet in de richting van de oplossing, dan heb je op een gegeven moment een andere situatie gecreëerd.
Voor wat betreft het gevoel dat zgn. egoïsten (de aan-hun-zelf-denkers) meer mazzel hebben dan mensen die aan andere denken, denk ik dat de aan-hun-zelf-denkers kiezen voor de richting die ze het meeste geluk brengt. De andere-mensen-denkers (ik ben er zelf ook eentje hoor..) hebben vaak andere normen en waarden en blijven daardoor weleens hangen in minder prettige situaties.

Ik denk dan ook dat een beetje meer aan jezelf denken eigenlijk best een positief iets kan zijn. Cijfer jezelf niet weg en kies de richting die je het meeste geluk brengt. Heb ik ook moeten leren.
In ieder geval, terugkijken is zinloos. Voor jou was je relatie misschien de hoogste top die je kon bereiken, maar ik weet inmiddels dat alles relatief is. Leer ervan, los je problemen op en kijk vol goede moed naar de toekomst. Breek uit je oude patronen, verwen jezelf eens en lees de verhalen op het forum om te zien dat je niet de enige bent die worstelt met de hardere kanten van het leven.

Doe je best.

-change is inevitable-

afbeelding van Boo

Trucje?

Ik kan echt niets tegenspreken wat je in je mail zegt. Alleen het doen blijkt niet zo makkelijk gezegd als gedaan. Gisteren maakte ik een lijstje wat ik vandaag allemaal moest doen. Werk zoeken, auto'tje zoeken, huur betalen... praktische dingen die gedaan moeten worden. Vandaag ben ik al sinds deze morgen aan 't wenen. Hoe solliciteer je in deze toestand?? Is er een truk voor?

afbeelding van Sharkane

Heey Boo, Solliciteren kan

Heey Boo,

Solliciteren kan gewoon hoor. Het is mij gelukt en ik ben aangenomen.
Af en toe moet je je gewoon bij elkaar rapen. Ik stort altijd in de avond in. Ook al krijg k hem niet uit me hoofd, al die herinneringen en die vragen. Maar het gaat, zet gwn je beste beentje voor en krijg vooral geen medelijden met jezelf. Zie het als een kans om opnieuw te beginnen. Haal buiten een frisse neus, fris jezelf gwn helemaal op en ga solliciteren!

Sterkte en success

afbeelding van Boo

Zelfmedelijden

Thanks Sharkane,

Dat is dus exact waar ik al weken mee bezig ben. Zelfmedelijden! En vergelijken, hij heeft het op alle gebieden zo goed (eigen huis, succesvol zelfstandige, ziet er niet slecht uit heeft alleen een rotkarakter). Zelfs ons zoontje laat ik hem veel meer zien dan ik zou moeten omdat mijn zoontje hem graag ziet. Er is een liedje van Pink waarin ze zingt dat je er niets aan kunt doen dat je beetgenomen word maar dat het de 2de keer je eigen schuld is. Na de 100ste keer moet ik wel een echte idioot zijn denk ik dan... Weet je naar mijn vrienden toe doe ik me altijd heel stoer voor en is het alsof ik door niemand met mijn voeten laat spelen. Ha! What a joke I am! Ik was niet altijd zo stoer hoor. Vroeger was ik een heel lief, open en gevoelig meisje. Hopelijk zal ik nu de kans krijgen om een lieve open en gevoelige vrouw te zijn. Toen ik ging werken had ik hier vooral 's morgens en s'avonds last van. De momenten dat we graag samen zijn met degene van wie we houden waarschijnlijk. Het doet me in ieder geval heel goed te weten dat ik niet de enige ben met die gevoelens en dat ik mijn zwakste kant kan laten zien zonder dat er iemand sarcastisch of ironisch reageert.

afbeelding van Sharkane

Hey Boo, Geloof me, je bent

Hey Boo,

Geloof me, je bent niet de enigste. Af en toe ben ik gwn mijn levenslust kwijt. Een vriend van mij weet me dan altijd op te peppen. Hem ken ik nog niet zo lang, maar het vertrouwen is er. Me andere ex was me maatje. Voor jaren was dat zo. Het is zo raar hij dat hij er niet meer is. Hij blijkbaar mij echt niet mist of zich rot voelt. Iedereen houd vol dat hij niet blij is mij kwijt te zijn. Maar contact opnemen doet hij ook niet. Ik voel me zo genept al die jaren. Ze zeggen: hij heeft het wel gemeend! Maar hoe kan ik dat nou geloven als hij zo doet?
Het doet mij pijn elke dag... sta met hem op en ga met hem slapen in gedachten. Maar ik probeer elke ochtend uit bed te komen, afleiding te zoeken. Me gelukkig te voelen. Een andere vriend zegt: geef het rust. Want ik denk dat het goed gaat komen al sik het zo hoor. Hij heeft alleen wat rust nodig. Want hijs nogal dubbel. Je gaat toch niet met vriendinnen van je ex praten? Wat hij dus wel doet.

Maar iig, je komt er wel door! Je moet zelf weer gelukkig worden.
Sterk in je schoenen staan!

afbeelding van Jack - inactief

Doorzetten

Hi,

Ik kan me voorstellen dat het lijkt alsof je een berg moet beklimmen. Daar kun je flink tegenop zien en daarbij makkelijk overdonderd raken. Maar als je even niet denkt aan het afleggen van de hele reis in één keer, maar het meer ziet als een trap die steeds een stukje hoger de berg op gaat, dan wordt het een beetje makkelijker.

Dus vandaag ging het niet, je was teveel van je stuk om dingen aan te pakken. Begin je morgen gewoon opnieuw, maar dan pak je een klein stukje op van het grote geheel. Vergeet even de auto, focus je op het zoeken naar werk. Dat is je prioriteit. Wat ga je als eerste doen? Advertenties bekijken? je C.V. schrijven? Inschrijven op een job-site? Maakt niet uit, pak er eentje op. Het registreren op een job-site kost je een half uurtje en vanaf dat moment ben je eigenlijk al een beetje aan het solliciteren.

Zie je? Stap één is binnen no-time gezet.

Vanaf daar kun je weer verder. Je leest bijvoorbeeld sollicitatie-tips op het internet, vraag vrienden/kennissen hoe zij hun sollicitatiegesprekken aanpakken. En voor je het weet zit je bij een geïnteresseerd bedrijf en heb je een gesprek..

Ik denk persoonlijk dat je een beetje angst hebt om al die stappen te ondernemen en dat alles in één veels te overdonderend is. Maak het jezelf niet zo moeilijk, als het eens een keertje niet gaat dan laat je je emoties even varen en pak je het later weer op. Het is heel makkelijk om in het kringetje te blijven zitten van "ik wil wel maar ik kan niet". Maar daarmee schiet je geen meter op.

Dus eventjes "instorten" is geen probleem, zolang je maar blijft bewegen!

Go for it!
-change is inevitable-