Na veler verzoek een recente situatieschets.
Ik heb McDreamy (zo noem ik hem) zes weken geleden ontmoet op een heel aparte manier. (staat op mijn website beschreven)
Hij kreeg mijn nummer en 's avonds was onze eerste date. Ik vertelde hem op die eerste date dat ik hem leuk vond (was echt na de eerste avond verliefd, heel vreemd maar het klikte gewoon) hij vertelde over zijn relatie van 5 jaar die net 5 maanden uit was. Op een heel vervelende manier gegaan en daardoor kon hij me nu nog niet geven wat ik verdien.
Toch wilde hij me 5 keer zien in 11 dagen tijd omdat hij me wel leuk vond. We hebben nooit gezoend omdat hij dacht dat we het daar gecompliceerder mee zouden maken. Wel lagen we samen op de bank, streelde hij mijn handen en zoende me in mijn nek. Kusjes gaven we elkaar.
Toen ging hij 2 weken op vakantie. Rare situatie, ik verwachtte weinig te horen (zie 'wachten' op mijn blog op wordpress) maar hoorde al de eerste dag iets. 3 dagen later kwam er weer een mail en toen werd het stil..
Toen hij na zijn vakantie weer bij mij op de bank zat vertelde hij dat hij het lullig vond voor mij dat hij zijn ex nog zou willen bellen. Echte closure was er nog niet, ze hadden geen contact meer, en kon hij niet maken tegenover mij zei hij.
Hij wilde vriendschap (Zie blog 'Next') Ik heb hem toen verteld dat ik dat misschien wel kon, mits ik niet mijn eigen glazen in zou gooien door hem eigenlijk nog te willen...
Nu zijn we 3 weken verder en hij was zondag hier.

Knopen doorhakken:
Ik ben denk ik op een punt gekomen waar ik knopen door moet hakken.

McDreamy was hier vanavond en het was leuk, erg leuk.
Leuke gesprekken, veel gelachen en hij flirtte weer met me.
Hij ging tegen me aan liggen op de bank en vroeg “Vind je dit ok?’ Vriendschappelijk?”
Ja, ik vond het ok. Waarschijnlijk omdat ik hem niet puur vriendschappelijk zie.
Maar, waarom, als je alleen vriendschap wil, heb je de urge tegen me aan te liggen, met je hoofd op mijn schouder tegen mijn hoofd aan?
Ik ben er verdrietig van.

Intussen trilde zijn telefoon vaak en hij vertelde soort van gestalkt te worden door zijn ex. Er is blijkbaar weer contact – hij wilde vriendschap omdat hij nog de need had zijn ex te bellen en dat niet eerlijk vond tegenover mij – maar hij leek er niet zo blij mee..

Hij ging weg en we liepen langs mijn slaapkamer. Ik zei “Die heb je nog nooit gezien.” Hij zei heel erg zacht “Dat is maar verstandig.”
Ik zei “Wat?” Waarop hij zei “Dat kan ik beter niet herhalen.”
Ik zei dat ik het wel had verstaan en hij zei “Maar, we zijn gewoon vrienden toch.”
Ik dacht dat ik gek werd. Weer een toespeling maar wel weer durven het ‘vriendschaps-ding’ erbij te roepen?!
“Des te vaker je het woord vriendschap zegt, des te ongeloofwaardiger het wordt.”
Hij keek een beetje schuldbewust maar zei niks.
Ik wilde zeggen “Ja, je weet wat ik wil” maar deed het niet. Niet weer wilde ik me laten kennen om waarschijnlijk weer een ongewenst antwoord te krijgen.

Nu moet ik kiezen.
-Ga ik mezelf nog langer kwellen en een vriendin zijn wanneer hij weer contact zoekt? Het risico nemen te veel vriendin te worden en nooit meer HET vriendinnetje te zijn omdat het niet meer kan? Op de zijlijn te blijven staan totdat hij wél genoeg over zijn ex is? Maar, nu er weer contact is lijkt zij misschien minder onbereikbaar dus misschien sneller ‘vergeetbaar’? Of is dat just wishful thinking?

-Het contact afkappen.. Eerlijk zijn. “Ik kan dit niet.” Hiermee eindigt mijn McDreamy avontuur waarschijnlijk compleet maar stop ik met mezelf kwellen en dingen willen, of in ieder geval hopen, die er niet zijn en komen.
Een heel kleine kans dat hij dan ineens het licht ziet en door krijgt hoe leuk ik eigenlijk wel ben..

Either way, ik krijg nu niet wat ik echt wil en lijk het ook niet te gaan krijgen bij beide opties.. Wat heb ik er dan aan door te gaan met dit behalve het voeden van mijn eigen automutilatie need die ik eigenlijk helemaal niet heb..

Ik blijf hopen, tegen beter weten in, helaas.
De twee opties zijn duidelijk.. Nu de juiste keuze nog.
Zucht.