Ik zit hier al enkele weken mee te lezen maar durfde nooit mijn verhaal neer te zetten.

Ik heb anderhalfjaar een relatie gehad en hij was en is mijn grote liefde.
Ik had alleen een grote ergenis en dat was dat hij bevriend was met zijn ex, en dat ging niet van alleen hoi tegen elkaar zeggen als ze elkaar tegen kwamen maar echt bij elkaar op de koffie en dergelijke.
Zijn ex was tevens ook nog de beste vriendin van zijn zus en erg welkom bij mijn ex schoon ouders. Als ik mee ging met hem op visite bij zijn familie of ze was aanwezig of wel een van de onderwerpen van het gesprek. Ik werd er gek van en voede lme me niet welkom.
Int begin stonden veel van haar spullen nog bij hem thuis en na maanden zeuren werden wat grotere spullen (zoals tafel enzo) weggehaald.
Eigenlijk ging onze relatie heel goed totdat zij steeds in beeld kwam, heb me tot de dag van vandaag afgevraagd of hij wel over haar heen was.
Ik kreeg langzamerhand steeds meer een hekel aan haar en heb ook dingen int verleden meegemaakt waardoor ik mensen niet snel toelaat in mijn hart en verlatingsangst heb.

We zijn in de zomervakantie een weekje met zijn ouders op vakantie geweest en het was echt super, toen we terugkwamen ben ik eigenlijk gebleven bij hem, we woonden niet officieel samen.
We kregen steeds vaker 'ruzie' over zijn ex en hij vond dat ik teveel zeurde.
We hadden op een gegeven moment afgesproken dat hun voorlopig geen contact zouden hebben zodat we aan ons konden gaan werken want dat ging voor mij niet als zij steeds tussen ons in kwam te staan.
Dat ging goed tot een dag voor kerst en ik iets eerder wakker was dan hij en ze hem ma bleef bellen.
ik was natuurlijk boos omdat zij zich natuurlijk weer niet aan de afspraak kon houden.
We zouden die dag na zijn zus gaan want die was net verhuisd en hij zou de wasmachine instaleren.
Hij had intussen ook een whatsappje gehad of ze samen konden gaan want ze kwam ook.
Ik was laaiend en hij was bang dat ik een scene zou schoppen (zo zit ik niet in elkaar al ben ik nog zo boos)
Wij waren er iets eerder en ze kwam binnen net op t moment dat hij een sigaret wilde roken. ''Oh dan ga ik met je mee'' (en ik voelde me boosheid weer helemaal opkomen, je hebt nog net een stap binnen gezet!!!)
Hij ging met zn zus de wasmachine instaleren dus ik bleef achter met zijn ex in een kamer, oh wat voelde ik me ongemakkelijk.
Toen vroeg ze of ik een hekel aan haar had en ik kon niet anders anwoorden dan dat ik haar haatte, verder heb ik alleen maar voor me uitgestaard en nergens meer antwoord opgegeven, dat kon ze niet niet hebben en toen heeft ze me uit gemaakt voor vieze vuile k...ker h..r en rende gelijk na boven om haar verhaal te doen bij hem maar dat laatste had ze niet gemeld. ik daarentegen bleef alleen achter en voelde de tranen opwellen maar heb me in kunnen houden. toen hij klaar was kwam hij na beneden (helemaal niks te zeggen tegen me) en wilde nog een peuk doen en natuurlijk wilde ze weer mee. ik wilde weg daar uiteraard en vroeg hem om te gaan (iets wat ik nooit deed, en had verwacht dat mijn blik wel boekdelen zou spreken, hij wist nog niet dat ze me had uitgescholen) nee hij wilde nog even met haar praten, waardoor ik kwaad werd en zei dat ik echt wilde gaan.
natuurlijk had ik niks te zeggen en hij is gewoon nog met haar wezen roken..
eenmaal in de auto was ik pislink en heb m het hele verhaal verteld. ruzie escaleerde en heb m gedwongen te kiezen tussen haar en mij, hij wilde niet kiezen dus dat was voor mij duidelijk, heb mn spullen gepakt en ben gegaan....

Een week lang huilend op bed gelegen, kerstdagen achter de rug die we samen zouden vieren, en bleef hem whatsappen maar hij negeerde me totaal...
Op 31 december hem een whatsappje gestuurd ''ik mis mijn lieve vriendje, kunnen we het nieuwe jaar met een schone lij beginnen'' kreeg een berichtje terug dat we de volgende dag wel zouden gaan praten.

Ik kwam daar de volgende dag en kreeg als welkom een kus op mn mond (dit had ik zeker niet verwacht) en we hadden het uitgepraat, dingen die we anders zouden aanpakken. we hebben die avond gelijk mijn spullen opgehaald.

Tot op de dag van de breuk bleef ik "kleinere' dingen van haar vinden en er veranderde eigenlijk niks, hij had toen wel aangegeven minder voor me was gaan voelen en echt kwaad dat ik hem voor die keuze had gesteld want ze is gewoon een vriendin en hij voelt zich niet seksueel tot haar aangetrokken.

Op Valentijnsdag vond ik weer spullen en dat was voor mij de druppel (sieraden en reserve autosleutel) en dat heb ik weggegooid.
Toen hij thuis kwam vant werk was het hartstikke gezellig, cadeautjes aan elkaar gegeven, kreeg spullen met de tekst 'i love you' dus ik dacht dat zijn liefde weer was gegroeid. het zat me toch niet lekker en heb m verteld wat ik had gedaan. ik zag dat hij het niet leuk vond maar verder was de avond niet verpest..
De volgende dag aten we allebei bij onze eigen ouders en we zouden dat weekend eindelijk weer eens iets leuks gaan doen met zn 2e. tot ik een berichtje kreeg dat ik het weekend thuis kon blijven want die spullen weggoien was voor hem de druppel. ik liet het niet daarbij zitten en ging fel de discussie aan (via whatsapp)
Na een ong. een maand kreeg ik hem zover om een soort van opnieuw te 'daten' we hebben 2x een hele leuke en gezellige avond gehad waar het gewoon heel vertrouwd voelde. had hem gevraagd of die dcht dat het weer goed zou komen en hij dacht van wel.. ook had ik gevraagd of hij blij was dat ik voor ons vocht. 'soms'
Bij de 3e keer ging het mis, hij zat ergens mee en heb m paar keer gevraagd wat er was (nou is hij sowieso geen prater en kropt hij alles op) maar er was niks maar ik voelde een hele erge spanning.
Hij zat alleen maar geirriteerd met zijn telefoon te spelen en ik zat daar maar. heb m gevraagd of ik weg moest gaan maar hij wist niet wat we moesten gaan doen. dus ik ben huilend weggegaan..

Toen ik thuiskwam in mijn boosheid en verdriet hem een berichtje gestuurd. bedankt voor deze hele leuke avond en of het hem iets deed dat ik zo weg ben gegaan.. 'nee eigenlijk niet' kreeg ik terug..
Op een gegeven moment gaf hij aan dat hij met rust gelaten wilde worden maar ik ben een ram (vechter) en ik zag hem uit mijn leven glippen wat ik dus niet wilde dus ik heb dat niet gedaan. Op een gegeven moment heeft hij mij geblokkerd op whatsapp, verwijderd van facebook. maar ik bleef contact zoeken (dat was ook niet slim)
2 weken geleden gevraagd of die het wel waardeerde dat ik voor ons bleef vechten, hij waardeerde het wel maar nu vocht ik voor niks, het gestalk had hem kapot gemaakt. Ik hoop dat hij zal gaan inzien dat dat onmacht is geweest en dat ik gehandeld heb uit emotie.
Ik heb voor mezelf nu een datum afgesproken dat ik echt geen contact zal opnemen, hoe moeilijk dat ook is (zit nu op dag 3, heb wel eens vaker dat ik een paar dagen niks liet horen) ik heb m nooit de kans gegeven om me te gaan missen.
Al zag ik dat ie vandaag een plaatje op fb had gezet met de tekst.. it's time to move on''

Hij is geen prater en heel gevoelig (geen watje) maar ik ken hem goed genoeg om te weten dat hij niet altijd eerlijk is tegen zichzelf of in ieder geval durft hij het niet uit te spreken naar een ander..
Ik heb het gevoel dat het nog niet klaar is (ik heb normaal dat als ik vind dat ik genoeg gekwetst ben, er dan ook helemaal klaar mee ben)

Ben ik echt te laat?????

Sorry het is een beetje een lange blog geworden!!